Lib. Cap. Par.

 1      II,    4, 33b|        atque in oppidanos, quos intus clausos habebat, intentum,
 2       X,    1,   1|  congestis lignis accensae. Ita intus fumo ac vapore ad duo milia
 3   XXIII,    3,  18|          ad id ipsum instructae intus, ingenti cum tumultu erumpunt
 4    XXIV,    2,  10|    nuntiabantur: Lanuvi in aede intus Sospitae Iunonis corvos
 5    XXIV,    4,  32|   multitudinis erant nec minore intus vi quam foris portae effringebantur,
 6     XXV,    2,  11|          suas, quae sinu exiguo intus inclusae essent, cum claustra
 7     XXV,    6,  36|   potuerant vi, captam omnesque intus cum ipso imperatore occisos.
 8    XXVI,    8,  46|        et moenia capta et porta intus forisque pariter refringi
 9   XXVII,    3,  11|        auctores erant, et Romae intus in cella aedis Fortis Fortunae
10     XXX,    7,  44|           inquit 'sic et animus intus cerni posset, facile vobis
11    XXXI,    6,  46|      Oreum, tum praesidium quod intus erat labore adsiduo, vigiliis
12   XXXII,    3,  23|   segnius, sperantes seditionem intus fore inter oppidanos ac
13 XXXVIII,    1,   6|   potuisse. Ambracienses quique intus erant Aetoli non ab eius
14 XXXVIII,    1,   7| complesset, vix durare quisquam intus poterat.~ ~8.
15   XLIII,    2,  18|       ullius alterius rei copia intus erat, ut in necopinata obsidione.