Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  26|    creati, qui se absolvere non rebantur ea lege ne innoxium quidem
 2     III,    6,  41|         quam consularis imperii rebantur esse, prope malebant postmodo
 3      IV,    1,   1|        confundique iura gentium rebantur, et mentio primo sensim
 4      VI,    5,  33|          ab societate pacis, ut rebantur, inhonestae sese vindicaverunt;
 5    VIII,    5,  25|       vellent intra moenia esse rebantur, Tarentinorum iuventutem,
 6      IX,    5,  22|          quam nequiquam defendi rebantur, ad Plisticae obsidionem
 7       X,    3,  21|    regionis, non in agros mitti rebantur. Avertit ab eis curis senatum
 8    XXII,    8, 57b|              Placatis satis, ut rebantur, deis M. Claudius Marcellus
 9   XXIII,    2,  13|       adniti paulum voluissent, rebantur. Itaque ingenti consensu
10    XXIV,    3,  18|       quod iuraverant redituros rebantur. his superioribusque illis
11    XXIV,    5,  39| pervasit et, quia caede infanda rebantur non hominum tantum sed etiam
12     XXV,    3, 15a|        certamen temere ineundum rebantur posse, non militum quos
13   XXVII,    6, 28b|      portam qua venturum hostem rebantur quod roboris in praesidio
14    XXIX,    1,   1|       ab Hannibale interfectis [rebantur]; eo nec in Hispaniam caesis
15    XLII,    1,  14|      eius, quem moturum aliquid rebantur, miserant pleraeque civitates