Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  27|             haberet; non esse tamen desertam omnino rem publicam neque
 2      II,    5,  54|             a primoribus credere et desertam ac proditam causam publicam
 3     III,    2,   9|      miserum, invidiosum vobis est, desertam rem publicam invadi. Non
 4      IV,    5,  43|        patres, nunc tribunos plebi, desertam omissamque ab hominibus
 5       V,    5,  30|            suarum; sed nefas ducere desertam ac relictam ab dis immortalibus
 6       V,    7,  52|          populus tanto incommodo in desertam hanc ab dis hominibusque
 7    XXII,    2,  18|          pars moenium erat, ab suis desertam: dictator in Larinate agro
 8   XXIII,    4,  26|      classem ad Hiberum per pavorem desertam graviter increpiti nunquam
 9    XXIV,    1,   3|      frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur,
10    XXIV,    6,  46|            erat infrequenti via per desertam partem urbis. iam portam
11     XXV,    3, 15a|     Carthagini aequare sit solitus, desertam indefensamque populo Romano
12     XXV,    5, 22b|    Hannibalem missi qui quererentur desertam ab eo Capuam ac prope redditam
13     XXV,    6,  30|             certamine Nassum cepere desertam trepidatione et fuga custodum.
14    XXVI,    1,   6|    detractantibus, Loesius querendo desertam ac proditam a primoribus
15   XXVII,    1,  5a|             reductos arare, serere; desertam recoli terram, tandem frugiferam
16    XXXI,    6,  45|         ipsi avexerunt. Attalus, ne desertam haberet insulam, et Macedonum
17  XXXIII,    4,  38| terrestribus copiis venit. quam cum desertam ac stratam prope omnem ruinis
18 XXXVIII,    2,  15|            erat; eam metu incolarum desertam, plenam omnium rerum copia
19   XXXIX,    5,  53|            Philippopolin urbem fuga desertam oppidanorum, qui in proxima