Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|           quia haud iniuria caesum credebat. Itaque bello quidem abstinuit;
 2       I,    3,  16|           regiam vidit, etsi satis credebat patribus qui proximi steterant
 3       I,    6,  32|           necessariam fuisse pacem credebat cum in novo tum feroci populo,
 4       I,    9,  49|           quos Servi rebus favisse credebat, interfecit; conscius deinde
 5     VII,    4,  25|    necessitas cogeret satis domari credebat hostem, locum idoneum stativis
 6     XXI,    5,  39|            esset praestantem virum credebat; et auxerant inter se opinionem,
 7     XXV,    4,  21|     equitum qua fugam inclinaturam credebat omnia itinera insidere iubet.
 8     XXV,    6,  35|          esse salutare in praesens credebat, cedere inde quantum posset;
 9    XXVI,    4,  25| capessendum incitari posse homines credebat - et relicto ad fauces Thessaliae
10   XXVII,    7,  35|           spretum se in ea fortuna credebat. itaque is magis implacabilis
11   XXVII,    8,  48|        quantum ab hoste timeri eos credebat: ipse dextrum cornu adversus
12    XXIX,    1,   1|       optima disciplina institutos credebat tum etiam ab longa Syracusarum
13    XXIX,    5,  24|       relictisque quos non idoneos credebat in locum eorum subiecit
14   XXXII,    5,  32|        aptum autem fore conloquium credebat ut sibi liberum esset vel
15  XXXIII,    3,  27|          non quia satis dignos eos credebat, sed quia Antiocho rege
16  XXXIII,    3,  28|          omnibus domino fidissimum credebat, tradit et adicit a Pisistrato
17    XXXV,    2,  15|           bello quoque superaturum credebat. fugienti regi disceptationem
18    XXXV,    3,  30|        fuga recepturos sese hostes credebat. nec eum opinio fefellit.
19   XXXVI,    2,   9|    conciliandos Larisaeorum animos credebat.~ ~10.
20 XXXVIII,    2,  12|         quos fratri regnoque fidos credebat. Consul collaudato iuvene
21    XLII,    2,  15|            praeterquam quod et ita credebat futurum, iam etiam volebat,
22    XLIV,    2,  25|       validioris, metu infirmioris credebat posse, in eo suam operam