Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  35|    erant. Eo magis Tarquinius instare ut quam primum comitia regi
 2      II,    4,  36|     haberet mercedem; maiorem instare ni eat propere ac nuntiet
 3      II,    5,  65|       et poscere ut perculsis instare liceat. Ferocius agunt equites;
 4     III,    3,  19|                   Pace parta, instare tum tribuni patribus, ut
 5     III,    3,  19|     Valeri fidem exsolverent, instare C. Claudio, ut collegae
 6     III,    6,  46|    multitudo erat certamenque instare videbatur. Lictores Icilium
 7     III,    8,  61|   bene gesta, lacessere atque instare, rogitantes quid latrocinii
 8      IV,    5,  39|      sustinere, altera fronte instare Tempanio atque equitibus;
 9       V,    1,   5|    minus opera tueri facta et instare ac perseverare defungique
10      VI,    3,  13|      cernebat, terga vertunt. instare Romanus; et donec armati
11      VI,    4,  23|    quaerebat. eo magis hostis instare nec iam pro castris tantum
12       X,    3,  27|     suos fines tuendos movit. Instare inde consules, ut absentibus
13       X,    3,  29|      viderent impetu equitum, instare ac territos caedere. Ipse
14       X,    5,  41|   magis quam hostem timentes. Instare Romanus a cornu utroque,
15     XXI,    5,  45| Maharbale atque equitibus cum instare certamen cerneret, nihil
16   XXIII,    1,   2|   multo rem magisque timendam instare; non enim per defectionem
17   XXIII,    6,  45|   eodem se duce, milite alio, instare iubet: non omnes esse in
18     XXV,    1,   3|      interim publicani Cascae instare ut concilio diem eximeret;
19     XXV,    3, 15a|    ferri viderunt, conclamant instare Poenum permixtosque et hostes
20   XXVII,    3,  12| ferociam hostis: urgere atque instare eum; non iter quietos facere,
21    XXIX,    5,  24|    ultra esse cunctandum ait; instare ut in Africam quam primum
22    XXXI,    5,  40|       equitatus misit, iussum instare ab tergo abeuntibus et carpendo
23  XXXIII,    5,  44|       non minorem belli molem instare ab Antiocho docuerunt: ingenti
24    XXXV,    2,  15|        gravem successorem eum instare senectuti suae patrem credentem
25    XXXV,    3,  24|      atque alii nuntii bellum instare adferrent, ad rem pertinere
26    XXXV,    3,  30|  Philopoemen utcumque possent instare et persequi auxiliaribus
27   XXXVI,    2,  10|  Philippo esse. itaque hiemem instare apud suos causatus rex unum
28  XXXVII,    4,  26|       Hellespontum, cunctique instare et [dicere]: quanto satius
29  XXXVII,    6,  39|  pugnandi copiam non faceret? instare hiemem; aut sub pellibus
30 XXXVIII,    1,   6|  cernebant, destituti segnius instare; postremo re omissa iam
31 XXXVIII,    2,  21|      superatos se viderunt et instare legionum signa, effusa fuga
32 XXXVIII,    2,  23|       sequi pro se quemque et instare et perculsis pavorem addere
33 XXXVIII,    3,  25|   fugam effusi sunt. Tum vero instare dissipatis Galli et caedere;
34    XLII,    5,  65|       arma fessi sustinerent, instare rex, ut dederent se, fidem