Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  47|         hostibus viam clauserat. Ea desperatio Tuscis rabiem magis quam
 2     III,    1,   2|         contracti culpa periculi et desperatio futurae sibi postea fidei
 3     III,    9,  69| rebellassent, conscientia culpae ac desperatio inritaret, mora dimicandi
 4      IV,    1,   6|     candidati coepere, ut patricios desperatio primo inritata plebe apiscendi
 5       X,    4,  32|         ausi Samnites sunt - tantum desperatio ultima temeritatis facit -
 6     XXI,    1,   8|       constiterant. Hinc spes, hinc desperatio animos inritat, Poeno cepisse
 7     XXI,    4,  35|            incederet pigritiaque et desperatio in omnium voltu emineret,
 8  XXVIII,    4,  20|   Iliturgitanorum terrorque inde ac desperatio invaserat; et in diversis
 9   XXXIV,    3,  29|          marique instaret, tum vero desperatio Gorgopan quoque coegit id
10    XLII,    3,  30|              quosdam aes alienum et desperatio rerum suarum eodem manente