Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  39|        domo a parvo eductum, in caritate atque honore fuisse; fortunam
 2       I,    9,  49|    regnaret. Eo accedebat ut in caritate civium nihil spei reponenti
 3       I,    9,  51|      comprehensisque servis qui caritate domini vim parabant, cum
 4       I,    9,  54|        munifice largiendo tanta caritate esse ut non pater Tarquinius
 5      II,    2,  12|     minus et frumenti cum summa caritate inopia, sedendoque expugnaturum
 6       V,    6,  42|       si compelli ad deditionem caritate sedum suarum obsessi possent,
 7       V,    7,  54|   Quirites, nunc moveant potius caritate sua ut maneatis in sede
 8     VII,    6,  40|         patriam, Corvinus omnes caritate cives, praecipue milites,
 9       X,    2,  17| tantusque ardor militum fuit et caritate ducis et spe maioris quam
10    XXIV,    1,   4|    regium magis amore civium et caritate quam cura suorum celebre.
11   XXXIX,    1,  10|     deorum dearumque, si coacta caritate eius silenda enuntiasset,
12   XXXIX,    2,  25| imitaretur populum Romanum, qui caritate quam metu adiungere sibi
13      XL,    1,  15|     haberem? apud quem etiam si caritate a fratre maiore vincor,