Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  26|           Moti homines sunt in eo iudicio maxime P. Horatio patre
 2      II,    5,  41| perduellionis, damnatumque populi iudicio, dirutas publice aedes.
 3     III,    2,  12|                        Iam aderat iudicio dies apparebatque volgo
 4     III,    8,  56|  tribunicio auxilio Appius nec in iudicio populi ullam spem habebat;
 5      IV,    1,   6|     deposita certamina incorrupto iudicio esse; tribunos enim omnes
 6      IV,    2,   9|      penetravit. Nobilis superior iudicio matris esse, quae quam splendidissimis
 7      IV,    2,  11|          nisi is, qui interceptus iudicio infami erat, nec ulli prius
 8      IV,    2,  15|         fortunam; vim parantem ne iudicio se committeret, vi coercitum
 9       V,    5, 29b|         non intellegeret se pravo iudicio de tribunis intercessionem
10      VI,    1,   1|        ius gentium pugnasset; cui iudicio eum mors, adeo opportuna
11    VIII,    3,  15|           potestate habere, facto iudicio viva sub terram ad portam
12      IX,    5,  26|           dubie ab ipsis conscita iudicio subtraxit. Deinde, ut quaestioni
13    XXII,    4,  27|        segnitie deorum hominumque iudicio damnata perstaret. Itaque
14     XXV,    6,  38|           hoc imperium, ut amplum iudicio vestro, ita re ipsa grave
15    XXVI,    1,   3|        temptata est, si adesse in iudicio Q. Fulvius frater posset,
16   XXVII,    7,  34|         annis ex consulatu populi iudicio damnatus, quam ignominiam
17  XXVIII,    8,  40|    adsequi malui ut qui aliquorum iudicio mihi comparatus erat sua
18    XXIX,    7,  37|         populo iratum quod iniquo iudicio quondam damnatus esset,
19    XXIX,    7,  37|    inflatus M. Livium quia populi iudicio esset damnatus equum vendere
20    XXIX,    7,  37|       neque infitiari possent aut iudicio semel aut comitiis bis ab
21  XXXVII,    1,   1|     elegantius facturos dixit, si iudicio patrum quam si sorti eam
22  XXXVII,    7,  54|         opera adiuverimus, vestro iudicio relinquimus. nunc in pace
23 XXXVIII,    4,  38|   Controversias inter1 se iure ac iudicio disceptando, aut, si utrisque
24 XXXVIII,    6,  57|     laetum Scipionem tam concordi iudicio ei ipsi desponsam respondisse.
25   XXXIX,    1,   5|         legibus esse. suo quemque iudicio et homines odisse aut diligere
26      XL,    1,  12|     Macedonum, tuo etiam, ut ait, iudicio regnum est futurum, ego
27   XLIII,    2,  16|        esset, non expectato de se iudicio comitem exilii eius futurum.
28     XLV,    1,   5|        dicendam; si committere se iudicio non auderet, liberaret religione