Lib. Cap. Par.

  1       I,    2,   5|          dabant in Numitoris agros ab iis impetum fieri; inde eos
  2       I,    2,   6|              Remumque cupido cepit in iis locis ubi eiti ubique educati
  3       I,    3,  10|            quod maximum Tati nomen in iis regionibus erat conveniebant.
  4       I,    5,  26|           condemnassent, tum alter ex iis "Publi Horati, tibi perduellionem
  5       I,    6,  34|              nata et quae haud facile iis in quibus nata erat humiliora
  6       I,    7,  40|         quidem stirpis, tum impensius iis indignitas crescere si ne
  7       I,    8,  43|                                    Ex iis qui centum milium aeris
  8       I,    8,  43|               censum instituta, et ex iis, senioribus iunioribusque,
  9       I,    8,  48|        comitatu domum se reciperet ab iis qui missi ab Tarquinio fugientem
 10       I,    9,  53|                Suessamque Pometiam ex iis vi cepit. Ubi cum divendita
 11       I,    9,  53|               nam ne errarent, manere iis bellum quod positum simuletur,
 12       I,    9,  56|             et Arruns profecti; comes iis additus L. Iunius Brutus,
 13      II,    1,   3|           placide oratio accepta est, iis litteras ab Tarquiniis reddunt
 14      II,    1,   5|          praeda spem in perpetuum cum iis pacis amitteret. Ager Tarquiniorum
 15      II,    2,  12|          sentias quam vile corpus sit iis qui magnam gloriam vident";
 16      II,    2,  14|        vendendi. Proximum vero est ex iis quae traduntur Porsennam
 17      II,    3,  29|              citari nominatim unum ex iis qui in conspectu erant dedita
 18      II,    3,  29|             quaestionem postulantibus iis qui pulsati fuerant, decernente
 19      II,    3,  29|        Verginius rem non volgabat; de iis tantum qui fidem secuti
 20      II,    4, 33b|         Cominius consulatum inierunt. Iis consulibus cum Latinis populis
 21      II,    4,  37|            tamen admissum quicquam ab iis criminatum venio, sed cautum
 22      II,    5,  41|                agros illos servitutem iis qui acceperint laturos;
 23      II,    5,  42|      supererant vires, abutebanturque iis inter semet ipsos certando.
 24     III,    2,   9|       fecerint, diem dicere, accusare iis ipsis iudicibus quorum in
 25     III,    3,  24|              tabe mensum mortuum; nec iis temporibus in quae testis
 26     III,    5,  34|        oraculo incorruptum pariter ab iis summi infimique ferrent,
 27     III,    6,  38|           plebs libertatem rata, quod iis qui iam magistratu abissent
 28     III,    6,  39|            Romano bellum sit quam cum iis qui legum ferendarum causa
 29     III,    6,  45|               nec personis variet. In iis enim qui adserantur in libertatem,
 30     III,    7,  50|     proficiscerentur. Decemviri simul iis quae videbant iisque quae
 31     III,    7,  53|          initio et exitu rei. Ob haec iis advenientibus gratiae actae;
 32     III,    8,  55|        refellitur interpretatio, quod iis temporibus nondum consulem
 33     III,    8,  59|               dicerent, quod legum ab iis latarum patres auctores
 34     III,    8,  61|               Mars pater passuri sint iis auspiciis conditae urbi
 35     III,    9,  64|               nactus in contionem cum iis processit. Ubi cum consules
 36     III,    9,  64|         relinquerentur sanciret et ab iis qui creati essent cooptari
 37     III,    9,  65|          infestus patribus quod se ab iis in cooptandis tribunis fraude
 38     III,    9,  66|               simul quod persuaserant iis duces, cupidi praedarum,
 39     III,    9,  69|          agris et volnerati, foediora iis quae subiciebantur oculis
 40     III,    9,  70|          ipsos postulasse nec delatum iis ab senatu accipio, nec traditur
 41     III,    9,  72|               primores arcessunt. Cum iis circumire tribus, orare
 42      IV,    2,  7b|            imperio fuerint, suffectis iis consulibus praetermissa
 43      IV,    4, 23b|               memoria initi primo cum iis belli, quamquam rebellantibus
 44      IV,    4,  30|              additus numerus, agerque iis bello interemptorum adsignatus.
 45      IV,    5,  36|              plebi nec cum absentibus iis qui senatus consultum fecerant,
 46      IV,    5,  37|             iugumque accipiendum, aut iis cum quibus de imperio certetur,
 47      IV,    6,  46|          tribus sorte ductae sunt; ex iis scriptos iuniores duo tribuni
 48      IV,    6,  49|              qui malum vobis minatur, iis qui agros sedesque ac fortunas
 49      IV,    6,  56|               patrum nihil esse in se iis auxilii dicerent, quibus
 50      IV,    6,  57|            libenter se daturum tempus iis fuisse ad receptum nimis
 51      IV,    6,  58|        laborarent Veientes, ne res ab iis repeterentur; tantum afuit
 52      IV,    6,  61|                 Aemilius Mamercus. Ab iis primum circumsessi Veii
 53       V,    1,   3|          hominibus esse pariterque in iis beneficio ac maleficio abstineri
 54       V,    2,   9|            experirer quam non plus in iis iuris quam in vobis animi
 55       V,    2,  11|         quisque deos precatus sit, in iis sua potestate, cum liceat
 56       V,    3,  18|               consulari potestate cum iis quos supra scripsimus declaratus.
 57       V,    4,  24|              Capenas sorte evenit. Ab iis non urbes vi aut operibus
 58       V,    5,  33|         Etruscorum sed multo ante cum iis qui inter Appenninum Alpesque
 59       V,    6, 35b|         armorum, audirentque saepe ab iis cis Padum ultraque legiones
 60       V,    6,  40|          atque opem secum ferebant ab iis qui captae urbis non superesse
 61       V,    6,  41|         starent, M. Papirius, unus ex iis, dicitur Gallo barbam suam,
 62       V,    6,  44|           urbem: ex arce Capitolioque iis exigua resistitur manu:
 63       V,    7,  50|              dictator constitueret ex iis qui in Capitolio atque arce
 64      VI,    3,  14|              minime dubius bellum cum iis populis patres iussuros,
 65      VI,    4,  23|            senis munia in bello sint, iis se non defuturum: id a dis
 66      VI,    4,  27|               tribunis plebis, cum ab iis elevaretur quibus fide magis
 67      VI,    4,  28|      reformidaturos? species profecto iis ibi truces Gallorum sonumque
 68      VI,    5,  35|           reficiente duos tribunos et iis comitia tribunorum militum
 69     VII,    2,  11|        ferendam Tiburtibus, simul cum iis intra portas compelluntur.
 70     VII,    2,  12|            munimento morantem, ad hoc iis corporibus animisque quorum
 71     VII,    2,  15|               congregari cernebat, et iis qui in monte erant signum
 72     VII,    4,  25|           datum, absisterent imperare iis quorum auxilio egerent:
 73     VII,    4,  28|      finitimos etiam populos, ordoque iis, quo quisque die supplicarent,
 74     VII,    5,  30|           auxilium aequum est patere, iis tamen maxime, qui ea implorantibus
 75     VII,    6, 37b|                et signa militaria cum iis quae in castris capta erant
 76     VII,    6,  40|           subdere spiritus potuerunt, iis eram natus, id specimen
 77    VIII,    1,   2|             consuluisset reddendumque iis foedus patres censuissent,
 78    VIII,    4,  23|               iniuriamque, ni sibi ab iis qui fecerint dematur, ipsos
 79    VIII,    5,  25|        foediora aliquanto intra muros iis quibus hostis territabat
 80      IX,    1,   1|            foedere repetitae fuerant, iis non fuisse cordi tam superbe
 81      IX,    1,   3|      dimitterentur incolumes et leges iis iure belli victis imponerentur, "
 82      IX,    1,   5|          consulum adventus, ut vix ab iis abstinerent manus, quorum
 83      IX,    2,  11|              potestate habuit aut pro iis pax debetur. Sed quid ego
 84      IX,    2,  11|               repudietur. Ea fortuna, iis locis quae ante pacis mentionem
 85      IX,    3, 12b|              fuisse et Satricanos cum iis satis constat - nocte occupata
 86      IX,    3,  15|          essent absisteret obsidione. Iis Papirius ita respondit debuisse
 87      IX,    5,  26|              primique apud consules - iis enim ab senatu mandata res
 88      IX,    6,  30|    restitutumque in aede vescendi ius iis qui sacris praecinerent.
 89      IX,    7,  36|            memoria aboleverat. Tum ex iis qui aderant, consulis frater -
 90      IX,    8,  38|         potestatem non faciat. Obvius iis consul fuit. Dimicatum proelio
 91      IX,    8,  45|               missitaverant simul cum iis Samniti auxilia et post
 92       X,    2,  11|         rebellionem spectare seque ab iis sollicitatos esse. Picentibus
 93       X,    2,  15|    coniunxissent, ni P. Decius consul iis ad Maleventum castra obiecisset,
 94       X,    3,  25|               ibi vellentes vallum et iis qui in castris remanserant
 95       X,    3,  27|               consules, ut absentibus iis pugnaretur. Per biduum lacessiere
 96       X,    4,  34|             conspiciunt itineribusque iis vestigia nocturnae hostium
 97       X,    5,  41|        familiae stirpique compositum; iis vinculis fugae obstricti
 98       X,    5,  41|            repugnatur segniter, ut ab iis quos timor moraretur a fuga.
 99       X,    5,  46|               templum tantum forumque iis ornaretur sed sociis etiam
100     XXI,    1,  11|         operibusque habebat, paucorum iis dierum quietem dedit stationibus
101     XXI,    1,  12|       adfirmans qui sub condicionibus iis de pace ageret. Postulabatur
102     XXI,    1,  14|              cui enim parci potuit ex iis qui aut inclusi cum coniugibus
103     XXI,    2,  19|               nam neque additum erat "iis qui tunc essent" nec "ne
104     XXI,    2,  19|           Romani ab Carthagine, sicut iis Romae imperatum erat, in
105     XXI,    2,  19|              Ita enim maximus natu ex iis in concilio respondit: "
106     XXI,    2,  20|                                    In iis nova terribilisque species
107     XXI,    2,  24|              conloqui semet ipsum cum iis velle; et vel illi propius
108     XXI,    3,  28|               tradunt ferocissimum ex iis inritatum ab rectore suo,
109     XXI,    4,  35|        ducentium fraus aut, ubi fides iis non esset, temere initae
110     XXI,    5,  40|            neve hostem ignoretis, cum iis est vobis, milites, pugnandum
111     XXI,    6,  55|           fide manserat Gallica gens. Iis copiis concursum est. Proelium
112     XXI,    7,  58|          iumenta, elephanti quoque ex iis qui proelio ad Trebiam facto
113     XXI,    7,  59|              quo magis ratam fore cum iis pacem societatemque crederet,
114     XXI,    7,  60|        aliquot auxiliorum cohortes ex iis conscriptae sunt. Hannonis
115    XXII,    1,   5| opprimerenturque quidam onerati magis iis quam tecti. Et erat in tanta
116    XXII,    2,  7b|         suorum aliquem aut nuntios de iis opperiens; circumfundebanturque
117    XXII,    2,  11|          Servilianum exercitum dixit. Iis per magistrum equitum scriptis
118    XXII,    3,  22|      constituisset, ad compositam cum iis horam excitatis custodibus
119    XXII,    4,  25|                                    De iis rebus persaepe et in senatu
120    XXII,    5,  32|               legati Romam venere. Ab iis quadraginta paterae aureae
121    XXII,    5,  33|             ad consules missae ut, si iis videretur, alter eorum ad
122    XXII,    5,  33|              magistrum equitum dixit. Iis vitio creatis iussisque
123    XXII,    5,  34|               id postea, quia invitis iis dictator esset dictus comitiorum
124    XXII,    5,  36|              aureas Romam attulerunt. Iis, sicut Neapolitanis, gratiae
125    XXII,    5,  37|            minusque laxamenti daretur iis ad auxilia Hannibali summittenda.
126    XXII,    8,  58|               castris essent, unus ex iis, minime Romani ingenii homo
127    XXII,    8,  59|               Cum ii pro nobis proque iis qui absunt ita suspensi
128    XXII,    8,  60|               postulassent legati pro iis qui in hostium potestate
129    XXII,    8,  60|            acie ab hostibus sed etiam iis qui Venusiam Canusiumque
130    XXII,    8,  60|            fuissent, neminem hodie ex iis qui ad Cannas pugnaverunt
131    XXII,    8,  61|               prosecuti sunt. Unus ex iis domum abiit, quod fallaci
132    XXII,    8,  61|            ita admissos esse ne tamen iis senatus daretur; morantibus
133    XXII,    8,  61|       religione sese exsolvissent; de iis dedendis magna contentione
134   XXIII,    1,   6|  redeuntibusque domum legatis unus ex iis Vibius Virrius tempus venisse
135   XXIII,    2,  11|             oraculo egressum extemplo iis omnibus divis rem divinam
136   XXIII,    2,  13|               sententiae dicam; si de iis quae Mago postulat refertis,
137   XXIII,    3,  17|    egrederetur quaestionem in foro de iis qui clam in conloquiis hostium
138   XXIII,    3,  22|           fuisset vetustissimusque ex iis qui viverent censoriis esset,
139   XXIII,    3,  23|         tempus ac necessitas fecerit, iis se modum impositurum; nam
140   XXIII,    3,  23|            senatu quemquam moturum ex iis quos C. Flaminius L. Aemilius
141   XXIII,    3,  23|          quaestoresve fuerant; tum ex iis qui [non] magistratus cepissent,
142   XXIII,    3, 24a|           praetore M. Marcello, ut ex iis praesentibus noscere patres
143   XXIII,    4, 24b|           Purgato inde capite, ut mos iis est, calvam auro caelavere,
144   XXIII,    4, 24b|           caelavere, idque sacrum vas iis erat quo sollemnibus libarent
145   XXIII,    5,  32|            imperii Romani, et proximo iis anno acerbe atque avare
146   XXIII,    5,  32|           Sicilia legiones venissent, iis potissimum uti ad regionis
147   XXIII,    5,  32|              militum haberet locisque iis praesidio esset. Et T. Otacilius
148   XXIII,    5,  34|            ictum foedus; missique cum iis ad regis ipsius firmandam
149   XXIII,    5,  34|               daretque operam ne quod iis conloquium inter se neve
150   XXIII,    5,  35|            ante dies venisset et quid iis ipsi respondissent: triduo
151   XXIII,    6,  39|        Philippum captiva navis una ex iis quae Romam missae erant,
152   XXIII,    6,  39|            Marcellum propraetorem cum iis copiis quas habebat Nolam
153   XXIII,    6,  43|             populi Romani adducturum. Iis populandis et militem suum
154   XXIII,    6,  44|             Romanorum praesidium? Cum iis qui ad sese tuendos venissent
155   XXIII,    6,  44|       sublatus proximos ex cohortibus iis quae in agros praedatum
156   XXIII,    6,  48|             pecunia in aerario esset, iis primis solveretur. Haec
157    XXIV,    1,   5|           metum suppliciorum. tres ex iis quibus solis aditus in domum
158    XXIV,    4,  23|                fecerunt; qui, auditis iis quae Syracusis acta erant
159    XXIV,    4,  29|            foedere bellum Romanos cum iis gesturos neque sese defuturos
160    XXIV,    6,  42|        cultoribusque antiquis quos ex iis vis reliquerat belli restituerunt;
161     XXV,    1,   3|              erat a vi tempestatis in iis quae portarentur ad exercitus
162     XXV,    1,   5|          facerent; tribuni plebis, si iis videretur, ad populum ferrent
163     XXV,    1,   5|           annis sacramento dixissent, iis perinde stipendia procederent
164     XXV,    1,   6|               ab eo ut ulla ignominia iis exercitibus quaereretur
165     XXV,    1,  7a|       recitatae sunt; consultusque de iis litteris ita decrevit senatus:
166     XXV,    2,   8|              amicitia contingebat. ex iis tredecim fere nobiles iuvenes
167     XXV,    2,   9|           urbem dimittit; Tarentinos <iis addit duces binos>; itinera
168     XXV,    2,  11|               ipsi Tarentini urbem ab iis tueri possent. ubi coeptum
169     XXV,    3,  12|         ferisque quae incolunt terras iis fuat esca caro tua; nam
170     XXV,    3,  12|         flumen ii qui militaverant in iis locis iuxta atque ipsam
171     XXV,    3,  12|          conferant pro se atque suis; iis ludis faciendis praesit
172     XXV,    3,  13|          ordinem immixtis agrestibus [iis] externis sublatum.~ His
173     XXV,    4,  16|             ab eo accepta, si Romanum iis imperatorem tradidisset,
174     XXV,    4,  16|              ferre: locum se concilio iis dixisse a conspectu amotum,
175     XXV,    4,  16|          dubia proditio esset, Flavus iis se adiungit. tela undique
176     XXV,    4,  19|             et exercitus capti forent iis adversus inventorem usurum.
177     XXV,    5,  26|            portum communitis signoque iis dato qui Achradinam tenebant
178     XXV,    6,  28|                evocatis ad conloquium iis quibus ab Epicyde creditae
179     XXV,    6,  28|           quicquam. recepti deinde ab iis, ut necessarios hospitesque
180     XXV,    6,  28|            adgrederentur. interfectis iis et multitudine ad contionem
181     XXV,    6,  31|          Suppresso impetu militum, ut iis qui in Achradina erant transfugis
182     XXV,    6,  36|               quod diutius praefuerat iis priorque et favorem occupaverat
183     XXV,    6,  37|             hostes essent, exploratis iis Marcius ad consilium prima
184    XXVI,    1,   5|            equites peditesque, et cum iis Punicum praesidium cui Bostar
185    XXVI,    1,   5|            rem verti; aut viam dandam iis esse - et minore conatu
186    XXVI,    1,   6|               superesset sisti <posse iis qui nati> in spem honorum
187    XXVI,    2,   7|    imperatores Romanos aut alterum ex iis; et si divisissent copias,
188    XXVI,    2,  11|     argentoque id exornatum habebant. iis omnibus donis tum spoliatum
189    XXVI,    2,  12|          Hannibalem ferre: id unum ex iis qui sibi rem aperuisset
190    XXVI,    2,  13|          acerba videant in animo est, iis apud me hodie epulae instructae
191    XXVI,    2,  14|               cum venissent, extemplo iis omnibus catenae iniectae,
192    XXVI,    2,  15|            lege agere iuberet. ita de iis quoque qui Calibus erant
193    XXVI,    3,  17|          attinebat cura, C. Neroni ex iis duabus legionibus quas ad
194    XXVI,    3,  17|         emissa exercitus erat, iam ne iis quidem quae ultro dicta
195    XXVI,    3,  21|            urbs agerque in Sicilia ex iis qui a populo Romano defecissent,
196    XXVI,    3,  21|            dicionem redegit; atque ex iis Murgentiam Hispanis quibus
197    XXVI,    4,  22|            datum secreto in Ovili cum iis conloquendi tempus. seniores
198    XXVI,    4,  24|             eo redacturum esse ut non iis modo urbibus quas per vim
199    XXVI,    5,  27|               pluribus simul locis et iis diversis ignes coorti essent.
200    XXVI,    5,  30|           inquit Marcellus, 'ut coram iis respondeam, quando ea condicione
201    XXVI,    6,  33|             Atilius Regulus, cuius ex iis qui ad Capuam fuerant maxima
202    XXVI,    6,  33|             quid aliud dediderunt, de iis rebus quid fieri velitis
203    XXVI,    6,  34|               vincula condendos ac de iis posterius consulendum: aliorum
204    XXVI,    6,  35|              poterant. spatium deinde iis tridui se dare ad cogitandum
205    XXVI,    7,  41|          ratio haud fallax. vexati ab iis socii nostram fidem per
206    XXVI,    8,  48|     periculique adissent et capta cum iis qui in arcem confugerant
207    XXVI,    8,  49|            Cum Scipio nihil defuturum iis profecto diceret, tum rursus
208   XXVII,    1,   1|           augebat spes ea quod labare iis adversus Poenum fidem senserat,
209   XXVII,    1,   1|             Salapia amissa excessisse iis locis in Bruttios Hannibalem
210   XXVII,    1,   2|     Numistrone relictis praepositoque iis L. Furio Purpurione, tribuno
211   XXVII,    1,   4|           consulis M. Marcelli, ut ex iis nosceret quae causa patribus
212   XXVII,    1,   4|          Africae regulos iussi adire; iis quoque quae darentur portata,
213   XXVII,    2,   6|            bellum in Italia esset, ex iis qui consules fuissent quos
214   XXVII,    2,   6|         Postumi Megelli, qui interrex iis comitiis quae ipse habuisset
215   XXVII,    2,   7|        exposuit; ex captivis comperta iis fere congruentia quae in
216   XXVII,    2,   7|               Valerio cum L. Cincio - iis quoque enim prorogatum in
217   XXVII,    3,   9|               populi Romani erant; ex iis duodecim, cum omnium legationes
218   XXVII,    3,  10|             esse. permissum ab senatu iis cum esset, agerent facerentque
219   XXVII,    3,  10|            legatos quaesiveruntque ab iis ecquid milites ex formula
220   XXVII,    3,  10|             eos] nisi universi patres iis in curia gratias egissent,
221   XXVII,    3,  11|          praetor ludos Apollini sicut iis annis voti factique erant
222   XXVII,    3,  11|               ut qui primus censor ex iis qui viverent fuisset, eum
223   XXVII,    3,  11|      praeterita stipendia procederent iis quae equo publico emeruerant,
224   XXVII,    3,  11|             merere deberent, atque ex iis qui principio eius belli
225   XXVII,    3,  12|    septingenti civium sociorumque; in iis quattuor Romani centuriones,
226   XXVII,    3,  13|         infeliciter tolerato tristior iis irati ducis oratio esset. '
227   XXVII,    3,  13|             hic dies attulit? vestrae iis copiae imminutae sunt an
228   XXVII,    4, 15b|              veniae facta est, cum ab iis Vibius et Paccius fratres,
229   XXVII,    4, 15b|              vigilia prima dato signo iis qui in arce erant quique
230   XXVII,    4,  16|             Tarenti aguntur, Hannibal iis qui Cauloniam obsidebant
231   XXVII,    4,  17|         opificum numero incluso.~ Cum iis copiis Scipio veris principio
232   XXVII,    4,  17|        productae deinde in conspectum iis coniuges liberique lacrimantibus
233   XXVII,    4,  17|               tendebant donec ducibus iis ad hostem perventum est.~ ~
234   XXVII,    5,  24|               poposcisset, negantibus iis comparere fraude amotas
235   XXVII,    5, 28a|       proximos nanctus est montes, in iis loco alto et tuto undique
236   XXVII,    7,  35|         redirent scirentque sua omnia iis quae ante bellum habuissent
237   XXVII,    7,  35|              rem publicam. provinciae iis non permixtae regionibus,
238   XXVII,    7,  36|              animos. missi deinde cum iis legati ab Roma Sex. Antistius
239   XXVII,    7,  41|               socium edocet, quos cum iis mittebat. ipse luce prima
240   XXVII,    8,  43|              ad Hannibalem ferre. cum iis litteris, sicut erant, signatis
241   XXVII,    8,  44|             gloriari posse; quippe in iis locis hunc coegisse exercitum
242   XXVII,    8,  45|  damnarenturque ipsi votorum quae pro iis suscepissent ut, quemadmodum
243   XXVII,    8,  47|     pervenisse credere interceptisque iis consulem ad sese opprimendum
244   XXVII,    8,  48|           Gallos opponit, haud tantum iis fidens quantum ab hoste
245   XXVII,    8,  51|          erant ostendi, duos etiam ex iis solutos ire ad Hannibalem
246  XXVIII,    1,   2|           materia belli, si licuisset iis Celtiberorum gente excita
247  XXVIII,    1,   3|         oppugnandam opulentissimam in iis locis urbem - Orongin barbari
248  XXVIII,    1,   4|        occurrit; septemdecim naves ex iis captae sunt, quattuor in
249  XXVIII,    2,   7|         Aetolorum perfugissent, sedem iis Aetoli eam dederant urbis
250  XXVIII,    2,   8|             et in naves compulsa. cum iis ceteraque praeda Nicia praetore
251  XXVIII,    2,   8|           Oreum navigat, principumque iis qui fugere capta urbe quam
252  XXVIII,    3,  13|          barbarorum auxilia, neque in iis tamen tantum virium ponendum
253  XXVIII,    5,  22|              habebant quae ferociores iis animos faceret; sed ingenia
254  XXVIII,    5,  26|             consultabant consilium de iis Carthagini erat, certabaturque
255  XXVIII,    5,  27|           apud eos cecinit; signum ab iis petitum est; sederunt in
256  XXVIII,    6,  34|      beneficio. ceterum se neque arma iis adempturum <neque obsides
257  XXVIII,    7,  37|           clausae forent, purgantibus iis multitudinis concursu factum
258  XXVIII,    7,  38|            neminem Carthaginiensem in iis terris reliquisse. ob has
259  XXVIII,    8,  46|        exercitus consulares venit. Ex iis eum sibi sumpsit quem L.
260  XXVIII,    8,  46|         quibus praefuisset legionibus iis praeesset, facilius cum
261    XXIX,    1,   1|          ordinavit centuriavitque. ex iis trecentos iuvenes, florentes
262    XXIX,    1,   1|             traicerent legit, diemque iis qua equis armisque instructi
263    XXIX,    1,   1|            venia se auditurum. ubi ex iis unus ausus est dicere se
264    XXIX,    1,   1|            plurimorum stipendiorum ex iis milites delegit, maxime
265    XXIX,    1,   1|          veteres naves reficit et cum iis C. Laelium in Africam praedatum
266    XXIX,    2,   5|             Genuamque accesserunt. in iis locis tum forte Mago tenebat
267    XXIX,    2,   6|              hostium agros facere. ab iis egressi quidam urbe Locrenses
268    XXIX,    2,   6|               remissi forent arcem se iis tradituros; ibi se habitare
269    XXIX,    2,   6|          arderent, redemptis extemplo iis remissisque cum ordinem
270    XXIX,    2,   6|        fecissent, tribuni militum cum iis M. Sergius et P. Matienus
271    XXIX,    2,   6|            numero pares, ni clamor ab iis qui extra arcem erant sublatus
272    XXIX,    2,   9|        expediri iubet. dum spoliandis iis - repugnabant enim militumque
273    XXIX,    3,  11|              et M. Valerium Faltonem. iis quinque naves quinqueremes
274    XXIX,    3,  11|            Phrygiam deduxit sacrumque iis lapidem quam matrem deum
275    XXIX,    3,  15|               erant - Romam excirent; iis imperarent, quantum quaeque
276    XXIX,    3,  15|     supplemento opus esset. si qui ex iis recusarent, retineri eius
277    XXIX,    3,  15|       fecissent. stipendium praeterea iis coloniis in milia aeris
278    XXIX,    3,  15|               quotannis, censumque in iis coloniis agi ex formula
279    XXIX,    3,  15|           esset Romam adducta neminem iis senatum daturum. ita praecisa
280    XXIX,    3,  15|             deprecandique dilectus in iis duodecim coloniis per longam
281    XXIX,    4,  17|          Senatu dato, maximus natu ex iis: 'scio, quanti aestimentur
282    XXIX,    4,  17|           quid illa sunt, conlata cum iis quae hodie patimur? cum
283    XXIX,    4,  17|          orbis terrarum videat. si ex iis quae Locrenses aut ab illis
284    XXIX,    4,  19|               essent quaesissetque ab iis Q. Fabius detulissentne
285    XXIX,    4,  20|           consules decem legatos quos iis videretur ex senatu legere
286    XXIX,    4,  21|         deinde contionem habuit atque iis libertatem legesque suas
287    XXIX,    4,  22|                           Venientibus iis Syracusas Scipio res, non
288    XXIX,    4,  22|       Scipionique permitteretur ut ex iis exercitibus qui in Sicilia
289    XXIX,    5,  25|       postquam convenerunt, primum ab iis quaesivit si aquam hominibus
290    XXIX,    5,  25|           opprimi videbantur posse. - iis editis imperiis redire ad
291    XXIX,    6,  29|             imperio varia fortuna cum iis qui tum obtinebant certantis.
292    XXIX,    6,  30|              Maurorum impetravit. cum iis praemisso nuntio ad paternos
293    XXIX,    6,  32|             ad unum interfecerit. cum iis ipsum quoque Masinissam
294    XXIX,    7,  37|         referretur numerus. censa cum iis ducenta quattuordecim milia
295    XXIX,    7,  37|              cum essent, crescendi ex iis ratus esse occasionem Cn.
296     XXX,    1,   1|               obtinere cum legionibus iis quas <L.> Scribonius priore
297     XXX,    4, 19b|     Carthagine revocantes in Africam, iis forte diebus quibus ad Magonem,
298     XXX,    4,  21|             parum duces in retinendis iis, cum id mandatum ab senatu
299     XXX,    4,  23|              excedere et custodes cum iis usque ad naves mittendos,
300     XXX,    4,  25|              iniuriam ratus Scipio ab iis qui petissent pacem et indutias
301     XXX,    4,  25|              suis moribus indignum in iis facturum esse cum dixisset,
302     XXX,    4,  26|              C. Mamilius M. Aurelius; iis tres quinqueremes datae.~
303     XXX,    5,  27|          tribunis plebis agere ut, si iis videretur, populum rogarent
304     XXX,    5,  28|             certamen comparati duces. iis quoque quibus erat ingens
305     XXX,    6,  36|       misericordiam Scipionis, nullum iis aliud responsum datum quam
306     XXX,    7,  40|          dictatore est consules novos iis senatum daturos esse.~ Comitia
307     XXX,    7,  41|            cum tribunis agerent ut si iis videretur plebem rogarent
308     XXX,    7,  42|           Carthaginiensium res: nihil iis qui modo orbem prope terrarum
309     XXX,    7,  43|              custodia essent: esse in iis partim propinquos amicosque
310     XXX,    7,  43|               ut sibi quos vellent ex iis redimendi potestas fieret,
311     XXX,    7,  44|         privatas res pertinet, nec in iis quicquam acrius quam pecuniae
312    XXXI,    1,   3|          bellum esse, ne cunctantibus iis auderet Philippus quod Pyrrhus
313    XXXI,    1,   8|        permissum ut quem videretur ex iis qui extra senatum essent
314    XXXI,    2,  10|          Hamilcare Poeno duce, qui in iis locis de Hasdrubalis exercitu
315    XXXI,    2,  10|         socium ac Latini nominis; cum iis copiis in proxima regione
316    XXXI,    2,  11|          postulandum fore. legati cum iis mandatis in Africam missi
317    XXXI,    2,  13|      sufficeret, negaverant esse unde iis in praesentia solveretur.
318    XXXI,    2,  13|    quinquagesimum lapidem esset copia iis fieret: consules agrum aestimaturos
319    XXXI,    2,  18|                    Ante deditionem ex iis legatis Romanis qui Alexandream
320    XXXI,    4,  27|               militum regii: multi ex iis occisi, plures capti. legatus
321    XXXI,    4,  31|        paeniteat? hi homines, cum pro iis bellum adversus Samnites
322    XXXI,    5,  34|          faucibus Pelagoniae erat, ut iis copiis suas augeret, Pleurato
323    XXXI,    5,  39|    succedentes Romanos tenuit; deinde iis quoque spretis partim testudine
324    XXXI,    5,  40|             pretio dimisit oppidumque iis reddidit praesidio valido
325    XXXI,    6,  44|           detestabilia esse, neque in iis quicquam postea poni dedicarique
326    XXXI,    6,  46|            praesidio: coniunxerant se iis post expugnationem Andri
327    XXXI,    6,  50|           munus gladiatorium datum ab iis; paria quinque et viginti
328    XXXI,    6,  50|           consulum daret, consules si iis videretur cum tribunis plebis
329   XXXII,    1,   1|         praeter quinque milia socium: iis obtineri circa Ariminum
330   XXXII,    1,   2|          mitteretur, adversus id quod iis in fidem populi Romani venientibus
331   XXXII,    1,   5|           restitui, quia una esset ex iis quae ad condendam Megalen
332   XXXII,    2,   7|            aediles plebis fuerant. Ab iis ludi plebeii instaurati;
333   XXXII,    2,  10|            civitatibus rex deduceret; iis quorum agros urbesque populatus
334   XXXII,    3,  16|             Eodem et L. Quinctius cum iis navibus quae Piraei fuerant
335   XXXII,    3,  19|              missi. Sicyone datum est iis concilium. Erat autem non
336   XXXII,    3,  19|     crudelitate perfidiaque, neque ex iis quae tum ad tempus faceret
337   XXXII,    3,  22|               postero die coniungeret iis se qui referebant. Qui cum
338   XXXII,    3,  22|         iubendam excesserunt veniaque iis huius secessionis fuit et
339   XXXII,    4,  26|            Setiae custodiebantur: cum iis ut principum liberis magna
340   XXXII,    4,  27|              Sempronius et Helvius ex iis aediles plebis erant --;
341   XXXII,    4,  29|            mitti. Tresviri deducendis iis, qui per triennium magistratum
342   XXXII,    4,  30|             aciem eduxissent, neutrum iis cornu committere ausi ne,
343   XXXII,    4,  30|             ducentos vivos captos, in iis Hamilcarem Poenorum imperatorem,
344   XXXII,    5,  34|        perfidiam eorum Argos tamen se iis redditurum dixit: de Corintho
345   XXXII,    5,  34|          captas iure belli habeat, an iis etiam quas a maioribus suis
346   XXXII,    5,  35|          captivi; Attalo naves et cum iis captos navales socios, Rhodiis
347   XXXII,    5,  35|       destinatio: plus enim amitti in iis quam adquiri nec unquam,
348   XXXII,    5,  36|          Romam ad senatum posset: aut iis condicionibus se pacem impetraturum
349   XXXII,    5,  37|               interrogatio cessurusne iis tribus urbibus esset sermonem
350   XXXII,    5,  37|          incidit, cum mandati sibi de iis nominatim negarent quicquam.
351   XXXII,    5,  39|             decem quinqueremibus quas iis forte ipsis diebus L. Quinctius
352   XXXII,    5,  40|             quondam pecunia redemerat iis, tum quoque ne sine aliqua
353   XXXII,    5,  40|             ac minando non aurum modo iis sed postremo vestem quoque
354  XXXIII,    1,   4|             et duo milia equitum. cum iis copiis rex hostem opperiebatur.
355  XXXIII,    1,   8|             acieque expugnassent, cum iis quos P. Sulpicii prius ductu
356  XXXIII,    1,   9|                             Quinctius iis qui in proelio fuerant inter
357  XXXIII,    2,  11|              et haud dubie decesserat iis aliquantum honoris; sed
358  XXXIII,    2,  12|           belli socios habuisset, cum iis communicaret pacis consilia,
359  XXXIII,    2,  12|             ubi consultandum est: non iis condicionibus inligabitur
360  XXXIII,    2,  13|           Philippus perquam prudenter iis sine quibus pax impetrari
361  XXXIII,    2,  13|             magnarumque ex eo cladium iis fuerunt. cum Philippo ita
362  XXXIII,    2,  14|              et trecenti equites. cum iis copiis, dimissis qui specularentur
363  XXXIII,    2,  15|              quam in proelio ipso. ex iis quoque qui Pellenen Phliuntaque
364  XXXIII,    2,  16|             Acarnanum populi nec [in] iis qui convenerant idem placuit;
365  XXXIII,    2,  17|         amplius centum et viginti. in iis angustiis Leucas posita
366  XXXIII,    2,  18|          Laudiceni ex Asia erant. cum iis copiis Pausistratus Tendeba
367  XXXIII,    2,  18|              supervenerunt; Theoxenus iis praeerat. Dinocrates regius
368  XXXIII,    2,  18|           sunt; mox et Dinocrates cum iis quae proelio superfuerant
369  XXXIII,    3,  20|             adventum regis: nihil aut iis aut sociis eorum noxiae
370  XXXIII,    3,  21|           spem regni fortuna dederat. iis simul prudenter, simul magnifice
371  XXXIII,    3,  24|             in villam publicam ibique iis locus et lautia praebita
372  XXXIII,    3,  25|          ambobus Italia provincia cum iis legionibus quas superiores
373  XXXIII,    3,  27|            civitates erat. restitutis iis confestim apparuit quam
374  XXXIII,    3,  27|           socios adiuvante et infesto iis qui partis adversae fuissent?~ ~
375  XXXIII,    3,  28|            fuissent quaestionemque ex iis haberi. qui dum quaeruntur,
376  XXXIII,    4,  30|       Philippi fuissent, praesidia ex iis Philippus deduceret vacuasque
377  XXXIII,    4,  30|               tempus; deduceret et ex iis quae in Asia essent, Euromo
378  XXXIII,    4,  31|           haud dubie liberabantur, de iis tribus urbibus legati quod
379  XXXIII,    4,  34|          Antiochi vocati legati sunt. iis eadem fere quae Romae egerant
380  XXXIII,    4,  34|           adiecta decreti auctoritate iis contribuerunt. Corinthus
381  XXXIII,    4,  34|               est; senatus libertatem iis civitatibus dedit Carysto
382  XXXIII,    4,  38|    periculumque erat ne, si concessum iis foret quod intenderent,
383  XXXIII,    4,  40|         aliarum cura primo quaedam ex iis Ptolomaeum, inde et Philippum
384  XXXIII,    5,  42|          Manlius et P. Porcius Laeca; iis triumviris item ut pontificibus
385  XXXIII,    5,  43|              duas scriberet legiones: iis Galliam obtineri provinciam
386   XXXIV,    1,   4|            natae sunt quam leges quae iis modum facerent. quid legem
387   XXXIV,    1,   6|               ego enim quemadmodum ex iis legibus quae non in tempus
388   XXXIV,    1,   6|           darentur ita ut pretium pro iis bello perfecto dominis solveretur
389   XXXIV,    1,   7|               dona aut spolia bellica iis contingere possunt: munditiae
390   XXXIV,    2,  10|            scribit, duodecim milia ex iis caesa, oppidum Iliturgi
391   XXXIV,    2,  17|             ad se vocari iussit atque iis 'non nostra' inquit 'magis
392   XXXIV,    2,  19|              militum ire consul atque iis trium condicionum electionem
393   XXXIV,    2,  20|               etiam merito infensorum iis sociorum. oppidum longum,
394   XXXIV,    2,  20|        stationem relinquens praecepit iis ne se ex eo loco ante moverent
395   XXXIV,    2, 22a|           habuit restituitque quae in iis oppidis bello diruta fuerant.~ ~
396   XXXIV,    3,  24|         Aetolos responsurum se fuisse iis dixit, nisi ita infensos
397   XXXIV,    3,  25|               Romam eundum ad senatum iis esse. ipse copias adductas
398   XXXIV,    3,  25|             deinde quidam et alii; ex iis occisi plures, pauci in
399   XXXIV,    3,  26|               Quinctius adfirmantibus iis, si ad portas exercitus
400   XXXIV,    3,  28|            tale expectantes quia nemo iis obvius toto itinere fuerat
401   XXXIV,    3,  32|               sed quid ista sunt prae iis quae a te tuisque cotidie
402   XXXIV,    3,  32|            liberantibus Graeciam? hoc iis qui ut liberare possent
403   XXXIV,    3,  35|               ad Romanos transissent, iis res suae omnes recte redderentur;
404   XXXIV,    3,  35|       deduceret seque ipse suosque ab iis abstineret; ne quod oppidum
405   XXXIV,    3,  35|               placuisset et filium in iis suum, et talenta centum
406   XXXIV,    4,  40|     proficeret, eo deducta est res ut iis condicionibus quae ex scripto
407   XXXIV,    4,  43|               tyranni Romam venerunt. iis extra urbem in aede Apollinis
408   XXXIV,    5,  48|        dicundo consumpsit mutandisque iis quae aut ipsius Philippi
409   XXXIV,    5,  50|       silentio deinde facto petiit ab iis ut cives Romanos, si qui
410   XXXIV,    5,  50|  acclamantibus, salutatis dimissisque iis eadem qua venerat via Elatiam
411   XXXIV,    6,  56|              in Capitolio se adirent. iis quindecim milia peditum
412   XXXIV,    6,  56|       Semproni fuissent et dimissi ab iis consulibus essent, ut ad
413   XXXIV,    6,  57|            Quinctius postulavit ut de iis quae cum decem legatis ipse
414   XXXIV,    6,  57|        Quinctio mandatum ut adhibitis iis legatorum regis verba audiret
415   XXXIV,    6,  57|          verba audiret responderetque iis quae ex dignitate atque
416   XXXIV,    6,  57|           regiae legationis erant. ex iis Menippus ignorare se dixit
417   XXXIV,    6,  57|         posset dedita essent, quae ex iis habere victos, quibus multari
418    XXXV,    1,   1|             citeriore cum civitatibus iis quae post profectionem M.
419    XXXV,    1,   7|            socios, qui non tenerentur iis legibus, nomina transcriberent;
420    XXXV,    2,  13|              dimisit ad seditiones in iis miscendas et alios principum
421    XXXV,    2,  14|          quicquam ei ab Romanis esse. iis conloquiis aliud quidem
422    XXXV,    2,  16|              quam armis superatis vos iis has leges imposuisse. eandem
423    XXXV,    2,  17|               redierunt. rex dimissis iis consilium de bello Romano
424    XXXV,    3,  22|         Toletanis subsidio venit. cum iis signis conlatis prospere
425    XXXV,    3,  24|             creandis ediceret. paruit iis litteris consul et praemisso
426    XXXV,    4,  31|     disserendum erat ne timorem vanum iis demendo spes incisa Philippum
427    XXXV,    4,  32|              qui, priusquam concilium iis daretur, impleverant omnium
428    XXXV,    4,  32|            societatem cum Aetolis. ab iis Quinctius petit ut legatos
429    XXXV,    4,  32|                legatos Romanos, et in iis T. Quinctium, haud procul
430    XXXV,    4,  32|              essent, verbis potius de iis quae ambigerentur disceptarent
431    XXXV,    4,  33|    auctoritate obtinuerunt ut daretur iis concilium. hoc decretum
432    XXXV,    4,  33|            cum Romanis et quotiens ab iis fides mota foederis esset,
433    XXXV,    4,  35|         delecti ex iuventute equites. iis a praetore Damocrito in
434    XXXV,    4,  37|            praeparatis ad proditionem iis qui Euthymidae factionis
435    XXXV,    4,  38|             civitas armavit misitque. iis tuenda moenia Chalcidis
436    XXXV,    5,  45|              pacis et disceptatore de iis quae in controversia cum
437    XXXV,    5,  46|               viderent quid patiendum iis extemplo foret, cum Romanorum
438    XXXV,    5,  47|               praesentia - neque enim iis venerat copiis ut vi agere
439    XXXV,    5,  50|         pretio multitudinem, donec ab iis qui Romanae partis erant
440    XXXV,    5,  50|           venerunt. Micythio erat cum iis, legatus ab Chalcide ad
441   XXXVI,    1,   2|          trecentos equites, ita ut in iis duae partes socium Latini
442   XXXVI,    1,   3|        tribunos plebi appellarunt; ab iis ad senatum reiecti sunt.
443   XXXVI,    1,   5|          illaturos <credebant>. mille iis pedites cum duce Cretensi
444   XXXVI,    1,   5|         missurum ad eos dixit, qui de iis, quae ad illos seque communiter
445   XXXVI,    1,   7|             imperium se avertant, nec iis noxiae futurum sit, quod,
446   XXXVI,    1,   7|           Philippum valuerint Romani, iis nunc fore videam, ut ipsi
447   XXXVI,    1,   7|               ardere, et, qui maximus iis terror est, Hannibalem in
448   XXXVI,    2,   9|               qui cum haud dissimilia iis, ut in causa pari, quae
449   XXXVI,    2,  10|              Cierium et Metropolim et iis circumiecta castella recepit;
450   XXXVI,    2,  12|        terebant tempus. itaque vixdum iis egressis [legatis] Antiochus
451   XXXVI,    2,  14|              praesidium regium et cum iis Athamanes. ab Limnaeo Pellinaeum
452   XXXVI,    2,  14|           Antiochi erant deduntur. ex iis interrogatis, qui manere
453   XXXVI,    3,  15|           decem milia fere peditum ex iis, qui postea venerant ex
454   XXXVI,    4,  24|         escensurus in arcem signum ab iis, qui ab tergo in rupem evasuri
455   XXXVI,    4,  27|              et L. Valerio Flacco cum iis misso iussit eique, quae
456   XXXVI,    4,  27|            consulem foret. parantibus iis antiqua iura foederum ordiri
457   XXXVI,    4,  27|             populum Romanum absistere iis Flaccus iussit, quae ipsi
458   XXXVI,    4,  27|               rupissent; confessionem iis culpae magis profuturam
459   XXXVI,    4,  27|              se suppliciter agentibus iis adfuturum et apud consulem
460   XXXVI,    4,  32|              praetoris; auctoribusque iis decretum est, ut T. Quinctio
461   XXXVI,    5,  35|         quidem misisse infitiabantur. iis petentibus, ut in amicitia
462   XXXVI,    5,  35|               missi senatum adierunt. iis magis, quae non fecissent
463   XXXVI,    5,  35|              gratulantes de victoria. iis petentibus, ut sibi sacrificare
464   XXXVI,    5,  40|          gessisse, neque triumphum de iis postulare; Q. Minucium confidere
465   XXXVI,    5,  40|              confidere brevi subactis iis meritum triumphum postulaturum
466   XXXVI,    5,  45|            fere in cursu obviae fuere iis quinque et viginti tectae
467  XXXVII,    1,   1|             placuit; duae condiciones iis latae sunt: vel senatui
468  XXXVII,    1,   2|                duo milia peditum; cum iis navibus militibusque in
469  XXXVII,    3,  16|             iussus adire et omnia cum iis communicare consilia. civitates,
470  XXXVII,    3,  16|             ad quam rem missus esset, iis exposuit et consuluit eos.
471  XXXVII,    3,  19|          socios, deinde, si ita visum iis sit, penes quos potestas
472  XXXVII,    4,  20|           equitibus, Diophane omnibus iis copiis praeposito, accesserunt,
473  XXXVII,    4,  23|        relicti erat; trepidantibusque iis inter se iam in dextro cornu
474  XXXVII,    4,  27|               avertit, aut volentibus iis usurus commeatu parato hostibus,
475  XXXVII,    4,  30|               portabant, et quod unum iis ad Panhormum circumventis
476  XXXVII,    5,  32|            furore vellent, potestatem iis dari eadem condicione, qua
477  XXXVII,    5,  32|           deditas diripi urbes, et in iis tamen imperatoris, non militum
478  XXXVII,    5,  32|          urbem agrosque et suas leges iis restituit; et, quia hiems
479  XXXVII,    5,  38|           pepulerunt hostis centum ex iis occisis, centum ferme captis.
480  XXXVII,    6,  45|        consulem adierunt; praebitoque iis petentibus frequenti consilio
481  XXXVII,    6,  45|            locutus fertur: 'Romani ex iis, quae in deum immortalium
482  XXXVII,    6,  45|             ad ima praecipitari.' cum iis mandatis ab rege missi erant
483  XXXVII,    6,  46|        praetor in senatum introduxit. iis querentibus inopiam colonorum,
484  XXXVII,    7,  56|           Rhodiis exceptus. ea quoque iis pars Cariae data, quae propior
485  XXXVII,    7,  56|        germanitate fraternam sibi cum iis caritatem esse; petere hoc
486  XXXVII,    7,  56|          regis Antiochi, actumque cum iis est nec quicquam impetratum
487 XXXVIII,    1,   9|                qui ad deprecandum pro iis venerant, apud consulem
488 XXXVIII,    1,  10|            irent, dato, qui simul cum iis proficisceretur, C. Valerio
489 XXXVIII,    1,  11|              aut si qui eo tempore ex iis capti sunt, qui tum hostes
490 XXXVIII,    2,  12|           copiis subsequi, commendata iis custodia Pergami, quos fratri
491 XXXVIII,    2,  16|          naves et tris lembos adimit. Iis alios atque alios dies noctesque
492 XXXVIII,    2,  19|             Combolomarus et Gaulotus. Iis haec maxime ratio belli
493 XXXVIII,    2,  19|             alia munimenta verticibus iis, quos insederant, circumiecere.
494 XXXVIII,    2,  22|         antesignani pila coniecerunt. Iis vero non vulnerabantur,
495 XXXVIII,    3,  25|              nullas condiciones pacis iis non bello fore potiores.
496 XXXVIII,    3,  31|       tradidissent, et, cum abstinere iis ex foedere Lacedaemonii
497 XXXVIII,    3,  32|       Lacedaemonii non omnia concessa iis interpretarentur. Hac potestate
498 XXXVIII,    3,  34|             Achaeorum de restituendis iis factum est; et mentione
499 XXXVIII,    4,  36|        singulae legiones, quae tum in iis provinciis erant, decretae,
500 XXXVIII,    4,  36|       tribunus plebis promulgavit, ut iis suffragii latio - nam antea
501 XXXVIII,    4,  37|             rex venisset, tum daturum iis leges. Civitatium legationes
502 XXXVIII,    4,  37|             Pergam ducit, quae una in iis locis regio tenebatur praesidio.
503 XXXVIII,    4,  38|           Romani sociique Antiocho et iis, qui sub imperio eius erunt,
504 XXXVIII,    4,  38|              ius Antiocho ne esto cum iis, qui insulas colunt, neve
505 XXXVIII,    4,  38|              praeter> arma efferto ex iis oppidis agris castellisque,
506 XXXVIII,    4,  38|               Romanos sociosque sunt, iis ius abeundi manendique esto;
507 XXXVIII,    4,  38|         Milites mercede conducendi ex iis gentibus, quae sub dicione
508 XXXVIII,    4,  38|         quibus Antiochus dedit, et ex iis praesidia deducito, utique
509 XXXVIII,    4,  39|              populo Romano senserant, iis immunitatem dederunt; quae
510 XXXVIII,    4,  42|         terris esse placeat, consules iis potius quam privatos praeesse
511 XXXVIII,    4, 44a|               sacris sublata esse, de iis, cum M. Fulvius Romam revertisset,
512 XXXVIII,    5,  46|              illinc redisset? Bis cum iis pugnatum est, bis loco iniquo
513 XXXVIII,    5,  46|        hostibus triumphum peteres? De iis, ut opinor, quos tibi hostes
514 XXXVIII,    6,  51|        tribunos relinquerent, nec cum iis praeter servilem comitatum
515 XXXVIII,    6,  54|             velit senatus quaerere de iis, qui praetores nunc sunt.'
516 XXXVIII,    6,  60|               praetor misit. Neque in iis non modo vestigium ullum
517   XXXIX,    1,   1|           erat. nec deerat umquam cum iis vel materia belli vel causa,
518   XXXIX,    1,   7|              obtinebant, venerunt. ex iis litteris cognitum est Celtiberos
519   XXXIX,    1,  14|             ante omnia ut quaestio de iis habeatur, qui coierint coniuraverintve,
520   XXXIX,    1,  17|              delata nomina. quidam ex iis viri feminaeque mortem sibi
521   XXXIX,    1,  19|           consultum factum est, ut de iis, quos pro indicibus consules
522   XXXIX,    2,  22|            mentionem non fecisset, de iis post legationem demum in
523   XXXIX,    2,  24|              Thessalica Tempe omnibus iis civitatibus, quibus cum
524   XXXIX,    2,  26|        insidias dici factas: sed quid iis acciderit, non adici. quaerentium
525   XXXIX,    2,  26|         deduci praesidia Macedonum ex iis urbibus, et antiquis Macedoniae
526   XXXIX,    2,  27|         vocari Maronitas iuberent: ab iis certiora omnia de statu
527   XXXIX,    2, 29a|          manerent, praesidia, quae in iis urbibus sint, deduci.~ ~
528   XXXIX,    3,  31|     descendere ex equis. dimicantibus iis legio quinta supervenit;
529   XXXIX,    3,  32|                multa milia hominum in iis cepit; belli auctores tres
530   XXXIX,    3,  33|                ostendit senatus curae iis esse debere, ut legatis
531   XXXIX,    3,  34|                              Dimissis iis legationibus, Philippus
532   XXXIX,    3,  35|       iniciendum profectus, perculsis iis uno proelio et Amadoco duce
533   XXXIX,    3,  35|          ortus, referret nominatim de iis; et cum omnia ira, non consilio
534   XXXIX,    3,  37|         essent nos fecimus, cum leges iis nostras dedimus, cum, ut
535   XXXIX,    4,  38|              Hispaniam ulteriorem. de iis duabus provinciis legati
536   XXXIX,    4,  39|        peteret; sibi, nisi quid aliud iis videretur, in animo esse
537   XXXIX,    5,  42|         venditaret. forte epulantibus iis, cum iam vino incaluissent,
538   XXXIX,    5,  51|          exitus e domo fecerat, et ex iis quosdam occultos, ne custodia
539   XXXIX,    5,  54|        habebant: ea aegre patientibus iis adempta, quaeque alia aut
540   XXXIX,    5,  54|         nuntium misisse bellum se cum iis, ni dederentur, gesturum.
541   XXXIX,    5,  54|               spoliari. itaque se cum iis legatos ad consulem missuros,
542   XXXIX,    5,  54|         redeant, unde venerint, omnia iis sua reddi iubeant, quique
543   XXXIX,    5,  54|             in medio esse: non utique iis melius fore <quam> qui eas
544      XL,    1,   2|             sub idem tempus venerunt. iis prius Marcio audito, qui
545      XL,    1,   4|              Theoxena et Archo nomina iis erant mulieribus. Theoxena
546      XL,    1,   7|              causa apparebat - nam ab iis pulsatum convivam suum audierat --,
547      XL,    1,  11|       delenimentis redeunt. Demetrius iis unus omnia est, eum iam
548      XL,    1,  14|             videretur, te quaerere ex iis, quos nominasset, iubebat,
549      XL,    1, 16a|    intercluserunt. Philippus summotis iis paulisper collocutus cum
550      XL,    2,  17|              consuluerunt. alterum ex iis dimisso exercitu ad magistratus
551      XL,    2,  18|       complerentur, ingenui tantum ut iis praeessent. inter duumviros
552      XL,    2,  18|         maritima ora, ut promunturium iis Minervae velut cardo in
553      XL,    2,  20|          magis inquisitumque missi de iis, quorum Perseus Demetrium
554      XL,    3,  26|             et C. Lucretius, navesque iis ornatae sunt, Matienoque,
555      XL,    3,  27|               ducesque, vicerunt, sed iis, qui hos ipsos Ligures aliquotiens
556      XL,    3,  28|              castra Ligurum erant. ex iis primis diebus sole orto
557      XL,    3,  33|               arcessisset, morantibus iis, non quia ipsi cunctati
558      XL,    3,  34|           consules irent, et, quae ab iis imperata essent, facerent.
559      XL,    3,  34|               redditi, pacemque [cum] iis populus Romanus non ab se
560      XL,    4,  41|             Samnium traducti, agerque iis inter populares datus est.
561      XL,    4,  47|         ingeniis. tum maximus natu ex iis 'missi sumus' inquit 'a
562      XL,    4,  47|           nummum quater et viciens ab iis est exactum, quadraginta
563     XLI,    1,   2|      frustrata Romanos, multo maiorem iis, quam erat, hostium aciem
564     XLI,    1,   2|             Histri, cum alius armatus iis nemo obviam isset, in praetorio
565     XLI,    2,   6|             cum revertissent, senatus iis a M. Titinio praetore datus
566     XLI,    2,   7|               Papirius et Licinius de iis, quae in Histria essent
567     XLI,    2,  12|              habebant hostes, ibi cum iis acie dimicatum. quindecim
568     XLI,    3,  15|                                dum de iis rebus <in> senatu agitur,
569     XLI,    3,  19|          Audenam amnem. P. Mucius cum iis, qui Lunam Pisasque depopulati
570     XLI,    3,  23|               quia, cum finibus suis <iis> interdixissent, intrare
571     XLI,    3,  23|           censentibus litteras, atque iis maxume, qui praeter spem
572     XLI,    3,  23|              mancipia, Callicrates ex iis, qui in eo verti salutem
573     XLI,    3,  24|           esset, dataque opera est ab iis, qui offensionem apud Romanos
574     XLI,    3,  27|          provincias profecti sunt. ex iis M. Aemilio senatus negotium
575     XLI,    3,  27|            consumpserunt. et alter ex iis Fulvius Flaccus ++ nam Postumius
576    XLII,    1,   8|             in libertatem, bonaque ut iis, quod eius reciperari possit,
577    XLII,    1,   9|           Ligures transferret dedique iis prope consulem praetor iuberet:
578    XLII,    2,  22|       restituendos curarent, agrumque iis trans Padum consul C. Popilius
579    XLII,    2,  24|             sibi facile esse dixit de iis rebus agere, de quibus nihil
580    XLII,    2,  24|              et nuntiare patri, ut de iis, de quibus Carthaginienses
581    XLII,    2,  26|             sciebant; ceterum senatum iis non prius dari, quam novi
582    XLII,    3,  30|         favore corrumperent, pauci ex iis iustitia imperii Romani
583    XLII,    3,  30|              comparasset, ut, nisi de iis rebus satisfecisset, bellum
584    XLII,    3,  31|              consulum praetorumque in iis faciendis iudicium arbitriumque
585    XLII,    3,  33|              deprecari, ne inferiores iis ordines, quam quos, <cum>
586    XLII,    3,  41|             vobis nec foederatis, sed iis, qui <ne> in servos quidem
587    XLII,    4,  44|        accersito. Argis praebitum est iis concilium; ubi res * * *
588    XLII,    4,  49|                Manli filius erat. cum iis consul Brundisium ad exercitum <
589    XLII,    4,  50|        reciperare, sed timendus ultro iis esse, quos nunc timeret,
590    XLII,    5,  58|  Thessalonicensem et Artemona Dolopem iis praefecit. sic regii constiterant.
591    XLII,    5,  60|        Aetolos conferebant causam: ab iis fugae terrorisque principium
592   XLIII,    1,   1|               in deditionem; omniaque iis sua concessit, ut opinione
593   XLIII,    1,   5|      satisfiat. Nec responderi tantum iis gentibus, sed legatos mitti,
594   XLIII,    1,   5|              data, ut denorum equorum iis commercium esset educendique
595   XLIII,    1,   7|                senatum quoque Romanum iis tamquam certis sociis responsum
596   XLIII,    1,   7|               modum omnia sibi, etiam iis, quae patiantur, tristiora,
597   XLIII,    1,   9|          tutaretur. Qui non contentus iis, quas adduxerat, copiis
598   XLIII,    1,  10|          occaecavit animum, ut nec ex iis qui venerant quemquam retineret
599   XLIII,    1,  11|              destinataeque provinciae iis sunt Italia et Macedonia.
600   XLIII,    2,  12|          esset, educerentur. Tribunos iis, non permissum, ut consules
601   XLIII,    2,  14|            neminem invitum militem ab iis fieri. Id ut ita esse scirent
602   XLIII,    2,  15|              M. Claudius praetores ex iis, quas scripsissent, legionibus,
603   XLIII,    2,  17| exhauriebantur. Achaico concilio Aegi iis dato benigne locuti auditique,
604   XLIII,    2,  18|            Romanum bellum periculi ab iis esset, cum a Threcia pacem
605   XLIII,    2,  19|            Macedonem a Beroea mittit; iis mandat, ut exponerent aestatis
606   XLIII,    2,  21|              moveri non ausus, cum in iis locis rex esset, post profectionem
607   XLIII,    2,  21|          Penestas misit ad obsides ab iis urbibus, quae in amicitia
608    XLIV,    1,   2|              ducturus esset, summotis iis, quam potissimum <viam>
609    XLIV,    1,   6|  Asclepiodotum et Hippiam, quique cum iis erant,> ex praesidiis revocat
610    XLIV,    1,   7|               praesidio relinquere se iis urbem inmunesque ac suis
611    XLIV,    1,   7|           tenere omnia frumentique in iis et aliarum in usum rerum
612    XLIV,    1,   9|              aequabantur; depulsisque iis in urbem duorum signorum
613    XLIV,    1,  12|            oppugnare. haec parantibus iis decem regii lembi ab Thessalonica
614    XLIV,    2,  14|             intulerunt, petentibusque iis, ut id donum in cella Iovis
615    XLIV,    2,  15|           itane tandem? nisi pareatur iis exercitusque de Macedonia
616    XLIV,    2,  16|                causas>, ne interesset iis, quae non probabat, coepit;
617    XLIV,    2,  22|           scripsero senatui ac vobis, iis modo credite et cavete rumores
618    XLIV,    2,  22|           imperatores sunt; deinde ab iis, qui intersunt gerendis <
619    XLIV,    2,  22|             satis ipsa praebet urbs; <iis> loquacitatem suam contineat:
620    XLIV,    2,  23|     aliquantum eam rem ratus animorum iis adiecturam. et obsides in
621    XLIV,    2,  28|            qua artissimum fretum est, iis occurrit. nihil minus credere
622    XLIV,    3,  34|         debere, nunc per se, nunc cum iis, quos advocaverit in consilium;
623    XLIV,    3,  34|               gerendae rei occasionem iis praebeat: illos nihil, quid
624    XLIV,    3,  35|      concursum est. sed Romani non ab iis tantum, cum quibus contractum
625    XLIV,    3,  43|               Archidamus Aetolus. cum iis iam metuens, ne, qui venire
626    XLIV,    3,  44|            medio accepit. scriptum in iis erat ad Emathiam classem
627    XLIV,    3,  45|            erat, quinquaginta talenta iis posita sunt in ripa diripienda.
628     XLV,    1,   2|               fuissent, quot milia ex iis caesa, quot capta forent,
629     XLV,    1,   2|              stipendio dimitti et cum iis omnes, qui in consulis verba
630     XLV,    1,   5|             more maiorum conparata de iis, qui incestas manus intulisse
631     XLV,    1,   8|              pace expertus esses, cum iis tibi bellum esse quam pacem
632     XLV,    1,  10|              iudicia ex decreto coram iis facto Rhodii exercebant;
633     XLV,    1,  11|               mittere, quam pacem cum iis confirmaret. suspectum Antiochum
634     XLV,    1,  12|           profectus receptusque et ab iis, qui> ad Memphim incolebant,
635     XLV,    1,  13|         populo Romano superesset. cum iis mandatis a patre profectum
636     XLV,    1,  14|              regnum adeptum; aequatis iis postea trium regum bellis
637     XLV,    2,  19|       animosque. exceptus enim est ab iis, qui simul eo bello militaverant,
638     XLV,    2,  20|               nullum hospitale ius in iis esse servandum censuerunt,
639     XLV,    2,  22|           Dinone, civibus nostris, et iis, quos ut traderemus vobis,
640     XLV,    2,  25|         tempus et Caunii descivere ab iis, et Mylassenses Euromensium
641     XLV,    3,  35|            classe sua advecti. tribus iis omnibus decretus est ab
642     XLV,    3,  35|      rogationem ad plebem ferrent, ut iis, quo die urbem triumphantes
643     XLV,    4,  39|                ambo regnabant, cum de iis triumphatum est. de Perseo