Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  19|      luxuriarent otio animi quos metus hostium disciplinaque militaris
 2      II,    3,  18|          viderunt, magnus plebem metus incessit, ut intentiores
 3      II,    3,  23| contracti ab consulibus; ceteros metus non curia modo sed etiam
 4      II,    5,  58|       omnia agere; nec pudor nec metus coercebat. Si citius agi
 5     III,    2,   9|       atque effrenati ipsi omnes metus legum omniaque supplicia
 6     III,    3,  22|         Et ipsam coloniam ingens metus erat defecturam; aegreque
 7     III,    4,  29|      tribuni dictatoris obstitit metus; Volscius damnatus Lanuvium
 8     III,    4,  30|         inde ad urbem venire. Is metus perculit ut scribi militem
 9     III,    8,  59|                           Ingens metus incesserat patres, voltusque
10     III,    9,  69|         quoque, quae inter tales metus detractationem militiae
11      IV,    3,  21|       Verginio consulibus tantum metus et vastitatis in urbe agrisque
12    VIII,    1,   4|    taciti concedunt. si quem hoc metus dicere prohibet, en ego
13      IX,    8,  43|       consul ageret, Romamque is metus manaret, adeo ut omnes iuniores
14       X,    2,  18|        iam arma Etruriae populos metus Romani nominis comprimeret,
15       X,    5,  41|      adsueti, ni potentior alius metus insidens pectoribus a fuga
16     XXI,    1,   4|        nihil sancti, nullus deum metus, nullum ius iurandum, nulla
17     XXI,    4,  35|         insuetis adeundi propius metus erat, agmen praebebant.
18    XXII,    2,  17|  adversos concitentur montes; et metus ipse relucentis flammae
19    XXII,    3,  22|      volentibus res; itaque quos metus non teneat beneficio et
20    XXII,    6,  43|         ut insidiarum par priori metus contineret Romanos. Sed
21    XXII,    8,  60|        redderent. Feminas quoque metus ac necessitas in foro [ac]
22   XXIII,    2,  14|      deerant. Itaque ubi senatum metus cepit, si propalam tenderent,
23   XXIII,    2,  15|         temptatae defectionis ac metus a praetore Romano nunc ad
24   XXIII,    6,  41|         navalibus cepit. Ceteras metus haud secus quam tempestas
25     XXV,    1,   3|         sedebat Casca, cui simul metus pudorque animum versabat.
26     XXV,    6,  33|          persuasum est. simul ne metus quidem ab Romanis erat,
27     XXV,    6,  38|           quo enim tempore, nisi metus maerorem obstupefaceret,
28     XXV,    6,  40|   fideles accepti cultique; quos metus post captas Syracusas dediderat
29   XXVII,    8,  43|         implicantes responsis ut metus tormentorum admotus fateri
30  XXVIII,    3,  15|      quietem vocabat, tamen quia metus et periculum cessandi non
31  XXVIII,    4,  19|    ipsorum ex conscientia culpae metus ad defendendam impigre urbem
32  XXVIII,    8,  42|      acuunt quia procul externus metus est: ostende Romana arma
33    XXIX,    6,  32|        cunctanter, ut quos maior metus urgeret, immiserant equos -
34     XXX,    5,  28|    agitando animis ipsi curas et metus augebant, etiam quod, cum
35     XXX,    6,  32|  eversuri. anceps igitur spes et metus miscebant animos; contemplantibusque
36     XXX,    6,  33|      terret: aliis aliae spes ac metus iactantur. Carthaginiensibus
37    XXXI,    3,  23|         in propinquo sit hostium metus, vagari passim, et oppidanos
38    XXXI,    4,  27|        atque urbem incendit. hic metus Codrionem, satis validum
39   XXXII,    2,  13|          ingens iter agmini, sed metus urgebat - in montes Lyncon
40  XXXIII,    2,  16|       fides insita genti, altera metus odiumque Aetolorum. concilium
41  XXXIII,    4,  38|          deditio facta est. idem metus Sestum incolentes aliasque
42  XXXIII,    4,  38|          ut Thracum submoveretur metus, ipse parte dimidia terrestrium
43 XXXVIII,    3,  28|       fortunam experiri mallent. Metus ad omnes valuit, ne deditionem
44 XXXVIII,    3,  31|    Maxime autem consternavit eos metus, si semel primis imperiis
45   XXXIX,    2,  25|          Macedoniam accolentibus metus et audacia Philippo minuatur,
46   XXXIX,    5,  53|      belli ab Romanis imminentis metus terruerat, Demetrium ut
47      XL,    1,  14|          fuerat. miseria haec et metus crapulam facile excusserunt;
48     XLI,    3,  24|      Philippum sequeremur? nihil metus praesens ab Romanis sententias
49   XLIII,    1,   1|         Fulvius, P. Marcius Rex. Metus de consule atque exercitu
50     XLV,    1,   5|      parem fore. suberat et ille metus, ne damnatus auctorem se
51     XLV,    3,  26|  adulescens, cum maior a Romanis metus timorem a principibus suis