Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  26|      itaque gladio simul verbis increpans transfigit puellam. "Abi
 2       I,    5,  27|        ac pavori. Equitem clara increpans voce ut hostes exaudirent,
 3       I,    9,  51|       Aricinus in regem Romanum increpans ex concilio abiit. Quam
 4     III,    1,   3| tumultuque sedato victos timeri increpans hostes, praesidia portis
 5     III,    4,  29|     exercitum ipsumque consulem increpans 'carebis' inquit 'praedae
 6      IV,    4,  28|        iam orbem volventes suos increpans clara voce "hic praebituri"
 7       V,    2,  11|  Verginius, Sergius proditionem increpans Vergini. Quorum adeo incredibilem
 8     VII,    2,  15|    fuisset, Sex. Tullium nomine increpans rogitansque sicine pugnaturos
 9    VIII,    5,  24|    fessus metu ac labore miles, increpans nomen abominandum fluminis, '
10      IX,    3,  14|        copias eduxit vanissimam increpans gentem, quae, suarum impotens
11    XXII,    1,   3|         acciverint". Haec simul increpans cum ocius signa convelli
12    XXII,    2,  12|        ullo tumultu mota videt, increpans quidem victos tandem illos
13   XXIII,    6,  47|       in campum rursus evectus, increpans ignaviam hostis, cum magno
14   XXVII,    1,   1|        iisdem devicerat locis - increpans, similem eventum pugnae
15  XXXVII,    6,  43|         pavorem et turpem fugam increpans; minae exinde erant, in