Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  58| consolantur aegram animi avertendo noxam ab coacta in auctorem delicti:
 2     III,    8,  58|        deprecans quin si quam suam noxam reus dicere posset, privatus
 3      IV,    6,  49|       colonis bellum inlatum. Quam noxam cum se consensu omnium Aequorum
 4     VII,    1,   4|          se natum esse. At quam ob noxam? Quia infacundior sit et
 5    VIII,    5,  28|          populum ne quis, nisi qui noxam meruisset, donec poenam
 6      IX,    2,  10|      spoponderunt atque ob eam rem noxam nocuerunt, ob eam rem quo
 7     XXI,    3,  30|      Saguntum obsedissent velut ob noxam sibi dedi postularet populus
 8    XXIV,    6,  47|            vellent Arpini, quam ob noxam Romanorum aut quod meritum
 9     XXV,    1,   6|          condicione nostra queror, noxam cuius arguimur nos purgare.
10  XXVIII,    5,  28|         imperare velletis? quam ob noxam patriae?~ ~29.
11  XXVIII,    6,  31|    atrocitas supplicii suam quoque noxam pari poena aestimatam rati,
12  XXVIII,    6,  32|        milium seu imprudentiam seu noxam: nunc laeto et erecto animo
13   XXXIV,    6,  61|             rem publicam non extra noxam modo sed etiam extra famam
14 XXXVIII,    4,  37|        petendam luendamque pecunia noxam, quod auxiliis Antiochum