Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  41|      civibus vilior erat, ut alio munere sibi reconciliaret civium
 2      II,    5,  52|           mortemque, cuius patris munere restituta quondam plebs
 3      IV,    2,  13|          instituit; plebemque hoc munere delenitam, quacumque incederet,
 4      IV,    4,  26|       Cognitio vacantium militiae munere post bellum differtur; ita
 5      IV,    6,  59|         principum in multitudinem munere, ut ante mentionem ullam
 6      IV,    6,  59|         de suo quisque functus eo munere esset.~ ~60.
 7       V,    1,   3|        fuerunt, unquam aeque quam munere patrum in plebem, cum aera
 8       V,    4,  27|       scelestus ipse cum scelesto munere venisti. Nobis cum Faliscis
 9       V,    5,  31|                                Eo munere delenita plebe nihil certatum
10     XXI,    1,  13|          quidquid relinquitur pro munere habituri estis. Vrbem vobis,
11   XXIII,    1,   7|            partim aliquo militiae munere occupatos, partim privatis
12     XXV,    1,  7a|        duceret, dum ne quis eorum munere vacaret neu dono militari
13    XXVI,    8,  50|         Hanc mercedem unam pro eo munere paciscor: amicus populo
14   XXXII,    5,  38| praeterquam quod iam veniebat cum munere adicit, ad pignus futurae
15  XXXVII,    5,  36|           egebit. pro tanto in me munere gratum me in se esse sentiet,
16     XLI,    3,  23|          quo modo in reliquum hoc munere non egeamus, hoc est, ut
17    XLII,    3,  38|     agendi Romanis pro libertatis munere fuit, et legatis, quod et
18    XLII,    3,  42|          libertate esse et vestro munere frui, quoad regnum Macedoniae