Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   1|            si a primordio urbis res populi Romani perscripserim nec
  2       0, Prae,   3|         memoriae principis terrarum populi pro virili parte et ipsum
  3       0, Prae,   4|             iam pridem praevalentis populi vires se ipsae conficiunt:~ ~
  4       I,    3,   8|      multitudine quae coalescere in populi unius corpus nulla re praeterquam
  5       I,    3,   8|        creato rege singulos singuli populi lictores dederint.~ Crescebat
  6       I,    3,  10|            sunt: ipsi inter se tres populi communiter bellum parant.
  7       I,    4,  21|       formarent, tum finitimi etiam populi, qui antea castra non urbem
  8       I,    5,  23|          dirutis alterius urbis duo populi in unum confusi sunt. Albani
  9       I,    5,  23|            multo sanguine utriusque populi decerni possit." Haud displicet
 10       I,    5,  24|         nominum error manet, utrius populi Horatii, utrius Curiatii
 11       I,    5,  24|             his legibus ut cuiusque populi cives eo certamine vicissent,
 12       I,    5,  24|              rex, cum patre patrato populi Albani foedus ferire?" Iubente
 13       I,    5,  24|        facisne me tu regium nuntium populi Romani Quiritium, vasa comitesque
 14       I,    5,  24|       Iuppiter; audi, pater patrate populi Albani; audi tu, populus
 15       I,    5,  26|    supplicii auctor esset, concilio populi advocato "Duumviros" inquit, "
 16       I,    5,  30|          rem nuper etiam adiectione populi Albani auctam, circumspicere
 17       I,    6,  32|            Ego sum publicus nuntius populi Romani; iuste pieque legatus
 18       I,    6,  32|             condixit pater patratus populi Romani Quiritium patri patrato
 19       I,    6,  32|         praesentibus diceret: "Quod populi Priscorum Latinorum hominesque
 20       I,    6,  32|      Latinis iussit esse senatusque populi Romani Quiritium censuit
 21       I,    7,  36|       auspicato gereretur, concilia populi, exercitus vocati, summa
 22       I,    7, 41a|            Clamor inde concursusque populi, mirantium quid rei esset.
 23       I,    8, 41b|             munitus, primus iniussu populi, voluntate patrum regnavit.
 24       I,    8,  45|       tandem, ut Romae fanum Dianae populi Latini cum populo Romano
 25       I,    8,  46|       Tarquinio audiebat se iniussu populi regnare, conciliata prius
 26       I,    8,  46|         iungerentur fortuna, credo, populi Romani, quo diuturnius Servi
 27       I,    8,  47|         habitis, non per suffragium populi, non auctoribus patribus,
 28       I,    8,  48|      fautoribus oritur et concursus populi fiebat in curiam, apparebatque
 29       I,    9,  49|            vim habebat ut qui neque populi iussu neque auctoribus patribus
 30       I,    9,  49|          cum quibus voluit, iniussu populi ac senatus, fecit diremitque.
 31       I,    9,  52|           secundaque potius fortuna populi Romani ut participes Latini
 32       I,    9,  54|             adsumere quod utriusque populi vires nosset, sciretque
 33       I,    9,  56|           cognominis liberator ille populi Romani animus latens opperiretur
 34      II,    1,   1|                     Liberi iam hinc populi Romani res pace belloque
 35      II,    1,   2|          omnium primum ius iurandum populi recitat neminem regnare
 36      II,    2,   7|     insignia confessionemque factam populi quam consulis maiestatem
 37      II,    2,  14|         quae ne in potestate quidem populi Romani esset. Omisso Romano
 38      II,    2,  15|      peteret quod contra libertatem populi Romani esset, Romani, nisi
 39      II,    3,  27|          utri eorum dedicatio iussu populi data esset, eum praeesse
 40      II,    3,  27|        consul, quia non dubium erat populi iudicium, nisi aegre victa
 41      II,    3,  27|          auctoritate principum quam populi clamore; adeo supererant
 42      II,    4,  38|         obliviscamini alia, veteres populi Romani iniurias cladesque
 43      II,    4,  40|         proelium ortum. Ibi fortuna populi Romani duos hostium exercitus
 44      II,    5,  41|          perduellionis, damnatumque populi iudicio, dirutas publice
 45      II,    5,  42|                   Haud diuturna ira populi in Cassium fuit. Dulcedo
 46      II,    5,  50|        signis certatum, gensque una populi Romani saepe ex opulentissima,
 47      II,    5,  50|        genti Fabiae dubiisque rebus populi Romani saepe domi bellique
 48      II,    5,  56|          nisi in plebeium; non enim populi sed plebis eum magistratum
 49      II,    5,  56|             additurum; et patres in populi et consulem in patrum fore
 50      II,    5,  61|            reus ad iudicium vocatus populi est, plenus suarum, plenus
 51     III,    2,  10|             quidem premi libertatem populi Romani sed arte eludi. Quia
 52     III,    2,  13|          multum afuerit quin impetu populi Caeso interiret. Verginius
 53     III,    2,  18|              memorem cognominis quo populi colendi velut hereditaria
 54     III,    3,  19|        plebis, non ut in re publica populi Romani sed ut in perdita
 55     III,    4, 26b|            opes. Spes unica imperii populi Romani, L. Quinctius trans
 56     III,    4, 31a|           Fecit pudorem recens eius populi meritum morandi auxilii.
 57     III,    5,  33|           demptum de vi magistratus populi libertati adiceret.~ ~34.
 58     III,    8,  56|       auxilio Appius nec in iudicio populi ullam spem habebat; tamen
 59     III,    8,  56|             et implorare praesidium populi qui omnia iura populi obtrisset,
 60     III,    8,  56|    praesidium populi qui omnia iura populi obtrisset, rapique in vincla
 61     III,    8,  56|        inter contionis murmur fidem populi Romani implorantis vox audiebatur:
 62     III,    8,  56|          dicere liceat, ut iudicium populi Romani experiri. Non ita
 63     III,    8,  57|         virginem ingenuam in oculis populi Romani, velut bello captam,
 64     III,    8,  58|      donaque ea gerens in conspectu populi, scissa veste, tergum laceratum
 65     III,    8,  61|           Valerio, ab liberatoribus populi Romani orto, liberatore
 66     III,    8,  61|          legibus imminutam virtutem populi Romani esse. Haec ubi inter
 67     III,    8,  62|              audisse. Qualem liberi populi exercitum decuit esse, talis
 68     III,    8,  63|            sine auctoritate senatus populi iussu triumphatum est.~ ~
 69     III,    9,  71|           finibus sociorum iudicium populi deformavit. Aricini atque
 70     III,    9,  71|         orandam venissent, concilio populi a magistratibus dato magna
 71     III,    9,  71|        Coriolis iure belli publicum populi Romani factum. Mirari se
 72     III,    9,  72|         iudicaverunt agrum publicum populi Romani esse. Nec abnuitur
 73      IV,    1,   3|           novi ferimus, sed id quod populi est repetimus atque usurpamus,
 74      IV,    1,   3|             ex Sabino agro accitum, populi iussu, patribus auctoribus
 75      IV,    1,   4|            post reges exactos iussu populi, sinceram servare privatis
 76      IV,    1,   5|                Denique utrum tandem populi Romani an vestrum summum
 77      IV,    1,   6|             uno inveneris, quae tum populi universi fuit?~ ~7a.
 78      IV,    1,  7a|       senatu responsum est iudicium populi rescindi ab senatu non posse,
 79      IV,    2,   8|   privatorumque locorum, vectigalia populi Romani sub nutu atque arbitrio
 80      IV,    2,  10|      venerint ad oppugnandos socios populi Romani suo arbitrio, ita
 81      IV,    2,  10|             iudicii tanto beneficio populi Romani Ardeates credebant;
 82      IV,    2,  12|   criminando inde et obiciendo irae populi frumentarios, acerba inquisitione
 83      IV,    3,  20|           senatus consulto iussuque populi triumphans in urbem rediit.
 84      IV,    3,  20|           pondo, ex publica pecunia populi iussu in Capitolio Iovi
 85      IV,    3,  21|     sociorum precibus potuere - duo populi transiere Anienem atque
 86      IV,    3,  22|   probaverunt, ibique primum census populi est actus.~ ~23a.
 87      IV,    4,  24|            agendum esset, libertati populi Romani consulturum. Maximam
 88      IV,    4,  24|             esset. Consensu ingenti populi legem postero die pertulit
 89      IV,    4,  24|      gratulatione ac favore ingenti populi domum est reductus. Censores
 90      IV,    4,  24|           Mamercum quod magistratum populi Romani minuisset tribu moverunt
 91      IV,    4,  24|             quam censuram gesturum: populi certe tanta indignatio coorta
 92      IV,    4,  25|             Apollini pro valetudine populi vota est. Multa duumviri
 93      IV,    4,  26|      placuit, quia etsi saepe victi populi maiore tamen conatu quam
 94      IV,    4,  30|        Controversia inde fuit utrum populi iussu indiceretur bellum
 95      IV,    5,  37|      fortunae fretus, quod victoris populi adversus victos dux esset
 96      IV,    5,  41|            existimationem esse, sed populi Romani fuisse, cum eum comitiis
 97      IV,    5,  41|      meliores res esse credere quam populi Romani; fortunam noctemque
 98      IV,    5,  42|      Sempronio et de omnibus summam populi Romani potestatem esse dicerent,
 99      IV,    5,  42|           dicerent, nec se iudicium populi tollere aut velle aut posse,
100      IV,    5,  43|             liberum esset arbitrium populi, cum parum proficerent,
101      IV,    5,  43|           patribus libero suffragio populi fierent?~ ~44a.
102      IV,    6,  45|                   Annus, felicitate populi Romani, periculo potius
103      IV,    6,  49|     adversariis vestris potius quam populi Romani propugnatoribus datis?
104      IV,    6,  51|            vellet. A plebe consensu populi consulibus negotium mandatur;
105      IV,    6,  53|         tribuni favor circumstantis populi plausuque et adsensu cum
106       V,    1,   1|        appareret. Comitia utriusque populi longe diversa ratione facta
107       V,    1,   4|              aut geri pro dignitate populi Romani et perfici quam primum
108       V,    2,   8|         Faliscorum. Hi duo Etruriae populi, quia proximi regione erant,
109       V,    2,  11|      tribunos plebis non suffragiis populi sed imperio patriciorum;
110       V,    2,  11|          praedamnatosque, venire ad populi iudicium et existimare defunctos
111       V,    2,  12|             esset. In hos versa ira populi cooptationis tribunorum
112       V,    3,  17|          consilioque omnes Etruriae populi ex obsidione eriperent,
113       V,    3,  20|         Veios iam fore in potestate populi Romani; quid de praeda faciendum
114       V,    3,  21|        privato incommodo publicoque populi Romani liceret. Convertentem
115       V,    4,  23|            numine dei, ex dignitate populi Romani fieret. Ea quoque
116       V,    4,  24|        citius dicerent in conspectu populi Romani quam quicquam earum
117       V,    4,  25|            post votum in potestatem populi Romani venisset, eius partem
118       V,    4,  27|           quod spectaculum concursu populi primum facto, deinde a magistratibus
119       V,    4,  28|      laureatae sequuntur, victoriam populi Romani esse, Aequorum exer
120       V,    6, 35b|         iniuriam accepissent socios populi Romani atque amicos oppugnarent.
121       V,    6,  40|        sacerdotes publicas sacraque populi Romani pedibus ire ferrique,
122       V,    6,  44|            oblata est et pro tantis populi Romani pristinis beneficiis
123       V,    6,  46|          revocatus de exsilio iussu populi Camillus dictator extemplo
124       V,    6,  46|             latam, quod nec iniussu populi mutari finibus posset nec
125       V,    6,  48|            mille pondo auri pretium populi gentibus mox imperaturi
126       V,    7,  50|           publice fieret quod sacra populi Romani ac sacerdotes recepissent
127       V,    7,  50|       recepissent beneficioque eius populi non intermissus honos deum
128       V,    7,  50|      maximus suam sedem atque arcem populi Romani in re trepida tutatus
129      VI,    1,   2|            ambigua fide in amicitia populi Romani fuerant. Itaque cum
130      VI,    1,   3|        omnis armata Sutrium, socios populi Romani, obsidebat; quorum
131      VI,    3,  13|             defectionem sui quisque populi haud perplexe indicavere.~ ~
132      VI,    3,  17|            urbe ab ore atque oculis populi Romani, ne nihil eos legationis
133      VI,    3,  18|             tam parvus animus tanti populi est ut semper vobis auxilium
134      VI,    3,  20|         arcem protegenti ad salutem populi Romani dedissent, eam populo
135      VI,    3,  20|     Capitolium non esset, concilium populi indictum est. ibi crimen
136      VI,    4,  22|       insequente Satricum, coloniam populi Romani, pertinaciter a colonis
137      VI,    4,  22|         valetudini solita consensus populi restiterat; sed vegetum
138      VI,    5,  30|         quidquid superfuit Fortunae populi Romani, id militum etiam
139      VI,    5,  33|              haud segnius quam fide populi Romani dignum fuit exercitus
140      VI,    5,  39|        incidant? non esse modestiae populi Romani id postulare ut ipse
141      VI,    5,  41|          quoque ipsi sine suffragio populi auspicato interregem prodamus
142     VII,    1,   8|          perpetua fortuna utriusque populi et extollere animos et minuere
143     VII,    2,  11|             adversus Tiburtes iussu populi exercitum duceret. Ad quorum
144     VII,    2,  12|         Fabius et C. Plautius iussu populi bellum indixere; Fabioque
145     VII,    2,  15|       supplicii aliquanto ignominia populi Romani insignitior fuit.
146     VII,    2, 17a|             sine auctoritate patrum populi iussu triumphavit. Quia
147     VII,    3, 17b|          ius ratumque esset; iussum populi et suffragia esse. Cum intercedendo
148     VII,    3,  18|            Consules relicti a parte populi per infrequentiam comitia
149     VII,    3,  19|          haud dubie iuventutem eius populi inter praedatores fuisse.
150     VII,    3,  19|            ex auctoritate patrum ac populi iussu Caeritibus bellum
151     VII,    3,  20|           se rebus adfectis quondam populi Romani cepisset; conversique
152     VII,    3,  20|            poenas. Caere, sacrarium populi Romani, deversorium sacerdotum
153     VII,    3, 22a|          victa utriusque pertinacia populi est, ut primum a consulibus,
154     VII,    4,  25|      externa vis ingruat, hae vires populi Romani, quas vix terrarum
155     VII,    4,  26|      cognominis fuit - summo favore populi, tres et viginti natum annos,
156     VII,    4,  26|            Italiam reliquere. Cuius populi ea cuiusque gentis classis
157     VII,    4,  28|       coeptum; metuque ne id factum populi unius consilium omnis nominis
158     VII,    4,  28|           eam aedem pro amplitudine populi Romani faciendam creari
159     VII,    4,  28|           statutus. Iudicia eo anno populi tristia in feneratores facta,
160     VII,    5,  31|          varietates annonae horreum populi Romani fore videbatur, tamen
161     VII,    5,  31|      urbemque per deditionem factam populi Romani oppugnarent. Legatos
162     VII,    5,  31|    parcerent neque in eum agrum qui populi Romani factus esset hostilia
163     VII,    5,  31|             denuntiarent Samnitibus populi Romani senatusque verbis,
164     VII,    5,  32|          populum ferretur; iussuque populi consules ambo cum duobus
165     VII,    5,  32|       Samnitium adversus tot decora populi Romani, qui triumphos paene
166     VII,    5,  34|              Nos deinde aut fortuna populi Romani aut nostra virtus
167    VIII,    1,   1|        petere, quod et in amicitiam populi Romani secundis suis rebus,
168    VIII,    1,   1|           arma, suos semper hostes, populi Romani nunquam amicos, qui
169    VIII,    1,   1|        bello petissent, nec in fide populi Romani nec in dicione essent.
170    VIII,    1,   2|         Campanosque, si sub dicione populi Romani essent, pro imperio
171    VIII,    1,   6|          iacentem videtis.' adsensu populi excepta vox consulis tantum
172    VIII,    1,   6|             eas se devovisset, eius populi partisque victoriam fore.
173    VIII,    2,   9|           agedum, pontifex publicus populi Romani, praei verba quibus
174    VIII,    2,   9|     victoriam prosperetis hostesque populi Romani Quiritium terrore
175    VIII,    2,   9|      exercitu, legionibus, auxiliis populi Romani Quiritium, legiones
176    VIII,    2,  11|        addito agro et Falernus, qui populi Campani fuerat, usque ad
177    VIII,    3,  17|             Lucanos traxit; qui duo populi adversus regem escensionem
178    VIII,    4,  19|      defensi essent, se sub imperio populi Romani fideliter atque oboedienter
179    VIII,    4,  19|              Priverni igitur hostes populi Romani quaerendos persequendosque
180    VIII,    4,  19|       liberorum suorum in potestate populi Romani esse futuraque. conlaudatis
181    VIII,    5,  25|          novi deinde consules iussu populi cum misissent qui indicerent
182    VIII,    5,  27|      societas coepta est + in fidem populi Romani venisse allatum est:
183    VIII,    5,  33|         sibi imperii deligeret. nam populi quidem, penes quem potestas
184    VIII,    5,  33|             diem esse. nunc ducibus populi Romani, quae ne victis quidem
185    VIII,    5,  33|        virgis lacerari in conspectu populi Romani, intuentem Capitolium
186    VIII,    5,  34|             senatus maiestas, favor populi, tribunicium auxilium, memoria
187    VIII,    5,  34|            altera imperium invictum populi Romani et disciplina rei
188    VIII,    5,  34|            sed tribunos, sed pravum populi iudicium nequiquam posteros
189    VIII,    5,  35|           liberavit onere consensus populi Romani ad preces et obtestationem
190    VIII,    6, 37b|         Tusculanis Flavia rogatione populi fuit iudicium. M. Flavius
191      IX,    1,   5|          agitaret, negarunt iniussu populi foedus fieri posse nec sine
192      IX,    2,   8|           qua tamen, quando iniussu populi facta est, non tenetur populus
193      IX,    2,   8|          pacem servassent exercitum populi Romani poenam ullam meritos
194      IX,    2,   9|         humana colitur; sed iniussu populi nego quicquam sanciri posse
195      IX,    2,   9|            demum sponsio esset quam populi iussu spopondissemus. Sed
196      IX,    2,  10|     quandoque hisce homines iniussu populi Romani Quiritium foedus
197      IX,    2,  11|            sponsionem nec nos fidem populi Romani accusemus. Nunquamne
198      IX,    3,  13|            odio quam beneficio ullo populi Romani; nam Samnites, ea
199      IX,    3,  15|       subita rerum clarior victoria populi Romani est, si quidem etiam,
200      IX,    4,  18|        gestas, et eius iuvenis, cum populi iam octingentesimum bellantis
201      IX,    5,  20|           foedere sed ut in dicione populi Romani essent. Apulia perdomita -
202      IX,    6,  30|            perquam paucis suffragio populi relictis locis dictatorum
203      IX,    6,  30|           oppressit. Tunc concursus populi factus, impetratoque ut
204      IX,    7,  32|          Samnio, iam omnes Etruriae populi praeter Arretinos ad arma
205      IX,    8,  41|           diebus et ceteri Umbrorum populi deduntur: Ocriculani sponsione
206      IX,    8,  46|      dedicavit; coactusque consensu populi Cornelius Barbatus pontifex
207       X,    1,   7|            Decium qui sacra publica populi Romani faceret legi rite
208       X,    1,   7|          dixerim deum - eos nos iam populi Romani beneficio esse spero,
209       X,    1,   8|        carminum Sibyllae ac fatorum populi huius interpretes, antistites
210       X,    2,  10|            Ita Nequinum in dicionem populi Romani venit. Colonia eo
211       X,    2,  18|          cum ea ipsa inter consules populi Romani, iam iterum eodem
212       X,    3,  21|             confideret eum consensu populi Romani consulem declaratum
213       X,    3,  24|           se fuisse et in potestate populi futurum. P. Decius senatus
214       X,    3,  24|             sint non suffragia modo populi sed arbitria etiam fortunae
215       X,    3,  24|         illud certe laturum ut quod populi sit populus iubeat potius
216       X,    3,  24|      exemplo utile esse et ad famam populi Romani pertinere, eos consules
217       X,    3,  24|           comitio abiit. Nec minore populi consensu quam senatus provincia
218       X,    3,  28|    legionesque hostium pro exercitu populi Romani Quiritium devoveret.
219       X,    4,  32|          inde in pacata sociorumque populi Romani fines Samnitem prohiberent.
220       X,    4, 37a|       auctoritate senatus sed iussu populi triumphasse diceret, adiciebat
221       X,    4, 37a|            ac favorem consentientis populi pro omnibus iussis esse
222       X,    5,  45|         Samnium esset, occupationem populi Romani pro occasione rebellandi
223       X,    5,  45|        iunxisse. Huius propinquitas populi acuit curam patribus ut
224       X,    5,  45|            auctoritate patrum iussu populi bellum Faliscis indictum
225       X,    5,  46|         legatione, ut fama ferebat, populi iudicium; iactarique magis
226     XXI,    1,   6|            ut ab Saguntinis, sociis populi Romani, abstineret et Carthaginem
227     XXI,    1,   6|      Africam traicerent ac sociorum populi Romani querimonias deferrent -
228     XXI,    1,  10|           vos an fortunam utriusque populi ignoratis? Legatos ab sociis
229     XXI,    1,  11|     Oretanos Carpetanosque, qui duo populi, dilectus acerbitate consternati,
230     XXI,    1,  14|             permixtum senatui esset populi concilium, repente primores
231     XXI,    2,  18|        neque auctoritate patrum nec populi iussu ictum erat, negastis
232     XXI,    2,  19|            belli magis ex dignitate populi Romani visa est quam de
233     XXI,    2,  20|     extollentes gloriam virtutemque populi Romani ac magnitudinem imperii
234     XXI,    2,  24|      consternati Ruscinonem aliquot populi conveniunt. Quod ubi Hannibali
235     XXI,    5,  41|          stipendiariusque et servus populi Romani a patre relictus.
236     XXI,    5,  43|          certamen edidit et incliti populi regesque perlevi momento
237     XXI,    5,  45|            ad depopulandos sociorum populi Romani agros mittit; Gallis
238     XXI,    7,  61|    Atanagrum urbem, quae caput eius populi erat, circumsedit, intraque
239    XXII,    1,  7a|         atque inter paucas memorata populi Romani clades. Quindecim
240    XXII,    2,  7b|          tumultu concursus in forum populi est factus. Matronae vagae
241    XXII,    2,  10|          vere sacro censet: iniussu populi voveri non posse. Rogatus
242    XXII,    2,  10|           sic fieri? Si res publica populi Romani Quiritium ad quinquennium
243    XXII,    2,  14|         auctoritate patrum iussuque populi dictum Veios allatum est,
244    XXII,    3,  20|         facti sunt obsidibus datis, populi amplius fuere centum viginti.
245    XXII,    4,  25|             dictatore et legionibus populi Romani agrum suum tutante.
246    XXII,    4,  26|          bonorum primum in notitiam populi, deinde ad honores pervenit,
247    XXII,    4,  26|          inimicos tulerat, eadem et populi in se saevientis iniuriam
248    XXII,    4,  27|      memoria habeat annalium, iussu populi aequatum in eadem civitate,
249    XXII,    5,  32|             ut dicerent: scire sese populi [Romani] aerarium bello
250    XXII,    5,  37|            probe sciat magnitudinem populi Romani admirabiliorem prope
251    XXII,    5,  37|         tenore, ex quo in amicitiam populi Romani venerit, fidem coluisse
252    XXII,    7,  53|        inquit, "ut ego rem publicam populi Romani non deseram neque
253    XXII,    8,  61|         Defecere autem ad Poenos hi populi: Atellani, Calatini, Hirpini,
254   XXIII,    2,  11|         procedet victoriaque duelli populi Romani erit. Pythio Apollini
255   XXIII,    2,  15|             pro salute ac dignitate populi Romani adisset, utique Cannensi
256   XXIII,    3,  17|        bonaque eorum iussit publica populi Romani esse et summa rerum
257   XXIII,    3,  21|       Otacilius ad unicum subsidium populi Romani, Hieronem, legatos
258   XXIII,    4,  25|            eam fraudis in deorum ac populi Romani potestate fore: de
259   XXIII,    5,  33|           laetatus erat, ita utrius populi mallet victoriam esse incertis
260   XXIII,    6,  40|         duce Hampsicora ad sociorum populi Romani agrum populandum
261   XXIII,    6,  42|       Poenum adlocuti sunt. "Hostes populi Romani, Hannibal, fuimus
262   XXIII,    6,  43|            in proxima loca sociorum populi Romani adducturum. Iis populandis
263   XXIII,    6,  43|      virtutem fortunamque extollit: populi Romani obterit senescentem
264   XXIII,    6,  49|          vero omnes prope Hispaniae populi ad Romanos defecerunt, multoque
265    XXIV,    2,  13|        amicitiam ac societatem quam populi Romani mallent, legatosque
266    XXIV,    4,  22|             in potestate senatus ac populi sit, portas Insulae aperiat,
267    XXIV,    4,  22|            futurum se in senatus ac populi potestate. postero die luce
268    XXIV,    4,  29|            cum Romanis ut quicumque populi sub regibus fuissent ei
269    XXIV,    5,  37|         mittere, sibi saltem darent populi concilium, ut sciretur utrum
270     XXV,    1,   1|     Consentini et Tauriani in fidem populi Romani redierunt et plures
271     XXV,    1,   4|            civitatis iudicium de se populi passos; Postumium Pyrgensem
272     XXV,    3,  14|       passim cum isset, ex sociorum populi Romani agris traxerat. inde
273     XXV,    6,  38|             nomen Romanum et, cuius populi vis atque virtus non obruta
274     XXV,    6,  40|        gloriam sed etiam maiestatem populi Romani augeret, ornamenta
275    XXVI,    1,   2|           honoris, quod imperio non populi iussu, non ex auctoritate
276    XXVI,    2,  13|     Campanorum. concursus ad curiam populi factus coegit Loesium senatum
277    XXVI,    2,  14|        multis saepe bellis expertam populi Romani clementiam haud diffidentes
278    XXVI,    2,  16|         ager omnis et tecta publica populi Romani facta. ceterum habitari
279    XXVI,    2,  16|            Campaniam circa accolunt populi ingemuissent; confessio
280    XXVI,    3,  18|                Inter haec Hispaniae populi nec qui post cladem acceptam
281    XXVI,    3,  21|          qui aut regius aut hostium populi Romani fuisset et aedes
282    XXVI,    3,  21|             totam Siciliam sociorum populi Romani agros urebant. super
283    XXVI,    4,  22|          nec dubius esset consensus populi, magna circumfusus turba
284    XXVI,    4,  24|          cum fide vim maiestatemque populi Romani extollentes. maxime
285    XXVI,    4,  24|             amicitiam societatemque populi Romani venirent; additumque
286    XXVI,    4,  24|        Aetolorum, alia omnis praeda populi Romani esset, darentque
287    XXVI,    5,  30|          causa vetustissimos socios populi Romani trucidaret ac diriperet.
288    XXVI,    5,  31|            adeo maiestatis' inquit 'populi Romani imperiique huius
289    XXVI,    5,  31|          iustius quam apud victoris populi senatum quererentur. ego,
290    XXVI,    5,  32|        hostibus et Syracusanorum et populi Romani, et urbem recipi,
291    XXVI,    5,  32|      horreum atque aerarium quondam populi Romani, cuius munificentia
292    XXVI,    6,  33| sacrificasse pro salute et victoria populi Romani, hanc captivis egentibus
293    XXVI,    6,  33|          cives Romani sunt, iniussu populi non video posse, idque et
294    XXVI,    6,  33|            in arbitrium dicionemque populi Romani <Q.> Fulvio proconsuli,
295    XXVI,    6,  34|            enupsissent priusquam in populi Romani potestatem venirent:
296    XXVI,    7,  41|      integra atque immobilis virtus populi Romani; haec omnia strata
297    XXVI,    7,  41| coniunxisset nullum iam nomen esset populi Romani, ductu auspicioque
298    XXVI,    7,  41|    receptaque provincia in dicionem populi Romani est: in Italia Arpi
299    XXVI,    7,  41|       sustinuisse labantem fortunam populi Romani, nunc eosdem quia
300    XXVI,    8,  47|            erant; eos publicos fore populi Romani edixit, cum spe propinqua
301    XXVI,    8,  49|         iussit: venisse enim eos in populi Romani potestatem, qui beneficio
302    XXVI,    8,  49|    recensuit captivos quot cuiusque populi essent, et nuntios domum
303    XXVI,    8,  51|            qui cis Hiberum incolunt populi, multi etiam ulterioris
304   XXVII,    2,   8|            rem> reiecerunt: senatus populi potestatem fecit: ita primus
305   XXVII,    3,   9|               Triginta tum coloniae populi Romani erant; ex iis duodecim,
306   XXVII,    3,  10|    coloniarum subsidio tum imperium populi Romani stetit, iisque gratiae
307   XXVII,    3,  10|      castigatio maxime ex dignitate populi Romani visa est.~ Cetera
308   XXVII,    4,  17|           pacata eunti, ut cuiusque populi fines transiret prosequentibus
309   XXVII,    6,  30|    Heraeorum Nemeorumque suffragiis populi ad eum delata quia se Macedonum
310   XXVII,    7,  34|             ante annis ex consulatu populi iudicio damnatus, quam ignominiam
311   XXVII,    7,  38|      deferret. ea die ad senatum hi populi venerunt, Ostiensis Alsiensis
312   XXVII,    8,  50|       tantoque certamine ac tumultu populi ad fores curiae concursum
313  XXVIII,    2,   5|       quidem et interiores Graeciae populi Thermopylarum saltum, ubi
314  XXVIII,    3,  10|           qui Etruscorum Umbrorumve populi defectionis ab Romanis ad
315  XXVIII,    3,  11|     certamine tota gens in dicionem populi Romani rediit.~ ~12.
316  XXVIII,    5,  22|            finitimum agrum sociorum populi Romani facerent impulerant
317  XXVIII,    5,  24|   Suessetanum Sedetanumque sociorum populi Romani hostiliter depopulati
318  XXVIII,    5,  27|       ablatum ab tribunis suffragio populi creatis ad homines privatos
319  XXVIII,    5,  28|    Samnitibus aut Lucanis, hostibus populi Romani, se coniunxerunt:
320  XXVIII,    5,  28|          populum Romanum nec socios populi Romani ultro lacessituri
321  XXVIII,    5,  28|              mecum casurum imperium populi Romani erat? ne istuc Iuppiter
322  XXVIII,    6,  34|             ait, victuros suo atque populi Romani beneficio. ceterum
323  XXVIII,    7,  38|             quas gentes in dicionem populi Romani redegisset; adversus
324  XXVIII,    8,  41|           nomen apud exteras gentes populi Romani vestraeque familiae
325  XXVIII,    8,  42|           omnia ad socios et amicos populi Romani Tarraconem duxisti;
326  XXVIII,    8,  42|         omnia quae prospera tibi ac populi Romani imperio evenere tuo
327  XXVIII,    8,  42|             consulto duabus navibus populi Romani imperator fortunam
328  XXVIII,    8,  44|      Hannibal fore ut tot in Italia populi ad se deficerent: defecerunt
329  XXVIII,    8,  44|           mihi spes subicit fortuna populi Romani, di foederis ab hoste
330  XXVIII,    8,  44|         bellum, tamen ad dignitatem populi Romani famamque apud reges
331  XXVIII,    8,  45|          acciperet. Etruriae primum populi pro suis quisque facultatibus
332  XXVIII,    8,  45|            silvis est usus. Umbriae populi et praeter hos Nursini et
333  XXVIII,    8,  46|            fuisset, uti is publicus populi Romani esset; indici praemium
334    XXIX,    1,   2|          ignobiles tenebant Hispani populi; inter cornua et mediam
335    XXIX,    3,  11|         foedere sociata valetudinis populi causa arcessitum, tunc iam
336    XXIX,    3,  11|            facturum eum quae posset populi Romani causa --, legatos
337    XXIX,    3,  11|        quinqueremes ut ex dignitate populi Romani adirent eas terras
338    XXIX,    3,  15|            suum delictum neque iram populi Romani ut plus militum darent
339    XXIX,    4,  22|             est quam iudicium de eo populi perficeretur.~ Hunc Pleminium
340    XXIX,    5,  27|         sociis nominique Latino qui populi Romani quique meam sectam
341    XXIX,    7,  37|             inflatus M. Livium quia populi iudicio esset damnatus equum
342    XXIX,    7,  37|            castigatio inconstantiae populi censoria et gravitate temporum
343     XXX,    2,  13|   potentissimi in terris tribuerint populi Romanus Carthaginiensisque
344     XXX,    2,  14|             erubescere malo. Syphax populi Romani auspiciis victus
345     XXX,    2,  14|       denique Syphacis fuit, praeda populi, Romani est; et regem coniugemque
346     XXX,    3, 19a|             multique alii ignobiles populi senescere Punicum bellum
347     XXX,    4,  23|          rem agi satis ex dignitate populi Romani esse. Q. Metellus,
348     XXX,    4,  25|             se nihil nec institutis populi Romani nec suis moribus
349     XXX,    5,  28|            tot fasces magistratibus populi Romani quot captos ex caede
350     XXX,    6,  37|          neve extra Africam iniussu populi Romani gererent: Masinissae
351     XXX,    6,  37|       civitati species cum fremitum populi movisset, perturbatus militaris
352     XXX,    7,  42|        accusantium quidem et socios populi Romani sed multo infestius
353     XXX,    7,  42|          Aurelium relictum ne socii populi Romani fessi populationibus
354     XXX,    7,  42|             violatum et quod sociis populi Romani iniurias fecerit
355     XXX,    7,  42|            senatui esse quod socios populi Romani, quando iure foederis
356     XXX,    7,  44|           quae ex regno Syphacis in populi Romani potestatem venissent
357    XXXI,    1,   4|        Apuloque, quod eius publicum populi Romani esset, metiendo dividendoque
358    XXXI,    1,   6|      iniurias armaque inlata sociis populi Romani bellum indici.' alteri
359    XXXI,    1,   6|             castigaretque segnitiam populi atque edoceret quanto damno
360    XXXI,    1,   7|          postea bello. nunquam isti populi, nisi cum deerit ad quem
361    XXXI,    2,   9|           tamen nisi ex auctoritate populi Romani neque classem neque
362    XXXI,    2,  11|        iniuriasque inferendo sociis populi Romani flagrante bello Italia
363    XXXI,    2,  11|             et amico hostem repente populi Romani factum et eum ipsum
364    XXXI,    4,  29|     sepulcrum ac monumentum Campani populi, elato et extorri eiecto
365   XXXII,    1,   2|       adversus id quod iis in fidem populi Romani venientibus cum L.
366   XXXII,    2,   8|         Antiochum, socium et amicum populi Romani, nec Attali auxilia
367   XXXII,    2,   8|        aequum esse socios et amicos populi Romani reges inter se quoque
368   XXXII,    3,  22|          iam non singuli tantum sed populi universi inter se altercabantur.
369   XXXII,    3,  23|                              Ceteri populi Achaeorum cum sententias
370   XXXII,    3,  23|           cum Romanis, quia iniussu populi non poterat rata esse, in
371   XXXII,    5,  33|       captivos et transfugas sociis populi Romani reddendos, restituenda
372  XXXIII,    2,  13|         orta est de Thebis; nam eas populi Romani iure belli factas
373  XXXIII,    2,  16|          cuncti convenere Acarnanum populi nec [in] iis qui convenerant
374  XXXIII,    2,  17|            eoque in concilium omnes populi conveniebant. itaque cum
375  XXXIII,    2,  17|     pugnatum erat, omnes Acarnaniae populi in dicionem legati venerunt.~ ~
376  XXXIII,    4,  35|            et fideliter in amicitia populi Romani permanerent. Aetolorum
377  XXXIII,    5,  42|        maximus] multos pecuarios ad populi iudicium adduxerunt: tres
378  XXXIII,    5,  47|              qui parum ex dignitate populi Romani esse ducebat subscribere
379   XXXIV,    3,  34|           faceret quod e re publica populi Romani sociorumque esse
380   XXXIV,    3,  35|             captivos omnibus sociis populi Romani civitatibus redderet
381   XXXIV,    3,  35|         suaque in fidem ac dicionem populi Romani tradidissent, omnia
382   XXXIV,    5,  54|          aliis demptum ex dignitate populi quidquid maiestati patrum
383   XXXIV,    6,  57|           dignitate atque utilitate populi Romani responderi possent.
384    XXXV,    1,   6|        Claudius scripserat fortunae populi Romani et militum virtuti
385    XXXV,    2,  14|           gentes regis externi quam populi Romani, tam diu principis
386    XXXV,    2,  16|         potesne tandem dicere ut ii populi non per se, non per alium
387    XXXV,    2,  19|          adegit nunquam amicum fore populi Romani. sub hoc sacramento
388    XXXV,    3,  20|       aperte iam oppugnantem socios populi Romani dicebantur parari;
389    XXXV,    5,  46|        praesidio, cum pacem eiusdem populi Romani beneficio et libertatem
390   XXXVI,    1,   1|     responderunt, eo bello terminos populi Romani propagari, victoriam
391   XXXVI,    2,  12|         vulgatae clementiae aliquot populi Acarnaniae defecerunt. Thyrreum
392   XXXVI,    4,  27|            in causa ipsorum, sed in populi Romani clementia spem salutis
393   XXXVI,    4,  28|       Aetolos se suaque omnia fidei populi Romani permittere. id consul
394   XXXVI,    5,  39|         cogantur in ius iudiciumque populi Romani, ne Boios quidem
395  XXXVII,    3,  19|      auctoritate senatus, non iussu populi Romani pepigerimus? quaero
396  XXXVII,    4,  25|             consuetudinem perpetuam populi Romani augendi omni honore
397  XXXVII,    6,  45|          fidem consulis dicionemque populi Romani sese tradebant. Sardibus
398  XXXVII,    7,  51|    pontifici iussus; et multa iussu populi ei remissa. ira provinciae
399  XXXVII,    7,  57|            hominum obligarat, favor populi se inclinabat. id cum aegre
400 XXXVIII,    1,  11|              imperium maiestatemque populi Romani gens Aetolorum conservato
401 XXXVIII,    1,  11|           aut voluntate in dicionem populi Romani venerunt, ne quem
402 XXXVIII,    3,  28|        imperatos pro viribus inopes populi * * vicenos autem Cranii
403 XXXVIII,    3,  31|   Lacedaemonem in fidem dicionemque populi Romani accipiendam.~ ~32.
404 XXXVIII,    4,  36|          cum intercederent, edocti, populi esse, non senatus ius suffragium,
405 XXXVIII,    4,  38|          gentibus, quae sub dicione populi Romani sunt, Antiocho regi
406 XXXVIII,    4,  38|        quadragenum. Si qui sociorum populi Romani ultro bellum inferent
407 XXXVIII,    4, 44a| decemvirorum decreto pro valetudine populi per triduum fuit, quia gravis
408 XXXVIII,    5,  45|            senatus auctoritate, non populi iussu bellum illatum. Quod
409 XXXVIII,    5,  45|       factum est, ut istud publicum populi Romani bellum et non tuum
410 XXXVIII,    5,  46|       igitur incidit? Magna fortuna populi Romani est, magnum et terribile
411 XXXVIII,    6,  51|            pro decretis patrum, pro populi iussis esse. Infamia intactum
412 XXXVIII,    6,  52|             rebus gestis, honoribus populi Romani P. Scipionem deorum
413 XXXVIII,    6,  60|        terrarum devicerit, imperium populi Romani propagaverit in ultimos
414 XXXVIII,    6,  60|          tot Asiae urbes devinxerit populi Romani beneficiis, plurimos
415 XXXVIII,    6,  60|           non passurum inter hostes populi Romani in carcere et vinculis
416   XXXIX,    1,   7|           populari celebrem. sed ad populi quoque gratiam conciliandam
417   XXXIX,    2,  25|          prohibentem uti beneficiis populi Romani. quid autem, si vox
418   XXXIX,    2,  26|         abuti Thessalos indulgentia populi Romani, velut ex diutina
419   XXXIX,    3,  32|            debere se prius consulem populi Romani quam fratrem P. Claudii
420   XXXIX,    4,  39|            sibi a consule et senatu populi Romani beneficium, et invidiam
421   XXXIX,    4,  39|        petentis crescere et favorem populi magis magisque in eum inclinari
422   XXXIX,    4,  40|      nonagesimo anno Ser. Galbam ad populi adduxerit iudicium.~ ~41a.
423   XXXIX,    5,  42|           deinde, fugienti fidemque populi Romani atque eorum, qui
424   XXXIX,    5,  47|          pietate possit, amicum eum populi Romani esse, honorisque
425   XXXIX,    5,  49|           adduceretur in conspectum populi, una voce omnes exposcebant.
426   XXXIX,    5,  51|       victoriam feret. mores quidem populi Romani quantum mutaverint,
427   XXXIX,    5,  54|            fidem quam in potestatem populi Romani. post paucos dies
428   XXXIX,    5,  55|         Legatis Romanis Transalpini populi benigne responderunt. seniores
429   XXXIX,    5,  55|     seniores eorum nimiam lenitatem populi Romani castigarunt, quod
430      XL,    3,  29|      victimariis facto in conspectu populi cremati sunt.~ ~30.
431      XL,    4,  38|     Ligustini belli.~ Ager publicus populi Romani erat in Samnitibus,
432      XL,    4,  53|     petebant, ut pacati sub imperio populi Romani essent. eos senatus
433     XLI,    2,   6|          tutela esse, ut in dicione populi Romani civitates sociae
434     XLI,    2,  11|        pacata est; omnesque undique populi obsidibus datis in dicionem
435     XLI,    3,  16|             cis Alpis <esse> hostem populi Romani, agrique aliquantum
436     XLI,    3,  17|          sunt caesa, omnes Sardorum populi, qui defecerant, in dicionem
437     XLI,    3,  23|     controversiis ad disceptationem populi Romani audivit. inde transgressus
438     XLI,    3,  24|           fuisset, sed aut ex curia populi Romani veniret aut regum
439     XLI,    3,  28|      auspicioque legio exercitusque populi Romani Sardiniam subegit.
440    XLII,    1,   2|             priore anno valetudinis populi causa vota esset, ea uti
441    XLII,    1,   8|            bellum, deditos in fidem populi Romani omni ultimae crudelitatis
442    XLII,    1,   8|       innoxiorum, fidem inplorantia populi Romani, ne quis umquam se
443    XLII,    1,   8|             iustis quondam hostibus populi Romani pacatos servire.
444    XLII,    2,  21|         belli ceteri quoque Ligurum populi ad arma ierunt. tum vero
445    XLII,    2,  23|         diserte vetentur cum sociis populi Romani bellum gerere. sed
446    XLII,    2,  25|           efferre, prohiberi socios populi Romani lacessere bello.
447    XLII,    3,  30|        mortem eius renovatum sociis populi Romani arma intulisset,
448    XLII,    3,  38|           si male meriti clementiam populi Romani experti essent, bene
449    XLII,    3,  39|      congredientis nobilem regem et populi principis terrarum omnium
450    XLII,    3,  39|             maiestati, aliquid <hi> populi Romani nomini, cum praesertim
451    XLII,    3,  40|      Abrupolim, socium atque amicum populi Romani, regno expulisti;
452    XLII,    3,  41|          adversus Abrupolim, socium populi Romani, defenderim, foedus
453    XLII,    4,  52|         milites ad bellum; iniurias populi Romani in patrem seque commemoravit:
454   XLIII,    1,   2|          orta; citerioris Hispaniae populi M. Catonem et [P.] Scipionem,
455   XLIII,    1,   3|       imperare, praestaturum merito populi Romani est pollicitus et
456   XLIII,    1,   6|       tantum orare, ut in amicitiam populi Romani reciperentur, et,
457   XLIII,    1,   6|         minus esse quam pro meritis populi Romani et voluntate sua;
458   XLIII,    1,   6|            bonis in rebus utriusque populi se gratorum fideliumque
459   XLIII,    1,   7|        naviter destinarent potiorem populi Romani quam regis Persei
460   XLIII,    1,   7|          abrepta; fortunas sociorum populi Romani direptas esse et
461   XLIII,    1,  11|             quantusque timor socios populi Romani cepisset tot urbibus
462   XLIII,    2,  15|           sunt. In censu accipiendo populi milites ex Macedonico exercitu,
463   XLIII,    2,  16|             gesturos, quam iudicium populi de se factum esset. Prior
464   XLIII,    2,  16|    principes civitatis in conspectu populi anulis aureis positis vestem
465    XLIV,    1,   1|      fastigii venerit. vires deinde populi Romani, iam terrarum orbem
466    XLIV,    2,  16|             Tarentini, qui publicus populi Romani esset, ducenta iugera
467    XLIV,    2,  19|          impigre ferrent. ea merita populi Romani in Antiochum, eam
468    XLIV,    2,  19|         venturos, cum pudore quodam populi Romani, quod nullam opem
469    XLIV,    2,  22|       existimastis dignum maiestate populi Romani exitum per me inponi
470    XLIV,    2,  22|        imperium minui per vanitatem populi maluit, quam secunda fama
471     XLV,    1,   1|             fierent, murmur repente populi tota spectacula pervasit
472     XLV,    1,   1|        omnes Macedoniae in dicionem populi Romani venisse. his auditis
473     XLV,    1,   3|            regem captum, in dicione populi Romani [et] Illyricum esse.
474     XLV,    1,   3|             Romanis esset. fortunam populi Romani bene fecisse, quod
475     XLV,    1,   3|      Graeciae cura neque inpensarum populi Romani, sed pro Perseo legationem
476     XLV,    1,   4|        omnia in fidem et clementiam populi Romani permitteret, tendente.~ ~
477     XLV,    1,   5|           ut sibi paucis adloquendi populi potestatem facerent. permisso '
478     XLV,    1,   8|        populorumque casibus cognita populi Romani clementia non modo
479     XLV,    1,  13|     praesidium positum esse in fide populi Romani ducant. munera legatis
480     XLV,    1,  14|             officiis. victoria vero populi Romani laetari eum regem
481     XLV,    1,  14|        esset, non esse e re publica populi Romani senatum censere.
482     XLV,    2,  15|          suffragii lationem iniussu populi censorem cuiquam homini,
483     XLV,    2,  16|         atque Illyrico in potestate populi Romani essent, ut, quanta
484     XLV,    2,  17|             clementia nec gravitate populi Romani decreturos esse,
485     XLV,    2,  18|             gentibus appareret arma populi Romani non liberis servitutem,
486     XLV,    2,  18|            perpetuamque sub tutela <populi Romani> esse, et, quae sub
487     XLV,    2,  18|           eos iustioresque respectu populi Romani habere se crederent
488     XLV,    2,  22|          immo agnoscimus clementiam populi Romani --: Rhodios, qui
489     XLV,    2,  25|           ut nullum de ea re scitum populi fieret aut litteris mandaretur,
490     XLV,    4,  37|            favore et odio, universi populi Romani; apud contionem togatam
491     XLV,    4,  38|          militum quoque et universi populi Romani esse decus censetis.
492     XLV,    4,  38|            magis in hoc universique populi Romani fama agitur, primum
493     XLV,    4,  38|       ipsorum tantum imperatorum an populi Romani dicuntur? quemadmodum
494     XLV,    4,  41|            Macedoniam in potestatem populi Romani redegi et, quod bellum
495     XLV,    4,  42|      gratiam praetulisset amicitiae populi Romani, magis, quid se dignum
496     XLV,    4,  42|             beneficia gratuita esse populi Romani; pretium eorum malle
497     XLV,    4,  44|      liceret - ea vota pro victoria populi Romani esse --, et ut societas
498     XLV,    4,  44| inspiciendam missuros; <si> is ager populi Romani fuisset nec cuiquam
499     XLV,    4,  44|        Antiochi non fuisse et eo ne populi quidem Romani factum appareret
500     XLV,    4,  44|         laetum ea benignitate in se populi Romani regem fuisse ferunt;
501     XLV,    4,  44|        sisse, filium iussisse donum populi Romani accipere. haec de
502     XLV,    4,  44|      legatis solitum libertumque se populi Romani ferre: ideo insignia