Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  20|    hostium intrasset; tantusque ardor fuit ut eodem impetu quo
 2      II,    3,  25| postquam satis apparebat ingens ardor, dato tandem ad erumpendum
 3      II,    5,  45| consules velle credunt, crescit ardor pugnandi. Accendunt insuper
 4      IV,    6,  47|      cunctantem occidit. Tantus ardor ad dimicandum fuit ut impetum
 5      VI,    4,  23|                            Idem ardor et in Romano exercitu erat
 6    VIII,    3,  16|       et militum quidem is erat ardor ut iam inde cum scalis succedere
 7       X,    2,  17|    oppugnandam ducit; tantusque ardor militum fuit et caritate
 8       X,    5,  40|     ducis ardorem spectabat. Is ardor omnium etiam ad eos qui
 9       X,    5,  41|      animis. Romanos ira, spes, ardor certaminis avidos hostium
10    XXII,    1,   5|    ordinem dabat tantusque fuit ardor animorum, adeo intentus
11    XXIV,    5,  39|        quam si periculum par et ardor certaminis eos inritaret.
12    XXVI,    1,   6|       instaret coepit. legionum ardor ingens ad hostem insequendum
13    XXIX,    5,  24|         caperet, tantus omnibus ardor erat in Africam traiciendi
14    XLIV,    3,  36|         non abicere; sed tantus ardor in animis ad dimicandum
15    XLIV,    3,  37|    Postero die - tantus utrique ardor exercitui ad concurrendum