IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] ratum 13 ratumque 3 ratus 208 re 414 reae 1 reate 7 reatini 2 | Frequency [« »] 420 velut 419 senatum 417 nam 414 re 413 ipsi 412 urbe 411 patres | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances re |
Lib. Cap. Par.
1 I, 2, 6| efficit.~ Ita Numitori Albana re permissa Romulum Remumque 2 I, 3, 8| populi unius corpus nulla re praeterquam legibus poterat, 3 I, 4, 17| intervallum regni fuit. Id ab re quod nunc quoque tenet nomen 4 I, 5, 23| appellata est, donec cum re nomen quoque vetustate abolevit. 5 I, 5, 24| alia est nobilior; tamen in re tam clara nominum error 6 I, 5, 27| abire Albanos. Tullus in re trepida duodecim vovit Salios 7 I, 7, 41a| natus sis reputa. Si tua re subita consilia torpent, 8 I, 9, 51| principibus Latinorum quasi re nova perturbatus, moram 9 I, 9, 54| responsum nuntius fessus, ut re imperfecta, redit Gabios; 10 I, 9, 60| nuntiis in castra perlatis cum re nova trepidus rex pergeret 11 II, 2, 7| incessit ut omissa inrita re nocte ambo exercitus, Veiens 12 II, 2, 7| patria, in summo honore, pro re publica dimicans, matura 13 II, 3, 17| interfecerunt. Romam inde male gesta re reditum; inter multos saucios 14 II, 3, 18| proelium fuit, parvaque ex re ad rebellionem spectare 15 II, 3, 22| parare bellum Romanis. Relata re ad senatum adeo fuit gratum 16 II, 3, 24| civitatis metum pro universa re publica intervenisse; nec 17 II, 3, 28| reicerent: profecto si essent in re publica magistratus, nullum 18 II, 3, 29| Utraque re satis experta tum demum 19 II, 3, 31| incruenta fuit. Ita trifariam re bello bene gesta, de domesticarum 20 II, 4, 37| esse quae secreto agere de re publica velit. Arbitris 21 II, 5, 44| priore anno, in praesentia re, exemplo in perpetuum, quando 22 II, 5, 47| funesta Q. Fabi fratris morte, re publica ex parte orba, consule 23 II, 5, 50| visum; inde consilium ex re natum insidiis ferocem hostem 24 II, 5, 54| aliud quam plebem esse in re publica crediderit, exsilium 25 III, 1, 4| abalienavit. Necdum matura re cum defectionem parari delatum 26 III, 1, 5| fidem est in tam antiqua re quot pugnaverint ceciderintve 27 III, 1, 8| praebitus terror, magis in re subita quam quod ad arcendam 28 III, 2, 9| tantum minus invidiosum, re ipsa prope atrocius quam 29 III, 2, 9| dilataque in speciem actione, re ipsa sublata, consules extemplo 30 III, 2, 15| tribuniciam potestatem e re publica tolleret formaque 31 III, 3, 19| tribuni plebis, non ut in re publica populi Romani sed 32 III, 3, 19| suspicari de praeterito quam re ipsa experiri est melius.'~ ~ 33 III, 5, 33| prolatoque in contionem, in re iuxta manifesta atque atroci 34 III, 5, 34| in medium quid in quaque re plus minusve esset conferrent. 35 III, 6, 39| rogarentur, postulando ut de re publica liceret dicere, 36 III, 6, 39| tunc ita habeant ut de re publica loqui prohibeant? 37 III, 6, 40| quae immineant perfectis, re publica in tranquillum redacta, 38 III, 6, 41| Horatiusque vociferari ut de re publica liceret dicere; 39 III, 7, 48b| cetera, quae in tali re muliebris dolor, quo est 40 III, 7, 51| admonet milites Verginius in re non maxima paulo ante trepidatum 41 III, 7, 51| patitur, nec in perturbata re publica eos utile est praeesse 42 III, 8, 61| cessabant Sabini, feroces ab re priore anno bene gesta, 43 III, 9, 68| nunquam vestrum quisquam re, fortuna domum auctior rediit. 44 III, 9, 69| plebemque oboedientem in re tam trepida patribus praeberent; 45 III, 9, 71| licet' inquit, 'consules, de re publica dicere, errare ego 46 III, 9, 71| usurpaverint incolumi Coriolana re, eum se a populo Romano, 47 IV, 1, 4| annos et creavimus et e re publica sustulimus. Quis 48 IV, 1, 4| consistat? Quid enim in re est aliud, si plebeiam patricius 49 IV, 1, 5| dominis, cum quibus nec in re publica honorum nec in privata 50 IV, 2, 8| patricii magistratus in re publica essent, laeti accepere, 51 IV, 2, 8| suffragiis praefecit. Censores ab re appellati sunt.~ ~9. 52 IV, 2, 9| erant, nobilis alter, nulla re praeterquam forma captus. 53 IV, 2, 9| volebat: tutores in ea quoque re partium memores ad suum 54 IV, 2, 11| esse quod Ardeatibus in re praecipiti tanta foret cura 55 IV, 2, 14| Servili, esto liberata re publica".~ ~15. 56 IV, 3, 20| Omnibus locis re bene gesta, dictator senatus 57 IV, 3, 20| subtrahere testem. Qui si ea in re sit error quod tam veteres 58 IV, 4, 24| postero die pertulit et "ut re ipsa" inquit, "sciatis, 59 IV, 4, 27| prudens et impiger in tali re praeciperet ageretque, praecipit 60 IV, 5, 31b| Veientes re secunda elati, missis circum 61 IV, 5, 31b| exercitu a Veiis, eoque ipso ab re male gesta perculso, castra 62 IV, 5, 32| intellecturum quanto melius de re publica meriti sint qui 63 IV, 5, 36| nec cum Appio, transacta re, quod contenderent, fuit.~ ~ 64 IV, 5, 38| decurio equitum, labante iam re praesenti animo subvenisset. 65 IV, 5, 41| arbitrari, velut ipse in re trepida loci praesidio se 66 IV, 5, 41| ferens. Maestae civitati ab re male gesta et iratae ducibus 67 IV, 5, 44a| creatae. Fraudem profecto in re esse, et A. Sempronium comitiis 68 IV, 6, 46| subsidia quae respicerent in re trepida praeparata erant 69 IV, 6, 46| vir cuius providentiam in re publica cum multis aliis 70 IV, 6, 47| Transierat ex re bene gesta superbia neglegentiaque 71 IV, 6, 51| creditum est, transacta re, nequivere tamen consequi 72 IV, 6, 56| potestate vim super tali re inhibitam referrent, tribuni 73 IV, 6, 58| sanguinis, quod dari pro re publica posset rogitantes. 74 V, 1, 2| ablegatam ab urbe et ab re publica iuventutem iam ne 75 V, 1, 3| semper aegri aliquid esse in re publica volunt, ut sit ad 76 V, 1, 4| meorum, quo abducere infecta re a Veiis exercitum noluerunt, 77 V, 1, 4| patiatur se [ab domo] ab re familiari, cui gravis impensa 78 V, 1, 6| opinionis secuturum ex hac re putatis, utrum tandem finitimi 79 V, 2, 10| invenerint, tributum ex adfecta re familiari pendant aeraque 80 V, 2, 11| senatus consulto eos ab re publica remotos esse, et 81 V, 3, 14| nulla incolumi relicta re cui ferro aut igni noceri 82 V, 3, 15| satis fidum super tanta re patres rati decrevere legatos 83 V, 3, 17| non petissent super tanta re auxilium petere non deberent; 84 V, 4, 24| duasque urbes communi re publica incoli a populo 85 V, 4, 26| oppido castra locant, nulla re alia fidentes ea satis tuta 86 V, 4, 27| deinde a magistratibus de re nova vocato senatu, tanta 87 V, 4, 28| incomposito agmine neglegentius ab re bene gesta euntem adorti 88 V, 6, 36| quorum auxilium a Clusinis in re trepida sit imploratum; 89 V, 6, 39| quaenam hostibus in perdita re consilia essent. Romani 90 V, 6, 41| iam omnibus, ut in tali re, ad tuendam arcem compositis, 91 V, 6, 44| cogit quod quisque possit in re trepida praesidii in medium 92 V, 6, 49a| poterant providit. Galli nova re trepidi arma capiunt iraque 93 V, 7, 50| atque arcem populi Romani in re trepida tutatus esset; collegiumque 94 VI, 1, 1| magistratum inissent, nulla de re prius quam de religionibus 95 VI, 1, 4| exsurgere aedificiis et re publica impensas adiuvante 96 VI, 2, 6b| bello et de pace universaque re publica erecti gaudio fremunt 97 VI, 2, 11| erat aeris alieni magna vis re damnosissima etiam divitibus, 98 VI, 3, 14| Quirites, donec quicquam in re mea supererit, iudicatum 99 VI, 4, 22| Furius datur, non tam e re publica quam ut collegae 100 VI, 4, 23| iuvantibus ageret quod e re publica duceret: aetati 101 VI, 5, 34| impediretur. itaque cum iam ex re nihil dari posset, fama 102 VI, 5, 38| animos quam minuit. sed re neutro inclinata magistratu 103 VI, 5, 40| initio nihil antiquius in re publica patrum maiestate 104 VI, 5, 40| nisi, quae pro universa re publica fiant, ea plebi 105 VII, 2, 14| recipiente iam dilationem re, in posterum diem edicitur 106 VII, 3, 21| obstinato tollere potius totum e re publica consulatum quam 107 VII, 4, 25| campis congredi nulla cogente re volebat et prohibendo populationibus 108 VII, 5, 30| pugnavimus verbo pro Sidicinis, re pro nobis, cum videremus 109 VII, 5, 32| primo quoque tempore de ea re ad populum ferretur; iussuque 110 VII, 5, 33| offerret; factis benignus pro re, dictis haud minus libertatis 111 VII, 5, 33| inde plus quam ex alia ulla re terroris ortum. Quem terrorem 112 VIII, 1, 3| cuiquam dubium erat super qua re accirentur; itaque concilio 113 VIII, 1, 4| ageret diceretque quae e re publica nominis Latini fideque 114 VIII, 2, 8b| Latinos dissonum ab Romana re praeter animos erat. clipeis 115 VIII, 2, 9| verbis nuncupavi, ita pro re publica [pouli Romani] Quiritium, 116 VIII, 2, 11| patriis praeferendo, haud ab re duxi verbis quoque ipsis, 117 VIII, 2, 12| suarum rerum aut partium in re publica magis quam patriae 118 VIII, 4, 22| Secutus est annus nulla re belli domive insignis, P. 119 VIII, 4, 23| capiendae in dies urbis haud e re publica esset, actum cum 120 VIII, 4, 23| publice privatimve de ea re scriptum esse nec quemquam 121 VIII, 5, 30| ferret. litterae quoque de re prospere gesta ad senatum 122 VIII, 5, 31| sibi devictis hostibus, re publica bene gesta ita ut 123 VIII, 5, 32| paratos esse non videri e re publica in Q. Fabium eo 124 IX, 3, 14| consumpsisset conlocutus de re haud dubia, signum pugnae 125 IX, 3, 16| aegreque impetrato ut de ea re consuli senatum responsaque 126 IX, 3, 16| ab eo petere ut sibi pro re bene gesta laxaret aliquid 127 IX, 5, 26| publicam esse. Latiorque et re et personis quaestio fieri 128 IX, 7, 32| emissum est: inde, ne infecta re abiretur, clamor ab Etruscis 129 IX, 7, 34| quid iste magistratus in re publica mali facere posset 130 X, 1, 4| quamquam ex bene gesta re summam et in aperto certamine 131 X, 1, 7| paenitere votorum quae pro re publica nuncupaverint tot 132 X, 1, 8| meus. Nihil est aliud in re, Quirites, nisi ut omnia 133 X, 2, 10| per quos satis comperta re trecenti armati transfuga 134 X, 2, 19| dimitti ab Appio eum sed a re publica et ab exercitu retineri; 135 X, 3, 24| causa, ita eum de se deque re publica meritum esse ut 136 X, 3, 26| aciem erexit; sed, ut in re subita, parum explorato 137 X, 3, 29| ingens hortamen ad omnia pro re publica audenda. Itaque 138 X, 5, 37b| bis eiusdem voti damnata re publica in religionem venit.~ ~ 139 X, 5, 47| consules erant, quicquam de ea re actum praeterquam quod unum 140 XXI, 1, 4| imperatore meruit, nulla re quae agenda videndaque magno 141 XXI, 1, 6| in senatum introductis de re publica rettulissent placuissetque 142 XXI, 2, 18| verbis adhuc lenior est, re asperior. Tunc enim Hannibal 143 XXI, 3, 28| ante rem foret, ita acta re ad fidem pronius est. Ratem 144 XXI, 3, 29| victoriam Romanis portendit. Ut re ita gesta ad utrumque ducem 145 XXI, 6, 48| Romanis, tumultu tamen quam re maior, ab auxiliaribus Gallis 146 XXI, 6, 53| ingenium, fama prius, deinde re cognitum, percitum ac ferox 147 XXI, 7, 57b| neque ulla, quae in tali re memorabilis scribentibus 148 XXII, 1, 1| magistratum iniit. Ibi cum de re publica rettulisset, redintegrata 149 XXII, 1, 5| omnibus ipse satis ut in re trepida impavidus, turbatos 150 XXII, 1, 6| poterant. Inclinata denique re, cum incalescente sole dispulsa 151 XXII, 2, 11| omnia ageret faceretque ut e re publica duceret. Fabius 152 XXII, 3, 22| Romanorum gratia fuit in re pari quam quanta futura 153 XXII, 3, 22| adventu, incognitus ante, ab re clementi liberalique initium 154 XXII, 4, 23| saepe iactata in senatu re, quoniam non consuluisset 155 XXII, 4, 28| quidem vestitum habebat, re ipsa natus tegendis insidiis, 156 XXII, 5, 32| qui libentes darent quam re maius ampliusque acciperent. 157 XXII, 5, 37| permissumque est ut, si e re publica censeret esse, in 158 XXII, 6, 39| etiam me indicente, omnia e re publica fide vestra faceretis, 159 XXII, 6, 39| si altera parte claudente re publica malis consiliis 160 XXII, 8, 61| coepit nulla profecto alia de re quam quod desperaverant 161 XXII, 8, 61| et gratiae actae quod de re publica non desperasset; 162 XXIII, 1, 2| mallet incolumi quam eversa re publica dominari, nullam 163 XXIII, 1, 2| permittant sibi et certaminum in re publica obliti credant, - 164 XXIII, 2, 11| Romani erit. Pythio Apollini re publica vestra bene gesta 165 XXIII, 3, 20| per minorem trepidationem re tenuerunt optimates ut convectis 166 XXIII, 3, 22| absumpsissent. Cum de ea re M. Aemilius praetor, dictatore 167 XXIII, 3, 24a| dictatori scribendum uti, si e re publica censeret esse, ad 168 XXIII, 4, 27| Quam ubi neglegentiam ex re, ut fit, bene gesta oriri 169 XXIII, 4, 28| sua castra rediit, nulla re quam celeritate tutior, 170 XXIII, 5, 31| consul "utrumque" inquit "e re publica fuit, patres conscripti, 171 XXIII, 5, 36| nuntiata, ratus Hannibal ab re bene gesta insolenter laetum 172 XXIII, 5, 37a| Hannibal, laetum secunda re consulem iusto proelio ratus 173 XXIII, 5, 37a| ad Tifata redit infecta re.~ ~ 174 XXIII, 6, 41| Appius magno conatu nulla re gesta Messanam repetit. 175 XXIII, 6, 47| Taurea, verbis ferocior quam re, "minime, sis," inquit " 176 XXIV, 2, 8| te experti, T. Otacili, re sumus; haud sane cur ad 177 XXIV, 2, 9| invidiam suam, si qua ea re oreretur, quam utilitatem 178 XXIV, 2, 11| pacem deum pertinebant, de re publica belloque gerendo 179 XXIV, 2, 12| per speciem sacrificandi, re ipsa ut temptaret Puteolos 180 XXIV, 2, 13| ante nequiquam temptata re segnior ad credendum Nolanis 181 XXIV, 2, 14| ipsi erat faceret quod e re publica duceret esse. itaque 182 XXIV, 3, 18| post Cannensem <cladem a re publica defecisse> dicebantur. 183 XXIV, 3, 20| Quibus diebus a Casilino re bene gesta recessum est, 184 XXIV, 4, 22| eius ante eam diem nulla de re neque convocati neque consulti 185 XXIV, 4, 24| interfecerunt; et cum tumultus ab re in speciem atrociore causam 186 XXIV, 4, 27| dissimulare primo extrahenda re; sed postremo, victi consensu 187 XXIV, 4, 33| bello lacesserent, ipsa re intellecturos nequaquam 188 XXIV, 5, 39| Romanus cum consulis de ea re ius ac potestatem esse, 189 XXV, 1, 6| quod non desperaverit de re publica, cui post fugam 190 XXV, 1, 7a| videretur, faceret quod e re publica fideque sua duceret, 191 XXV, 4, 19| pugnatum tamen ut in nulla pari re duas amplius horas concitata, 192 XXV, 5, 23| initium conloquendi de tali re fecit. deinde in piscatoria 193 XXV, 6, 27b| incertum qua subita territus re, Bomilcar vela in altum 194 XXV, 6, 29| et illius benefacta etiam re sensistis, huius amentia 195 XXV, 6, 38| amplum iudicio vestro, ita re ipsa grave ac sollicitum 196 XXV, 6, 38| mortem suam, quod quaque in re facturos illos fuisse maxime 197 XXV, 6, 38| milites, forte temere sed ex re ipsa conceptam habeo. a 198 XXVI, 1, 1| in Capitolium vocato, de re publica, de administratione 199 XXVI, 1, 2| dimissis equitibus, de nulla re prius consules rettulerunt, 200 XXVI, 1, 3| Fulvius negassentque patres e re publica esse abscedi a Capua, 201 XXVI, 1, 4| volneraverunt; pavoris tamen plus ex re nova atque inopinata iniectum 202 XXVI, 1, 5| praeerant erupit. Romani ut in re trepida, ne ad unam concurrendo 203 XXVI, 2, 8| ingenio adfecti sunt. ut in re tam trepida senatu extemplo 204 XXVI, 2, 15| tamen litteras super tanta re ab Roma exspectaturum, Fulvius, 205 XXVI, 2, 16| interpretatum esse quid magis e re publica duceret aestimationem 206 XXVI, 3, 18| perditas res desperatumque de re publica esse ut nemo audeat 207 XXVI, 3, 19| Quam ubi ab re tanto impetu acta sollicitudinem 208 XXVI, 5, 26b| absente collega neque de re publica neque de provinciis 209 XXVI, 5, 27| per iram ac levitatem ex re fortuita crimen commentum. 210 XXVI, 5, 27| in urbem adducentis. de re publica tamen primum ac 211 XXVI, 6, 33| Campanorum bene meritus de re publica nostra esset. duas 212 XXVI, 6, 38| appellabat; at ille, cum ab re aversus, tum aemulo potentatus 213 XXVI, 6, 38| ille, velut in manifesta re, exclamat sub oculis Hannibalis 214 XXVII, 1, 4| litterae Marcelli, negantis e re publica esse vestigium abscedi 215 XXVII, 2, 5b| tribunus plebis cum de ea re consuleret, ita decrevit 216 XXVII, 3, 9| Narnia, Interamna. nova re consules icti cum absterrere 217 XXVII, 3, 9| colonias et tamquam integra re, locuti magis quam ausi 218 XXVII, 3, 10| agerent facerentque ut e re publica ducerent, pertemptatis 219 XXVII, 3, 13| immortalibus, ut in tali re, laudes gratesque' inquit ' 220 XXVII, 5, 23| deum. in capita consulum re publica incolumi exitiabilis 221 XXVII, 6, 29| cum quibus quae vellet de re publica loqueretur. hae 222 XXVII, 7, 35| videbatur neque consules in re publica erant, in consules 223 XXVII, 7, 38| permutandique ex provinciis quos e re publica censerent esse traducendos. 224 XXVII, 8, 44| relinquentem nulla alia re tutiora quam errore hostis 225 XXVII, 8, 45| imperatoris in speciem audacius, re ipsa tutius fuisse quam 226 XXVII, 8, 45| animos. gloriae quidem ex re bene gesta partae fructum 227 XXVIII, 2, 6| prudenter, ut in temere suscepta re, Romanus fecit quod circumspectis 228 XXVIII, 2, 7| insulam classi accessus; ita re per cunctationem omissa 229 XXVIII, 2, 9| gestis postulassent ut pro re publica fortiter feliciterque 230 XXVIII, 2, 9| Hasdrubalem vero qua alia re quam adventu eius obrutum 231 XXVIII, 4, 18| conloquendo finiret, aut de re publica quicquam se cum 232 XXVIII, 5, 28| rationem habet, tamen, ut in re nefaria, quae mens, quod 233 XXVIII, 6, 30| reciprocari non posse. Poenus in re subita parumper incertus 234 XXVIII, 8, 39| comiter acciperent. tum de re publica, de exercitibus 235 XXVIII, 8, 40| orationem qui tamquam de integra re de Africa provincia sententiam 236 XXVIII, 8, 40| peccare arbitror qui de re transacta simulando se referre 237 XXVIII, 8, 44| conscripti, et si nulla alia re, modestia certe et temperando 238 XXVIII, 8, 45| Scipio respondisset se quod e re publica esset facturum, 239 XXVIII, 8, 45| censuerit placet, nec de ea re ferri ad populum patiemur; 240 XXVIII, 8, 45| non permittit, qui de ea re sententiam recusabit dicere 241 XXVIII, 8, 45| permissumque ut in Africam, si id e re publica esse censeret, traiceret; 242 XXVIII, 8, 46| negotium datum ut, si e re publica censeret esse, duas 243 XXIX, 2, 6| adfectandae eius rei ex minima re adfulsit. latrociniis magis 244 XXIX, 3, 10| exercitum Q. Caecili dimitti e re publica esse; [nam] neque 245 XXIX, 3, 10| a patribus facienda ut e re publica fideque sua duceret 246 XXIX, 3, 13| imperio morari consuli e re publica visum esset. et 247 XXIX, 5, 24| instructis apparatisque et re iam non ultra recipiente 248 XXIX, 5, 25| numerum, inter quos me ipse in re dubia poni malim. Coelius 249 XXX, 1, 1| belli Punici erat - cum de re publica belloque et provinciis 250 XXX, 2, 10| Carthaginem sunt. maior quam pro re laetitia, sed eo gratior 251 XXX, 2, 12| timendum sit vides. si nulla re alia potes, morte me ut 252 XXX, 3, 19a| Servilius, nulla memorabili re in provincia Etruria Galliaque - 253 XXX, 4, 20| domum nostram quando alia re non potuit ruina Carthaginis 254 XXX, 4, 23| ageretur censebat; cum de re maiore quam quanta ea esset 255 XXX, 6, 34| parva sed magna eadem in re gerenda momenta: congruens 256 XXX, 7, 42| habeat, et M. Aurelium e re publica facere gratumque 257 XXX, 7, 42| paucorum cupiditatem ab re publica transferenti. qui 258 XXXI, 1, 5| senatus populusque Romanus de re publica deque ineundo novo 259 XXXI, 1, 5| divinam precationemque ut de re publica deque provinciis 260 XXXI, 2, 9| Romano in animo esse: si qua re ad id bellum opus sit indicaturos 261 XXXI, 3, 19| potuerint reddidisse et de ea re missuros legatos Romam qui 262 XXXI, 4, 29| sunt. qui <in> nulla nova re nihil se novi habere quod 263 XXXI, 4, 32| esset. dimissis ita suspensa re legatis egregie consultum 264 XXXI, 5, 35| itaque dimicationem nec alia re quam velocitate tutantes 265 XXXI, 5, 38| potuisse. id dictu quam re, ut pleraque, facilius erat. 266 XXXII, 2, 9| conaretur an ne temptata quidem re tanti laboris ac periculi 267 XXXII, 2, 11| satisne credendum super tanta re agresti censeret: Charopus 268 XXXII, 3, 21| non postulaverint quae e re sua essent sed suaserint 269 XXXII, 4, 28| congredientem cum hoste infecta re revocatum; Quinctium rebus 270 XXXIII, 1, 9| communem omnium in tali re trepidationem accessit quod 271 XXXIII, 2, 11| qui in acie cecidissent, re vera ad petendam veniam 272 XXXIII, 2, 12| consilia, falli aiunt eum tota re si aut Romanis pacem aut 273 XXXIII, 2, 15| fronte urgerent, et ipsi re inclinata primo rettulere 274 XXXIII, 2, 16| Zeuxidae praetori, quod de ea re rettulisset, imperium abrogaretur. 275 XXXIII, 3, 22| communem se relationem de ea re fieri non passuros, ne par 276 XXXIII, 3, 28| et adicit a Pisistrato de re magno opere pertinente ad 277 XXXIII, 4, 31| publicae postulassent id e re publica fideque sua facere 278 XXXIII, 5, 45| attineret, faceret quod e re publica censeret esse, permiserunt, 279 XXXIV, 1, 1| forum orantes ut florente re publica, crescente in dies 280 XXXIV, 1, 2| magis pertinet. nam utrum e re publica sit necne id quod 281 XXXIV, 1, 4| maioribus nostris nihil de hac re lege sanciundi: nulla erat 282 XXXIV, 1, 5| consul verbo tenus quam ut re insimularet. coetum et seditionem 283 XXXIV, 1, 5| pace et florenti ac beata re publica abrogaretis. verba 284 XXXIV, 1, 6| est, nisi quid in utraque re vani sit docuerimus, ne 285 XXXIV, 2, 12| ignominiae; sociis spem pro re ostentandam censet: saepe 286 XXXIV, 2, 17| consequi. vos quoque in ea re consilio me adiuvate: nullum 287 XXXIV, 2, 19| postquam nulla moventur re, persoluto stipendio non 288 XXXIV, 3, 22b| consultatio, ut videtis, tota de re pertinente ad vos est: Romanos 289 XXXIV, 3, 22b| bonique facimus. de hac re vos consulo, staturus eo 290 XXXIV, 3, 30| se mitti. qua impetrata re Pythagoras ad imperatorem 291 XXXIV, 3, 31| teneo. quomodo hoc tuear? re an tempore? res mihi duplicem 292 XXXIV, 3, 32| duorum aut summum trium in ea re, non civitatis culpam esse, 293 XXXIV, 3, 34| voluntatibus faceret quod e re publica populi Romani sociorumque 294 XXXIV, 4, 40| ex timore hostium quam ex re ipsa spei nactus per triduum 295 XXXIV, 5, 48| scribunt, alii nulla memorabili re gesta Romam comitiorum causa 296 XXXIV, 6, 60| bello nemo aptior super tali re particeps esse sermonis 297 XXXIV, 6, 62| Carthaginiensem et regem in re praesenti disceptarent. 298 XXXIV, 6, 62| Rufus audita inspectaque re omnia suspensa neutro inclinatis 299 XXXV, 1, 6| etiam viderent ne magis e re publica esset interregnum 300 XXXV, 1, 7| De ea re nihil temere decerni placuit; 301 XXXV, 1, 8| se intercessuros si de ea re fieret senatus consultum 302 XXXV, 2, 17| itaque nec remissa ulla re nec impetrata, aeque ac 303 XXXV, 3, 26| ingenio aequabat, ita rudis in re navali erat, Arcas, mediterraneus 304 XXXV, 3, 26| imminuit: quin contra, si in re navali, cuius esset ignarus, 305 XXXV, 3, 27| Nabis cum prospera <re> elatus, tum spem etiam 306 XXXV, 3, 28| ut nulla ei nova in tali re cogitatio esset. et tum 307 XXXV, 4, 31| liberam Demetriadem esse, re vera omnia ad nutum Romanorum 308 XXXV, 4, 32| spes erat, tamen non ab re esse Quinctio visum est 309 XXXV, 4, 38| se suspicati seu indicata re, primo pavidi nihil usquam 310 XXXV, 5, 44| quod nec paratus satis ulla re et tempore ad navigandum 311 XXXV, 5, 46| traiecisse, et liberandae re, non verbis et simulatione, 312 XXXVI, 1, 6| militum caedes illatum, re vera per multa iam saecula 313 XXXVI, 2, 8| consilium specie amplum, re inane animo adiecto. tumulus 314 XXXVI, 2, 11| illigantem, tandem impetrata re tamquam in media pace nuptias 315 XXXVI, 2, 12| ut Medionios super tanta re consultare in concilio Acarnanum 316 XXXVI, 4, 24| et nulla ibi praeparata re ad obsidionem diutius tolerandam, 317 XXXVI, 5, 40| merces sit, an si spem pro re ferentis dimittant, iam 318 XXXVI, 5, 43| auctor consilii, qui et re consilium exsecuturus erat. 319 XXXVII, 1, 2| provinciam venisset, si e re publica videretur esse, 320 XXXVII, 2, 5| pavor ac tumultus, ut in re improvisa, fuit. constantius 321 XXXVII, 2, 11| Pausistratus primo ut in re necopinata turbatus parumper, 322 XXXVII, 3, 13| expectarent classem. dilata re - ita enim placuit - Corycum, 323 XXXVII, 3, 19| expectaturus, quid de ea re consuli placeat, quid senatus 324 XXXVII, 4, 29| tamquam ad profectionem naves. re subita perculsus praetor 325 XXXVII, 5, 31| meridiem vergit, Naustathmon ab re appellant, quia ingentem 326 XXXVII, 7, 53| beneficio verbo socios, re vera subiectos imperio et 327 XXXVII, 7, 53| quam vos malo, nec ulla re alia tutius stabiliusque 328 XXXVII, 7, 54| absumus, nulla vincimur alia re. Massiliensis, quos, si 329 XXXVII, 7, 57| triduum exspirasse. senatus ea re audita decrevit, uti P. 330 XXXVIII, 1, 6| segnius instare; postremo re omissa iam vix tuto receptu 331 XXXVIII, 1, 8| Phaeneas et Damoteles quod e re Aetolorum, ut in tali casu, 332 XXXVIII, 1, 9| etiam, quid agendum esset, re integra praetorem et principes 333 XXXVIII, 2, 18| vocant terram coeptus. Ab re nomen habet: non ligni modo 334 XXXVIII, 3, 26| animos et victoribus ab re secunda auctos et hostibus < 335 XXXVIII, 3, 30| habitabant primo inopinata re territi sunt; deinde sub 336 XXXVIII, 3, 32| fuerunt, qui, dissidentes in re publica, tum quoque minime 337 XXXVIII, 4, 35| Martiis cum inissent, de re publica deque provinciis 338 XXXVIII, 4, 42| memorabili in provincia gesta re, ut ea probabilis morae 339 XXXVIII, 4, 42| die de provinciis et de re publica retulerunt, senatus 340 XXXVIII, 6, 54| relatum non est, uti de ea re Ser. Sulpicius praetor urbanus 341 XXXIX, 1, 4| tribunus plebis, si quid de ea re ante M. Aemilii consulis 342 XXXIX, 1, 7| sociorum agros populari. de ea re consultationem integram 343 XXXIX, 1, 16| numquam tantum malum in re publica fuit, nec ad plures 344 XXXIX, 1, 16| quaestionem extra ordinem de ea re mihi collegaeque meo mandavit. 345 XXXIX, 2, 22| ceperunt. legatis Romanis de ea re trans Alpes missis responsum 346 XXXIX, 2, 27| dicere, quam ut admoneant, re, non verbo eos liberos relinquant, 347 XXXIX, 3, 33| Achaeorum concilium. de qua re querente graviter Q. Caecilio 348 XXXIX, 3, 35| auxilii Byzantiis ferendi, re ipsa ad terrorem regulis 349 XXXIX, 3, 37| inquis, aequum est foedus: re apud Achaeos precaria libertas, 350 XXXIX, 4, 40| certaminis, quo et maiore de re et inter plures potentioresque 351 XXXIX, 5, 56| Flamininum, cuius in ea re celebre est nomen, L. Scipione 352 XL, 1, 8| regum huius aetatis, nulla re magis quam fraterna unanimitate, 353 XL, 1, 9| quod tum vociferarer in re praesenti pavidus, hoc nunc 354 XL, 1, 14| habuissent, ut tamquam in re dubia, cum id quaesisses, 355 XL, 2, 16b| provincia esset, quam se, quid e re publica esset, decernere; 356 XL, 2, 16b| nulla alia memorabili gesta re, exercitus in hiberna deduxerunt. 357 XL, 2, 17| Carthaginiensem et regem Masinissam in re praesenti disceptatores 358 XL, 2, 17| exercitum voluerunt, ac de ea re patres consuluerunt. alterum 359 XL, 2, 20| et Apelles, nulla super re, quae petenda ab senatu 360 XL, 3, 29| primo ab amicis, qui in re praesenti fuerunt, libri 361 XL, 3, 35| rebellandum possit? dictu quam re facilius est provinciam 362 XL, 4, 38| consilio agerent. transacta re cum veterem exercitum Romam 363 XL, 4, 39| venerant, institit vastare. qua re irritavit magis quam conterruit 364 XL, 4, 46| Capitolium. et cura super tali re principum et facilitas censorum 365 XL, 4, 47| sciscitaremur, qua tandem re fretus arma nobis inferres.' 366 XL, 4, 47| iussi sunt --, et tamen re ipsa ut pignus fidei essent.~ ~ 367 XLI, 3, 28| capta supra octoginta milia. re publica felicissume gesta 368 XLII, 1, 1| nemo umquam sociis in ulla re oneri aut sumptui fuit. 369 XLII, 1, 9| ex litteris de bene gesta re publica missis decernere 370 XLII, 1, 9| increpitus neutra impetrata re in provinciam redit.~ Alter 371 XLII, 1, 10| censerentur. concors et e re publica censura fuit. omnes, 372 XLII, 2, 16| possent, velut perfecta re in iugum Parnasi refugerunt 373 XLII, 2, 16| nequiquam fatigati pervenissent, re infecta redierunt. adgressi 374 XLII, 2, 23| legati ab Roma, qui <in> re praesenti cognoscerent, 375 XLII, 2, 24| mallet expromere, super qua re Romam venisset. Gulussa 376 XLII, 2, 24| Carthaginienses nec, de qua re acturi essent, nec omnino 377 XLII, 2, 25| esset, et illos credere e re publica consulturos. atque 378 XLII, 2, 26| consules gesserant. magis e re publica visum erat, conprimi 379 XLII, 2, 26| venisse eos et super qua re venissent? haesitantibus 380 XLII, 2, 28| tantum bellum immineret, e re publica visum erat. itaque 381 XLII, 3, 30| malebat esse; si liberum in ea re arbitrium fortunae esset, 382 XLII, 3, 33| cuique ordinem adsignari e re publica esset, eum adsignare. 383 XLII, 3, 33| adsignare. si quid in ea re dubium esset, ad senatum 384 XLII, 4, 47| ita renuntiarunt, ut nulla re magis gloriarentur quam 385 XLII, 4, 47| instructum, ipsis nulla parata re, ut omnia opportuna loca 386 XLII, 4, 47| iubereturque cetera, uti e re publica maxime visum esset, 387 XLII, 5, 59| certaminis, deinde inclinata re maxumo usui fuit. cedentes 388 XLII, 5, 59| daret; si contentus bene re gesta quiesset eo die, vel 389 XLII, 5, 60| maestitia tantum ex male gesta re, sed pavor etiam erat, ne 390 XLII, 5, 62| iam consedisset ferocia ab re bene gesta, ausi sunt quidam 391 XLII, 5, 66| Macedones; deinde, ut nulla re pares erant, amissis trecentis 392 XLIII, 1, 2| praetor, quod omissa ea re dilectum habere instituit, 393 XLIII, 1, 4| spatium petierint, quo de ea re et ad Hostilium consulem 394 XLIII, 1, 5| arguere vellent, cognita re senatum daturum operam, 395 XLIII, 2, 16| multis equos ademerunt. In ea re cum equestrem ordinem offendissent, 396 XLIII, 2, 23| et ubique prospere gesta re prope stativa Appi castra 397 XLIV, 1, 1| Palaepharsalum habebat, sicut nulla re bellica memorabili gesta, 398 XLIV, 1, 10| fuerat <ad> Phacum; sed in re emendabili visus lapsus 399 XLIV, 2, 14| post ab Rhodiis de eadem <re> longe aliter disserentes 400 XLIV, 2, 15| indicatum] mitti; qua audita re principem legationis, cuius 401 XLIV, 2, 17| consulerent, si qua <de> re consulto opus esset. Latinas, 402 XLIV, 2, 22| si quis est, qui, quod e re publica sit, suadere se 403 XLIV, 2, 24| redimendorum missus legatus erat; <re> vera occultiora quaedam 404 XLIV, 2, 25| sed eam pecuniam perfecta re daturum, interea Samothracae 405 XLIV, 3, 34| tirones, quid agendum esset in re militari, didicisse. non 406 XLIV, 3, 38| recenti, requieto, qui nulla re ante consumptas vires ad 407 XLV, 1, 10| perseverantiam in exequenda re tam Decimi lenitas quam < 408 XLV, 1, 14| inutile esset, non esse e re publica populi Romani senatum 409 XLV, 2, 25| volebant peti, ut nullum de ea re scitum populi fieret aut 410 XLV, 2, 25| erat ius, ut agere de ea re sine rogatione ulla perlata 411 XLV, 4, 36| et> ad suadendum, ut in re minime dubia, haud quisquam 412 XLV, 4, 37| fuerit, Quirites, si ex alia re nulla aestimari posset, 413 XLV, 4, 43| apparebat, auctorem pro re posui. rex Gentius cum liberis 414 XLV, 4, 44| numquam eduxissent, nulla re memorabili gesta Romam ad