Lib. Cap. Par.

 1      IV,    4,  24|        subiectum censoribus fore cerneret quam censuram gesturum:
 2     VII,    1,   5|     stolide ferocem viribus suis cerneret, adiurat in quae adactus
 3     VII,    4,  25|     sociorum senatus anxius, cum cerneret metu tenendos quos fides
 4     XXI,    5,  45|   equitibus cum instare certamen cerneret, nihil unquam satis dictum
 5     XXI,    6,  53|         quid optimum foret hosti cerneret, vix ullam spem habebat
 6    XXII,    1,   4|          undique orto quam satis cerneret se circumventum esse sensit,
 7    XXIV,    2,  7b|          oriens ex propinquo cum cerneret, senatum litteris certiorem
 8   XXVII,    4,  17|     tantis augescere incrementis cerneret, suas imminui ac fore ut,
 9   XXXII,    1,   5|        maxime invidiae sibi esse cerneret, multis criminibus oneratum
10   XXXII,    5,  39|     Romanum imperatorem regemque cerneret, in conloquium venisset:
11   XXXIV,    2,   9|      adscitis. miraretur qui tum cerneret, aperto mari ab altera parte,
12   XXXIV,    2,  21|     iussit: cum se muros subisse cerneret intentosque praedones ad
13   XXXIV,    4,  37|     satis inritatam multitudinem cerneret tyrannus, contionem advocari
14   XXXVI,    2,  11|      facile ad defectionem posse cerneret impelli propter metum Romanae
15   XXXVI,    3,  16| Antiochum, cui, priusquam hostem cerneret, satis omnia permunita et
16  XXXVII,    4,  20|      quattuor milibus pugnaturum cerneret, porta egressus haud procul
17  XXXVII,    6,  42|          fluminis nulla subsidia cerneret praeter quattuor turmas
18 XXXVIII,    1,   8|        parte Ambraciam oppugnari cerneret, alia infestam oram navibus
19 XXXVIII,    2,  18|          iam ad hostis perventum cerneret, explorato deinde et cum
20 XXXVIII,    3,  30|       fuisset, et rem inclinatam cerneret, incepto destitit. Lacedaemonii
21   XXXIX,    3,  31|     moveri loco non posse hostis cerneret, cuneo institit pugnare;
22   XXXIX,    4,  39|        magisque in eum inclinari cerneret, dimissis comitiis senatum
23   XXXIX,    5,  47|        discere ab eo senatus cum cerneret posse, simul et tirocinio
24      XL,    1,   5|   Perseus enim cum in dies magis cerneret favorem et dignitatem Demetrii
25      XL,    2,  20|          obsideri aures a fratre cerneret. itaque circumspiciens dicta
26    XLII,    1,   5|         temeritate atque audacia cerneret, decreto quidem suo neutram
27    XLII,    3,  37|       cum <populo Romano> habere cerneret, retentare aut etiam ad
28   XLIII,    2,  12|       placuit; priusquam id sors cerneret, in incertum, ne quid gratia
29    XLIV,    2,  16|  postremo, cum suspectum se esse cerneret et proditionis interdum
30    XLIV,    2,  27|        id quoque misceri ambages cerneret, inviolato fallaci nuntio,
31    XLIV,    3,  34|          intueri, ut facile quis cerneret, ubi primum conserendi manum
32    XLIV,    3,  34|          hostes velut novo bello cerneret, mota a Phila castra in
33     XLV,    1,   4|       cum flentes ac sordidatos> cerneret, et ipse inlacrimasse dicitur