Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  30|              nec pugna deinde illis constare nec fuga explicari sine
 2       V,    6,  42|           quidem atque oculis satis constare poterant. Quocumque clamor
 3     VII,    6, 37b|         intenderent fugam, territis constare poterat; tantumque fugae
 4    VIII,    4,  19|     adversus validiorem hostem sana constare mens, nec ut longius a castris
 5      IX,    4,  17|           ille, quem qui ex regibus constare dixit unus veram speciem
 6       X,    3,  26|         provinciae sortem tueretur. Constare res incipit ex eo tempore
 7   XXIII,    2,  14| amicitiamque novam transeant, parum constare. Ita spatio sumpto legatos
 8     XXX,    5,  28|          crescebat nec satis certum constare apud animos poterat utrum
 9   XXXIX,    1,  10|      officinam esse; et iam biennio constare neminem initiatum ibi maiorem
10    XLIV,    2,  20|       abisse; nec animum eius regis constare satis visum. sicut omnia