Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  27|        ad consulum ignominiam. Saevire inde utique consulum alter
 2      II,    3,  29|    lascivire magis plebem quam saevire. Id adeo malum ex provocatione
 3      II,    5,  44|     esse. Primum in dilectibus saevire solitos, eosdem in bello
 4      II,    5,  59|        Appi animus cum insuper saevire vellet contionemque advocaret,
 5    VIII,    5,  31|       quia id nequeat, in unum saevire. etenim invidiam tamquam
 6   XXVII,    8,  49|       malleo habebant; id, ubi saevire beluae ac ruere in suos
 7  XXVIII,    5,  22|     nihil relinquerent in quod saevire iratus hostis posset; ferrum
 8    XXIX,    4,  19| indulgere licentiae militum et saevire in eos. sententiam deinde
 9     XXX,    7,  42|        quo nihil ulterius sit, saevire populus Romanus velit. cum
10   XXXVI,    3,  20|       in unum Coronensem agrum saevire. revocato extemplo milite