Lib. Cap. Par.

1      II,    3,  23|     multo minaciter magis quam suppliciter ut senatum vocarent; curiamque
2     III,    5,  35|   plebe, cum qua contenderant, suppliciter petentes. Demissa iam in
3      IV,    5,  41| aetatis Capitolinus Quinctius, suppliciter orans ne se, brevi reliquo
4      IX,    8,  45|      pace Romam misere. Quibus suppliciter agentibus responsum est,
5  XXXIII,    2,  16|        dicendi facta principio suppliciter, procedente autem oratione,
6   XXXIV,    4,  40|  excedere castris iussit, dein suppliciter orantem advolutumque genibus
7   XXXVI,    4,  27|    salutis positam esse; et se suppliciter agentibus iis adfuturum
8  XXXVII,    1,   1|      quam in causa spei esset, suppliciter egerunt, veteribus benefactis
9    XLIV,    3,  42|       classe erant, tendentes, suppliciter vitam orabant; et cum scaphas