Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  58|         pestiferum hinc abstulit gaudium." Dant ordine omnes fidem;
 2     III,    4,  28|      venit; alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit. Romani civilem
 3      IV,    5,  32|       ignominia exercitus Romani gaudium fore, et populum Romanum
 4      IV,    6,  60|          id efficiebat multiplex gaudium cumulatioremque gratiam
 5       V,    4,  23|      velut ex insperato immensum gaudium fuit, et priusquam senatus
 6       V,    4,  28|          esse neque diuturnum id gaudium hostibus fore. poscentes
 7     VII,    5,  34|                      Ceterum hoc gaudium magna prope clade in Samnio
 8      IX,    8,  38|          iniquitatibus esse. Iam gaudium invidia quadam miscebatur,
 9       X,    5,  45| quatridui supplicatione publicum gaudium privatis studiis celebratum
10    XXII,    4,  28|            Duplex inde Hannibali gaudium fuit; neque enim quicquam
11   XXIII,    2,  13|          nihil quo vanius fieret gaudium suum auribus admittebant
12     XXV,    6, 27b|       dein praeter spem mora cum gaudium et metum in vicem Romanis
13   XXVII,    1,   1|    ceterum nequaquam inde tantum gaudium fuit quanta clades intra
14   XXVII,    7,  40|    inquit 'aut ex civibus victis gaudium meritum certe, etsi non
15   XXVII,    8,  50|         ingenio aliis iam certum gaudium, aliis nulla ante futura
16   XXVII,    8,  51|        auribusque haurire tantum gaudium cupientes. ad Mulvium usque
17   XXVII,    8,  51|         aliis porro impertiebant gaudium suum. cum aegre in curiam
18   XXVII,    8,  51|      universae contionis cum vix gaudium animis caperent. discursum
19    XXIX,    6,  32|            id vero inaestimabile gaudium fore - cepisset. palatos
20    XXIX,    6,  32|         missique qui Carthaginem gaudium ingens nuntiarent; totaque
21     XXX,    2,  10|       quantumcumque ex insperato gaudium adfulserat, cum eo ut appareret
22     XXX,    3,  17|    peragratam, tacitum continere gaudium non poterant quin clamoribus
23  XXXIII,    4,  32|      audita voce praeconis maius gaudium fuit quam quod universum
24  XXXIII,    4,  32|        intenti essent: adeo unum gaudium praeoccupaverat omnium aliarum
25  XXXIII,    4,  33|        et cum robur iuventae tum gaudium ex tam insigni gloriae fructu
26   XXXIV,    4,  41|    imperatorem. multa erant quae gaudium cumularent: reducti cives
27   XXXIV,    4,  41|  adhaerens tyrannus non sincerum gaudium praebebant. Aetoli vero
28    XXXV,    3,  26|         nactus, breve id tyranno gaudium se effecturum adfirmabat.~ ~
29   XXXVI,    4,  24|        ferociam maius victoribus gaudium traditus fuit.~ ~25.
30  XXXVII,    5,  37|       sed corpori quoque salubre gaudium fuit; satiatusque tandem
31  XXXVII,    7,  51|         adlatae, quae non tantum gaudium ab recenti metu attulerunt -
32   XXXIX,    5,  50|        non diuturnum mortis eius gaudium auctoribus crudelitatis
33    XLII,    5,  55|    certamine ventum est, praeter gaudium periculosi saltus superati,
34    XLIV,    3,  44|          filio, victoriae tantae gaudium consul sensit. Amphipolim
35     XLV,    1,   1|        quidem tamquam certae rei gaudium, omen tamen laetum insidebat
36     XLV,    2,  25|        cum bellum timuissent, in gaudium verterunt. itaque extemplo