Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  16|      Attius Clausus, cui postea Appio Claudio fuit Romae nomen,
 2      II,    3,  27|       nemo nomen dedit, furente Appio et insectante ambitionem
 3      II,    5,  57|    mitigata discordia esset. Ab Appio petitur ut tantam consularem
 4      II,    5,  59|        habuisset. Ceterum multo Appio quam Fabio violentior fuit;
 5     III,    2,  15|      hominum et quingenti, duce Appio Herdonio Sabino nocte Capitolium
 6     III,    5,  36|                      Ille finis Appio alienae personae ferendae
 7     III,    6,  45|        interventu resisti posse Appio crederet, lictor decresse
 8     III,    8,  56|         reum deligunt. Cum diem Appio Verginius dixisset et Appius
 9     III,    8,  61|   victores praemium essent. Non Appio duce rem geri, sed consule
10      IV,    5,  36|     consultum fecerant, nec cum Appio, transacta re, quod contenderent,
11      IX,    6,  29|        censuram obtinuit. Eodem Appio auctore Potitia gens, cuius
12      IX,    7,  34|       ullius adsensu cavillante Appio "en" inquit, "Quirites,
13      IX,    7,  34|       collegae, tres appellanti Appio auxilio fuerunt; summaque
14      IX,    8,  42|      fuerunt, prorogavit maxime Appio adversante imperium. Appium
15       X,    2,  18|  fungentes, disceptatio fuerit, Appio abnuente missas, Volumnio
16       X,    2,  19|    exercitus fuerit; dimitti ab Appio eum sed a re publica et
17       X,    2,  19|      cunctati, quia dux aberat, Appio occurrere. Dicitur Appius
18       X,    3,  25|   remanserant militibus et ipsi Appio fecerunt; tum pro se quisque
19    XXIV,    4,  27|      legati Syracusani missi ab Appio essent, auditis condicionibus
20    XXIV,    4,  29|        sociorum agros missum ab Appio praesidium esset, omnibus
21    XXIV,    4,  30| exercitu profectus in Leontinos Appio quoque accito ut altera
22    XXIV,    4,  33|      castra ad Syracusas. et ab Appio legati per portum missi