Lib. Cap. Par.

 1       V,    6,  36|       concedant; aliter pacem impetrari non posse. Et responsum
 2     VII,    2,  13|       possent, tamen hoc a te impetrari aequum censerem ut nos virtute
 3     XXX,    5,  29| victus peteret pacem aequiora impetrari posse ratus, nuntium ad
 4    XXXI,    6,  47|      atque invidente facilius impetrari posse ratus <est>, Romam
 5   XXXII,    4,  30|      transirent. Et id quidem impetrari nequiit: in id fides data
 6  XXXIII,    2,  13| prudenter iis sine quibus pax impetrari non poterat sua potius voluntate
 7   XXXIV,    3,  24|      id quod evenit, quam spe impetrari posse.~ ~25.
 8    XXXV,    5,  45|   nihil enim aequi ab Romanis impetrari posse totiens legationibus
 9   XXXIX,    2,  23|   distulerat, non desperasset impetrari posse. Antiocho rege deinde
10    XLII,    2,  23|  trium harum rerum unam ab se impetrari sinerent: ut vel ex aequo
11    XLII,    3,  36|       transportati essent; si impetrari a senatu posset, ut ii revocentur,
12    XLIV,    1,  13|       adduxerat, relinqueret, impetrari ab eo potuisse. Attalum