IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] magalia 1 magi 1 magio 1 magis 671 magisque 11 magister 61 magisterio 1 | Frequency [« »] 686 ibi 680 modo 676 tamen 671 magis 667 p 654 senatus 646 qua | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances magis |
Lib. Cap. Par.
1 0, Prae, 6| condendamve urbem poeticis magis decora fabulis quam incorruptis 2 0, Prae, 9| sequatur animo, deinde ut magis magisque lapsi sint, tum 3 I, 1, 2| animis coalescentium in dies magis duorum populorum Aeneas, 4 I, 3, 7b| Peloponneso, auctoritate magis quam imperio regebat loca, 5 I, 3, 8| appetendo loca, cum in spem magis futurae multitudinis quam 6 I, 3, 15| excucurrerunt populabundi magis quam iusti more belli. Itaque 7 I, 3, 15| rediens vastat, ulciscendi magis quam praedae studio; eaque 8 I, 4, 18| virtutibus fuisse opinor magis instructumque non tam peregrinis 9 I, 5, 23| quo propior es Volscis hoc magis scis. Multum illi terra, 10 I, 5, 24| hic hodie feriam; tantoque magis ferito quanto magis potes 11 I, 5, 24| tantoque magis ferito quanto magis potes pollesque." Id ubi 12 I, 5, 25| duo exercitus, periculi magis praesentis quam curae expertes; 13 I, 5, 26| absolveruntque admiratione magis virtutis quam iure causae. 14 I, 5, 28| Dimicatum est enim non magis cum hostibus quam, quae 15 I, 6, 32| praeterquam quod avi regno magis necessariam fuisse pacem 16 I, 7, 35| puberem aetatem erant. Eo magis Tarquinius instare ut quam 17 I, 7, 39| parvumque ipsum servisse. Eorum magis sententiae sum qui Corniculo 18 I, 7, 40| dolor in Tarquinium ipsum magis quam in Servium eos stimulabat, 19 I, 8, 42| Nec iam publicis magis consiliis Servius quam privatis 20 I, 8, 44| interpretantur esse; est autem magis circamoerium, locus quem 21 I, 8, 44| neque arari fas erat, non magis quod post murum esset quam 22 I, 8, 46| fecissent, iunguntur nuptiis, magis non prohibente Servio quam 23 I, 9, 50| quemque inde abituros neque magis observaturos diem concilii 24 I, 9, 52| ceterum se utilitatis id magis omnium causa censere ut 25 I, 9, 55| fundamenta suppeditavere. Eo magis Fabio, praeterquam quod 26 I, 9, 57| his stativis, ut fit longo magis quam acri bello, satis liberi 27 I, 9, 57| erant, primoribus tamen magis quam militibus; regii quidem 28 II, 1, 1| Libertatis autem originem inde magis quia annuum imperium consulare 29 II, 1, 5| miserebatque non poenae magis homines quam sceleris quo 30 II, 2, 7| ut ubi sim quam qui sim magis referat? Non obstabunt Publi 31 II, 2, 9| ut regium nomen non summi magis quam infimi horrerent, nec 32 II, 2, 11| licentiae Etruscis non metu magis quam consilio concessum. 33 II, 2, 12| fortunae minas metuendus magis quam metuens, "Romanus sum" 34 II, 2, 12| vero abi" inquit, "in te magis quam in me hostilia ausus. 35 II, 2, 13| in regnum restituendis, magis quia id negare ipse nequiverat 36 II, 2, 14| appellata, gratiam muneris magis significante titulo quam 37 II, 3, 16| Pometiam compulsum est. Nec magis post proelium quam in proelio 38 II, 3, 17| oppugnarunt. In quos Aurunci magis iam inexpiabili odio quam 39 II, 3, 17| dirutum, ager veniit. Consules magis ob iras graviter ultas quam 40 II, 3, 18| dictatore creando lata. Eo magis adducor ut credam Largium, 41 II, 3, 18| creatus Romae dictator, eo magis quod propter se creatum 42 II, 3, 23| postulare multo minaciter magis quam suppliciter ut senatum 43 II, 3, 24| Servilium consulem, cui ingenium magis populare erat, orare ut 44 II, 3, 24| manus fuit, neque aliorum magis in Volsco bello virtus atque 45 II, 3, 27| pertinacia foret consilio magis et auctoritate principum 46 II, 3, 29| ferocissimo quoque non sententiis magis quam clamore et strepitu. 47 II, 3, 29| aliorum sit condicio, accendi magis discordiam quam sedari. 48 II, 3, 29| concitum turbarum et lascivire magis plebem quam saevire. Id 49 II, 3, 30| Cessere Aequi campis, locoque magis quam armis freti summis 50 II, 3, 32| segne ministerium esse, nec magis ali quam alere eum, reddentem 51 II, 4, 37| certo detulissent, auctor magis, ut fit, quam res ad praecavendum 52 II, 4, 39| servarent, sive infensus plebi magis, sive ut discordia inde 53 II, 4, 39| hostium traditum est; nihilo magis quam legatos flexisse animum.~ ~ 54 II, 5, 42| Fabium, Caesonis fratrem, et magis invisum alterum plebi accusatione 55 II, 5, 45| Veiens hostis Etruscique eo magis praepropere agere; lacessere 56 II, 5, 45| timoris inventum, et consules magis non confidere quam non credere 57 II, 5, 46| Prope certa spes erat non magis secum pugnaturos quam cum 58 II, 5, 46| trepidationem abiectis temere magis quam emissis, pugna iam 59 II, 5, 46| Adeo ignavissimos hostes magis timetis quam Iovem Martemque 60 II, 5, 47| impetu facto cum praedae magis quam pugnae memores tererent 61 II, 5, 47| desperatio Tuscis rabiem magis quam audaciam accendit. 62 II, 5, 48| Igitur non patrum magis quam plebis studiis K. Fabius 63 II, 5, 48| Veiens hostis, adsiduus magis quam gravis, contumeliis 64 II, 5, 48| gente loquitur: "adsiduo magis quam magno praesidio, ut 65 II, 5, 50| agmine armatorum saepti, quo magis se hostis inferebat, cogebantur 66 II, 5, 51| felicitate pugnae ferox, magis tamen quod inopia frumenti 67 II, 5, 52| productus, participando laudes; magis tamen Menenianum - adeo 68 II, 5, 53| Intra vallum deinde caedes magis quam proelium esse. Tumultus 69 II, 5, 54| circumeunt sordidati non plebem magis quam iuniores patrum. Suadent 70 II, 5, 55| irasci plebs tribunorum magis silentio quam consulum imperio, 71 II, 5, 57| sententias variassent, quo magis spatio interposito ab impetu 72 II, 5, 57| laceratamque rem publicam; magis quorum in manu sit quam 73 II, 5, 59| nesciebant, instabantque eo magis, sperantes idem certamen 74 II, 5, 60| infelix collegae quo is magis gauderet ingenio suo effecerat. 75 II, 5, 65| perculit; quamquam cessere magis quam pulsi hostes sunt, 76 III, 1, 2| sin periurio gaudeant, dis magis iratis quam hostibus gesturos 77 III, 1, 2| nuntiata, indignitas rei magis quam periculum consulem 78 III, 1, 4| responderunt ad interrogata ut magis suspecti quam venerant dimitterentur. 79 III, 1, 5| ad pugnam, dum se temere magis quam satis caute in mediam 80 III, 1, 6| agrisque, nec hominibus magis quam pecori, et auxere vim 81 III, 1, 8| ingens praebitus terror, magis in re subita quam quod ad 82 III, 2, 11| ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat; eo acrius 83 III, 2, 12| neminem unum esse cuius magis opera putet rem restitutam. 84 III, 2, 15| iuniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius contra 85 III, 2, 16| Dilucere res magis patribus atque consulibus. 86 III, 3, 19| animo est. Nescio quo fato magis bellantes quam pacati propitios 87 III, 3, 20| proferendo exitu agere, eo magis quod et augures iussos adesse 88 III, 3, 24| in unum congruentes haud magis dubiam damnationem Volsci 89 III, 4, 27| composito agmine non itineri magis apti quam proelio si res 90 III, 4, 29| oboediens erat, ut beneficii magis quam ignominiae hic exercitus 91 III, 5, 34| omnium non iussisse latas magis quam tulisse videri posset. 92 III, 6, 39| Sed magis oboedienter ventum in curiam 93 III, 6, 40| collegis meminisset. Multo id magis se illius causa orare quam 94 III, 6, 45| iniuriam decreti cum multi magis fremerent quam quisquam 95 III, 7, 48b| imbecillo animo, eo miserabilia magis querentibus subicit. Virorum 96 III, 7, 49| inritandam censuit et multo magis providendum ne quid Vergini 97 III, 7, 51| inutiliter, fortuito tamen magis consensu quam communi consilio 98 III, 7, 53| impugnandos alios. Irae vestrae magis ignoscendum quam indulgendum 99 III, 7, 53| plebis in patres? Scuto vobis magis quam gladio opus est. Satis 100 III, 7, 54| plebi defuerat. Spe deinde magis quam meritis electi M. Titinius 101 III, 8, 57| iusserit, stupro interpellato magis quam caede motus. Et illi 102 III, 8, 57| colebanturque religiones pie magis quam magnifice. Iisdem auctoribus 103 III, 8, 58| Erant quos moveret sua magis pietate quam eius pro quo 104 III, 8, 60| praedatum abeunt; relinquitur magis castris praesidium quam 105 III, 8, 61| domi quam foris servitutem magis timuisse. Unam Verginiam 106 III, 8, 61| impetum, et nunc cunctantur magis quam resistunt'. Concitant 107 III, 8, 63| aliorum eo proelio virtus magis enituit. Consul providere 108 III, 9, 70| ne etiamsi impetrassent magis hominum ratio quam meritorum 109 III, 9, 71| semper reguntur a multitudine magis quam regunt, dedere cupidae 110 IV, 1, 2| patrum neque tribunorum magis quam consulum culpa accidere. 111 IV, 2, 8| tribuni, id quod tunc erat, magis necessarii quam speciosi 112 IV, 2, 10| acta verendum paene ipsum magis quam honorem faciebant. 113 IV, 2, 12| acerba inquisitione aperiret magis quam levaret inopiam, multi 114 IV, 2, 15| Maelium, cui tribunatus plebis magis optandus quam sperandus 115 IV, 2, 15| habentem. Non pro scelere id magis quam pro monstro habendum, 116 IV, 3, 18| Tolumnius, quamquam suorum magis placebant consilia, ne longinquam 117 IV, 3, 21| ipso auctore fuere. Ceterum magis vis morbi ingravescens curae 118 IV, 3, 21| Trepidatum itaque non in agris magis quam in urbe est. Iulius 119 IV, 5, 37| nondum victoria erat; tegi magis Romanus quam pugnare; Volscus 120 IV, 5, 40| erant equites non privato magis quam publico luctu, Fabiusque 121 IV, 5, 41| ingenti laude non virtutis magis quam moderationis dimissum. 122 IV, 5, 41| ingressus consul, non ab se magis enixe amovens culpam quam 123 IV, 6, 49| homini, quam tamen victoria magis quam bellum ostendit. Nam 124 IV, 6, 49| oppido fidem mutavit. Eam magis adducor ut credam irae causam 125 IV, 6, 49| Quod auditum non contionem magis quam mox patres offendit. 126 IV, 6, 58| Tarditatis causa non in senatu magis fuit quam tribunis, qui, 127 V, 1, 1| itaque ante omnes alias eo magis dedita religionibus quod 128 V, 1, 3| humani esset, favere vos magis et quantum in vobis esset 129 V, 2, 11| esse; nec id accusatorem magis arguere quam fateri reos, 130 V, 3, 22| ipsosque deos, sed colentium magis quam rapientium modo, coepere. 131 V, 4, 23| venerunt, impetrataque pax, magis ut fessa tam diutino bello 132 V, 4, 28| fugientium, qualis ubi ira magis quam virtute res geritur, 133 V, 5, 29b| propalam contionabundus in dies magis augebat iras hominum:~ ~ 134 V, 6, 36| praeferoces legatos Gallisque magis quam Romanis similes habuisset. 135 V, 6, 38| quod procul a flumine et magis sub monte steterat, Romam 136 V, 6, 42| tanto ante alios miserandi magis qui unquam obsessi sunt 137 V, 6, 43| sinunt, quo successerit magis in arduum eo pelli posse 138 V, 6, 44| corpora animosque magna magis quam firma dederit; eo in 139 V, 6, 44| nunc ab secundis rebus magis etiam solito incauti. Si 140 V, 6, 46| eum perduxere, seu-quod magis credere libet, non prius 141 V, 6, 49a| trepidi arma capiunt iraque magis quam consilio in Romanos 142 V, 7, 49b| urbem et per se inclinata magis plebe ad id consilium; eaque 143 V, 7, 52| sacrificiis sollemnibus non dies magis stati quam loca sunt in 144 V, 7, 53| vexare. Hanc autem iactari magis causam quam veram esse, 145 V, 7, 53| Non equidem video quid magis nefas sit. Haec scelera, 146 V, 7, 55| formaque urbis sit occupatae magis quam divisae similis.~ ~ 147 VI, 2, 8| procellis fusus imber certam magis victoriam quam proelium 148 VI, 2, 10| nequisse. Quae relata patribus magis tempus quam causam non visa 149 VI, 2, 11| sed nova consilia Manli magis compulere senatum ad dictatorem 150 VI, 3, 14| dies seditione, quam solito magis metuendam auctor faciebat. 151 VI, 3, 15| civium curam ago? nihilo magis quod respondeam habeo quam 152 VI, 3, 15| aliqua fraus subest? quo magis argui praestigias iubetis 153 VI, 3, 16| triumphavit, invidiaeque magis triumphus quam gloriae fuit; 154 VI, 3, 16| inritatur seditio. et iam magis insignis et sordibus et 155 VI, 3, 18| certare, adversus hos temptare magis quam tueri libertatem. tamen, 156 VI, 3, 18| induit: vos si quo insigni magis imperii honorisve nomine 157 VI, 3, 19| regni crimen in medio, nulli magis quam libertati favebunt 158 VI, 4, 23| trahendo bello quaerebat. eo magis hostis instare nec iam pro 159 VI, 4, 26| eos iam tum hospitaliter magis quam hostiliter iussere. 160 VI, 4, 26| exercitibus, quod oculis magis quam auribus crediderunt 161 VI, 4, 27| iis elevaretur quibus fide magis quam fortuna debentium laborare 162 VI, 4, 27| iam intentari arma civium magis quam hostium odio, ut in 163 VI, 4, 27| fama ea ipsa inritaverat magis ad susceptum certamen quam 164 VI, 4, 28| loci timeant Romani, quanto magis Alliensi die Alliam ipsam, 165 VI, 5, 34| Quanto magis prosperis eo anno bellis 166 VI, 5, 38| peperistis, non rei publicae magis universae quam vestra causa 167 VI, 5, 38| ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit. 168 VI, 5, 38| multa esset; sed auspiciis magis quam novi exempli rogatione 169 VI, 5, 40| decemviri, dicitur odio magis iraque quam spe ad dissuadendum 170 VI, 5, 42| Velitrarum obsidionem, tardi magis rem exitus quam dubii, quietae 171 VI, 5, 42| pugnatam. pluribus auctoribus magis adducor ut credam decem 172 VII, 1, 2| canticum egisse aliquanto magis vigente motu quia nihil 173 VII, 1, 3| consulibus, cum piaculorum magis conquisitio animos quam 174 VII, 1, 4| saevitiae adscitum quam non magis in alienis quam in proximis 175 VII, 1, 6| ferunt dubitantes an ullum magis Romanum bonum quam arma 176 VII, 2, 9| annalibus nullam inveniam, magis ut belli Gallici causa dictatorem 177 VII, 2, 10| medio armati spectaculi magis more quam lege belli destituuntur, 178 VII, 2, 10| modicaque in armis habilibus magis quam decoris species; non 179 VII, 2, 12| adgrediuntur; apparuitque occasione magis quam virtute fretos venisse: 180 VII, 2, 13| mirantique Sulpicio non turbam magis quam turbae principem Tullium, 181 VII, 2, 14| Dictator tamen, ut qui magis animis quam viribus fretus 182 VII, 2, 16| operam navaturos nec praedae magis quam pugnae paratos esse." 183 VII, 3, 20| hostiliter fecissent, consilio id magis quam furore lapsos fecisse, 184 VII, 3, 21| moderatione tum impendio magis publico quam iactura sustinuerunt. 185 VII, 3, 22a| congresso hoste cum agris magis quam cum hominibus urendo 186 VII, 4, 27| servorum fuisse scribant, idque magis veri simile est quam deditos 187 VII, 4, 28| Auruncos ductae. Ibi praedonum magis quam hostium animi inventi; 188 VII, 5, 29b| sese coniungunt. Campani magis nomen ad praesidium sociorum 189 VII, 5, 32| longius proferrent arma, magis magisque in imbelles gentes 190 VII, 5, 32| Campanos quidem haud dubie magis nimio luxu fluentibus rebus 191 VII, 5, 33| multi, ni nox victoriam magis quam proelium diremisset. 192 VII, 5, 34| tumulum; sed cum ira in hos magis, qui fortunam gerendae rei 193 VII, 5, 35| sunt nostrae ut vobis ego magis necessitas vestrae index 194 VII, 6, 39| urbem ducere iubent. Suo magis inde impetu quam consilio 195 VIII, 1, 4| responderi placeret, tamen magis ad summam rerum nostrarum 196 VIII, 1, 6| proficiscentes cura magistratuum magis, qui iussu consulis prosequebantur, 197 VIII, 1, 8a| destrictam cernentes securem metu magis quam modestia quievere. 198 VIII, 2, 12| aut partium in re publica magis quam patriae memores. Latinos 199 VIII, 3, 15| consulibus, cum omnia non opes magis Romanae quam beneficiis 200 VIII, 3, 16| Duillio consulibus, Ausonum magis novo quam magno bello fuit 201 VIII, 3, 18| res loco habita captisque magis mentibus quam consceleratis 202 VIII, 4, 19| castrorum explicata acie, fugam magis retro quam proelium aut 203 VIII, 4, 20| meae partes exquirendae magis sententiae quam dandae sunt, 204 VIII, 4, 21| Privernatibus legatis fecit, magis condicionis in qua natus 205 VIII, 4, 22| a Graecis, gente lingua magis strenua quam factis, ferox 206 VIII, 4, 23| militum et quattuor Samnitium magis Nolanis cogentibus quam 207 VIII, 5, 25| publice petere quam pacisci magis ut, si successisset inceptum, 208 VIII, 5, 27| Lucanorum pretio adsciti, clari magis inter populares quam honesti, 209 VIII, 5, 27| res cum speciem iniuriae magis quam doli prae se ferret, 210 VIII, 5, 28| postremo, cum ingenuitatis magis quam praesentis condicionis 211 VIII, 5, 29| sicut eo anno sermonibus magis passim hominum iactata quam 212 VIII, 5, 30| tum vero non Samnitium magis legiones quam maiestatem 213 VIII, 5, 33| His vocibus cum in se magis incitarent dictatorem quam 214 VIII, 5, 35| tribunos et suam iam vicem magis anxios quam eius cui auxilium 215 VIII, 5, 35| praeerat, ne quam vim hostium magis quam trucem dictatoris iram 216 VIII, 5, 36| edixerat militibus; nec ira magis publica quam privatum compendium 217 VIII, 6, 39| quidquid progrediebantur magis magisque turbatos hostes 218 IX, 1, 1| priora bella adversus deos magis quam homines gessisse, hoc 219 IX, 1, 2| Haec non laeta magis quam vera vaticinatus, exercitu 220 IX, 1, 2| alterum quisque compotem magis mentis ac consilii ducerent, 221 IX, 1, 3| Querentes magis quam consultantes nox oppressit, 222 IX, 2, 7b| deinde ignominiosae pacis magis quam periculi nuntius fuit. 223 IX, 2, 9| religione populum, id istos magis ne dedantur quam quia ita 224 IX, 3, 13| per omnia pacata Samnitium magis iniuriis et odio quam beneficio 225 IX, 3, 15| duce dedito missoque; id magis mirabile est ambigi Luciusne 226 IX, 3, 16| nemo unus erat vir quo magis innixa res Romana staret. 227 IX, 4, 18| induerat spectetur, Dareo magis similis quam Alexandro in 228 IX, 5, 21| pars utraque, spe alieni magis auxilii quam viribus freta 229 IX, 5, 22| ad ducis casum perculsa magis quam inritata est multitudo; 230 IX, 5, 23| suos intra vallum obsessi magis quam obsidentis modo, signum 231 IX, 5, 26| magistrumque equitum reos magis quam quaesitores idoneos 232 IX, 5, 26| enimvero Maenius, iam famae magis quam imperii memor, progressus 233 IX, 6, 27| Earum fama rerum, magis tamen spes Campanae defectionis, 234 IX, 7, 32| celeriora quam tutiora consilia magis placuere ducibus, sole orto 235 IX, 7, 33| susceperat, non popularem magis quam iustam nec in volgus 236 IX, 7, 36| Silva erat Ciminia magis tum invia atque horrenda 237 IX, 8, 38| deductam, saeptam non hostium magis armis quam locorum iniquitatibus 238 IX, 8, 39| depugnatum est; fusi tamen magis quam caesi hostes, quia 239 IX, 8, 41| sicubi est certamen, scutis magis quam gladiis geritur res; 240 X, 1, 3| M. Aemilium Paulum. - id magis credo quam Q. Fabium ea 241 X, 1, 4| omnia scire Romanum nec magis iam dolo capi quam armis 242 X, 1, 5| signiferos ut ocius eant. Quo magis festinantes videt dictator, 243 X, 1, 6| viderent. Simulabant ad deos id magis quam ad se pertinere: ipsos 244 X, 1, 7| quam acceperimus et deorum magis quam nostra causa expetamus 245 X, 2, 14| utrum bellum dux idoneus magis esset, ab Sutrio et Nepete 246 X, 2, 15| acer et ambitiosus, non sui magis honoris causa quam ut patricii 247 X, 2, 18| ab hoste posita. Ceterum magis eo profectum est quod mature 248 X, 2, 19| clades incidisset, desertori magis quam deserto noxae fore; 249 X, 2, 19| paucis ierat suoque impetu magis milites quam cuiusquam ductu 250 X, 3, 20| Romana vis in Etruscum bellum magis inclinat, in Samnio novi 251 X, 3, 24| censuraque collegae, nec gloria magis rerum, quae ingens erat, 252 X, 3, 24| perpetua esset, ordinum magis quam ipsorum inter se certamen 253 X, 3, 28| Romani apud Fabium arcebant magis quam inferebant pugnam extrahebaturque 254 X, 3, 30| inconditis militaribus non magis victoria Q. Fabi quam mors 255 X, 4, 33| ordines eunt et clamore magis quam oculis hostem noscunt 256 X, 4, 35| vinci et quia digredientes magis quam in ipso certamine senserunt 257 X, 4, 36| sed aliquanto et impigre magis et plures procurrerant Samnites 258 X, 4, 37a| triumphum ab senatu moris magis causa quam spe impetrandi 259 X, 5, 38| gladiis. Admovebatur altaribus magis ut victima quam ut sacri 260 X, 5, 39| resistentibus cedendo, comminandoque magis quam inferendo pugnam dies 261 X, 5, 39| praesenti hostium apparatu, vana magis specie quam efficaci ad 262 X, 5, 40| adfirmans nunquam humanis rebus magis praesentes interfuisse deos, 263 X, 5, 41| necessitas ac religio invitos magis resistere quam inferre pugnam 264 X, 5, 41| obstricti stabant civem magis quam hostem timentes. Instare 265 X, 5, 43| plano in muros, loco quem magis timuerant victo, facile 266 X, 5, 44| alterius; optimum visum, quo magis fractae res Samnitium essent, 267 X, 5, 45| aequo erat; non enim muris magis se Samnites quam armis ac 268 X, 5, 46| populi iudicium; iactarique magis quam peragi accusatio eius 269 XXI, 1, 2| quam vi gerens, hospitiis magis regulorum conciliandisque 270 XXI, 1, 5| Hiberum ea gens in parte magis quam in dicione Carthaginiensium 271 XXI, 1, 8| Obsidio deinde per paucos dies magis quam oppugnatio fuit dum 272 XXI, 1, 8| quo acrius et confertim magis utrimque pugnabatur, eo 273 XXI, 1, 13| defendunt, pacem adfero ad vos magis necessariam quam aequam. 274 XXI, 2, 16| animi turbati trepidarent magis quam consulerent: nam neque 275 XXI, 2, 16| atque Illyrios lacessisse magis quam exercuisse Romana arma 276 XXI, 2, 19| percontatio ac denuntiatio belli magis ex dignitate populi Romani 277 XXI, 2, 24| Hannibali nuntiatum est, moram magis quam bellum metuens, oratores 278 XXI, 3, 28| ripam rapiente. Ceterum magis constat ratibus traiectos; 279 XXI, 3, 29| memoria superioris belli; sed magis iter immensum Alpesque, 280 XXI, 4, 35| pauciores iam et latrocinii magis quam belli more concursabant 281 XXI, 4, 38| equitum adducta - in Italia magis adfluxisse veri simile est 282 XXI, 4, 38| inter omnes constet, eo magis miror ambigi quanam Alpes 283 XXI, 5, 40| hostem habetis, ac nihil magis vereor quam ne cui, vos 284 XXI, 5, 42| volgo, ut non vincentium magis quam bene morientium fortuna 285 XXI, 6, 53| dimicationem vellet; eum, animo magis quam corpore aegrum memoria 286 XXI, 6, 55| Pedestris pugna par animis magis quam viribus erat, quas 287 XXI, 6, 57a| hostium equites audacia magis quam consilio aut spe fallendi 288 XXI, 7, 57b| obviam Hannibali procedit. Magis agmina quam acies in via 289 XXI, 7, 58| tandem effuso imbre, cum eo magis accensa vis venti esset, 290 XXI, 7, 58| homines tegminibus suis magis obruti quam tecti; tantaque 291 XXI, 7, 59| castris erupit. Pugna raro magis ulla saeva aut utriusque 292 XXI, 7, 59| senatorum ferme liberis, quo magis ratam fore cum iis pacem 293 XXI, 7, 63| exsilii causa solum vertisset. Magis pro maiestate videlicet 294 XXI, 7, 63| Antistius profecti nihilo magis eum moverunt quam priore 295 XXII, 1, 2| Arnus per eos dies solito magis inundaverat. Hispanos et 296 XXII, 1, 3| omnibus in consilio salutaria magis quam speciosa suadentibus: 297 XXII, 1, 3| ferocia ducis, cum spem magis ipsam quam causam spei intueretur.~ ~ 298 XXII, 1, 4| clade belli pervastat, quo magis iram hosti ad vindicandas 299 XXII, 1, 4| fuit, decucurrerunt, eo magis Romanis subita atque improvisa 300 XXII, 1, 4| se satis conspecta eoque magis pariter decucurrerant. Romanus 301 XXII, 1, 5| opprimerenturque quidam onerati magis iis quam tecti. Et erat 302 XXII, 2, 8| corpore quamvis levis causa magis quam [in] valido gravior 303 XXII, 2, 9| palustri via proelioque magis ad eventum secundo quam 304 XXII, 2, 9| praeda ac populationibus magis quam otio aut requie gaudentibus, 305 XXII, 2, 12| suae. Sed non Hannibalem magis infestum tam sanis consiliis 306 XXII, 2, 15| vineaeque et consita omnia magis amoenis quam necessariis 307 XXII, 2, 16| lenta pugna et ex dictatoris magis quam Hannibalis voluntate 308 XXII, 3, 19| militibusque, fugientium magis e terra quam in pugnam euntium 309 XXII, 3, 19| non ab hoste et proelio magis Poeni quam suomet ipsi tumultu 310 XXII, 3, 22| Hispaniam vir unus sollerti magis quam fideli consilio exsolvit. 311 XXII, 4, 25| omnia essent, secunda se magis quam adversa timere diceret, 312 XXII, 4, 25| plebis concilium esset, magis tacita invidia dictatoris 313 XXII, 4, 27| immodesteque non Hannibale magis victo ab se quam Q. Fabio 314 XXII, 4, 28| natus tegendis insidiis, eo magis quod in nuda valle nulla 315 XXII, 4, 30| scitum, quo oneratus [sum] magis quam honoratus, primus antiquo 316 XXII, 4, 30| gestae, dein litteris non magis ipsorum imperatorum quam 317 XXII, 5, 34| habiturum ac daturum ei qui [magis] vere vincere quam diu imperare 318 XXII, 5, 35| Varrone certaverant, par magis in adversandum quam collega 319 XXII, 5, 36| quod saepius acciderat, magis terrebat; et in via fornicata, 320 XXII, 5, 37| regnique sui clade moveri magis potuerit. Itaque, quamquam 321 XXII, 6, 38| dimicaturus: se, quae consilia magis res dent hominibus quam 322 XXII, 6, 39| difficilem infestamque cives tibi magis quam hostes facient. Idem 323 XXII, 6, 40| oratio haud sane laeta fuit, magis fatentis ea quae diceret 324 XXII, 6, 41| tumultuario proelio ac procursu magis militum quam ex praeparato 325 XXII, 6, 42| incussit. Di prope ipsi eo die magis distulere quam prohibuere 326 XXII, 6, 43| Hannibal postquam motos magis inconsulte Romanos quam 327 XXII, 6, 45| Dum altercationibus magis quam consiliis tempus teritur, 328 XXII, 6, 45| traduxit, sequente Paulo quia magis non probare quam non adiuvare 329 XXII, 6, 46| mucronibus, Hispano, punctim magis quam caesim adsueto petere 330 XXII, 6, 48| Afris prope iam fessis caede magis quam pugna adiungit.~ ~49. 331 XXII, 7, 50b| perveniunt. Haec apud victos magis impetu animorum, quos ingenium 332 XXII, 8, 57b| publice armaverunt. Hic miles magis placuit, cum pretio minore 333 XXII, 8, 58| ad Cannas pugnam victoris magis quam bellum gerentis intentus 334 XXII, 8, 59| esse vitam corpusque meum; magis me famae periculum movet, 335 XXII, 8, 60| comes. Viam non ad gloriam magis quam ad salutem ferentem 336 XXII, 8, 60| nequirent, necessitatibus magis humanis quam armis victi 337 XXII, 8, 60| traditis hosti. Ego non magis istos redimendos, patres 338 XXII, 8, 61| publico caruerint. Mirari magis adeo discrepare inter auctores 339 XXIII, 1, 3| genus obicerent. Hoc multo magis in secundo ac tertio citato 340 XXIII, 1, 4| beneficio senatum multo sibi magis quam plebi fecisset, sine 341 XXIII, 1, 4| litem iudices dare quae magis popularis aptiorque in volgus 342 XXIII, 1, 5| bellum opus essent, "morem magis" inquit "loquendi cum sociis 343 XXIII, 1, 8| iuveni Hannibalem deprecando magis quam purgando placavit, 344 XXIII, 1, 10| Campanosque bellum sit transfugae magis quam hospitis fore domicilium; 345 XXIII, 2, 12| belli perficiendi sit, eo magis omni ope iuvandum Hannibalem 346 XXIII, 2, 12| praetermittimus hoc tempus quo magis dare quam accipere possumus 347 XXIII, 2, 13| supersumus. Nunquam terra marique magis prosperae res nostrae visae 348 XXIII, 2, 15| Nolam Marcellus non sui magis fiducia praesidii quam voluntate 349 XXIII, 3, 18| enervaverunt corpora animosque ut magis deinde praeteritae victoriae 350 XXIII, 4, 26| bellum erat sed ad eam diem magis prosperum Romanis. P. et 351 XXIII, 4, 30a| victoria stetit nec ulla magis vis obsessos quam fames 352 XXIII, 5, 33| Philippus Macedonum rex eo magis quod propior Italiae ac 353 XXIII, 5, 36| castra locat, cum Gracchus magis verecundia in tali necessitate 354 XXIII, 6, 40| inclusit Romanus. Caedes inde magis quam pugna fuit. Duodecim 355 XXIII, 6, 42| Italiam venisti. Tua nos non magis virtus fortunaque quam unica 356 XXIII, 6, 42| biennium Pyrrhus nostro magis milite suas auxit vires 357 XXIII, 6, 43| Nolam essent, tamen non magis pares Hannibali futuros 358 XXIII, 6, 43| Ipsorum quam Hannibalis [magis] interesse capta an tradita 359 XXIV, 1, 1| pigneratos haberent animos, pauci magis taciti probarent constantem 360 XXIV, 1, 2| viderentur et, si Poenus rursus magis arbiter pacis quam adiutor 361 XXIV, 1, 4| timentibus. funus fit regium magis amore civium et caritate 362 XXIV, 1, 6| eum dicentes esse, monito magis eo quam rogato ne fidem 363 XXIV, 2, 8| meliorem bello haberi quam te. magis nullius interest quam tua, 364 XXIV, 2, 10| nuntiata sunt, quae quo magis credebant simplices ac religiosi 365 XXIV, 2, 12| ullius urbis defectioni magis infensos eorum animos esse. 366 XXIV, 2, 13| populandum agrum Neapolitanum magis ira quam potiundae urbis 367 XXIV, 2, 15| inclinata est pugna nec alia magis Romanum impediebat res quam 368 XXIV, 4, 21| oreretur, morsque tyranni duces magis impigros dedisset Syracusanis 369 XXIV, 4, 22| importet clades, audisse magis a patribus Syracusanos quam 370 XXIV, 4, 22| impigre ceperint, laudare: magis laudaturum, si non utantur 371 XXIV, 4, 34| propiores levioribus eoque magis crebris petebat telis; postremo, 372 XXIV, 6, 45| vendendique; ceterum, ut irae magis quam avaritiae datum crederent 373 XXIV, 6, 48| ut brevi rex non equiti magis fideret quam pediti conlatisque 374 XXV, 1, 1| adversaeque res non fortunam magis quam animos hominum, tanta 375 XXV, 1, 7a| volitare, sol rubere solito magis sanguineoque similis. horum 376 XXV, 2, 9| occiderent, ut praedonum magis quam exercitus accolis species 377 XXV, 3, 14| forte secum habuerat fugae magis quam itineris modo in Bruttios 378 XXV, 3, 15a| movit eos non Tarentinorum magis defectio Metapontinorumque, 379 XXV, 3, 15a| Thurinis exspectantibus magis quam adiuvantibus eventum; 380 XXV, 3, 15a| ad mare ac naves deducto, magis quia ipsi ob imperium in 381 XXV, 4, 16| Romanos; nullam unquam gentem magis exorabilem promptioremque 382 XXV, 4, 19| usurum. id non promissum magis stolide quam stolide creditum 383 XXV, 4, 21| in aciem exirent; nec res magis ulla tenuit quam spes haud 384 XXV, 5, 24| perventum erat terrendique magis hostes erant quam fallendi, 385 XXV, 5, 25| precibus quam postulatis magis consilio habito Marcellus 386 XXV, 5, 26| natura gravibus, multo tamen magis extra urbem quam in urbe, 387 XXV, 5, 26| caelo aquisque adsuerant magis. ex hostium exercitu Siculi, 388 XXV, 6, 27b| Agrigentum navigat, exspectaturus magis eventum quam inde quicquam 389 XXV, 6, 32| factum esset consiliisque magis quam armis bellum gereretur, 390 XXV, 6, 34| manus conseruit. agmina magis quam acies pugnabant; superior 391 XXV, 6, 36| desiderabantque duces, Gnaeum magis, quod diutius praefuerat 392 XXV, 6, 37| prima specie temerarium magis quam audax animum adiecit 393 XXV, 6, 38| consilium et quo audacius erat magis placebat. reliquum diei 394 XXV, 6, 39| dilapsi fuerant, neglecta magis omnia ac soluta invenere, 395 XXV, 6, 40| consilio Muttinis quam fiducia magis ausi egredi extra muros 396 XXV, 6, 40| ambo aegre passi duces, magis Hanno, iam ante anxius gloria 397 XXVI, 1, 2| omnium imperator fugeret: magis mirari se aliquos stantes 398 XXVI, 2, 12| facta est transitio, metu magis eos quam fide continente 399 XXVI, 2, 16| interpretatum esse quid magis e re publica duceret aestimationem 400 XXVI, 3, 21| questus leniter non suam magis quam militum vicem quod 401 XXVI, 4, 22| civitas quam docti fingunt magis quam norunt, aut principes 402 XXVI, 4, 25| insuper arma ingruere, ira magis instruit quam consilio bellum. 403 XXVI, 5, 29| senatus cum quid placeret magis ostendisset quam decrevisset, 404 XXVI, 5, 31| patres conscripti, necne, magis rei publicae interest quam 405 XXVI, 6, 33| percussos a Q. Fulvio fuisse magis quorum dignitas inter alios 406 XXVI, 6, 35| tanta indignatio fuit ut magis dux quam materia seditioni 407 XXVI, 6, 37| pariter variis casibus immixti magis in ancipiti spe ac metu 408 XXVI, 6, 38| cunctatus, et tum quoque magis inopia consilii potioris 409 XXVI, 7, 43| vos adductos credit, is magis operis vestri quam emolumenti 410 XXVI, 8, 48| omnis deos paratos iurare magis quae velint quam quae sciant 411 XXVII, 1, 2| equitum peditumque tumultuosa magis proelia quam magna et ferme 412 XXVII, 2, 8| omnibus ita existimantibus magis sanctitate vitae quam sacerdotii 413 XXVII, 3, 9| occidi, alios morbo absumi; magis perire sibi civem qui ab 414 XXVII, 3, 9| tamquam integra re, locuti magis quam ausi tantum nefas, 415 XXVII, 3, 14| poterat, pila conicere. eo magis ruere in suos beluae tantoque 416 XXVII, 5, 20b| Fabio Tarentum captum astu magis quam virtute gloriae tamen 417 XXVII, 5, 23| urbem agrosque, quae tamen magis in longos morbos quam in 418 XXVII, 5, 24| comparere fraude amotas magis ratus quam neglegentia intercidisse 419 XXVII, 6, 28b| hostes erumpit. et primo, magis quia improviso id fecerat 420 XXVII, 6, 31| celebrati festi dies, eo magis etiam quod populariter dempto 421 XXVII, 7, 35| fortuna credebat. itaque is magis implacabilis erat et nihil 422 XXVII, 7, 39| Placentiam dum frustra obsidet magis quam oppugnat corrupit. 423 XXVII, 8, 44| Gallicis gentibus multo magis quam Hannibalem ipsum gloriari 424 XXVII, 8, 48| dextro cornu, ubi stationem magis segnem quam pugnam futuram 425 XXVII, 8, 50| caesos hostes. et primo magis auribus quam animis id acceptum 426 XXVIII, 1, 2| signis repente sublatis fugae magis quam itineris modo penitus 427 XXVIII, 1, 3| singulas urbes arma diutini magis quam magni esse operis, 428 XXVIII, 2, 9| triumphus cum utrique, tum magis ei qui quantum merito anteibat 429 XXVIII, 4, 18| amissae sint quaerendum magis Carthaginiensibus esse quam 430 XXVIII, 4, 19| conscientiam culpae metu magis quam fide quietas esse apparebat, 431 XXVIII, 4, 19| Hispaniae essent merito magis quam utiliter saevitum foret: 432 XXVIII, 5, 25| adloquebantur, percontantes magis quae causa irae consternationisque 433 XXVIII, 5, 26| tam foedi exempli defectio magis quam seditio esset. vicit 434 XXVIII, 5, 26| laetitiam ingentem fecit quod magis habituri solum imperatorem 435 XXVIII, 6, 32| signis conlatis nullam esse; magis velocitate ad fugam quam 436 XXVIII, 6, 33| levibus telis, quae inritare magis quam decernere pugnam poterant, 437 XXVIII, 6, 33| excursiones proelia solent.~ Ira magis accensa adverso proelio 438 XXVIII, 6, 33| in colle ad spectaculum magis tutum quam ad partem pugnae 439 XXVIII, 7, 35| ita ut nemo unus externus magis enixe adiuverit rem Romanam. 440 XXVIII, 7, 38| reliquisse. ob has res gestas magis temptata est triumphi spes 441 XXVIII, 8, 41| malis? ne tu quidem, etsi magis partam quam speratam gloriam 442 XXVIII, 8, 41| is est Hannibal, quem non magis timuisse videatur quam contempsisse 443 XXVIII, 8, 42| melior fortiorque es, eo magis talem praesidem sibi patria 444 XXVIII, 8, 45| prae te feras temptare te magis quam consulere senatum et 445 XXIX, 2, 6| re adfulsit. latrociniis magis quam iusto bello in Bruttiis 446 XXIX, 2, 6| et Bruttiis non societate magis Punica quam suopte ingenio 447 XXIX, 3, 10| ab decemviris inventum eo magis patres movit quod et legati 448 XXIX, 3, 15| sub hanc vocem non memoria magis patribus renovata rei prope 449 XXIX, 3, 15| imperassent, alii aliis magis recusare ac reclamare: negare 450 XXIX, 4, 17| etiam ac virtute nostra, magis indignemini bonis ac fidelibus 451 XXIX, 4, 19| legatum aeque sontem aut magis etiam in ea potestate reliquerit. 452 XXIX, 4, 19| qualis nunc Locris, sociis magis quam hosti metuendum.~ ~ 453 XXIX, 4, 21| insitum quibusdam esse ut magis peccari nolint quam satis 454 XXIX, 5, 24| quod celarentur sua sponte magis emanarent, timorque in exercitum 455 XXIX, 6, 28| Hispania meminerant nec magis ducem duci parem quam tumultuarium 456 XXIX, 6, 29| imperium accepit. ceterum cum magis iure gentis quam auctoritate 457 XXIX, 7, 36b| proelio conflixit. agminibus magis quam acie pugnatum est. 458 XXX, 1, 3| eum cepisset. ab Syphace magis pacis cum Carthaginiensibus 459 XXX, 1, 3| haec per nuntios acta magis equidem crediderim - et 460 XXX, 3, 18| magna ex parte caesa pudore magis quam viribus tenebat locum; 461 XXX, 3, 19a| lateri circumdatis privato magis quam publico decore insignis 462 XXX, 4, 20| Bruttii agri quae pauca metu magis quam fide continebantur 463 XXX, 4, 23| oblitos bellum gesturos. eo magis in Laevini sententiam discessum. 464 XXX, 5, 28| reliquisse populo Romano, an magis metuendum quod incolumi 465 XXX, 5, 28| fiducia et victoriae spes quo magis in propinquam eam imminebant 466 XXX, 5, 30| ducibus; sed praeterita magis reprehendi possunt quam 467 XXX, 5, 30| animus. novi spiritus magnos magis quam utiles; et mihi talis 468 XXX, 5, 30| est pax, nobis petentibus magis necessaria quam honesta. 469 XXX, 6, 32| hostium aciem, cum oculis magis quam ratione pensarent vires, 470 XXX, 6, 36| miserabilius quam ante quo magis cogebat fortuna egerunt; 471 XXX, 7, 45| morte subtractus spectaculo magis hominum quam triumphantis 472 XXXI, 1, 7| Argosque ipsos, non vetere fama magis quam morte Pyrrhi nobilitatos. 473 XXXI, 1, 7| nostra nunc comparate. quanto magis florentem Italiam, quanto 474 XXXI, 1, 7| florentem Italiam, quanto magis integras res, salvis ducibus, 475 XXXI, 2, 15| ageret; deinde ex dignitate magis visum scribere eum de quibus 476 XXXI, 2, 16| Philippus magis regio animo est usus; qui 477 XXXI, 3, 20| tribuno plebis, qui nihilo magis id more maiorum aut ullo 478 XXXI, 4, 30| hominum pecorumque agi misera magis quam indigna patienti esse; 479 XXXI, 4, 31| ac libertatem dederimus? magis illud est periculum ne nimis 480 XXXI, 5, 33| triginta ceciderunt. neque eo magis explorati quicquam in qua 481 XXXI, 5, 36| quidam trepidi tumultum magis quam certum nuntium intulerunt 482 XXXI, 6, 45| arce cum biduum loci se magis quam armorum fiducia tenuissent, 483 XXXI, 6, 46| potuissent. ita Aetoli cum spe magis Romanis omnia pollicentibus 484 XXXI, 6, 46| regius classem ibi tenebat magis per occasionem, si quam 485 XXXII, 1, 5| laxaverat animum, tanto magis intentum in universum eventum 486 XXXII, 2, 9| adgredi hostem placuit. Sed magis fieri id placebat quam quomodo 487 XXXII, 2, 11| illius potestatis essent. Cum magis vellet credere quam auderet 488 XXXII, 2, 12| fugam effusi sunt; pars magis quia locus fugae deerat 489 XXXII, 3, 18| castella Phocidis terrore magis quam armis in potestatem 490 XXXII, 3, 21| Aristaenus praetor rursus: 'non magis consilium vobis, principes 491 XXXII, 3, 21| inventurus, non hercule magis quam ipse Philippus priore 492 XXXII, 3, 21| Liberare vos a Philippo iam diu magis vultis quam audetis. Sine 493 XXXII, 3, 23| Romani vicissent, ad rabiem magis quam audaciam accendebat. 494 XXXII, 4, 28| provinciam venisset aut hiems magis sera fuisset, potuerit debellare: 495 XXXII, 5, 38| regionis ab se diversae, et magis tamen de Argis quam de Corintho 496 XXXII, 5, 40| respondit ut distulisse rem magis quam negasse videretur. 497 XXXIII, 1, 2| Quinctio adiecta, fidem magis Romanam quam arma aut opes 498 XXXIII, 1, 5| aptaverunt; nam et maiores et magis ramosas arbores caedebant 499 XXXIII, 1, 7| inter alios compulsi loco se magis quam armis tutantes, committendam 500 XXXIII, 1, 8| aciem. idem et Romanus, magis necessitate quam occasione 501 XXXIII, 1, 9| phalanx, quae venerat agmen magis quam acies aptiorque itineri 502 XXXIII, 2, 17| proelia impigre inire et armis magis muros quam se ipsos moenibus 503 XXXIII, 3, 22| Cornelium fateri ut non magis de triumpho eius quam de 504 XXXIII, 3, 23| fuisse auctores sunt; ceterum magis in se convertit oculos Cremonensium 505 XXXIII, 3, 25| rogas' iusserunt. et quo magis pacem ratam esse in Macedonia 506 XXXIII, 3, 28| perfugit Tanagram, suam magis conscientiam quam indicium 507 XXXIII, 4, 37| apparuit; nam ita caedis magis quam victoriae avidi pugnarunt 508 XXXIII, 4, 40| nihil ad se pertinere nec magis illis inquirendum esse quid 509 XXXIII, 5, 45| Antiochum attineret, maturanda magis, quoniam rex quacumque de 510 XXXIII, 5, 45| summam rem publicam esset: magis id animadvertendum esse 511 XXXIII, 5, 45| belli per unum illum non magis gesti quam moti faciebat. 512 XXXIII, 5, 46| subductumque in contionem non ipsum magis quam ordinem iudicum, prae 513 XXXIII, 5, 48| Romanorum interfectum idque magis volgo fremebant, variosque 514 XXXIV, 1, 2| alterum ad vos, Quirites, magis pertinet. nam utrum e re 515 XXXIV, 1, 2| tribuni, an consulibus magis sit deformis: vobis, si 516 XXXIV, 1, 2| me verecundia singularum magis maiestatis et pudoris quam 517 XXXIV, 1, 4| fortuna rei publicae est, quo magis imperium crescit - et iam 518 XXXIV, 1, 4| eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint quam nos 519 XXXIV, 1, 5| non nos, in quos iecit magis hoc consul verbo tenus quam 520 XXXIV, 2, 12| illorum temporis ac periculi magis quam sui rationem habere. 521 XXXIV, 2, 13| ostendendi. adhuc praedonum magis quam bellantium militastis 522 XXXIV, 2, 13| et nationem rebellantem magis temere quam constanter bellantem 523 XXXIV, 2, 17| iis 'non nostra' inquit 'magis quam vestra refert vos non 524 XXXIV, 3, 22b| egregie statu suo gauderet nec magis in bello virtutem Romani 525 XXXIV, 3, 22b| bellum adversus Philippum non magis communi animo consilioque 526 XXXIV, 3, 24| Aetolos legatum etiam misit, magis ut nudaret animos, id quod 527 XXXIV, 4, 36| videbant infensas non tyrannis magis quam satellitibus eorum.~ ~ 528 XXXIV, 5, 46| pugnatum est; nec dextris magis gladiisque gerebatur res 529 XXXIV, 5, 51| et tranquilla omnia esse magis expediebat.~ ~52. 530 XXXV, 1, 1| permultae rebellaverant crebra magis quam digna dictu proelia 531 XXXV, 1, 2| per ipsum amicosque eius magis sermonibus celebrabantur; 532 XXXV, 1, 6| atque etiam viderent ne magis e re publica esset interregnum 533 XXXV, 1, 7| digna adversus latronum magis quam hostium excursiones, 534 XXXV, 2, 10| iam annus erat, et ambitio magis quam unquam alias exarserat 535 XXXV, 2, 13| motum bellum esset, non magis parem Romanis fore quam 536 XXXV, 2, 16| alio ipsi utimini. qui enim magis Zmyrnaei Lampsacenique Graeci 537 XXXV, 3, 29| receptui cani iussisset, loca magis confragosa et quacumque 538 XXXV, 4, 32| profugit. iam enim et id magis in dies Aetoli defectionem 539 XXXV, 4, 33| aliud in praesentia quod magis instaret praevertendum sibi 540 XXXV, 4, 34| ordinibus, ut comitatus magis praefecti videretur quam 541 XXXV, 5, 41| exitu annus erat, et in dies magis et fama de bello Antiochi 542 XXXV, 5, 46| primum adgredi, et celeritate magis in eam rem quam magno conatu 543 XXXV, 5, 49| ea Quinctius coram quibus magis quam apud quos verba faceret 544 XXXV, 5, 49| factis esse, et in conciliis magis contionibusque quam in acie 545 XXXVI, 1, 5| apparebat, ut sive, quod magis credebant, abstinuisset 546 XXXVI, 2, 8| oratio fuit; quam laudarunt magis in praesentia, qui aderant, 547 XXXVI, 2, 11| ac deinde ex fatigatione magis quam satietate earum in 548 XXXVI, 3, 15| Lacedaemoniorum adversus Persas morte magis memorabili quam pugna.~ ~ 549 XXXVI, 4, 23| Et Romani quidem operibus magis quam armis urbem oppugnabant, 550 XXXVI, 4, 26| erant, quae dicebantur; eo magis regem moverunt. itaque in 551 XXXVI, 4, 27| confessionem iis culpae magis profuturam et totam in preces 552 XXXVI, 4, 29| sed praeteritorum, quae magis reprehendi quam corrigi 553 XXXVI, 5, 35| missi senatum adierunt. iis magis, quae non fecissent hostilia, 554 XXXVI, 5, 41| apud regem auctoritas erat, magis mirari se aiebat, quod non 555 XXXVII, 1, 1| senatorum, confessionem magis noxae quam responsa exprimentium, 556 XXXVII, 2, 4b| ab Achaeis erat, periculi magis quam damni memores, ut Romanis 557 XXXVII, 2, 9| multitudinem valuerunt. Rhodii, quo magis cessatum priore aestate 558 XXXVII, 3, 15| statione futuros, ipsos magis adligatos impeditosque, 559 XXXVII, 3, 15| praefectus Rhodiae classis magis eam sibi displicere sententiam 560 XXXVII, 3, 16| excursionibus lacessebatur magis quam conserebatur pugna, 561 XXXVII, 3, 18| equitum levisque armaturae magis lacessebat quam sustinebat 562 XXXVII, 4, 20| qui Pergami erant amentiam magis quam audaciam credere esse, 563 XXXVII, 4, 21| Postero die regiae magis compositae et ordinatae 564 XXXVII, 4, 21| collatis abire agmine ad iter magis quam ad pugnam composito 565 XXXVII, 4, 25| Scipionis consulis, sed magis fratris eius Africani, ab 566 XXXVII, 4, 26| parata fuerat, visendam, magis quia terrestribus copiis 567 XXXVII, 4, 30| dextera pars integra sociorum magis clade quam suo periculo 568 XXXVII, 6, 40| Regia acies varia magis multis gentibus, dissimilitudine 569 XXXVII, 6, 41| auxilii genus, si quis pavorem magis equis iniceret, quam iusta 570 XXXVII, 7, 52| ipsi daturi sint, multo magis munificentiam eorum in se 571 XXXVII, 7, 52| permittentis in vicem non magis mutua quam inexplicabili 572 XXXVII, 7, 53| abscessi; nemo miles Romanus magis adsiduus in castris fuit 573 XXXVII, 7, 54| privatim singulis et, quod magis nos movet, publicum civitati 574 XXXVII, 7, 54| utcumque tamen res sese habet, magis verecundia nostra adversus 575 XXXVII, 7, 54| benignitate non gloriosa magis quam dives victoria vestra, 576 XXXVII, 7, 54| quid nunc a vobis, non magis quia fecistis, quam quia 577 XXXVII, 7, 54| modo] antiquo sunt, Graecae magis urbes sunt quam coloniae 578 XXXVII, 7, 58| vere aestimanti Aetolicum magis ad Thermopylas bellum quam 579 XXXVII, 7, 59| periculi certaminisque non magis comparandus, quam si imperatorem 580 XXXVIII, 1, 2| Macedonibus est iniectum, ut fugae magis effusae quam itineris ordinati 581 XXXVIII, 1, 6| incepto, cum temptassent magis quam inissent certamen, 582 XXXVIII, 1, 8| Ad ea consul respondit magis saepe quam vere umquam Aetolos 583 XXXVIII, 1, 9| venerat in castra Romana, magis pro Ambracia urbe, ubi maiorem 584 XXXVIII, 2, 14| constat, ut de poena eius magis quam de amicitia nobis cogitandum 585 XXXVIII, 2, 16| cernentibus Asiam multo magis animi ad transeundum accensi; 586 XXXVIII, 2, 17| victos victores, caedetis. Magis vereor, ne parum inde gloriae, 587 XXXVIII, 2, 21| plagae, et candor corporum magis sanguine atro maculabatur. 588 XXXVIII, 2, 23| caesa, Valerius Antias, qui magis immodicus in numero augendo 589 XXXVIII, 2, 23| secum traxerant demigrantium magis quam in bellum euntium modo. 590 XXXVIII, 3, 32| tamen parvis, latrocinii magis quam belli modo, non terra 591 XXXVIII, 4, 42| belli et gliscentis in dies magis fama erat. Itaque consulibus 592 XXXVIII, 6, 51| retulissent, suspicionibus magis quam argumentis pecuniae 593 XXXVIII, 6, 52| conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit.~ ~ 594 XXXVIII, 6, 54| incessens. Et L. Scipio, quem magis pro se quam adversus legem 595 XXXVIII, 6, 55| quadragiens litem aestimatam, eo magis, quod tantae summae rationem 596 XXXVIII, 6, 56| et tribunis retinentibus magis pie quam civiliter vim fecisse. 597 XXXVIII, 6, 59| proiciatur. Non id Corneliae magis familiae quam urbi Romanae 598 XXXIX, 1, 1| nec alia provincia militem magis ad virtutem acuebat. nam 599 XXXIX, 1, 6| narrabantur, sed ea etiam magis, quae in militibus eius 600 XXXIX, 1, 7| triumphum esse militari magis favore quam populari celebrem. 601 XXXIX, 1, 10| hoc facto properat.' eo magis mirabundo quaerentique, 602 XXXIX, 2, 25| praesidio legatorum ingemiscere magis quam loqui. nisi provideant 603 XXXIX, 2, 28| reciperem quaedam castella magis quam urbes. ea quoque ipsa 604 XXXIX, 3, 32| candidatos, et ab repulsis eo magis debitum, quia primo negatus 605 XXXIX, 3, 34| propinqua fuisset? et parcebat magis Onomasto, honoratiori amico, 606 XXXIX, 3, 35| periculum esse, ne victi magis timendi forent, quam bellantes 607 XXXIX, 4, 39| crescere et favorem populi magis magisque in eum inclinari 608 XXXIX, 4, 40| nec facile dixeris, utrum magis presserit eum nobilitas, 609 XXXIX, 5, 47| patrem eius neque rectius nec magis quod ex voluntate senatus 610 XXXIX, 5, 52| gentis virorum non tempore magis congruente comparabilis 611 XXXIX, 5, 53| maerens quidem et gemens, eo magis quod filium frequentiorem 612 XL, 1, 5| Perseus enim cum in dies magis cerneret favorem et dignitatem 613 XL, 1, 5| senis stimulabatur, et animo magis quam vultu ea crimina accipiebat.~ ~ 614 XL, 1, 8| huius aetatis, nulla re magis quam fraterna unanimitate, 615 XL, 1, 11| filio] solus [orbatus] de se magis timebit, quam ut filii necem 616 XL, 1, 12| invidiamque tuam adversus me magis quam crimen meum indicatura, 617 XL, 2, 19| priore anno apparuerant; sed magis inchoatae apud L. Pupium 618 XL, 2, 20| senatu esset, speculatum magis inquisitumque missi de iis, 619 XL, 2, 22| altitudinem egrediebantur, magis magisque silvestria et pleraque 620 XL, 2, 22| degressi inde detraxerunt, magis credo, ne vanitas itineris 621 XL, 3, 25| conferti in portis obstando magis quam pugnando castra tutabantur. 622 XL, 4, 37| est declaratus, aliquanto magis infamis mors Pisonis coepit 623 XL, 4, 39| vastare. qua re irritavit magis quam conterruit animos barbarorum; 624 XL, 4, 54| exspectantibus quidem. quo magis angebatur, et cum eo Antigonus 625 XL, 4, 55| fremebant. ceterum cum suspecta magis quam manifesta esset res, 626 XL, 4, 56| sed animo tamen aegrum magis fuisse quam corpore constat; 627 XL, 4, 59| triumphavit; quem triumphum magis gratiae quam rerum gestarum 628 XL, 4, 59| equiti. nihil in eo triumpho magis insigne fuit, quam quod 629 XLI, 2, 10| effuse popularentur, dolor magis et indignatio diripi res 630 XLI, 3, 18| victos fugatosque, locorum magis praesidio adversus infeliciter 631 XLI, 3, 18| vasa omnis generis usui magis quam [ornamento] in speciem 632 XLI, 3, 23| quos oderat, noxa, hoc magis temptationem metuo. inde 633 XLII, 1, 10| collegam deterruit; patres eo magis, utrique pariter consuli 634 XLII, 1, 13| Graeciae civitates in dies magis denudantis iudicia sua, 635 XLII, 1, 14| praeoccupatis non auribus magis quam animis ab Eumene rege, 636 XLII, 2, 17| perfamiliaris haberi trahique magis, quam vellet, in arcanos 637 XLII, 2, 23| stratique humi non sibi magis misericordiam quam regi < 638 XLII, 2, 26| anno consules gesserant. magis e re publica visum erat, 639 XLII, 3, 29| foveret partem, impetuque magis quam consilio his aut illis 640 XLII, 3, 30| ingenium, quia <ad> Persea magis aura popularis ierat. tertia 641 XLII, 3, 32| Inter consules magis cavillatio quam magna contentio 642 XLII, 3, 32| fieri non possent; quae non magis consule quam praetore absente 643 XLII, 4, 45| sociis coepissent. <id> eo magis enixe faciundum esse, ut 644 XLII, 4, 46| quam ad Romanos respectus. magis et litterae et verba legatorum 645 XLII, 4, 47| renuntiarunt, ut nulla re magis gloriarentur quam decepto 646 XLII, 4, 47| hostem reditus, nec ut astu magis quam vera virtute gloriarentur, 647 XLII, 4, 52| accolarum, quae exercerent magis quam fatigarent, sub adsidua 648 XLII, 4, 54| hostis faciunt; quae cum irae magis inconsultae quam verae fiduciae 649 XLII, 4, 54| sunt, qua Tempe adeuntur, magis Gonnus. itaque et firmiore 650 XLII, 5, 63| sperabant, tamen ipsi animis magis quam viribus resistebant. 651 XLII, 5, 63| undique moenia adgressurus, eo magis suffecturam ad id multitudinem 652 XLIII, 2, 21| Dyrrachium, - tum Epidamni magis celebre nomen Graecis erat - 653 XLIII, 2, 21| invenit. Profectus inde, magis quia manere non poterat, [ 654 XLIV, 1, 9| summissioribus, tertiis magis et quartis, postremis etiam 655 XLIV, 2, 14| Perseo egit. Prusiae preces magis quam postulatio fuere, profitentis 656 XLIV, 2, 22| omnia gerat, superbum iudico magis quam sapientem. quid ergo 657 XLIV, 2, 25| pacis temptasse et in dies magis, quo propior admoveretur 658 XLIV, 2, 25| ac sordidam et danti et magis accipienti mercedem esse 659 XLIV, 3, 33| altitudinis spem faciebant, eo magis quia nullos apertos emergerent 660 XLIV, 3, 35| certamen erat, sed multo magis ab ea multitudine, quae 661 XLIV, 3, 36| sentiebatur et meridiem aestum magis accensurum cum mox adpareret, 662 XLV, 1, 10| adsensu auditus est, non magis eo, quod multitudinem noxa 663 XLV, 2, 19| petiturus esset, ab senatu magis inpetrabilia forent; adeo 664 XLV, 3, 31| citati. in qua cognitione magis utra pars Romanis, utra 665 XLV, 3, 33| venerat, turbae non scaenicum magis ludicrum, non certamina 666 XLV, 4, 38| triumpharunt; nemo L. Paulo magis eripere decus perfecti belli 667 XLV, 4, 38| triumphus faciet --, militum magis in hoc universique populi 668 XLV, 4, 39| noctesque persedendo habeo, nec magis me eius quam cicatricum 669 XLV, 4, 42| Haec tanto dicta animo magis confudere audientium animos, 670 XLV, 4, 42| amicitiae populi Romani, magis, quid se dignum esset, quam 671 XLV, 4, 43| Illyriisque. similia omnia magis visa hominibus quam paria: