Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  54|     patres satis moderate ferre laetitiam, adeoque neminem noxiae
 2      IV,    5,  40|      mox cogniti tantam ex metu laetitiam fecere, ut clamor urbem
 3       V,    1,   7| manibusque significare publicam laetitiam, beatam urbem Romanam et
 4    VIII,    5,  33|        in castris Romanis, quam laetitiam inter hostes fore. haec
 5       X,    5,  44|                                 Laetitiam utriusque exercitus Romani
 6     XXI,    6,  56|        in castra rediere ut vix laetitiam victoriae sentirent. Itaque
 7    XXVI,    6,  37|  prosperae in Sicilia luctum et laetitiam miscuerant, et in Italia
 8    XXVI,    6,  37|       post dies paucos capta in laetitiam vertit. transmarinae quoque
 9   XXVII,    1,   2|       adversus eum, brevem illi laetitiam qua exsultet facturum. et
10   XXVII,    8,  43|  faceret, perpetratum in magnam laetitiam ex magno metu verteret --,
11  XXVIII,    5,  26|       animis liberavit eos, sed laetitiam ingentem fecit quod magis
12     XXX,    3,  17| quibusque aliis multitudo solet laetitiam immodicam significarent.
13     XXX,    4,  21|   duplicis gratulationis minuit laetitiam et quod parum duces in retinendis
14  XXXVII,    4,  25|                  Magnam Romanis laetitiam prius victoriae nuntius,
15  XXXVII,    6,  46|           Huius triumphi minuit laetitiam nuntius ex Hispania tristis,
16    XLII,    4,  49|         hostibus eam praebituri laetitiam sint? Persei autem regi,
17     XLV,    1,   1|       praeceptam tamen eius rei laetitiam invenerunt. quarto post
18     XLV,    1,  13|         allatae, quae victoriae laetitiam geminarent: Persea regem