Lib. Cap. Par.

 1       I,    8,  46|          Arruntem Tarquinium mitis ingenii iuvenem. His duobus, ut
 2       I,    9,  56|         natus, iuvenis longe alius ingenii quam cuius simulationem
 3       I,    9,  56|      dicitur, per ambages effigiem ingenii sui. Quo postquam ventum
 4      II,    3,  23|    conveniebat. Appius, vehementis ingenii vir, imperio consulari rem
 5      VI,    2,  11|         animo, ad hoc vitio quoque ingenii vehemens et impotens, postquam
 6     VII,    1,   4|         augere filii et tarditatem ingenii insuper premere et, si quid
 7     VII,    4,  23|       ducere coepit. Gens ferox et ingenii avidi ad pugnam cum procul
 8      IX,    4,  18|    fortunae novique, ut ita dicam, ingenii quod sibi victor induerat
 9     XXI,    2,  22| respicientem, secutum; deinde cura ingenii humani cum, quidnam id esset
10    XXII,    4,  29|          parere sciat, eum extremi ingenii esse. Nobis quoniam prima
11    XXII,    8,  58|         unus ex iis, minime Romani ingenii homo velut aliquid oblitus,
12     XXV,    6,  37|        impiger iuvenis animique et ingenii aliquanto quam pro fortuna
13    XXVI,    7,  41|           lineamenta corporis, ita ingenii fidei virtutisque effigiem
14  XXVIII,    4,  18|           atque ad omnia naturalis ingenii dexteritas ut non Syphacem
15  XXVIII,    5,  23|     aliarum interfulgens aviditate ingenii humani rapere ex igni vellent,
16   XXXIV,    2,  18|         consule ea vis animi atque ingenii fuit ut omnia maxima minimaque
17      XL,    1,  15|    sumpsissem, cum quid aliud quam ingenii fama periclitarer? ignarus,