Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|           iam inde ab initio minime laetus novae origine urbis et tum
 2      IV,    5,  39|             Volscorum deserta esse, laetus ab tumulo suos devocat et
 3       V,    1,   4|          sibi rem publicam esse, et laetus stipendium accipit; aequo
 4      VI,    3,  12|         caesa pacem deum adorasset, laetus ad milites iam arma ad propositum
 5     VII,    4,  26|            ut augurium caelo missum laetus accepit tribunus, precatus
 6    VIII,    5,  35| pronuntiasset, degressum eum templo laetus senatus, laetior populus,
 7    VIII,    5,  36|         rediit, neque civibus satis laetus adventus eius fuit nec hostibus
 8       X,    5,  40|           consuli nuntiavit. Consul laetus auspicium egregium esse
 9       X,    5,  40|            voce clara occinuit; quo laetus augurio consul, adfirmans
10       X,    5,  47|        praetor factus. Multis rebus laetus annus vix ad solacium unius
11     XXI,    2,  23|                            Hoc visu laetus tripertito Hiberum copias
12   XXIII,    1,   7|           ipse, adventu suo festum, laetus ac libens celebraret, quamquam
13   XXIII,    5,  33|           societate tam clari regis laetus admodum hostes pro hospitibus
14    XXVI,    8,  50|             sibi habere iussit. His laetus donis honoribusque dimissus
15   XXVII,    4,  16|   Hannibalem delatae sunt. enimvero laetus successu fraudis si ne Fabius
16  XXVIII,    3, 17a|             mittit. quibus barbarus laetus et quia res tum prosperae
17  XXVIII,    7,  35|    perbrevis aevi Carthaginem esse. laetus eum Scipio vidit audivitque
18    XXXV,    5,  43|      occurrerunt; quorum frequentia laetus die postero in portum urbis
19   XXXVI,    5,  44|             est, occasione pugnandi laetus sinistrum ipse cornu in
20  XXXVII,    2,   7|         inde certiore et maiore spe laetus exercitus ad praeparata
21    XLIV,    1,   8|                     His magno opere laetus consul ab Dio ad Philan