Lib. Cap. Par.

 1      IV,    5,  32|          exercitus sed discordia imperatorum accepta sit, Veientem hostem
 2      IV,    6,  59|          eaque primum benignitas imperatorum plebem patribus conciliavit.
 3       V,    2,   9|          culpa sive infelicitate imperatorum tam ignominiosa clades accepta
 4       V,    4,  23|         ducem M. Furium, maximum imperatorum omnium, legerant, tamen
 5       V,    6,  48|     factae et conloquia permissu imperatorum habita; in quibus cum identidem
 6      VI,    3,  20|       caesorum ad triginta, dona imperatorum ad quadraginta, in quibus
 7    VIII,    5,  30|         sed in rabiem atque iras imperatorum vertit. namque Papirius
 8    VIII,    5,  34|   verecundiam habeat, non edicta imperatorum, non auspicia observentur,
 9      IX,    4,  17|         copia et virtus, ingenia imperatorum, fortuna per omnia humana
10       X,    5,  38|      iuniorum non convenisset ad imperatorum edictum quique iniussu abisset
11    XXII,    4,  30|       litteris non magis ipsorum imperatorum quam volgo militum ex utroque
12    XXII,    6,  41|          ex praeparato aut iussu imperatorum orto haudquaquam par Poenis
13   XXIII,    4,  29|          modo instructi starent, imperatorum utriusque partis haud ferme
14   XXIII,    5, 30b|  Cannensem cladem unus Romanorum imperatorum in Italia prospere rem gessisset.~ ~
15     XXV,    1,   6|        ea culpa fuit? militum an imperatorum? equidem miles nihil unquam
16    XXVI,    3,  18|    acceptae cladis desideriumque imperatorum amissorum. maesta itaque
17    XXVI,    5,  29|       laudem postremus Romanorum imperatorum prosperis tum maxime bellicis
18    XXVI,    7,  41|         nomini Scipionum, suboli imperatorum vestrorum velut accisis
19   XXVII,    7, 33b|   praepropera ac fervida ingenia imperatorum fuissent, tum eo ipso anno
20  XXVIII,    2,   9|        in senatu cum more omnium imperatorum expositis rebus ab se gestis
21  XXVIII,    5,  25|          exstitisset post duorum imperatorum duorumque exercituum stragem
22    XXIX,    1,   1| admirationem Scipionis contemptu imperatorum aliorum orto: eum superesse
23     XXX,    5,  28|         militum tantum sed etiam imperatorum portantem. multos occursuros
24     XXX,    5,  28|      Romani quot captos ex caede imperatorum prae se ferre posset Hannibal.
25    XXXI,    6,  48|      tempora moras et dilationes imperatorum, et pugnandum esse interdum
26   XXXIV,    5,  48|  amicitia cum Graecorum gente et imperatorum qui ante se in Macedonia
27    XXXV,    2,  14|         movisse, quod e grege se imperatorum velut inaestimabilem secrevisset.~ ~
28    XXXV,    3,  26| certaminum arte quemvis clarorum imperatorum vel usu vel ingenio aequabat,
29   XXXVI,    2,  12|   societatem nisi ex auctoritate imperatorum Romanorum accepturos, portisque
30   XXXIX,    2,  24|          nisi permissu Romanorum imperatorum factum adfirmabant: civitates
31     XLI,    2,  10|    circumfusus exercitus, favens imperatorum causae et consuli infestus,
32    XLII,    3,  34|        profectus. neminem omnium imperatorum, qui vivant, acriorem virtutis
33   XLIII,    2,  14|       commeatibus per ambitionem imperatorum ab exercitu abesse, edixerunt
34    XLIV,    3,  40|          castris exierat. neutro imperatorum volente fortuna, quae plus
35     XLV,    3,  27|    navalia, <monumenta> magnorum imperatorum, simulacra deorum hominumque,
36     XLV,    4,  37|          repetat, quae ambitione imperatorum clades acceptae sint, quae
37     XLV,    4,  38|         de Poenis ipsorum tantum imperatorum an populi Romani dicuntur?
38     XLV,    4,  40|      rebus gestis more ceterorum imperatorum edissereret, memorabilis