Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  19|      Mamilium impetum dederat; nec fefellit veniens Tusculanum ducem,
 2      II,    4,  39|     repositum. Quam spem nequaquam fefellit, ut facile appareret ducibus
 3      II,    5,  45|        Romanum miles semel in acie fefellit: deos nunquam fallet." Centurio
 4     III,    1,   8|     Hernicis sedet praedonum agmen fefellit supra montes Praenestinos
 5      VI,    3,  12|           dux legiones nec fortuna fefellit ducem.~ ~13.
 6      IX,    8,  43|     certamini fore. Nec eos opinio fefellit: omnes Samnitium copiae,
 7     XXI,    6,  48|       movet. Minus quam ad Ticinum fefellit; missisque Hannibal primum
 8     XXI,    7, 57b|       habuisset, nocte adortus non fefellit vigiles. Tantus repente
 9    XXII,    2,  16| hibernaturus esset; nec Hannibalem fefellit suis se artibus peti. Itaque
10    XXII,    4,  24|   praesidio fieret. Nec Hannibalem fefellit cum duce mutatam esse belli
11   XXIII,    5,  36|             Nec eum provida futuri fefellit opinio. Nam simul Capuam
12    XXIV,    3,  19|    oppugnandum. nihil eorum Fabium fefellit. itaque Nolam ad collegam
13    XXIV,    6,  41|            loca circa visenda haud fefellit hostes oppressissentque
14  XXVIII,    2,   8|            escensionem fecit. haud fefellit Aetolos; nam hominum quod
15  XXVIII,    5,  27|           en meis - quantum opinio fefellit. - fama mortis meae non
16     XXX,    5,  30|    audacissime incipientem nusquam fefellit fortuna. patris et patrui
17    XXXI,    3,  25|     inferam et Lacedaemoniis.' non fefellit Achaeos quo spectasset tam
18    XXXI,    5,  33|          iter convenerunt. neutros fefellit, ut fremitus procul hominum
19    XXXV,    3,  30|           credebat. nec eum opinio fefellit. nam Lacedaemonii, quoad
20   XXXVI,    5,  34|          ad consulem venit, 'utrum fefellit' inquit 'te, M'. Acili,