Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   2|     Amicus abi; exonera civitatem vano forsitan metu; ita persuasum
 2      II,    5,  47|  quacumque exitum ostenderet spes vano aliquotiens impetu issent,
 3      II,    5,  63|         nihil aliud quam perfusis vano timore Romanis citato agmine
 4     III,    1,   3|           parvas manus, sed omnia vano augentes timore exercitus
 5     VII,    2, 17a|          ruebant. Discusso itaque vano apparatu hostium, cum in
 6     XXI,    1,   8|       nullo inter arma corporaque vano intercidente telo. Phalarica
 7    XXII,    1,  7a|  praeterquam quod nihil auctum ex vano velim, quo nimis inclinant
 8    XXIV,    4,  32|           pauci, quamquam inflati vano nuntio erant, tamen ad propius
 9   XXVII,    5,  26|       foret nec spem nec metum ex vano haberet, ita duobus consulibus
10     XXX,    3,  16|         non brevi solum sed prope vano gaudio ab satis prospera
11  XXXIII,    4,  31|           Demetriade? nec tota ex vano criminatio erat. dubitabatur
12   XXXIV,    3,  23|  insimulavit fraudis Romanos quod vano titulo libertatis ostentato
13  XXXVII,    4,  27|        trivere. tandem sub noctem vano incepto cum abstitissent,
14 XXXVIII,    3,  28|         finxerint metum et timore vano quietum excitaverint malum,
15   XXXIX,    5,  49| incredibilis visa res, ut non pro vano modo sed vix pro sano nuntius
16   XLIII,    1,   1|     ducere legiones in Macedoniam vano incepto est conatus. Ingressum
17    XLIV,    3,  31|    dispositi armati defendissent, vano cum incepto moenibus pepulissent