Lib. Cap. Par.

 1     III,    6,  47|       escendit, et ultro querente pauca petitore quod ius sibi pridie
 2      IV,    1,   1|  apparatum sit. Tum C. Canuleius, pauca in senatu vociferatus, nequiquam
 3       V,    1,   5|          duxerunt; castella primo pauca, postea exercitu aucto creberrima
 4       X,    3,  24|        potius quam dictis fretos, pauca verba habita. Fabius, quam
 5     XXI,    5,  40|     imperatori apud novos milites pauca verba facienda sunt. Ne
 6    XXII,    4,  23|           ab se in usum horreorum pauca reliquerat tecta, in stativis
 7   XXIII,    3, 24a|        praeessent. Dictator de se pauca ac modice locutus in magistrum
 8    XXIV,    2,   8|       satis est dictum, restat ut pauca de eis in quos praerogativae
 9     XXV,    3,  13|    quadringenta vehicula missa et pauca praeterea iumenta. ob id
10    XXVI,    4,  22|       consulis venit, petitque ut pauca sua verba audiret centuriamque
11     XXX,    4,  20|          oppida Bruttii agri quae pauca metu magis quam fide continebantur
12     XXX,    5,  30|           quam di dederint. inter pauca felicitatis virtutisque
13  XXXIII,    1,   2|        suaserat Boeotis suadebat. pauca ab ipso Quinctio adiecta,
14  XXXIII,    2,  12|         asperior oratio fuit, qui pauca praefati recte atque ordine
15   XXXIV,    1,   5| intercessuros professi erant, cum pauca in eandem sententiam adiecissent,
16   XXXIV,    3,  27|           armatos circumdedit. et pauca praefatus cur sibi omnia
17    XXXV,    4,  33|        fides mota foederis esset, pauca de iure civitatium de quibus
18 XXXVIII,    2,  12|       opes Gallorum, de se quoque pauca, nec falsa nec immodica,
19 XXXVIII,    3,  33|       iratae, cum aversis auribus pauca locuti essent, damnati omnes
20   XXXIX,    2,  27|      silere. de iure etiam finium pauca adiecerunt: Q. Fabium Labeonem,