Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  31| relictam si pax veniaque ab dis impetrata esset credebant. Ipsum regem
 2     III,    1,   8|         paulatim, seu pace deum impetrata seu graviore tempore anni
 3    XXIV,    4,  23| Hannibalem inituros. facile res impetrata; abire enim duces regios
 4   XXVII,    5,  23|     litatione caesae diuque non impetrata pax deum. in capita consulum
 5  XXVIII,    2,   6|        Plator venia ab Sulpicio impetrata in naves impositos ad Demetrium
 6  XXXIII,    2,  13|     indutiae essent. si pax non impetrata ab senatu foret, obsides
 7   XXXIV,    3,  30|        legatos ad se mitti. qua impetrata re Pythagoras ad imperatorem
 8   XXXIV,    6,  58|   Romanorum Antiochum, sed quae impetrata gloriae sibi, non pudori
 9    XXXV,    2,  17|         nec remissa ulla re nec impetrata, aeque ac venerant omnium
10   XXXVI,    2,  11|   condicioni illigantem, tandem impetrata re tamquam in media pace
11 XXXVIII,    4,  36|  heredesque essent. Utraque res impetrata. De Formianis Fundanisque
12     XLI,    2,   8|           civis ne esset>. haec impetrata ab senatu.~ ~9.
13    XLII,    1,   9|   orationibus increpitus neutra impetrata re in provinciam redit.~