Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  49|        eam causam occidere, in exsilium agere, bonis multare poterat
 2       I,    9,  54|        volentibus fuga, aut in exsilium acti sunt, absentiumque
 3      II,    4,  40|      vocem multo miserius seni exsilium esse. Non inviderunt laude
 4      II,    5,  54|      in re publica crediderit, exsilium Cn. Marci, Meneni damnationem
 5     III,    2,  13|     nocte proxima in Tuscos in exsilium abiit. Iudicii die cum excusaretur
 6     III,    2,  14|        Cum primo post Caesonis exsilium lex coepta ferri est, instructi
 7     III,    4,  29|  Volscius damnatus Lanuvium in exsilium abiit. Quinctius sexto decimo
 8     III,    7,  50|    Appium prope interemptum in exsilium abisse dicerent, perpulerunt
 9      IV,    1,   4|    haberi? Quid est aliud quam exsilium intra eadem moenia, quam
10       V,    5,  32|    absolvere eum non posse, in exsilium abiit, precatus ab dis immortalibus
11      VI,    2,   7|     unquam animos fecit, ut ne exsilium quidem ademit. Iidem igitur
12     VII,    2,  13|      vestros, ad bellum non in exsilium missos; si quis det signum,
13       X,    2,  17|        finibus ac sibimet ipsi exsilium conscivere". Adprobantibus
14    XXIV,    4,  26|        voluntarium consciverat exsilium. ea cum ad se quoque veniri
15    XXIV,    4,  26|        ex regno illius praeter exsilium viri habere; neque fortunam
16     XXV,    1,   2|     quasdam ex eis damnatas in exsilium egerunt. ludi plebeii per
17     XXV,    1,   4|         Furium Camillum, cuius exsilium ruina urbis secutura fuerit,
18     XXV,    1,   4| periculum vitantes plerique in exsilium abierunt.~ ~5.
19     XXV,    1,   6|        nemo eorum relegatus in exsilium est, nemini spes emerendi
20    XXVI,    1,   2|     fuerint relegatos prope in exsilium ignominiosam pati militiam;
21    XXVI,    1,   3| Tarquinios abiit. id ei iustum exsilium esse scivit plebs.~ ~4.
22   XXVII,    3,   9|       Romanis extra Italiam in exsilium verius quam in militiam
23  XXVIII,    5,  29|   iniusta, miserum et indignum exsilium ut iret ad oppugnandam patriam
24    XXIX,    4,  21|      quae Romae acta essent in exsilium Neapolim euntem forte in
25    XXIX,    7, 36b|       conscientia sibimet ipsi exsilium consciscentes cum absentes
26   XXXIX,    5,  52|     solum sed etiam funeri suo exsilium indixit.~ ~53.