Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  64|        sedente equite et insuper aures agitante sonitu saeviebant,
 2      VI,    3,  16|            nullius nec oculi nec aures indignitatem ferebant; sed
 3    VIII,    1,   7|   consurrexisset, spiculum inter aures equi fixit. ad cuius volneris
 4    VIII,    5,  24|     vocaris' inquit. quod ubi ad aures accidit regis, adiecit extemplo
 5    VIII,    5,  28|          aspernabantur flagitium aures, minis territare atque identidem
 6      IX,    1,  7a|          surdas ad omnia solacia aures et pudorem intuendae lucis
 7    XXII,    2,  14|        atque ora venit; strepunt aures clamoribus plorantium sociorum,
 8    XXII,    2,  14|       Romanorum multitudo, et ad aures quoque militum dicta ferocia
 9    XXIV,    1,   5|         omnium hominum, superbae aures, contumeliosa dicta, rari
10    XXIV,    4,  32|   exercitus. sed surdae ad omnia aures concitatae multitudinis
11     XXV,    4,  21|         modo ad animum sed ne ad aures quidem admittebat. et Hannibal
12    XXVI,    2,  13|     animum a contumeliis, oculos aures a videndis audiendisque
13    XXVI,    4,  22|       publicae; vixdum requiesse aures a strepitu et tumultu hostili,
14    XXVI,    7,  40|   Romanus haudquaquam ignotus ad aures accidisset, priusquam ad
15   XXVII,    8,  49|        coeperant, magister inter aures positum ipsa in compage
16  XXXIII,    2,  11|         quae vanitate sua omnium aures offendebat, et Philippo
17   XXXIV,    1,   5|        superbas, me dius fidius, aures habemus si, cum domini servorum
18    XXXV,    4,  32|      daretur, impleverant omnium aures terrestres navalesque copias
19  XXXVII,    3,  17|       secretus oritur, deinde ad aures ipsius Aemilii pervenit,
20  XXXVII,    6,  49|    Philippo bello et offenderunt aures insolentia sermonis et eo,
21 XXXVIII,    6,  52|   Rostris reum stare et praebere aures adolescentium conviciis
22      XL,    1,   8|      patri iniecisset, 'atqui si aures praebere potes' inquit, '
23      XL,    1,   8|   successit. agite, conscelerate aures paternas, decernite criminibus,
24      XL,    1,   8|      libet comminisci: reseratae aures sunt, quae posthac secretis
25      XL,    2,  20|      animo fidebat, cum obsideri aures a fratre cerneret. itaque
26      XL,    4,  54| desiderio sensit, nunc praebendo aures, nunc lacessendo etiam mentionem
27    XLII,    3,  42|        sunt, talia esse scio, ut aures, ut animi audientium sint,
28     XLV,    2,  19|    vidisset: is ad occupatas iam aures sollicitatumque iam animum
29     XLV,    3,  31|    conciliis adessent, implevere aures decem legatorum: non eos