Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  24|       arce graminis herbam puram attulit. Postea regem ita rogavit: "
 2       I,    7,  37|     quoque res in pugna terrorem attulit Sabinis, et fusis eadem
 3      VI,    2,  6b|         repente inlatum in urbem attulit Antiates in armis esse Latinorumque
 4     VII,    4,  24|         triumpho volnus consulis attulit eademque causa dictatoris
 5    VIII,    5,  36|       fuit nec hostibus quicquam attulit terroris. namque postero
 6    VIII,    6,  38|       dictatori trepidus nuntius attulit, 'sine modo' inquit, 'sese
 7    XXVI,    2,   9|      itinere continuato ingentem attulit terrorem. tumultuosius quam
 8   XXVII,    3,  13|          haec nox, quid hic dies attulit? vestrae iis copiae imminutae
 9   XXVII,    8,  47|  instructi stabant. moram pugnae attulit quod Hasdrubal provectus
10   XXVII,    8,  50|          consulem profectum fama attulit ab orto sole ad occidentem
11    XXXI,    2,   9|        Licinius pontifex maximus attulit, qui negavit ex incerta
12  XXXVII,    4,  25|         nuntius, deinde adventus attulit Rhodiorum; et apparebat,
13  XXXVII,    5,  34| impetrabilem fore magnam ei spem attulit mora et cunctatio Romanorum,
14    XLIV,    3,  35|     regique eorum haud mediocrem attulit terrorem. et primo supprimere