Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  37|     merito sed vestra patientia incolumes simus. Magna hic nunc Volscorum
 2     VII,    5,  36|    concitantur; et tessera data incolumes reverti, qui sua corpora
 3      IX,    1,   3|  caperetur, ut et dimitterentur incolumes et leges iis iure belli
 4      IX,    2,  7b|        revertentes ex insperato incolumes sed captorum habitu voltuque
 5      IX,    2,  11|     pactionem habeas, tot cives incolumes, ego pacem quam hos tibi
 6    XXII,    2,  18|    digressi, Hispani fere omnes incolumes, Romani aliquot suis amissis
 7    XXII,    7, 50b|        agmine adiuncto Canusium incolumes perveniunt. Haec apud victos
 8    XXII,    8,  60|      nulla faciet. Liberi atque incolumes desiderate patriam; immo
 9   XXIII,    3,  19|      famesque absumpsit: ceteri incolumes Praeneste cum praetore suo
10    XXIV,    6,  47|   patefactae emissique cum fide incolumes ad Hannibalem Salapiam venerunt:
11     XXV,    6,  28|       Romanae amicitiae cultor, incolumes Syracusas esse velint? itaque
12   XXVII,    8,  51|       occisum, legiones Romanas incolumes, salvos consules esse, extemplo
13  XXVIII,    3,  11|       fuit, et praemissa praeda incolumes legiones in loca culta evasere.
14     XXX,    4,  25|      navis tantum iactura facta incolumes ipsi evaserunt. ita alio
15   XXXIX,    5,  50| evasissent. postquam dictum est incolumes esse, 'bene habet' inquit
16   XLIII,    1,   7|     Amphipolim, Maroneam, Aenum incolumes esse. Apud se templa omnibus
17     XLV,    4,  41|        ipse duci liberos vidit, incolumes tamen eos habet: ego, qui