IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] impunitos 1 imum 4 imus 4 in 12181 inachum 2 inaedificaretur 1 inaedificata 1 | Frequency [« »] ----- ----- 12433 et 12181 in 6927 ad 6285 cum 4439 ut | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances in |
bold = Main text
Lib. Cap. Par. grey = Comment text1 0, Prae, 2| novi semper scriptores aut in rebus certius aliquid allaturos 2 0, Prae, 3| ipsum consuluisse; et si in tanta scriptorum turba mea 3 0, Prae, 3| scriptorum turba mea fama in obscuro sit, nobilitate 4 0, Prae, 6| adfirmare nec refellere in animo est.~ ~7. 5 0, Prae, 8| aut existimata erunt haud in magno equidem ponam discrimine:~ ~ 6 0, Prae, 10| Hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre 7 0, Prae, 10| omnis te exempli documenta in inlustri posita monumento 8 0, Prae, 11| exemplis ditior fuit, nec in quam [civitatem] tam serae 9 I, 1, 1| satis constat Troia capta in ceteros saevitum esse Troianos, 10 I, 1, 1| amisso quaerebant, venisse in intimum maris Hadriatici 11 I, 1, 1| eas tenuisse terras. Et in quem primo egressi sunt 12 I, 1, 1| ducentibus fatis, primo in Macedoniam venisse, inde 13 I, 1, 1| Macedoniam venisse, inde in Siciliam quaerentem sedes 14 I, 1, 1| profecti domo quidve quaerentes in agrum Laurentinum exissent, 15 I, 1, 1| Aeneam apud Latinum fuisse in hospitio; ibi Latinum apud 16 I, 1, 1| adiunxisse foedus filia Aeneae in matrimonium data.~ Ea res 17 I, 1, 2| his animis coalescentium in dies magis duorum populorum 18 I, 1, 2| bellum propulsare posset in aciem copias eduxit. Secundum 19 I, 1, 3| muliebri - tanta indoles in Lavinia erat - res Latina 20 I, 1, 3| condidit quae ab situ porrectae in dorso urbis Longa Alba appellata. 21 I, 1, 3| Ascani filius, casu quodam in silvis natus; is Aeneam 22 I, 1, 3| Capetus, Capeto Tiberinus, qui in traiectu Albulae amnis submersus 23 I, 1, 3| manus tradidit. Is sepultus in eo colle qui nunc pars Romanae 24 I, 2, 4| vindicant: sacerdos vincta in custodiam datur, pueros 25 I, 2, 4| custodiam datur, pueros in profluentem aquam mitti 26 I, 2, 4| velut defuncti regis imperio in proxima alluvie ubi nunc 27 I, 2, 4| pueros exponunt. Vastae tum in his locis solitudines erant. 28 I, 2, 4| eiti erant pueri, tenuis in sicco aqua destituisset, 29 I, 2, 4| primum adolevit aetas, nec in stabulis nec ad pecora segnes 30 I, 2, 4| feras tantum subsistere sed in latrones praeda onustos 31 I, 2, 4| dividere et cum his crescente in dies grege iuvenum seria 32 I, 2, 5| Iam tum in Palatio monte Lupercal hoc 33 I, 2, 5| accusantes. Crimini maxime dabant in Numitoris agros ab iis impetum 34 I, 2, 5| collecta iuvenum manu hostilem in modum praedas agere. Sic 35 I, 2, 5| aperit. Forte et Numitori cum in custodia Remum haberet audissetque 36 I, 2, 6| dictitans, cum pubem Albanam in arcem praesidio armisque 37 I, 2, 6| advocato concilio scelera in se fratris originem nepotum, 38 I, 2, 6| Romulum Remumque cupido cepit in iis locis ubi eiti ubique 39 I, 2, 7a| ad caedem vertuntur; ibi in turba ictus Remus cecidit. 40 I, 3, 7b| appellata.~ Palatium primum, in quo ipse erat educatus, 41 I, 3, 7b| instituta erant, facit. Herculem in ea loca Geryone interempto 42 I, 3, 7b| quia si agendo armentum in speluncam compulisset ipsa 43 I, 3, 7b| quemque pulchritudine caudis in speluncam traxit. Hercules 44 I, 3, 7b| omnia foras versa vidit nec in partem aliam ferre, confusus 45 I, 3, 7b| fatiloquam ante Sibyllae in Italiam adventum miratae 46 I, 3, 7b| quam opulentissima olim in terris gens maximam vocet 47 I, 3, 8| multitudine quae coalescere in populi unius corpus nulla 48 I, 3, 8| alia appetendo loca, cum in spem magis futurae multitudinis 49 I, 3, 9| spernebant, simul tantam in medio crescentem molem sibi 50 I, 3, 9| discurrit. Magna pars forte in quem quaeque inciderat raptae: 51 I, 3, 9| finitimis negassent; illas tamen in matrimonio, in societate 52 I, 3, 9| illas tamen in matrimonio, in societate fortunarum omnium 53 I, 3, 10| quod maximum Tati nomen in iis regionibus erat conveniebant. 54 I, 3, 10| se ipsum nomen Caeninum in agrum Romanum impetum facit. 55 I, 3, 10| fusum persequitur: regem in proelio obtruncat et spoliat: 56 I, 3, 10| ad id apte ferculo gerens in Capitolium escendit; ibique 57 I, 3, 11| ac solitudinem hostiliter in fines Romanos incursionem 58 I, 3, 11| Romana legio ducta palatos in agris oppressit. Fusi igitur 59 I, 3, 11| parentibus earum det veniam et in civitatem accipiat: ita 60 I, 3, 11| propter ubertatem terrae in Crustuminum nomina darent. 61 I, 3, 11| corrumpit Tatius ut armatos in arcem accipiat; aquam forte 62 I, 3, 11| habuerint, pepigisse eam quod in sinistris manibus haberent; 63 I, 3, 11| eam ex pacto tradendi quod in sinistris manibus esset 64 I, 3, 12| non prius descenderunt in aequum quam ira et cupiditate 65 I, 3, 12| arcis stimulante animos in adversum Romani subiere. 66 I, 3, 12| inquit "iussus avibus hic in Palatio prima urbi fundamenta 67 I, 3, 12| aliud pugnare cum viris." In eum haec gloriantem cum 68 I, 3, 12| fundit Sabinos. Mettius in paludem sese strepitu sequentium 69 I, 3, 12| evadit: Romani Sabinique in media convalle duorum montium 70 I, 3, 13| inter vos, si conubii piget, in nos vertite iras; nos causa 71 I, 3, 13| emersus palude equus Curtium in vado statuit, Curtium lacum 72 I, 3, 13| fecit. Itaque cum populum in curias triginta divideret, 73 I, 3, 14| poterant. Igitur illorum poenam in se vertit; nam Lavinii cum 74 I, 3, 14| aliud multo propius atque in ipsis prope portis bellum 75 I, 3, 14| tumultusque repens ex agris in urbem inlatus pro nuntio 76 I, 3, 14| virgulta obscuris subsidere in insidiis iussit: cum parte 77 I, 3, 14| castris signa eorum qui in praesidio relicti fuerant.~ 78 I, 3, 14| eripuere se hosti: haerens in tergo Romanus, priusquam 79 I, 3, 15| finitimis essent, stimulabat. In fines Romanos excucurrerunt 80 I, 3, 15| Romanus contra postquam hostem in agris non invenit, dimicationi 81 I, 3, 15| mittunt. Agri parte multatis in centum annos indutiae datae.~ 82 I, 3, 15| creditae fuit, non animus in regno avito reciperando, 83 I, 3, 15| viribus datis tantum valuit ut in quadraginta deinde annos 84 I, 3, 15| quos Celeres appellavit non in bello solum sed etiam in 85 I, 3, 15| in bello solum sed etiam in pace habuit.~ ~16. 86 I, 3, 16| exercitum recensendum contionem in campo ad Caprae paludem 87 I, 3, 16| contioni abstulerit; nec deinde in terris Romulus fuit. Romana 88 I, 3, 16| quamvis magnae rei auctor in contionem prodit. "Romulus" 89 I, 4, 17| nemo magnopere eminebat in novo populo, pervenerat: 90 I, 4, 17| parte non erat regnatum, in societate aequa possessionem 91 I, 4, 17| peregrinum regem aspernabantur. In variis voluntatibus regnari 92 I, 4, 17| et nemo alteri concedere in animum inducebat. Ita rem 93 I, 4, 17| decuriis factis singulisque in singulas decurias creatis 94 I, 4, 17| finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibat, annuumque intervallum 95 I, 4, 17| auctores fierent. Hodie quoque in legibus magistratibusque 96 I, 4, 17| populus suffragium ineat, in incertum comitiorum eventum 97 I, 4, 18| consultissimus vir, ut in illa quisquam esse aetate 98 I, 4, 18| centum amplius post annos in ultima Italiae ora circa 99 I, 4, 18| aetatis fuisset, quae fama in Sabinos? Aut quo linguae 100 I, 4, 18| sacerdotium fuit, deductus in arcem, in lapide ad meridiem 101 I, 4, 18| fuit, deductus in arcem, in lapide ad meridiem versus 102 I, 4, 18| appellarunt. Inde ubi prospectu in urbem agrumque capto deos 103 I, 4, 18| animo finivit; tum lituo in laevam manum translato, 104 I, 4, 18| manum translato, dextra in caput Numae imposita, ita 105 I, 4, 19| bellique fecit, apertus ut in armis esse civitatem, clausus 106 I, 4, 19| omnium primum ad cursus lunae in duodecim menses discribit 107 I, 4, 20| flaminem pertinent. Sed quia in civitate bellicosa plures 108 I, 4, 20| sacra fierent, atque unde in eos sumptus pecunia erogaretur. 109 I, 4, 20| divinis Iovi Elicio aram in Aventino dicavit deumque 110 I, 4, 21| Et cum ipsi se homines in regis velut unici exempli 111 I, 4, 21| castra non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium 112 I, 4, 21| omnium pacem crediderant, in eam verecundiam adducti 113 I, 4, 21| sunt, ut civitatem totam in cultum versam deorum violari 114 I, 4, 21| tutandam sedemque eius etiam in dexteris sacratam esse. 115 I, 5, 22| nepotem Hostili, cuius in infima arce clara pugna 116 I, 5, 22| Albani ex Romano praedas in vicem agerent. Imperitabat 117 I, 5, 22| et neganti Albano bellum in tricesimum diem indixerant. 118 I, 5, 22| aspernatus dimiserit, ut in eum omnes expetant huiusce 119 I, 5, 23| alterius urbis duo populi in unum confusi sunt. Albani 120 I, 5, 23| priores ingenti exercitu in agrum Romanum impetum fecere.~ 121 I, 5, 23| quoque vetustate abolevit. In his castris Cluilius Albanus 122 I, 5, 23| numen ab ipso capite orsum in omne nomen Albanum expetiturum 123 I, 5, 23| castris, infesto exercitu in agrum Albanum pergit. Ea 124 I, 5, 23| tamen si vana adferantur in aciem educit.~ Exeunt contra 125 I, 5, 23| stabant, cum paucis procerum in medium duces procedunt. 126 I, 5, 23| contenti libertate certa in dubiam imperii servitiique 127 I, 5, 24| Forte in duobus tum exercitibus erant 128 I, 5, 24| alia est nobilior; tamen in re tam clara nominum error 129 I, 5, 25| quidquid civium domi, quidquid in exercitu sit, illorum tunc 130 I, 5, 25| pleni adhortantium vocibus in medium inter duas acies 131 I, 5, 25| quippe imperium agebatur in tam paucorum virtute atque 132 I, 5, 25| ergo erecti suspensique in minime gratum spectaculum 133 I, 5, 25| haud procul ab sese abesse. In eum magno impetu rediit; 134 I, 5, 25| geminata victoria ferocem in certamen tertium dabat: 135 I, 5, 26| imperat Tullus uti iuventutem in armis habeat: usurum se 136 I, 5, 26| animum comploratio sororis in victoria sua tantoque gaudio 137 I, 5, 26| facto obstabat. Tamen raptus in ius ad regem. Rex ne ipse 138 I, 5, 26| populum est. Moti homines sunt in eo iudicio maxime P. Horatio 139 I, 5, 26| ni ita esset, patrio iure in filium animadversurum fuisse. 140 I, 5, 26| lacrimas nec ipsius parem in omni periculo animum, absolveruntque 141 I, 5, 27| coepit. Igitur ut prius in bello pacem, sic in pace 142 I, 5, 27| prius in bello pacem, sic in pace bellum quaerens, quia 143 I, 5, 27| Tiberim transierat. Hi et in acie prope flumen tenuere 144 I, 5, 27| flumen tenuere dextrum cornu; in sinistro Fidenates propius 145 I, 5, 27| regi abire Albanos. Tullus in re trepida duodecim vovit 146 I, 5, 27| hostes exaudirent, redire in proelium iubet: nihil trepidatione 147 I, 5, 27| fusoque Fidenatium cornu in Veientem alieno pavore perculsum 148 I, 5, 27| alii arma foede iactantes in aquam caeci ruebant, alii 149 I, 5, 27| ruebant, alii dum cunctantur in ripis inter fugae pugnaeque 150 I, 5, 28| spectator certaminis, deductus in campos. Mettius Tullo devictos 151 I, 5, 28| iubet; sacrificium lustrale in diem posterum parat. Ubi 152 I, 5, 28| si unquam ante alias ullo in bello fuit quod primum dis 153 I, 5, 28| deinde talia alius, nisi in hunc insigne iam documentum 154 I, 5, 28| Albanum Romam traducere in animo est, civitatem dare 155 I, 5, 28| civitatem dare plebi, primores in patres legere, unam urbem, 156 I, 5, 28| facere; ut ex uno quondam in duos populos divisa Albana 157 I, 5, 28| Albana res est, sic nunc in unum redeat." Ad haec Albana 158 I, 5, 28| inermis ab armatis saepta, in variis voluntatibus communi 159 I, 5, 28| duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum inligat 160 I, 5, 28| inligat Mettium; deinde in diversum iter equi concitati, 161 I, 5, 28| equi concitati, lacerum in utroque curru corpus, qua 162 I, 5, 28| memoris legum humanarum fuit: in aliis gloriari licet nulli 163 I, 5, 29| rogitantesque alii alios, nunc in liminibus starent, nunc 164 I, 5, 29| larem ac penates tectaque in quibus natus quisque educatusque 165 I, 5, 30| habitavit. Principes Albanorum in patres ut ea quoque pars 166 I, 5, 30| querebatur, Sabini suos prius in lucum confugisse ac Romae 167 I, 5, 30| summa ope pararent vertique in eo res videretur utri prius 168 I, 5, 30| inferrent, occupat Tullus in agrum Sabinum transire. 169 I, 5, 31| Devictis Sabinis cum in magna gloria magnisque opibus 170 I, 5, 31| nuntiatum regi patribusque est in monte Albano lapidibus pluvisse. 171 I, 5, 31| ad id visendum prodigium in conspectu haud aliter quam 172 I, 5, 31| grandinem venti glomeratam in terras agunt crebri cecidere 173 I, 6, 32| commentariis regiis pontificem in album elata proponere in 174 I, 6, 32| in album elata proponere in publico iubet. Inde et civibus 175 I, 6, 32| finitimis civitatibus facta spes in avi mores atque instituta 176 I, 6, 32| animos, et cum incursionem in agrum Romanum fecissent 177 I, 6, 32| regnum rati. Medium erat in Anco ingenium, et Numae 178 I, 6, 32| fuisse pacem credebat cum in novo tum feroci populo, 179 I, 6, 32| Ut tamen, quoniam Numa in pace religiones instituisset, 180 I, 6, 32| persolvere; sed de istis rebus in patria maiores natu consulemus, 181 I, 6, 32| maior eorum qui aderant in eandem sententiam ibat, 182 I, 6, 32| Id ubi dixisset, hastam in fines eorum emittebat. Hoc 183 I, 6, 33| Romanam auxerant hostibus in civitatem accipiendis, multitudinem 184 I, 6, 33| valido erat, et castris in aperto positis aliquotiens 185 I, 6, 33| multis milibus Latinorum in civitatem acceptis, quibus, 186 I, 6, 33| ponte sublicio, tum primum in Tiberi facto, coniungi urbi 187 I, 6, 33| incremento rebus auctis, cum in tanta multitudine hominum, 188 I, 6, 33| mare imperium prolatum et in ore Tiberis Ostia urbs condita, 189 I, 6, 34| nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset, 190 I, 6, 34| decessisset, puero post avi mortem in nullam sortem bonorum nato 191 I, 6, 34| animos facerent, auxit ducta in matrimonium Tanaquil, summo 192 I, 6, 34| et quae haud facile iis in quibus nata erat humiliora 193 I, 6, 34| est ad id potissima visa: in novo populo, ubi omnis repentina 194 I, 6, 34| Tatium Sabinum, arcessitum in regnum Numam a Curibus, 195 I, 6, 34| conciliando adiuvabat, donec in regiam quoque de eo fama 196 I, 6, 34| dextereque obeundo officia in familiaris amicitiae adduxerat 197 I, 7, 35| ignarum urbis, non petentem, in regnum ultro accitum: se 198 I, 7, 35| fungantur homines, Romae se quam in vetere patria vixisse; domi 199 I, 7, 35| obsequio et observantia in regem cum omnibus, benignitate 200 I, 7, 35| cetera egregium secuta, quam in petendo habuerat, etiam 201 I, 7, 35| rei publicae memor centum in patres legit qui deinde 202 I, 7, 35| dubia regis cuius beneficio in curiam venerant.~ Bellum 203 I, 7, 36| pugnatum est. Reductis deinde in castra hostium copiis datoque 204 I, 7, 36| Atti capite velato, quo in loco res acta est in comitio 205 I, 7, 36| quo in loco res acta est in comitio in gradibus ipsis 206 I, 7, 36| res acta est in comitio in gradibus ipsis ad laevam 207 I, 7, 36| mille et octingenti equites in tribus centuriis essent. 208 I, 7, 37| qui magnam vim lignorum, in Anienis ripa iacentem, ardentem 209 I, 7, 37| ripa iacentem, ardentem in flumen conicerent; ventoque 210 I, 7, 37| accensa ligna et pleraque in ratibus impacta sublicisque 211 I, 7, 37| incendunt. Ea quoque res in pugna terrorem attulit Sabinis, 212 I, 7, 37| mortales cum hostem effugissent in flumine ipso periere, quorum 213 I, 7, 37| fluitantia arma ad urbem cognita in Tiberi prius paene quam 214 I, 7, 37| instantes cedentibus, sed subito in fugam averterent. Montes 215 I, 7, 37| dictum est, ab equitibus in flumen acti sunt. Tarquinius, 216 I, 7, 37| cumulo accensis, pergit porro in agrum Sabinum exercitum 217 I, 7, 38| filius erat regis - Collatiae in praesidio relictus. Deditosque 218 I, 7, 38| Estne populus Collatinus in sua potestate?" - "Est." - " 219 I, 7, 38| divina humanaque omnia, in meam populique Romani dicionem?" - " 220 I, 7, 38| aquas, cloacis fastigio in Tiberim ductis siccat, et 221 I, 7, 38| siccat, et aream ad aedem in Capitolio Iovis quam voverat 222 I, 7, 39| Eo tempore in regia prodigium visu eventuque 223 I, 7, 39| arsisse ferunt multorum in conspectu; plurimo igitur 224 I, 7, 39| flammam abisse. Tum abducto in secretum viro Tanaquil " 225 I, 7, 39| Ser. Tulli, qui princeps in illa urbe fuerat, gravidam 226 I, 7, 39| edidisse Prisci Tarquini in domo; inde tanto beneficio 227 I, 7, 39| familiaritatem auctam et puerum, ut in domo a parvo eductum, in 228 I, 7, 39| in domo a parvo eductum, in caritate atque honore fuisse; 229 I, 7, 39| matris, quod, capta patria in hostium manus venerit, ut 230 I, 7, 40| ad servitia caderet, ut in eadem civitate post centesimum 231 I, 7, 40| ipse tenuerit regnum donec in terris fuerit, id servus 232 I, 7, 40| statuunt; sed et iniuriae dolor in Tarquinium ipsum magis quam 233 I, 7, 40| Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, 234 I, 7, 40| agrestibus ferramentis, in vestibulo regiae quam potuere 235 I, 7, 40| tumultuosissime specie rixae in se omnes apparitores regios 236 I, 7, 40| clamorque eorum penitus in regiam pervenisset, vocati 237 I, 7, 40| coerciti ab lictore et iussi in vicem dicere tandem obloqui 238 I, 7, 40| composito orditur. Cum intentus in eum se rex totus averteret, 239 I, 7, 40| averteret, alter elatam securim in caput deiecit, relictoque 240 I, 7, 40| caput deiecit, relictoque in volnere telo ambo se foras 241 I, 7, 41a| parte aedium per fenestras in Novam viam versas - habitabat 242 I, 7, 41a| subito ictu; ferrum haud alte in corpus descendisse; iam 243 I, 8, 41b| factum est comploratione in regia orta. Servius praesidio 244 I, 8, 42| aliisque Etruscis sumptum. In eo bello et virtus et fortuna 245 I, 8, 42| Servium conditorem omnis in civitate discriminis ordinumque 246 I, 8, 43| tegumenta corporis essent: tela in hostem hastaque et gladius. 247 I, 8, 43| datum munus ut machinas in bello ferrent. Secunda classis 248 I, 8, 43| omnia eadem. Tertiae classis in quinquaginta milium censum 249 I, 8, 43| ocreae tantum ademptae. In quarta classe census quinque 250 I, 8, 43| missiles hi secum gerebant; in his accensi cornicines tubicinesque 251 I, 8, 43| cornicines tubicinesque in duas centurias distributi; 252 I, 8, 43| attributae quae bina milia aeris in annos singulos penderent. 253 I, 8, 43| singulos penderent. Haec omnia in dites a pauperibus inclinata 254 I, 8, 44| Romani, equites peditesque, in suis quisque centuriis, 255 I, 8, 44| suis quisque centuriis, in campo Martio prima luce 256 I, 8, 44| circamoerium, locus quem in condendis urbibus quondam 257 I, 8, 44| pomerium Romani appellarunt; et in urbis incremento semper 258 I, 8, 45| imperii reciperandi. Bos in Sabinis nata cuidam patri 259 I, 8, 45| per multas aetates cornua in vestibulo templi Dianae 260 I, 8, 46| apud patres crescendique in curia sibi occasionem datam 261 I, 8, 46| ferox Tullia nihil materiae in viro neque ad cupiditatem 262 I, 8, 46| neque ad audaciam esse; tota in alterum aversa Tarquinium 263 I, 8, 47| Tum vero in dies infestior Tulli senectus, 264 I, 8, 47| imago et domus regia et in domo regale solium et nomen 265 I, 8, 47| semine orta nullum momentum in dando adimendoque regno 266 I, 8, 47| stipatus agmine armatorum in forum inrupit. Inde omnibus 267 I, 8, 47| omnibus perculsis pavore, in regia sede pro curia sedens 268 I, 8, 47| pro curia sedens patres in curiam per praeconem ad 269 I, 8, 47| quondam fuerint inclinasse in primores civitatis; instituisse 270 I, 8, 48| vocare ausus es patres aut in sede considere mea?" Cum 271 I, 8, 48| concursus populi fiebat in curiam, apparebatque regnaturum 272 I, 8, 48| Servium elatumque e curia in inferiorem partem per gradus 273 I, 8, 48| inde ad cogendum senatum in curiam rediit. Fit fuga 274 I, 8, 48| id quod satis constat, in forum invecta nec reverita 275 I, 8, 48| flectenti carpentum dextra in Urbium clivum ut in collem 276 I, 8, 48| dextra in Urbium clivum ut in collem Esquiliarum eveheretur, 277 I, 8, 48| unius esset deponere eum in animo habuisse quidam auctores 278 I, 9, 49| regnaret. Eo accedebat ut in caritate civium nihil spei 279 I, 9, 49| perque eam causam occidere, in exsilium agere, bonis multare 280 I, 9, 49| imminuto statuit nullos in patres legere, quo contemptior 281 I, 9, 50| Latinorum proceres erat, cum in diem certam ut ad lucum 282 I, 9, 50| venit. Multa ibi toto die in concilio variis iactata 283 I, 9, 50| Herdonius ab Aricia ferociter in absentem Tarquinium erat 284 I, 9, 50| adfectare eum imperium in Latinos? quod si sui bene 285 I, 9, 50| filium cura reconciliandi eos in gratiam moratum esse, et 286 I, 9, 51| Haec Aricinus in regem Romanum increpans 287 I, 9, 51| Turni auro corrupit, ut in deversorium eius vim magnam 288 I, 9, 51| Adgressurum fuisse hesterno die in concilio; dilatam rem esse, 289 I, 9, 51| quin prima luce, ubi ventum in concilium sit, instructus 290 I, 9, 51| invidia orta est gladiis in medio positis, ut indicta 291 I, 9, 52| Latini ab Alba oriundi sint, [in] eo foedere teneantur, quo 292 I, 9, 52| Albana cum colonis suis in Romanum cesserit imperium; 293 I, 9, 52| persuasum Latinis, quamquam in ea foedere superior Romana 294 I, 9, 53| Nec ut iniustus in pace rex, ita dux belli 295 I, 9, 53| superiores reges ni degeneratum in aliis huic quoque decori 296 I, 9, 53| Is primus Volscis bellum in ducentos amplius post suam 297 I, 9, 53| esset; captivam pecuniam in aedificationem eius templi 298 I, 9, 53| composito Gabios, patris in se saevitiam intolerabilem 299 I, 9, 53| conquerens: iam ab alienis in suos vertisse superbiam 300 I, 9, 53| frequentiae taedere, ut quam in curia solitudinem fecerit 301 I, 9, 53| Vetant mirari si, qualis in cives, qualis in socios, 302 I, 9, 53| qualis in cives, qualis in socios, talis ad ultimum 303 I, 9, 53| socios, talis ad ultimum in liberos esset; in se ipsum 304 I, 9, 53| ultimum in liberos esset; in se ipsum postremo saeviturum, 305 I, 9, 54| Inde in consilia publica adhiberi. 306 I, 9, 54| identidem belli auctor esse et in eo sibi praecipuam prudentiam 307 I, 9, 54| iuvenum praedatum atque in expeditiones iret et dictis 308 I, 9, 54| rex velut deliberabundus in hortum aedium transit sequente 309 I, 9, 54| interemit. Multi palam, quidam in quibus minus speciosa criminatio 310 I, 9, 54| quibusdam volentibus fuga, aut in exsilium acti sunt, absentiumque 311 I, 9, 54| Romano sine ulla dimicatione in manum traditur.~ ~55. 312 I, 9, 55| primum ut Iovis templum in monte Tarpeio monumentum 313 I, 9, 55| ibi, a Tatio rege primum in ipso discrimine adversus 314 I, 9, 55| exaugurationes admitterent aves, in Termini fano non addixere; 315 I, 9, 55| ita cecinere vates quique in urbe erant quosque ad eam 316 I, 9, 55| operi destinatae erant, vix in fundamenta suppeditavere. 317 I, 9, 55| milia pondo argenti seposita in eam rem scribit, summam 318 I, 9, 56| traducebantur opera foros in circo faciendos cloacamque 319 I, 9, 56| elapsus cum terrorem fugamque in regia fecisset, ipsius regis 320 I, 9, 56| Delphos ad maxime inclitum in terris oraculum mittere 321 I, 9, 56| terras, ignotiora maria in Graeciam misit. Titus et 322 I, 9, 56| cum primores civitatis, in quibus fratrem suum, ab 323 I, 9, 56| interfectum audisset, neque in animo suo quicquam regi 324 I, 9, 56| quicquam regi timendum neque in fortuna concupiscendum relinquere 325 I, 9, 56| contemptuque tutus esse ubi in iure parum praesidii esset. 326 I, 9, 57| Rutuli habebant, gens, ut in ea regione atque in ea aetate, 327 I, 9, 57| ut in ea regione atque in ea aetate, divitiis praepollens; 328 I, 9, 57| regno infestos etiam quod se in fabrorum ministeriis ac 329 I, 9, 57| munitionibusque coepti premi hostes. In his stativis, ut fit longo 330 I, 9, 57| haudquaquam ut regias nurus, quas in convivio luxuque cum aequalibus 331 I, 9, 57| inter lucubrantes ancillas in medio aedium sedentem inveniunt. 332 I, 9, 57| ab nocturno iuvenali ludo in castra redeunt.~ ~58. 333 I, 9, 58| consilii cum post cenam in hospitale cubiculum deductus 334 I, 9, 58| Tarquinius sum; ferrum in manu est; moriere, si emiseris 335 I, 9, 58| precibus minas, versare in omnes partes muliebrem animum. 336 I, 9, 58| nudum positurum ait, ut in sordido adulterio necata 337 I, 9, 58| Lucretiam sedentem maestam in cubiculo inveniunt. Adventu 338 I, 9, 58| viri alieni, Collatine, in lecto sunt tuo; ceterum 339 I, 9, 58| avertendo noxam ab coacta in auctorem delicti: mentem 340 I, 9, 58| veste abditum habebat, eum in corde defigit, prolapsaque 341 I, 9, 58| corde defigit, prolapsaque in volnus moribunda cecidit. 342 I, 9, 59| miraculo rei, unde novum in Bruti pectore ingenium. 343 I, 9, 59| totique ab luctu versi in iram, Brutum iam inde ad 344 I, 9, 59| Elatum domo Lucretiae corpus in forum deferunt, concientque 345 I, 9, 59| ergo ex omnibus locis urbis in forum curritur. Quo simul 346 I, 9, 59| praeco ad tribunum celerum, in quo tum magistratu forte 347 I, 9, 59| miseriaeque et labores plebis in fossas cloacasque exhauriendas 348 I, 9, 59| adversus regem exercitum Ardeam in castra est profectus: imperium 349 I, 9, 59| est profectus: imperium in urbe Lucretio, praefecto 350 I, 9, 60| Harum rerum nuntiis in castra perlatis cum re nova 351 I, 9, 60| sunt qui exsulatum Caere in Etruscos ierunt. Sex. Tarquinius 352 I, 9, 60| Tarquinius Gabios tamquam in suum regnum profectus ab 353 II, 1, 1| tribuniciis procellis, et in aliena urbe cum patribus 354 II, 1, 1| Deinde quo plus virium in senatu frequentia etiam 355 II, 1, 1| traditumque inde fertur ut in senatum vocarentur qui patres 356 II, 1, 2| regium nomen non solum in civitate sed etiam in imperio 357 II, 1, 2| solum in civitate sed etiam in imperio esse; id officere, 358 II, 1, 3| Cum haud cuiquam in dubio esset bellum ab Tarquiniis 359 II, 1, 3| libertas amissa est. Erant in Romana iuventute adulescentes 360 II, 1, 3| tenui loco orti, quorum in regno libido solutior fuerat, 361 II, 1, 3| quaerentes, libertatem aliorum in suam vertisse servitutem 362 II, 1, 3| excesseris; periculosum esse in tot humanis erroribus sola 363 II, 1, 3| repetentes. Eorum verba postquam in senatu audita sunt, per 364 II, 1, 3| de accipiendis clam nocte in urbem regibus conloquuntur.~ ~ 365 II, 1, 4| Tiberiusque; eos quoque in societatem consilii avunculi 366 II, 1, 4| memoria abiit. Interim cum in senatu vicisset sententia 367 II, 1, 4| eamque ipsam causam morae in urbe haberent legati quod 368 II, 1, 4| omnem oppressere; litterarum in primis habita cura ne interciderent. 369 II, 1, 4| interciderent. Proditoribus extemplo in vincla coniectis, de legatis 370 II, 1, 5| vetuere reddi, vetuere in publicum redigi. Diripienda 371 II, 1, 5| contacta regia praeda spem in perpetuum cum iis pacis 372 II, 1, 5| immissa corbibus fudere in Tiberim tenui fluentem aqua, 373 II, 1, 5| mediis caloribus solet. Ita in vadis haesitantes frumenti 374 II, 1, 5| consulis liberi omnium in se averterant oculos, miserebatque 375 II, 1, 5| Romanorum esset, induxisse in animum ut superbo quondam 376 II, 1, 5| exsuli proderent. Consules in sedem processere suam, missique 377 II, 1, 5| Secundum poenam nocentium, ut in utramque partem arcendis 378 II, 1, 5| qui ita liberati essent in civitatem accepti viderentur.~ ~ 379 II, 2, 6| sinerent: alios peregre in regnum Romam accitos: se 380 II, 2, 6| secuti Tarquinium. Postquam in agrum Romanum ventum est, 381 II, 2, 6| Concitat calcaribus equum atque in ipsum infestus consulem 382 II, 2, 6| consulem derigit. Sensit in se iri Brutus; decorum erat 383 II, 2, 7| plus Tuscorum cecidisse in acie; vincere bello Romanum. 384 II, 2, 7| inluxit nec quisquam hostium in conspectu erat, P. Valerius 385 II, 2, 7| nec collegam subrogaverat in locum Bruti et aedificabat 386 II, 2, 7| locum Bruti et aedificabat in summa Velia: ibi alto atque 387 II, 2, 7| populo submissis fascibus in contionem escendit. Gratum 388 II, 2, 7| collegae, quod liberata patria, in summo honore, pro re publica 389 II, 2, 7| gloria necdum se vertente in invidiam, mortem occubuisset: 390 II, 2, 7| subiturum timerem? Ego si in ipsa arce Capitolioque habitarem, 391 II, 2, 7| vobis Velia; deferam non in planum modo aedes sed colli 392 II, 2, 7| suspectum me civem habitetis; in Velia aedificent quibus 393 II, 2, 7| nunc Vicae Potae est, domus in infimo clivo aedificata.~ ~ 394 II, 2, 8| absolverent, sed quae adeo in contrarium verterent ut 395 II, 2, 8| consilia inisset gratae in volgus leges fuere. Quas 396 II, 2, 8| pertulisset, ut sua unius in his gratia esset, tum deinde 397 II, 2, 8| dies moritur. Suffectus in Lucreti locum M. Horatius 398 II, 2, 8| intercidisse. Nondum dedicata erat in Capitolio Iovis aedes; Valerius 399 II, 2, 9| quod supra cetera emineat, in civitatibus fore; adesse 400 II, 2, 9| metu perculsa, receptis in urbem regibus vel cum servitute 401 II, 2, 9| ab senatu data. Annonae in primis habita cura, et ad 402 II, 2, 9| frumentum comparandum missi alii in Volscos, alii Cumas. Salis 403 II, 2, 9| impenso pretio venibat, in publicum omne sumptum, ademptum 404 II, 2, 9| asperis postmodum rebus in obsidione ac fame adeo concordem 405 II, 2, 10| adessent, pro se quisque in urbem ex agris demigrant; 406 II, 2, 10| habuit. Qui positus forte in statione pontis cum captum 407 II, 2, 10| reliquissent, iam plus hostium in Palatio Capitolioque quam 408 II, 2, 10| Palatio Capitolioque quam in Ianiculo fore. Itaque monere, 409 II, 2, 10| excepturum. Vadit inde in primum aditum pontis, insignisque 410 II, 2, 10| qui rescindebant cedere in tutum coegit. Circumferens 411 II, 2, 10| clamore sublato undique in unum hostem tela coniciunt. 412 II, 2, 10| tela coniciunt. Quae cum in obiecto cuncta scuto haesissent, 413 II, 2, 10| accipias." Ita sic armatus in Tiberim desiluit multisque 414 II, 2, 10| virtutem civitas fuit; statua in comitio posita; agri quantum 415 II, 2, 10| honores studia eminebant; nam in magna inopia pro domesticis 416 II, 2, 11| obsidendam versis, praesidio in Ianiculo locato, ipse in 417 II, 2, 11| in Ianiculo locato, ipse in plano ripisque Tiberis castra 418 II, 2, 11| agris sed pecus quoque omne in urbem compelleretur, neque 419 II, 2, 11| Valerius consul intentus in occasionem multos simul 420 II, 2, 11| effusos improviso adoriundi, in parvis rebus neglegens ultor, 421 II, 2, 11| scituros id hostes ratus, quod in obsidione et fame servitia 422 II, 2, 11| indicio; multoque plures, ut in spem universae praedae, 423 II, 2, 11| concurrit ex insidiis, versisque in Lucretium Etruscis terga 424 II, 2, 11| redditus clamor; ita caesi in medio praedatores, neque 425 II, 2, 12| primo sua sponte penetrare in hostium castra constituit; 426 II, 2, 12| praedo nec populationum in vicem ultor; maius si di 427 II, 2, 12| ultor; maius si di iuvant in animo est facinus." Adprobant 428 II, 2, 12| proficiscitur. Ubi eo venit, in confertissima turba prope 429 II, 2, 12| fortia Romanum est. Nec unus in te ego hos animos gessi; 430 II, 2, 12| petentium decus. Proinde in hoc discrimen, si iuvat, 431 II, 2, 12| si iuvat, accingere, ut in singulas horas capite dimices 432 II, 2, 12| dimices tuo, ferrum hostemque in vestibulo habeas regiae. 433 II, 2, 12| tu vero abi" inquit, "in te magis quam in me hostilia 434 II, 2, 12| inquit, "in te magis quam in me hostilia ausus. Iuberem 435 II, 2, 12| principes iuventutis Romanae ut in te hac via grassaremur. 436 II, 2, 13| ferret Romanis. Iactatum in condicionibus nequiquam 437 II, 2, 13| nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis, magis 438 II, 2, 13| haud magni facere. Deinde in admirationem versus, supra 439 II, 2, 13| redintegrata Romani novam in femina virtutem novo genere 440 II, 2, 13| statua equestri, donavere; in summa Sacra via fuit posita 441 II, 2, 14| natam esse neque omissam in pace, aut a mitiore crevisse 442 II, 2, 14| fortunae regiae quae ne in potestate quidem populi 443 II, 2, 14| bello Porsenna, ne frustra in ea loca exercitus adductus 444 II, 2, 14| tergo adortae sunt. Ita in medio prope iam victores 445 II, 2, 14| benigne excepti divisique in hospitia. Curatis volneribus, 446 II, 2, 15| a Porsenna de reducendo in regnum Tarquinio venerunt; 447 II, 2, 15| daretur responsum, sed ut in perpetuum mentio eius rei 448 II, 2, 15| eius rei finiretur, neu in tantis mutuis beneficiis 449 II, 2, 15| tantis mutuis beneficiis in vicem animi sollicitarentur, 450 II, 2, 15| Romani esset, Romani, nisi in perniciem suam faciles esse 451 II, 2, 15| nihil negatum vellent. Non in regno populum Romanum sed 452 II, 2, 15| regno populum Romanum sed in libertate esse. Ita induxisse 453 II, 2, 15| libertate esse. Ita induxisse in animum, hostibus portas 454 II, 2, 15| omnium ut qui libertati erit in illa urbe finis, idem urbi 455 II, 2, 15| spe auxilii, quod nullum in me est, frustrabor. Alium 456 II, 3, 16| belli pacisque auctores orta in Sabinis aliquantum inde 457 II, 3, 16| lectus, haud ita multo post in principum dignationem pervenit. 458 II, 3, 16| Consules infesto exercitu in agrum Sabinum profecti cum 459 II, 3, 16| magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum 460 II, 3, 17| aliisque operibus oppugnarunt. In quos Aurunci magis iam inexpiabili 461 II, 3, 17| refectis aliaque mole belli iam in eo esset ut in muros evaderet 462 II, 3, 17| belli iam in eo esset ut in muros evaderet miles, deditio 463 II, 3, 18| Mamilio satis constabat. In hac tantarum expectatione 464 II, 3, 18| parendum; neque enim ut in consulibus qui pari potestate 465 II, 3, 18| neque ullum usquam nisi in cura parendi auxilium. Sabinis 466 II, 3, 18| si, quod impensae factum in bellum erat, praestare Sabini - 467 II, 3, 18| id enim postulatum erat - in animum induxissent. Bellum 468 II, 3, 19| profecti, ad lacum Regillum in agro Tusculano agmini hostium 469 II, 3, 19| et quia Tarquinios esse in exercitu Latinorum auditum 470 II, 3, 19| dictatorem Romanum excessit. In Postumium prima in acie 471 II, 3, 19| excessit. In Postumium prima in acie suos adhortantem instruentemque 472 II, 3, 19| concursu suorum receptus in tutum est. Et ad alterum 473 II, 3, 19| Aebutius magister equitum in Octavium Mamilium impetum 474 II, 3, 19| pectus percussum. Hunc quidem in secundam aciem Latini recepere; 475 II, 3, 20| Tarquinium ostentantem se in prima exsulum acie, domestica 476 II, 3, 20| petit. Tarquinius retro in agmen suorum infenso cessit 477 II, 3, 20| Valerium temere invectum in exsulum aciem ex transverso 478 II, 3, 20| ancipiti versi a fuga Romani in hostem et restituta acies. 479 II, 3, 20| subsidiariis manipulos aliquot in primam aciem secum rapit. 480 II, 3, 20| veruto percussus, cum victor in castra esset relatus, inter 481 II, 3, 20| desiliunt ex equis, provolant in primum et pro antesignanis 482 II, 3, 20| magister equitum triumphantes in urbem rediere.~ ~21. 483 II, 3, 21| quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non rerum 484 II, 3, 22| contenderet. Hac ira consules in Volscum agrum legiones duxere. 485 II, 3, 22| parant bellum, Hernicis in societatem armorum adsumptis. 486 II, 3, 22| et de foedere, quod prope in perpetuum negatum fuerat, 487 II, 3, 22| gaudere facto; pacis auctores in ingenti gloria esse. Coronam 488 II, 3, 22| Coronam auream Iovi donum in Capitolium mittunt. Cum 489 II, 3, 22| liberaliter habiti cultique in calamitate sua; inde hospitia 490 II, 3, 23| oppressos esse, tutioremque in bello quam in pace et inter 491 II, 3, 23| tutioremque in bello quam in pace et inter hostes quam 492 II, 3, 23| malorum suorum insignibus se in forum proiecit. Obsita erat 493 II, 3, 23| oris. Noscitabatur tamen in tanta deformitate, et ordines 494 II, 3, 23| circumfusa turba esset prope in contionis modum, Sabino 495 II, 3, 23| ductum se ab creditore non in servitium, sed in ergastulum 496 II, 3, 23| creditore non in servitium, sed in ergastulum et carnificinam 497 II, 3, 23| vincti solutique, se undique in publicum proripiunt, implorant 498 II, 3, 23| per omnes vias cum clamore in forum curritur. Magno cum 499 II, 3, 23| periculo suo qui forte patrum in foro erant in eam turbam 500 II, 3, 23| forte patrum in foro erant in eam turbam inciderunt; nec 501 II, 3, 23| seditionem intervenissent. At in eos multitudo versa ostentare 502 II, 3, 23| periculi contraherent, tandem in senatum veniunt. Frequentique 503 II, 3, 24| Tum consul misso senatu in contionem prodit. Ibi curae 504 II, 3, 24| neu quis militis, donec in castris esset, bona possideret 505 II, 3, 24| creditori non esset, concursus in forum ut sacramento dicerent 506 II, 3, 24| fuit, neque aliorum magis in Volsco bello virtus atque 507 II, 3, 26| verius quam bellum. Nocte in urbem nuntiatum est exercitum 508 II, 3, 26| populatione nocturna, magna pars in villis repleti cibo vinoque, 509 II, 3, 26| bello Sabino, postero die in magna iam spe undique partae 510 II, 3, 27| tergiversari res cogebat; adeo in alteram causam non collega 511 II, 3, 27| senatusque auxilio, cum in ius duci debitorem vidissent, 512 II, 3, 27| omnis et periculum, cum in conspectu consulis singuli 513 II, 3, 27| a pluribus violarentur, in creditores a debitoribus 514 II, 3, 27| invidiam. Crescere inde malum in dies, non clamoribus modo 515 II, 3, 28| nocturnos, pars Esquiliis, pars in Aventino facere, ne in foro 516 II, 3, 28| pars in Aventino facere, ne in foro subitis trepidaret 517 II, 3, 28| reicerent: profecto si essent in re publica magistratus, 518 II, 3, 28| publicum concilium; nunc in mille curias contionesque [ 519 II, 3, 28| curias contionesque [cum alia in Esquiliis, alia in Aventino 520 II, 3, 28| alia in Esquiliis, alia in Aventino fiant concilia] 521 II, 3, 28| Dimisso senatu consules in tribunal escendunt; citant 522 II, 3, 28| responderet, circumfusa multitudo in contionis modum negare ultra 523 II, 3, 29| placet, rem agemus." Redeunt in tribunal; citari nominatim 524 II, 3, 29| nominatim unum ex iis qui in conspectu erant dedita opera 525 II, 3, 29| prohibito cum conversus in patres impetus esset, consulum 526 II, 3, 29| intercursu rixa sedata est, in qua tamen sine lapide, sine 527 II, 3, 29| consulibus nihilo plus sanitatis in curia quam in foro esse, 528 II, 3, 29| sanitatis in curia quam in foro esse, ordine consuli 529 II, 3, 30| et Sabini forte una omnes in armis essent. Sed curae 530 II, 3, 30| tutabantur. Alter consul in Volscos profectus, ne et 531 II, 3, 30| gladios, haud secus quam si in insidias incidissent, turbati 532 II, 3, 30| virium fuit, quia cursu in proelium ierant. Romani 533 II, 3, 30| agmine victores cum victis in urbem inrupere; plusque 534 II, 3, 30| omnium generum caede quam in ipsa dimicatione factum. 535 II, 3, 30| data venia, qui inermes in deditionem venerunt.~ ~31. 536 II, 3, 31| Dum haec in Volscis geruntur, dictator 537 II, 3, 31| Super solitos honores locus in circo ipsi posterisque ad 538 II, 3, 31| spectaculum datus; sella in eo loco curulis posita. 539 II, 3, 31| priusquam ipsi redirent in urbem magistratu abiret 540 II, 3, 31| perpulere ut forte temere in adversos montes agmen erigeret. 541 II, 3, 31| commissum ignavia hostium in bonum vertit, qui priusquam 542 II, 3, 31| munitissimis tenuerant locis, in aversas valles desiluere. 543 II, 3, 31| reditum omnium actionum in senatu primam habuit pro 544 II, 3, 32| habitus esset, tamen quoniam in consulum verba iurassent 545 II, 3, 32| auctore iniussu consulum in Sacrum montem secessisse. 546 II, 3, 32| quam cuius Piso auctor est, in Aventinum secessionem factam 547 II, 3, 32| sese tenuere. Pavor ingens in urbe, metuque mutuo suspensa 548 II, 3, 32| patrum; timere patres residem in urbe plebem, incerti manere 549 II, 3, 32| exsistat? Nullam profecto nisi in concordia civium spem reliquam 550 II, 3, 32| plebi carum. Is intromissus in castra prisco illo dicendi 551 II, 3, 32| narrasse fertur: tempore quo in homine non ut nunc omnia 552 II, 3, 32| homine non ut nunc omnia in unum consentiant, sed singulis 553 II, 3, 32| ventri omnia quaeri, ventrem in medio quietum nihil aliud 554 II, 3, 32| quam alere eum, reddentem in omnes corporis partes hunc 555 II, 3, 32| vigemusque, divisum pariter in venas maturum confecto cibo 556 II, 3, 32| similis esset irae plebis in patres, flexisse mentes 557 II, 3, 33a| concordia coeptum, concessumque in condiciones ut plebi sui 558 II, 3, 33a| collegas sibi creaverunt. In his Sicinium fuisse, seditionis 559 II, 3, 33a| convenit. Sunt qui duos tantum in Sacro monte creatos tribunos 560 II, 4, 33b| fundit fugatque; compulsos in oppidum Longulam persecutus 561 II, 4, 33b| adortus est Coriolos. Erat tum in castris inter primores iuvenum 562 II, 4, 33b| Coriolos obsidentem atque in oppidanos, quos intus clausos 563 II, 4, 33b| erupissent hostes, forte in statione Marcius fuit. Is 564 II, 4, 33b| patentem portam ferox inrupit in proxima urbis, caedeque 565 II, 4, 33b| nisi foedus cum Latinis in columna aenea insculptum 566 II, 4, 33b| Menenius moritur, vir omni in vita pariter patribus ac 567 II, 4, 33b| reductori plebis Romanae in urbem sumptus funeri defuit; 568 II, 4, 33b| plebs sextantibus conlatis in capita.~ ~34. 569 II, 4, 34| frumentum coemendum, non in Etruriam modo dextris ab 570 II, 4, 34| ad Cumas, sed quaesitum in Sicilia quoque; adeo finitimorum 571 II, 4, 34| heres erat, retentae sunt; in Volscis Pomptinoque ne emi 572 II, 4, 34| est plebs. Incommodo bello in tam artis commeatibus vexati 573 II, 4, 34| colonorum Romani, et Norbam in montes novam coloniam, quae 574 II, 4, 34| novam coloniam, quae arx in Pomptino esset, miserunt. 575 II, 4, 34| Sicilia advecta, agitatumque in senatu quanti plebi daretur. 576 II, 4, 34| secessione ac vi patribus essent. In primis Marcius Coriolanus, 577 II, 4, 34| avocet plebem; patet via in Sacrum montem aliosque colles; 578 II, 4, 35| mori aut servire iubeat. In exeuntem e curia impetus 579 II, 4, 35| non adesset, perseveratum in ira est. Damnatus absens 580 II, 4, 35| ira est. Damnatus absens in Volscos exsulatum abiit, 581 II, 4, 35| benigne excepere, benigniusque in dies colebant, quo maior 582 II, 4, 35| colebant, quo maior ira in suos eminebat crebraeque 583 II, 4, 35| spiritus esse; arte agendum in exoleto iam vetustate odio, 584 II, 4, 36| magistratuum timorque vicit, ne in ora hominum pro ludibrio 585 II, 4, 36| aegro animi eadem illa in somnis obversata species 586 II, 4, 36| dubio omnium qui aderant in forum ad consules lectica 587 II, 4, 36| consules lectica defertur. Inde in curiam iussu consulum delatus, 588 II, 4, 36| omnibus membris delatus in curiam esset, eum functum 589 II, 4, 37| occasionem ab Sabinorum iuventute in hac urbe commissum sit; 590 II, 4, 37| extemplo hinc domum abire in animo est, ne cuius facti 591 II, 4, 37| discurrentes ad suas res tollendas in hospitia perculit; proficiscentibus 592 II, 4, 38| per eos multitudinem aliam in subiectum viae campum deduxit. 593 II, 4, 38| viae campum deduxit. Ibi in contionis modum orationem 594 II, 4, 39| Marcius, exsul Romanus, in quo aliquanto plus spei 595 II, 4, 39| inde Lavinium recepit; inde in Latinam viam transversis 596 II, 4, 39| per se plebem criminando in primores civitatis instigabant --; 597 II, 4, 39| nusquam alibi spem quam in armis ponebant, plebes omnia 598 II, 4, 39| praesidia per muros aliaque in quibus stationes vigiliasque 599 II, 4, 39| iidem missi non recipiuntur in castra. Sacerdotes quoque 600 II, 4, 40| Marcio ferens filios secum in castra hostium irent et, 601 II, 4, 40| qui nec publica maiestate in legatis nec in sacerdotibus 602 II, 4, 40| maiestate in legatis nec in sacerdotibus tanta offusa 603 II, 4, 40| obviae complexum, mulier in iram ex precibus versa " 604 II, 4, 40| venerim, captiva materne in castris tuis sim. In hoc 605 II, 4, 40| materne in castris tuis sim. In hoc me longa vita et infelix 606 II, 4, 40| fines ira cecidit? Non, cum in conspectu Roma fuit, succurrit: 607 II, 4, 40| nisi filium haberem, libera in libera patria mortua essem. 608 II, 4, 40| Volsci adiunctis Aequis in agrum Romanum; sed Aequi 609 II, 4, 40| Hernici - nam ii quoque in armis erant - provincia 610 II, 5, 41| volgatum a civibus isse in socios; saepe deinde et 611 II, 5, 41| deinde et Verginium consulem in contionibus velut vaticinantem 612 II, 5, 41| adsignentur: Cassius, quia in agraria largitione ambitiosus 613 II, 5, 41| agraria largitione ambitiosus in socios eoque civibus vilior 614 II, 5, 41| abundarent omnia, munera eius [in animis hominum] respuebantur. 615 II, 5, 42| Haud diuturna ira populi in Cassium fuit. Dulcedo agrariae 616 II, 5, 42| Fabius consul ac redegit in publicum. Invisum erat Fabium 617 II, 5, 42| superque gratuiti furoris in multitudine credentes esse, 618 II, 5, 42| rei publicae vicit, nec in praesens modo sed in venientem 619 II, 5, 42| nec in praesens modo sed in venientem etiam annum M. 620 II, 5, 42| ut bene locatus, mansit in ea familia aliquamdiu honos. 621 II, 5, 42| caelestia, prope cotidianas in urbe agrisque ostentantia 622 II, 5, 43| tribuniciae potestatis versa in auctorem est, nec in eum 623 II, 5, 43| versa in auctorem est, nec in eum consules acrius quam 624 II, 5, 43| scribitur; ducendus Fabio in Aequos, Furio datur in Veientes. 625 II, 5, 43| Fabio in Aequos, Furio datur in Veientes. In Veientes nihil 626 II, 5, 43| Furio datur in Veientes. In Veientes nihil dignum memoria 627 II, 5, 43| dignum memoria gestum; et in Aequis quidem Fabio aliquanto 628 II, 5, 43| exercitus odio consulis, quantum in se fuit, prodebat. Nam cum 629 II, 5, 43| saltem flagitium et publicum in praesentia dedecus, postmodo 630 II, 5, 43| ab equite operam, redeunt in castra. Nec huic tam pestilenti 631 II, 5, 43| quam inritato exacerbatoque in se militum odio. Obtinuere 632 II, 5, 43| Obtinuere tamen patres ut in Fabia gente consulatus maneret: 633 II, 5, 44| potestatem dicere priore anno, in praesentia re, exemplo in 634 II, 5, 44| in praesentia re, exemplo in perpetuum, quando inventum 635 II, 5, 44| gratia concitata quam quod in spem ventum erat discordia 636 II, 5, 44| Romanam posse. Principesque in omnium Etruriae populorum 637 II, 5, 44| suas leges esse. Primum in dilectibus saevire solitos, 638 II, 5, 44| saevire solitos, eosdem in bello tamen parvisse ducibus. 639 II, 5, 44| parendi magistratibus morem in castra quoque Romanum militem 640 II, 5, 44| militem sequi. Proximo bello in ipsa acie, in ipso certamine, 641 II, 5, 44| Proximo bello in ipsa acie, in ipso certamine, consensu 642 II, 5, 44| signa deserta, imperatorem in acie relictum, iniussu in 643 II, 5, 44| in acie relictum, iniussu in castra reditum. Profecto 644 II, 5, 44| Etruscos armaverant, multis in vicem casibus victos victoresque.~ ~ 645 II, 5, 45| otiumque inter armatos. Ad haec in novitatem generis originisque 646 II, 5, 45| et domestica odia certare in animis. Tandem superant 647 II, 5, 45| hostis eludebat. Frequentes in praetorium conveniunt; poscunt 648 II, 5, 45| quis iniussu pugnaverit, ut in hostem animadversuros. Ita 649 II, 5, 45| Consulem Romanum miles semel in acie fefellit: deos nunquam 650 II, 5, 45| deinceps omnis exercitus in se quisque iurat. Iuratis 651 II, 5, 45| signum; arma capiunt; eunt in pugnam irarum speique pleni. 652 II, 5, 46| Aequis; maius quoque aliquod in tam inritatis animis et 653 II, 5, 46| quam emissis, pugna iam in manus, iam ad gladios, ubi 654 II, 5, 46| consul fuerat - principem in confertos Veientes euntem 655 II, 5, 46| extracto praeceps Fabius in volnus abiit. Sensit utraque 656 II, 5, 46| milites, fugientes vos in castra redituros? Adeo ignavissimos 657 II, 5, 46| accendamus militum animos." Sic in primum infensis hastis provolant 658 II, 5, 47| restituto, nihilo segnius in cornu altero Cn. Manlius 659 II, 5, 47| est versata. Nam ut altero in cornu Q. Fabium, sic in 660 II, 5, 47| in cornu Q. Fabium, sic in hoc ipsum consulem Manlium 661 II, 5, 47| cum aliquot turmis equitum in eam partem citato equo advectus, 662 II, 5, 47| mittunt ad castra oppugnanda. In quae haud magno certamine 663 II, 5, 47| Manlius consul revectus in castra, ad omnes portas 664 II, 5, 47| issent, globus iuvenum unus in ipsum consulem insignem 665 II, 5, 47| consternatoque agmine abeuntes in victorem alterum incidunt 666 II, 5, 47| clarior fuit; adeo spreta in tempore gloria interdum 667 II, 5, 47| collegae fratrisque ducit, idem in utroque laudator, cum concedendo 668 II, 5, 48| cum exercitu Caeso missus in ipsorum Aequorum agrum depopulandum 669 II, 5, 48| depopulandum transit. Aequi se in oppida receperunt murisque 670 II, 5, 48| exercitu foret, ni K. Fabius in tempore subsidio venisset. 671 II, 5, 48| Legionibus Romanis cedebant in urbem; ubi abductas senserant 672 II, 5, 48| bellum quiete, quietem bello in vicem eludentes. Ita neque 673 II, 5, 48| bellum privato sumptu gerere in animo est; res publica et 674 II, 5, 48| comitante Fabiorum agmine, qui in vestibulo curiae senatus 675 II, 5, 49| civitatis onus; Veiens bellum in privatam curam, in privata 676 II, 5, 49| bellum in privatam curam, in privata arma versum. Si 677 II, 5, 49| sint duae roboris eiusdem in urbe gentes, deposcant haec 678 II, 5, 49| Consul paludatus egrediens in vestibulo gentem omnem suam 679 II, 5, 49| instructo agmine videt; acceptus in medium signa ferri iubet. 680 II, 5, 49| mittant, sospites brevi in patriam ad parentes restituant. 681 II, 5, 49| ad parentes restituant. In cassum missae preces. Infelici 682 II, 5, 49| Et donec nihil aliud quam in populationibus res fuit, 683 II, 5, 50| nec erant incursiones modo in agros aut subiti impetus 684 II, 5, 50| agros aut subiti impetus in incursantes, sed aliquotiens 685 II, 5, 50| Etruscorum, multiplicatis in arto ordinibus, faciebat. 686 II, 5, 50| Tum omissa pugna, quam in omnes partes parem intenderant, 687 II, 5, 50| partes parem intenderant, in unum locum se omnes inclinant; 688 II, 5, 50| rupere cuneo viam. Duxit via in editum leniter collem. Inde 689 II, 5, 50| iugo circummissus Veiens in verticem collis evasisset. 690 II, 5, 51| recepto pristino animo, in futura proelia id certamen 691 II, 5, 51| ab arce Ianiculo passim in Romanum agrum impetus dabant; 692 II, 5, 51| propulsa pecora praecipitavere in insidias; quo plures erant, 693 II, 5, 51| oppugnare. Inde fusi magna caede in Ianiculum se aegre recepere. 694 II, 5, 51| inopia frumenti quamvis in praecipitia, dum celeriora 695 II, 5, 51| duas acies Etrusci, cum in vicem his atque illis terga 696 II, 5, 52| suo veneno, agraria lege; in resistentes incitare patres, 697 II, 5, 52| resistentes incitare patres, nec in universos modo sed in singulos. 698 II, 5, 52| nec in universos modo sed in singulos. Q. Considius et 699 II, 5, 52| favor hauddum exolevisset. In multa temperarunt tribuni; 700 II, 5, 52| damnato multam dixerunt. Ea in caput vertit; negant tulisse 701 II, 5, 52| Sed fervidi animi vir ut in publico periculo ante, sic 702 II, 5, 52| publico periculo ante, sic tum in suo, non tribunos modo sed 703 II, 5, 53| esse. Tumultus e castris et in urbem penetrat; tamquam 704 II, 5, 53| Romanos toto impetu intentos in castra adoriuntur. Paulisper 705 II, 5, 53| geruntur, Volsci Aequique in Latino agro posuerant castra 706 II, 5, 53| Missus tamen ab Roma consul in Volscos C. Nautius; mos, 707 II, 5, 53| contumeliaeque non editum in Volscos est, nec tamen perpelli 708 II, 5, 54| tamen bellatum; indutiae in annos quadraginta petentibus 709 II, 5, 54| Vopiscum Iulium pro Verginio in quibusdam annalibus consulem 710 II, 5, 54| dulcedo sit, iam nunc ita in animum inducant consulatum 711 II, 5, 54| si aliud quam plebem esse in re publica crediderit, exsilium 712 II, 5, 54| consilia inde non publica sed in privato seductaque a plurium 713 II, 5, 54| Igitur iudicii die, cum plebs in foro erecta expectatione 714 II, 5, 54| esse inventum. Quod ubi in totam contionem pertulit 715 II, 5, 55| quoniam tribuni civem Romanum in conspectu suo virgis caedi 716 II, 5, 55| virgis caedi malunt quam ipsi in lecto suo a vobis trucidari." 717 II, 5, 55| acerrimus erat clamor, eo se in turbam confertissimam recipit 718 II, 5, 55| fascibus fractis, e foro in curiam compelluntur, incerti 719 II, 5, 55| Conticescente deinde tumultu cum in senatum vocari iussissent, 720 II, 5, 56| comitiis tribunum plebi creat in eum annum qui L. Pinarium 721 II, 5, 56| molimine gravis certaminibus in annum extrahitur. Plebs 722 II, 5, 56| superbissimae ac crudelissimae in plebem Romanam exorsus, 723 II, 5, 56| esse contenderet, rudis in militari homine lingua non 724 II, 5, 56| die adeste; ego hic aut in conspectu vestro moriar 725 II, 5, 56| nobilitasque ad impediendam legem in contione consistunt. Summoveri 726 II, 5, 56| negare ius esse tribuno in quemquam nisi in plebeium; 727 II, 5, 56| tribuno in quemquam nisi in plebeium; non enim populi 728 II, 5, 56| atrox coorta pro tribuno in consulem esset, et concursus 729 II, 5, 56| esset, et concursus hominum in forum ex tota urbe concitatae 730 II, 5, 56| viribus additurum; et patres in populi et consulem in patrum 731 II, 5, 56| patres in populi et consulem in patrum fore potestate.~ ~ 732 II, 5, 57| Ubi cum timor atque ira in vicem sententias variassent, 733 II, 5, 57| esse vellet quanta esse in concordi civitate posset; 734 II, 5, 57| nihil relictum esse virium in medio; distractam laceratamque 735 II, 5, 57| rem publicam; magis quorum in manu sit quam ut incolumis 736 II, 5, 57| graviores accipi leges quam in Sacro monte acceptae sint. 737 II, 5, 58| retro movere. Ap. Claudius in Volscos missus, Quinctio 738 II, 5, 58| provincia evenit. Eadem in militia saevitia Appi quae 739 II, 5, 59| vinci voluit. Productus in aciem turpi fuga petit castra, 740 II, 5, 59| imperium, cuius vis omnis in consensu oboedientium esset; 741 II, 5, 59| victorem paulo ante prope in portis ac vallo fuisse, 742 II, 5, 59| lucrarentur, remissa contione iter in insequentem diem pronuntiari 743 II, 5, 59| nequiquam suos persecutus esset, in pacato agro castra posuit; 744 II, 5, 59| contione invectus haud falso in proditorem exercitum militaris 745 II, 5, 60| Contra ea in Aequis inter consulem ac 746 II, 5, 61| tumultus, modum dumtaxat in certamine egressum, iratae 747 II, 5, 61| habitus oris, eadem contumacia in voltu, idem in oratione 748 II, 5, 61| contumacia in voltu, idem in oratione spiritus erat, 749 II, 5, 62| Valerius consul cum exercitu in Aequos profectus, cum hostem 750 II, 5, 62| vertit. Alter consul Aemilius in Sabinis bellum gessit. Et 751 II, 5, 62| postero die rettulere castra in tutiora loca. Id satis consuli 752 II, 5, 63| consulis restituit. Melius in Volscis imperatum est; fusi 753 II, 5, 63| primo proelio hostes fugaque in urbem Antium, ut tum res 754 II, 5, 63| per iram consule ingresso in fines, plus cladium quam 755 II, 5, 64| capta praeda rediret. Et in Volscis res publica egregie 756 II, 5, 64| Volscis Aequisque populis in castra venit, haud dubitans 757 II, 5, 64| subitus exciverat, cum manere in tentoriis quietum militem 758 II, 5, 64| iussisset, Hernicorum cohortem in stationem educit, cornicines 759 II, 5, 64| cornicines tubicinesque in equos impositos canere ante 760 II, 5, 64| noctis adeo tranquilla omnia in castris fuere ut somni quoque 761 II, 5, 65| satiatusque somno productus in aciem fessum stando et vigiliis 762 II, 5, 65| quia ab tergo erant clivi in quos post principia integris 763 II, 5, 65| clamoremque res est secuta. Fixis in terram pilis quo leviores 764 II, 5, 65| obiacentia pedibus ingerit in subeuntes, turbatosque ictibus 765 II, 5, 65| loci. Iam prope erat ut in summum clivi iugum evaderent 766 II, 5, 65| sequentesque castris incidere. In eo pavore castra capiuntur: 767 III, 1, 1| consulatu eius et agrarii se in spem legis erexerant, et 768 III, 1, 1| suscipiunt, et consul manebat in sententia sua. Possessores 769 III, 1, 1| invidiam rei a tribunis in consulem averterant. Atrox 770 III, 1, 1| querellis possessorum plebem in agros ituram, civitatem 771 III, 1, 1| agros ituram, civitatem in concordia fore. Haec sententia 772 III, 1, 1| eam ipsi subita incursione in agrum Latinum fecere.~ ~ 773 III, 1, 2| Postumio consul fuit - in Aequos missus in Latino 774 III, 1, 2| fuit - in Aequos missus in Latino agro stativa habuit. 775 III, 1, 2| exercitum tenuit. Extractum in tertium annum bellum est 776 III, 1, 2| pacaturam Aequos, legatos in concilium gentis missos 777 III, 1, 2| violati sint exercitusque in Algidum adversus Romanos 778 III, 1, 2| Romani, non gerere bellum. In noctem imminentem aciem 779 III, 1, 2| die oriente sole redite in aciem; erit copia pugnandi; 780 III, 1, 2| vocibus inritatus miles in diem posterum in castra 781 III, 1, 2| inritatus miles in diem posterum in castra reducitur, longam 782 III, 1, 2| Romanam Aequi; pulsique cum in fines suos se recepissent, 783 III, 1, 2| multitudo increpare duces quod in aciem, qua pugnandi arte 784 III, 1, 3| quam ne victus ac prope in castris obsessus hostis 785 III, 1, 3| praefecto urbis relicto, hostem in agris non invenit. Ab altero 786 III, 1, 3| reditus Quincti consulis in urbem fecit. Census deinde 787 III, 1, 3| praeter orbos orbasque. In Aequis nihil deinde memorabile 788 III, 1, 3| deinde memorabile actum; in oppida sua se recepere, 789 III, 1, 4| adeo civitates hae perpetuo in Romanos odio certavere - 790 III, 1, 4| acerrimus fuit; compulsis deinde in oppida Aequis, ea multitudo 791 III, 1, 4| provincia evenerat profectus in Aequos, Hernicorum in agro 792 III, 1, 4| profectus in Aequos, Hernicorum in agro populabundum hostem 793 III, 1, 5| curae aut laboris; vigiliae in urbe, stationes ante portas 794 III, 1, 5| ante portas praesidiaque in muris disposita, et, quod 795 III, 1, 5| disposita, et, quod necesse erat in tanto tumultu, iustitium 796 III, 1, 5| aliquot dies servatum. Interim in castris Furius consul, cum 797 III, 1, 5| obsidionem passus esset, in incautum hostem decumana 798 III, 1, 5| substitit ne qua ex parte altera in castra vis fieret. Furium 799 III, 1, 5| temere magis quam satis caute in mediam dimicationem infert, 800 III, 1, 5| sustineri potuere, ut compulsi in castra Romani rursus obsiderentur 801 III, 1, 5| viribus pares; venissetque in periculum summa rerum, ni 802 III, 1, 5| subvenisset. Is intentos in castra Romana Aequos legatique 803 III, 1, 5| fuga effusior Aequorum in agro fuit Romano, in quos 804 III, 1, 5| Aequorum in agro fuit Romano, in quos palatos praedam agentes 805 III, 1, 5| dissipato agmine fugientes in Quinctium victorem cum saucio 806 III, 1, 5| Difficile ad fidem est in tam antiqua re quot pugnaverint 807 III, 1, 5| summas: Romanos cecidisse in Hernico agro quinque milia 808 III, 1, 5| Aequorum qui populabundi in finibus Romanis vagabantur 809 III, 1, 5| praedam agentem quae inciderit in Quinctium nequaquam pari 810 III, 1, 5| His avertendis terroribus in triduum feriae indictae, 811 III, 1, 6| pecoribus agrestibusque in urbem acceptis. Ea conluvio 812 III, 1, 6| urbanos et agrestem confertum in arta tecta aestu ac vigiliis 813 III, 1, 6| vigiliis angebat, ministeriaque in vicem ac contagio ipsa volgabant 814 III, 1, 6| legati Hernici nuntiant in agro suo Aequos Volscosque 815 III, 1, 6| sustinuissent. Non diutius se in Hernico hostis continuit; 816 III, 1, 6| continuit; pergit inde infestus in agros Romanos, etiam sine 817 III, 1, 6| collega eius Servilius exigua in spe trahebat animam; adfecti 818 III, 1, 6| modo ad expeditiones quas in tanto tumultu res poscebat, 819 III, 1, 7| castris fremitu orto quid in vasto ac deserto agro inter 820 III, 1, 7| itineribus per Labicanos agros in Tusculanos colles transirent. 821 III, 1, 7| descendentibus ab Tusculana in Albanam vallem. Ibi haudquaquam 822 III, 1, 7| fidesque sua sociis parum felix in praesentia fuit. Haud minor 823 III, 1, 8| Igitur nuntiantibus Hernicis in fines suos transcendisse 824 III, 1, 8| scripti. Veturius missus in Volscos ad bellum ultro 825 III, 1, 8| oppositus non ultra quam in Hernicos procedit. Veturius 826 III, 1, 8| fugatque: Lucretium dum in Hernicis sedet praedonum 827 III, 1, 8| Praenestinos ductum, inde demissum in campos. Vastavere agros 828 III, 1, 8| Praenestinum Gabinumque; ex Gabino in Tusculanos flexere colles. 829 III, 1, 8| praebitus terror, magis in re subita quam quod ad arcendam 830 III, 1, 8| abscederent eo solutiore cura, in Lucretium incidunt consulem 831 III, 1, 8| fundunt fugantque et compulsos in cavas valles, cum exitus 832 III, 1, 8| valles, cum exitus haud in facili essent, circumveniunt. 833 III, 1, 8| quadringentos septuaginta cecidisse in acie ac fuga, mille septingentos 834 III, 1, 8| septem militaria relata in quibusdam annalibus invenio, 835 III, 1, 8| ingenti praeda potitus eodem in stativa rediit. Tum consules 836 III, 1, 8| Aequique adflictas vires suas in unum contulere. Tertia illa 837 III, 2, 9| Sic res Romana in antiquum statum rediit, 838 III, 2, 9| plebem criminatus, maxime in consulare imperium tamquam 839 III, 2, 9| omniaque supplicia verterent in plebem. Quae ne aeterna 840 III, 2, 9| scribendis; quod populus in se ius dederit, eo consulem 841 III, 2, 9| vocatur, qui adeo atrociter in rogationem latoremque ipsum 842 III, 2, 9| iacente aegra civitate, in conluvione omnium rerum, 843 III, 2, 9| si quid consules superbe in aliquem civium aut crudeliter 844 III, 2, 9| iis ipsis iudicibus quorum in aliquem saevitum sit? Non 845 III, 2, 9| reconciliatamque patribus de integro in antiqua redigi mala. Neque 846 III, 2, 9| collega ut rem integram in adventum consulum differat. 847 III, 2, 9| Terentilio tribuni, dilataque in speciem actione, re ipsa 848 III, 2, 10| adveniens exposita omni in campo Martio praeda, ut 849 III, 2, 10| Iactata per aliquot dies cum in senatu res tum apud populum 850 III, 2, 10| alienigenarum praedicta, ne qui in loca summa urbis impetus 851 III, 2, 10| certamen. Ecce, ut idem in singulos annos orbis volveretur, 852 III, 2, 10| belli esse. Ut haec dicta in senatu sunt, dilectus edicitur; 853 III, 2, 10| provincia esset. Tribuni coram in foro personare, fabulam 854 III, 2, 10| victam legem esse, nisi dum in integro res sit, dum domi, 855 III, 2, 11| ex parte altera consules in conspectu eorum positis 856 III, 2, 11| Quemadmodum se tribuni gessissent in prohibendo dilectu, sic 857 III, 2, 11| prohibendo dilectu, sic patres se in lege, quae per omnes comitiales 858 III, 2, 11| consules se abstinebant, ne cui in conluvione rerum maiestatem 859 III, 2, 11| belli decora facundiamque in foro, ut nemo, non lingua, 860 III, 2, 11| lingua, non manu promptior in civitate haberetur. Hic 861 III, 2, 11| civitate haberetur. Hic cum in medio patrum agmine constitisset, 862 III, 2, 11| dictaturas consulatusque gerens in voce ac viribus suis, unus 863 III, 2, 11| inconsulte dicta factaque in unius Caesonis suspectum 864 III, 2, 12| apparebatque volgo homines in damnatione Caesonis libertatem 865 III, 2, 12| decora, adfirmabat neque in Quinctia gente neque in 866 III, 2, 12| in Quinctia gente neque in civitate Romana tantam indolem 867 III, 2, 12| se saepe vidente pugnasse in hostem. Sp. Furius, missum 868 III, 2, 12| Quinctio Capitolino sibi eum in dubiis suis rebus venisse 869 III, 2, 12| referre egregia facinora nunc in expeditionibus, nunc in 870 III, 2, 12| in expeditionibus, nunc in acie; suadere et monere 871 III, 2, 12| momentum rerum eius civitatis in quamcumque venisset, suum 872 III, 2, 12| civem esse. Quod offendat in eo, fervorem et audaciam, 873 III, 2, 12| desideretur, consilium, id in dies crescere. Senescentibus 874 III, 2, 12| sinerent tantum virum senem in civitate fieri. Pater inter 875 III, 2, 13| multo post quam pestilentia in urbe fuerat, in iuventutem 876 III, 2, 13| pestilentia in urbe fuerat, in iuventutem grassantem in 877 III, 2, 13| in iuventutem grassantem in Subura incidisse. Ibi rixam 878 III, 2, 13| arripi iubet hominem et in vincula duci. Patricii vi 879 III, 2, 13| indemnato; servaturum tamen in vinculis esse ad iudicii 880 III, 2, 13| ius auxilii sui expediunt: in vincla conici vetant; sisti 881 III, 2, 13| esset promitti, veniebat in dubium; id ad senatum reicitur: 882 III, 2, 13| consulerentur patres, retentus in publico est. Vades dari 883 III, 2, 13| Dimissus e foro nocte proxima in Tuscos in exsilium abiit. 884 III, 2, 13| nocte proxima in Tuscos in exsilium abiit. Iudicii 885 III, 2, 14| sodalium fuit, auxere iras in plebem, non minuerunt animos; 886 III, 2, 14| domum invitare, adesse in foro, tribunos ipsos cetera 887 III, 2, 14| peregere, sed refecti quoque in insequentem annum.~ ~15. 888 III, 2, 15| statum iam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur, 889 III, 2, 15| arcem occupavere. Confestim in arce facta caedes eorum 890 III, 2, 15| tumultum praecipites pavore in forum devolant: alternae 891 III, 2, 15| voces 'ad arma' et 'hostes in urbe sunt' audiebantur. 892 III, 2, 15| quantus numerus hostium esset, in stationibus disponendis 893 III, 2, 15| ut exsules iniuria pulsos in patriam reduceret et servitiis 894 III, 2, 16| esset timere et, cum tantum in urbe hostium esset, mox 895 III, 2, 17| ex curia proripit, inde in templum ad tribunos venit. ' 896 III, 2, 17| solum intra muros est sed in arce supra forum curiamque; 897 III, 2, 17| curiamque; comitia interim in foro sunt, senatus in curia 898 III, 2, 17| interim in foro sunt, senatus in curia est; velut cum otium 899 III, 2, 17| omnes armatos opem ferre, in Capitolium currere, liberare 900 III, 2, 17| ille sit, ubicumque sit, in Capitolio, in foro, pro 901 III, 2, 17| ubicumque sit, in Capitolio, in foro, pro hoste habiturum. 902 III, 2, 17| Iuberent tribuni, quoniam in Appium Herdonium vetarent, 903 III, 2, 17| Appium Herdonium vetarent, in P. Valerium consulem sumi 904 III, 2, 17| consulem sumi arma; ausurum se in tribunis, quod princeps 905 III, 2, 17| princeps familiae suae ausus in regibus esset. Vim ultimam 906 III, 2, 17| lex tamen ferri nec ire in Capitolium consul potuit; 907 III, 2, 17| plebem inserentesque se in circulos sermones tempori 908 III, 2, 17| serere; admonere ut viderent in quod discrimen rem publicam 909 III, 2, 17| hostibus dedi. Dum haec in foro sedandae discordiae 910 III, 2, 18| vanus terror abiit, accepti in urbem agmine in forum descendunt. 911 III, 2, 18| accepti in urbem agmine in forum descendunt. Ibi iam 912 III, 2, 18| fraus ab tribunis occulta in lege ferretur, memorem se 913 III, 2, 18| nequiquam reclamantibus tribunis in clivum Capitolinum erigunt 914 III, 2, 18| signa Romani sociique. Iam in vestibulum perruperant templi 915 III, 2, 18| corpus obtegerent, ipse in locum vicemque consulis 916 III, 2, 18| purgatum atque lustratum. In consulis domum plebes quadrantes 917 III, 3, 19| contionibus pro tribunali non in plebe coercenda quam senatu 918 III, 3, 19| iam tribuni plebis, non ut in re publica populi Romani 919 III, 3, 19| publica populi Romani sed ut in perdita domo lingua criminibusque 920 III, 3, 19| inquit, 'ille Verginius, quia in Capitolio non fuit, minus 921 III, 3, 19| Valeri mortui loquar - prius in clivum Capitolinum signa 922 III, 3, 19| deorum hominumque. Cum hostes in arce, in Capitolio essent, 923 III, 3, 19| hominumque. Cum hostes in arce, in Capitolio essent, exsulum 924 III, 3, 19| servorum dux profanatis omnibus in cella Iovis optimi maximi 925 III, 3, 19| Romae sumpta sunt arma. In dubio fuit utrum L. Mamilius, 926 III, 3, 19| pro se quidem ipsis, cum in finibus hostem haberent, 927 III, 3, 19| omnium' inquit, 'Quirites, in Volscos et Aequos mihi atque 928 III, 3, 19| collegae legiones ducere in animo est. Nescio quo fato 929 III, 3, 20| tam graves facile passus, in peragendis consularis officii 930 III, 3, 20| arma plebi dedit, omnes in verba iuraverint conventuros 931 III, 3, 20| Edicimus itaque, omnes qui in verba iurastis crastina 932 III, 3, 20| tribunos, si eo veniant, in alia turba Quiritium subiectos 933 III, 3, 21| Senatus in Capitolio erat; eo tribuni 934 III, 3, 21| consulem quam tribuni se in auctoritate patrum futuros 935 III, 3, 21| urbe exercitum educerent; in reliquum magistratus continuari 936 III, 3, 21| publicam esse. Consules fuere in patrum potestate: tribuni 937 III, 3, 21| tamquam id sit plus posse in civitate, plus levitatis 938 III, 3, 22| duaeque partes sociorum in exercitu, tertia civium 939 III, 3, 22| pavidam turbam inclinatamque in partem unam castris expellit. 940 III, 3, 22| territos caedendo. Magna et in castris et extra munimenta 941 III, 3, 23| celeriter Romam, ab Roma in castra Antium perlata movent 942 III, 3, 23| recipientes Romanus consul in Algido consecutus ad unum 943 III, 3, 24| ut actiones tribuniciae in adventum consulum differrentur. 944 III, 3, 24| falsus haud dubie testis in Caesonem exstitisset, diem 945 III, 3, 24| aeger unquam non modo visum in publico, sed ne adsurrexisse 946 III, 3, 24| mortuum; nec iis temporibus in quae testis crimen coniecisset 947 III, 3, 24| non auderet, omnes eae res in unum congruentes haud magis 948 III, 3, 24| teste fuerat faciebant. In mora tribuni erant, qui 949 III, 3, 24| Ita extracta utraque res in consulum adventum est. Qui 950 III, 3, 24| adfectantes tribunatum, in comitiorum disceptationem 951 III, 3, 25| Volscio impediebant; sed in quaestoribus novis maior 952 III, 3, 25| intervalli datum res tranquillas in urbe fecit. Nec diuturnam 953 III, 3, 25| deferunt; is tum longe princeps in Aequis erat. Graccho duce 954 III, 3, 25| Aequis erat. Graccho duce in Labicanum agrum, inde in 955 III, 3, 25| in Labicanum agrum, inde in Tusculanum hostili populatione 956 III, 3, 25| veniunt, plenique praedae in Algido castra locant. In 957 III, 3, 25| in Algido castra locant. In ea castra Q. Fabius, P. 958 III, 3, 25| consulem contra Gracchum in Algidum exercitum ducere, 959 III, 3, 26a| incursionibus, tantam vastitatem in Sabino agro reddidit ut 960 III, 3, 26a| fortuna nec vis animi eadem in gerendo negotio fuit; nam 961 III, 3, 26a| Nautium consulem arcessunt. In quo cum parum praesidii 962 III, 4, 26b| agresti intentus - salute data in vicem redditaque rogatus 963 III, 4, 26b| gratulantes consalutant, in urbem vocant; qui terror 964 III, 4, 26b| urbem vocant; qui terror sit in exercitu exponunt. Navis 965 III, 4, 26b| praeterquam vigilatum est in urbe.~ ~27. 966 III, 4, 27| dictator cum ante lucem in forum venisset, magistrum 967 III, 4, 27| esset. Cum magistro equitum in contionem venit, iustitium 968 III, 4, 27| essent armati cum cibariis in dies quinque coctis vallisque 969 III, 4, 27| ante solis occasum Martio in campo adessent; quibus aetas 970 III, 4, 27| equitum suos equites ducit. In utroque agmine quas tempus 971 III, 4, 27| clamabant. Media nocte in Algidum perveniunt et ut 972 III, 4, 28| militum imperavit ut sarcinas in unum conici iubeant, militem 973 III, 4, 28| cum armis valloque redire in ordines suos. Facta quae 974 III, 4, 28| Tum quo fuerant ordine in via, exercitum omnem longo 975 III, 4, 28| Superat inde castra hostium et in castra consulis venit; alibi 976 III, 4, 28| significant ab ea quoque parte rem in discrimine esse. Iam se 977 III, 4, 28| hinc consulem orare, ne in occidione victoriam ponerent, 978 III, 4, 29| Volscius damnatus Lanuvium in exsilium abiit. Quinctius 979 III, 4, 29| sexto decimo die dictatura in sex menses accepta se abdicavit. 980 III, 4, 29| Minucio Fabius successor in Algidum missus. Extremo 981 III, 4, 29| tribunos crearent. Lupos visos in Capitolio ferunt a canibus 982 III, 4, 30| scribere exercitum atque in Algidum ducere. Inde posito 983 III, 4, 30| exercitum praedatum descendisse in agros Romanos, inde ad urbem 984 III, 4, 30| Ortonam etiam cepissent, in Algido pugnat; multos mortales 985 III, 4, 31a| ab Tusculo veniunt Aequos in agro Tusculano esse. Fecit 986 III, 4, 31a| cum exercitu missi hostem in sua sede, in Algido inveniunt. 987 III, 4, 31a| missi hostem in sua sede, in Algido inveniunt. Ibi pugnatum. 988 III, 5, 32| augur C. Horatius Pulvillus, in cuius locum C. Veturium, 989 III, 5, 33| quia designati consules in eum annum fuerant, pro honore 990 III, 5, 33| singuli accensi apparebant. Et in unica concordia inter ipsos, 991 III, 5, 33| virum, invento prolatoque in contionem, in re iuxta manifesta 992 III, 5, 33| prolatoque in contionem, in re iuxta manifesta atque 993 III, 5, 34| ingenia consiliaque. Versarent in animis secum unamquamque 994 III, 5, 34| deinde sermonibus, atque in medium quid in quaque re 995 III, 5, 34| sermonibus, atque in medium quid in quaque re plus minusve esset 996 III, 5, 34| perlatae sunt, qui nunc quoque, in hoc immenso aliarum super 997 III, 5, 34| quidem auxilium, cedentibus in vicem appellationi decemviris, 998 III, 5, 35| comitia decemviris creandis in trinum nundinum indicta 999 III, 5, 35| suppliciter petentes. Demissa iam in discrimen dignitas ea aetate 1000 III, 5, 35| tribunicios, Duillios Iciliosque, in foro volitare, per illos