Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  13| nequiverat Tarquiniis quam quod negatum iri sibi ab Romanis ignoraret.
 2      II,    2,  15|     vellent, negarent cui nihil negatum vellent. Non in regno populum
 3      II,    3,  22|         quod prope in perpetuum negatum fuerat, rem ad novos magistratus
 4      VI,    3,  17|  nefanda consilia inissent. non negatum itaque tantum de captivis
 5      IX,    5,  20|       preces. Itaque de foedere negatum; indutiae biennii, cum per
 6  XXVIII,    5,  21|   Scipio vellet ac sedare iras, negatum id ambo dicere cognatis
 7    XXXI,    6,  46|  adversus Philippum debebat. id negatum Aetolis, quod illi quoque
 8    XXXV,    3,  24|        ut dilatum viro tali non negatum honorem appareret, consulatus
 9   XXXIX,    2,  28| continedos exemplum pertinebat. negatum est mihi. bello Aetolico
10    XLII,    1,  10|     veteribus liceret, utrumque negatum est. praetoribus quoque
11    XLII,    1,  10|         supplementum petentibus negatum M. Iunio <in> citeriorem,
12     XLV,    4,  37|        Paulus, si causam dicat, negatum velit? duas mihi aliquis