Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  61|         et laudationem tam aequis auribus mortui audivit quam vivi
 2     III,    9,  70|       acies cessiset. Haud surdis auribus dicta. Impressione una totum
 3       V,    6,  42|   mentibus solum concipere sed ne auribus quidem atque oculis satis
 4      VI,    4,  26|            quod oculis magis quam auribus crediderunt et ubi nihil
 5      VI,    4,  28|    sonumque vocis in oculis atque auribus fore. has inanium rerum
 6      VI,    5,  40|   magistratus ille dicet secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur
 7     XXI,    7,  58|      fragores micare ignes; capti auribus et oculis metu omnes torpere;
 8    XXII,    4,  25|        senatu quidem satis aequis auribus audiebatur tunc, cum hostem
 9    XXII,    6,  39|  faceretis, et mali nec mea verba auribus vestris nec consilia animis
10   XXIII,    2,  13|        vanius fieret gaudium suum auribus admittebant debellatumque
11   XXIII,    3,  19|        qui nullam antea pactionem auribus admiserat, tum demum agi
12    XXIV,    4,  26|         ad patrem filias. aversis auribus animisque cassae, ne tempus
13    XXIV,    6,  46|      deinde aequaliorque accidens auribus magnam partem hominum sopivit.
14   XXVII,    8,  50|     caesos hostes. et primo magis auribus quam animis id acceptum
15     XXX,    1,   3| condiciones imperator Romanus vix auribus admisit; postea, ut causa
16  XXXIII,    4,  35|          etiam salutare admittere auribus posset, cum rex gratias
17  XXXIII,    5,  46|         accusavit. et ut secundis auribus accipi orationem animadvertit
18   XXXIV,    5,  49|     tyranno mentionem admittendam auribus non fuisse: nunc, cum aliter
19    XXXV,    5,  50|    orationem apud faventes aequis auribus accipi. nulla enim nec disceptatio
20 XXXVIII,    3,  33|   multitudini iratae, cum aversis auribus pauca locuti essent, damnati
21      XL,    1,   8|        quae vereor ne vana surdis auribus cecinerim. quotiens ego
22     XLI,    2,  10|        castris A. Manlio adversis auribus militum, quippe qui primi
23    XLII,    1,  14|         ceterum praeoccupatis non auribus magis quam animis ab Eumene
24    XLII,    2,  28|         erat. itaque non secundis auribus patrum auditus est consul,
25     XLV,    3,  27|            nobilitata fama maiora auribus accepta sunt, quam oculis