Lib. Cap. Par.

 1     III,    5,  35|     magistratum quaerentis esse. Propalam obviam ire cupiditati parum
 2     III,    5,  37|         ire obviam iniuriae, sed propalam licentiam suam malle quam
 3       V,    5, 29b| auctoritatem secuti essent. Haec propalam contionabundus in dies magis
 4       V,    6,  36|        erat infensi Galli bellum propalam minantes ad suos redeunt.
 5      VI,    3,  17|               Audiebantur itaque propalam voces exprobrantium multitudini,
 6     VII,    2,  12|       Eadem deinde haec interdiu propalam ac ferociora his iactare:
 7    VIII,    1,   6|     tribunisque et imperiis deum propalam expositis, ne mors voluntaria
 8       X,    3,  20|        agmen possint; itaque iam propalam duces loqui extemplo eundum
 9    XXII,    2,  12|       debellatumque et concessum propalam de virtute ac gloria esse,
10    XXII,    2,  12|         primo inter paucos, dein propalam in volgus, pro cunctatore
11   XXIII,    2,  14|          senatum metus cepit, si propalam tenderent, resisti multitudini
12    XXIV,    1,   1|  probarent constantem fidem quam propalam tueri auderent, haud dubio
13    XXIV,    5,  38|        parum succedit, aperte ac propalam claves portarum reposcunt;
14    XXVI,    2,  13|       publicis consiliis aberant propalam minabantur nisi venirent
15    XXVI,    6,  35|         haec non in occulto, sed propalam in foro atque oculis ipsorum
16  XXVIII,    4,  20|   Hispanos fecit. his Cerdubelus propalam deditionis auctor, Himilco
17  XXVIII,    5,  24|     ierant; postremo interdiu ac propalam sine commeatu ab signis
18  XXVIII,    5,  24|          et conari obviam ire et propalam abnuere furoris eorum se
19    XXXI,    3,  24|          agmen iussit, vi aperta propalam usurus quando parum dolus
20   XXXIV,    3,  33|   potentem bellum gesturos? haec propalam dicebat: illa tacita suberat
21   XXXIX,    1,   8|         is qui aperta religione, propalam et quaestum et disciplinam
22      XL,    1,   3|         habebat. postremo negare propalam coepit satis tutum sibi
23    XLII,    4,  52|        praetulisse titulum: nunc propalam Macedoniam in servitutem
24    XLIV,    1,   6|        ut furto fefellerant, ita propalam tenentibus superiora cacumina
25     XLV,    2,  19|      viribus et omnibus iniuriis propalam obnoxios fore; si totum,
26     XLV,    3,  31|           non eos tantum, qui se propalam per vanitatem iactassent