Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  58|          nullam opem, prope mortem imminentem videret, tum Tarquinius
 2     III,    1,   2|           gerere bellum. In noctem imminentem aciem instruitis; longiore
 3     III,    9,  64| continuatione magistratus invidiam imminentem cernenti. Qui cum ex veteribus
 4      IV,    6,  59|          cum C. Servilio Ahala cum imminentem urbi collem cepissent, ex
 5     VII,    5,  34|            tuto signa non poterant imminentem capiti hostem vidit. Dum
 6     VII,    5,  34|            editum in saltu collem, imminentem hostium castris, aditu arduum
 7     VII,    5,  35|         hunc tam opportunum collem imminentem capiti suo non ante viderit
 8    VIII,    4,  23|         dies instaret et Publilium imminentem hostium muris avocari ab
 9      IX,    6,  31|     difficultatium, vadit adversus imminentem hostium aciem. Ibi paulum
10     XXI,    1,  11|           in ipsa urbe velut arcem imminentem haberent muro circumdant;
11    XXII,    6,  42|          distulere quam prohibuere imminentem pestem Romanis; nam forte
12    XXVI,    1,   5|        occulta post Tifata, montem imminentem Capuae, consedit. adveniens
13    XXVI,    2,  13|             eam quoque tempestatem imminentem spreverunt. transgressus
14  XXVIII,    2,   6|        duas arces urbs habet, unam imminentem mari; altera urbis media
15   XXXII,    4,  25|    arcessitus nocte occupat collem imminentem urbi - Larisam eam arcem
16   XXXVI,    3,  18|        sopitos oppresserat - super imminentem castris collem apparvisset.~ ~
17   XXXVI,    4,  22|       montis, ipsa in campo, arcem imminentem loco alto et undique praecipiti
18 XXXVIII,    1,   2|         iubet, opportune Argitheae imminentem; quem ubi teneri ab suis
19 XXXVIII,    2,  21|          fere armatorum ad tumulum imminentem viae minus mille passuum
20      XL,    1,   8|       pridem quidem hanc procellam imminentem timebam, cum vultus inter