Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   2|           bellum propulsare posset in aciem copias eduxit. Secundum
  2       I,    3,  14|          transversam invadunt hostium aciem; addunt pavorem mota e castris
  3       I,    5,  23|           tamen si vana adferantur in aciem educit.~ Exeunt contra et
  4       I,    5,  27|               ratus est, erigit totam aciem, fluctuansque animo ut tereret
  5      II,    2,  10| circumspectant; pudor deinde commovit aciem, et clamore sublato undique
  6      II,    2,  12|              indicimus bellum. Nullam aciem, nullum proelium timueris;
  7      II,    3,  19|               Hunc quidem in secundam aciem Latini recepere; Aebutius
  8      II,    3,  20|            temere invectum in exsulum aciem ex transverso quidam adortus
  9      II,    3,  20|           manipulos aliquot in primam aciem secum rapit. Hos agmine
 10      II,    3,  30|           Consul Romanus nec promovit aciem, nec clamorem reddi passus
 11      II,    3,  31|             mediam turbaverat hostium aciem, quam, dum se cornua latius
 12      II,    5,  43|            plurimas, ita instruxisset aciem ut solo equitatu emisso
 13      II,    5,  46|               totamque moverunt secum aciem.~ ~47.
 14      II,    5,  47|        Manlius quoque ad restituendam aciem se ipse coram offert. Duorum
 15      II,    5,  49|                quamquam vix dirigendi aciem spatium Veientibus fuit;
 16      II,    5,  51|            Ianiculo ad castra hostium aciem erexit, foediusque inde
 17      II,    5,  59|            vinci voluit. Productus in aciem turpi fuga petit castra,
 18      II,    5,  64|          altero clamitans concitasset aciem. Impetu facto dum se putant
 19      II,    5,  65|        satiatusque somno productus in aciem fessum stando et vigiliis
 20      II,    5,  65|              locum ventum est, sistit aciem. Miles aegre teneri, clamare
 21      II,    5,  65|            clamore renovato commovent aciem; tum rursus impetu capto
 22     III,    1,   2|          bellum. In noctem imminentem aciem instruitis; longiore luce
 23     III,    1,   2|            die oriente sole redite in aciem; erit copia pugnandi; ne
 24     III,    1,   2|         cogebat. Non tamen sustinuere aciem Romanam Aequi; pulsique
 25     III,    1,   2|               increpare duces quod in aciem, qua pugnandi arte Romanus
 26     III,    2,  18|          praesidia collega instruebat aciem. Auctoritas viri moverat,
 27     III,    2,  18|            clivum Capitolinum erigunt aciem. Adiungitur et Tusculana
 28     III,    8,  61|         ordinibus elati ad novissimam aciem, pars libero spatio circumvecti,
 29     III,    8,  62|               morem posteroque die in aciem deducturum adfirmat. Reliquum
 30     III,    8,  62|             die simul instrui Romanam aciem Sabini videre et ipsi, iam
 31     III,    8,  62|          adiuvere; nam cum aequassent aciem, duo extra ordinem milia
 32     III,    9,  70|          Sulpicius per mediam hostium aciem cum equitatu perrupit. Unde
 33     III,    9,  70|        temporis in aversam incursando aciem ancipiti terrore dissipasset
 34     III,    9,  70|             fuit. Tunc adorti peditum aciem, nuntios ad consules rei
 35      IV,    3,  17|           interposito. Postero die in aciem eduxit.~ ~18.
 36      IV,    3,  18|            intulit signa; ante mediam aciem cum equitatu magister equitum
 37      IV,    4,  28|           altera subsidia et secundam aciem adortus, circumagenti se
 38      IV,    4, 31a|          locum hosti; incertam namque aciem, signum aliis dari, receptui
 39      IV,    5,  32|               occasione quam pugna in aciem processissent, cunctatus
 40      IV,    5,  32|              signa profert peditumque aciem instructam pleno gradu in
 41      IV,    5,  33|             utramque mirabundam in se aciem vertisset, dictator exclamat
 42      IV,    5,  37|         Volscus inferre signa, urgere aciem, plus caedis hostium videre
 43      IV,    5,  40|         inisse aut firmasse subsidiis aciem aut ullo boni consulis functum
 44      IV,    5,  43|          trepidam tantum ostendissent aciem Aequi, turpi fuga funduntur,
 45       V,    3,  18|      trepidatione militibus collectis aciem restituit; nec se tamen
 46       V,    4,  28|           sustulit, cum perequitasset aciem promissa repetens, tantum
 47       V,    6,  36|              Q. Fabius, evectus extra aciem equo, ducem Gallorum, ferociter
 48       V,    6,  36|          Galli agnovere, perque totam aciem Romanum legatum esse signum
 49       V,    6,  38|       auspicato nec litato, instruunt aciem, diductam in cornua ne circumveniri
 50       V,    6,  38|             et vix cohaerentem mediam aciem haberent. Paulum erat ab
 51       V,    6, 49a|              fas sit. Instruit deinde aciem, ut loci natura patiebatur,
 52      VI,    2,   7|              militis Romani. Quod ubi aciem iam instruenti Camillo centuriones
 53      VI,    2,   7|             et ante signa obversus in aciem ordines interequitans: '
 54      VI,    2,   8|              Camilli iussu in hostium aciem ferunt idque ut repeteretur
 55      VI,    2,   8|      terroremque non in primam tantum aciem sed etiam ad subsidiarios
 56      VI,    2,   8|           ostentans vincentem ceteram aciem. Iam inclinata res erat,
 57      VI,    3,  12|               teneas; ubi haerere iam aciem conlato pede videris, tum
 58      VI,    3,  13|               oculis utramque metiens aciem temere proelium iniit, temere
 59      VI,    3,  13|              fugaque per agros spargi aciem hostium animadversum est,
 60      VI,    4,  22|        Romanos senserunt, extemplo in aciem procedunt nihil dilaturi
 61      VI,    4,  23|         castris tantum suis explicare aciem sed procedere in medium
 62      VI,    4,  23|           preces auditae sunt. primam aciem auctor pugnae instruit,
 63      VI,    4,  24|               tergo clivus erat inter aciem et castra; et, quod multitudo
 64      VI,    4,  24|              valle Romanam inclinavit aciem. instant Volsci recentes
 65      VI,    4,  24|            circumagi signa obvertique aciem viderunt in hostem et dux,
 66      VI,    4,  24|               alacri clamore pervasit aciem. neque alter tribunus rei
 67      VI,    4,  24|           collega restituente peditum aciem ad equites, non castigando -
 68      VI,    4,  29|        concitatis equis invade mediam aciem; ego cum legionibus in turbatos
 69      VI,    5,  32|              Satricum duxere. ubi cum aciem instructam hostium loco
 70     VII,    1,   7|        Romanis impetu turbare hostium aciem. Postquam equestris pugna
 71     VII,    2,  12|             egressi consules utrimque aciem subeuntium iam muros adgrediuntur;
 72     VII,    2,  13|                si quis det signum, in aciem educat, ut viris ac Romanis
 73     VII,    2,  14|           radicibus montium extendere aciem coepit sedulo, ut adversus
 74     VII,    2,  15|              labantem una parte vidit aciem, signa in laevum cornu confert,
 75     VII,    2, 17a|         intulissent, averterunt totam aciem castrisque etiam eo die
 76     VII,    4,  23|         proelium initura explicuisset aciem, postquam neque in aequum
 77     VII,    4,  26|               non committentium se in aciem videbantur, dictatorem comitiorum
 78     VII,    5,  32|             sua quemque fretos ire in aciem debere, tum etiam intueri
 79     VII,    5,  33|                quacumque incessero in aciem hostium, ferro viam facientem,
 80     VII,    5,  33|               legionibusque in mediam aciem aperiunt viam. Primus omnium
 81     VII,    6, 37b|             mora pugnae futura esset, aciem instruit; deinde, postquam
 82     VII,    6,  42|             ortam sed repente, eum in aciem armati exercitus processissent,
 83    VIII,    2,  8b|           certamine, cum descensum in aciem est, ea severitas profuit.
 84    VIII,    2,  8b|             manum; eo et in postremam aciem reiciebantur. ubi his ordinibus
 85    VIII,    2,  8b|         victos insecuti novam repente aciem exsurgentem, auctam numero,
 86    VIII,    2,  8b|          eodemque ordine instruxerant aciem; nec vexilla cum vexillis
 87    VIII,    2,   9|                priusquam educerent in aciem, immolaverunt. Decio caput
 88    VIII,    2,   9|               ordinibus processere in aciem; Manlius dextro, Decius
 89    VIII,    2,   9|               deinde in totam penitus aciem pervasit. evidentissimum
 90    VIII,    2,  10|              perventumque ad extremam aciem, tum consul triariis 'consurgite
 91    VIII,    2,  11|            vere Martem belli utramque aciem pari caede prostravisse
 92    VIII,    5,  29|              tecta hostium sataque in aciem invitos extraxit; et ita
 93    VIII,    5,  36|            habitum sit; ita instruxit aciem [loco ac subsidiis], ita
 94    VIII,    6,  38|           copiam esse videt, instruit aciem impedimentis ex agmine remotis.
 95    VIII,    6,  39|               alis ab tergo pedestrem aciem adoritur. clamor inde novus
 96    VIII,    6,  39|       turbataque signa et fluctuantem aciem vidit, tum appellare, tum
 97      IX,    3, 12b|          Publilio certamen; itaque in aciem copias educunt.~ ~13.
 98      IX,    3,  13|            ira eadem, quae per mediam aciem hostium tulerat, et in castra
 99      IX,    3,  14|              manere nec descendere in aciem nec extra vallum arma ferre;
100      IX,    3,  16|      subsidiis suos duxerat in primam aciem; quem cum inambulans ante
101      IX,    4,  17|              tempus pugnae deligeret, aciem instrueret, subsidiis firmaret.
102      IX,    5,  21|            erat, tamen utrimque tutam aciem dictator habuit, quia et
103      IX,    5,  21|            moenia compulit; tum totam aciem in Samnites obvertit. Ibi
104      IX,    6,  27|            suae videbantur. Itaque in aciem procedunt equitibus in cornua
105      IX,    6,  27|             quam ad proelium starent: aciem pedite tutam fore. Consulum
106      IX,    6,  27|              reservabantur, in primam aciem extemplo emisit universique
107      IX,    6,  27|         universam ab ea parte avertit aciem. In eo cornu non Poetelius
108      IX,    6,  31|           adversus imminentem hostium aciem. Ibi paulum laboris fuit,
109      IX,    7,  32|           propositum est armatique in aciem procedunt. Quod postquam
110      IX,    7,  32|           haud procul hoste instruxit aciem. Aliquamdiu intenti utrimque
111      IX,    7,  35|          fluctuantemque et instabilem aciem redintegrato clamore strictis
112      IX,    8,  39|        consule veteribus militibus in aciem copias eduxit. Nec hostes
113      IX,    8,  40|         ordines et haud dubie impulit aciem. Quod ubi sensit dictator, "
114      IX,    8,  40|          parte utraque circumvasisset aciem et ad terrorem hostium legiones
115      IX,    8,  41|          armatique milites ex acie in aciem transferri et, sicubi est
116      IX,    8,  41|            iubentium per totam fertur aciem. Itaque inter ipsum certamen
117      IX,    8,  43|            eos, cum cottidie signa in aciem consul proferret, elicere
118      IX,    8,  43|           iussis raptimque eductis in aciem militibus transversam hostium
119      IX,    8,  43|         militibus transversam hostium aciem atque alio certamine occupatam
120      IX,    8,  44|               legionibus defessam iam aciem hostium improviso invadit.
121      IX,    8,  45|          trepidare. Alius exeundum in aciem, alii castra tuenda censent:
122       X,    2,  12|      reliquerunt. Romanus egressus in aciem, ubi profectione hostium
123       X,    2,  14|         militum, cum quibus ad primam aciem procurrerat, ire ad equites
124       X,    2,  19|            exciret. Armis arreptis in aciem descendunt. Et Volumnius
125       X,    3,  26|           inter urbem et castra erat, aciem erexit; sed, ut in re subita,
126       X,    3,  27|             miscerentur omnes neve in aciem descenderet simul; Samnitibus
127       X,    3,  28|        pontificem, quem descendens in aciem digredi vetuerat ab se,
128       X,    3,  28|      confertissimam cernebat Gallorum aciem, concitat equum inferensque
129       X,    3,  29|           vocare Decium devotam secum aciem furiarumque ac formidinis
130       X,    3,  29|           Samnites impetum praeterque aciem ipsam Gallorum relictis
131       X,    3,  29|               tergo Gallicam invadere aciem; tertiae deinde legionis
132       X,    4,  36|           quisque ordinibus instruunt aciem. Iam exiguum inter duas
133       X,    4,  36|             fuga coepta totam avertit aciem Romanam; iamque in terga
134       X,    4,  36|        circumagendi signa vertendique aciem a castris in hostem fuit.
135       X,    5,  39|           candore tunicarum fulgentem aciem ubi res ferro geratur cruentari.
136       X,    5,  39|             atque argenteam Samnitium aciem a parente suo occidione
137       X,    5,  40|        proponit. Exeunti iam forte in aciem nuntiat perfuga viginti
138     XXI,    5,  39|        castris, priusquam educeret in aciem, adhortandorum militum causa
139     XXI,    5,  40|       exercitum, milites, educerem in aciem quem in Gallia mecum habui,
140     XXI,    5,  43|           quam imperator, procedam in aciem adversus ignotos inter se
141     XXI,    5,  46|            inter subsidia ac secundam aciem. Inde equitum certamen erat
142     XXI,    6,  53|               aegrum memoria volneris aciem ac tela horrere. Sed non
143     XXI,    6,  55|     corporibusque arma capit atque in aciem procedit. Baliares locat
144     XXI,    6,  55|       elephanti iam in mediam peditum aciem sese tulerant et Mago Numidaeque,
145     XXI,    7,  60|          conspectu hostium positis in aciem eduxit. Nec Romano differendum
146    XXII,    1,   6|               ostendere foede Romanam aciem. Itaque ne in conspectos
147    XXII,    2,  12|               quin Poenus educeret in aciem copiamque pugnandi faceret.
148    XXII,    3,  19|               ad instructam per litus aciem suorum perfugere; duae tamen
149    XXII,    3,  20|               hostium erat armatamque aciem toto praetentam in litore
150    XXII,    4,  28|      equitumque iam iustam expleverat aciem, ac totis utrimque viribus
151    XXII,    4,  29|               confugerunt ad integram aciem; qui plures simul terga
152    XXII,    6,  43|            praecipue futurum erat cum aciem dirigerent, ipsi aversi
153    XXII,    6,  44|            pugnandi consules, dirigit aciem lacessitque Numidarum procursatione
154    XXII,    6,  45|       transirent flumen dirigerentque aciem tenuerit Romanos quod summa
155    XXII,    6,  46|              magna ex parte] crederes aciem; ita armati erant armis
156    XXII,    6,  46|               dextro Maharbal; mediam aciem Hannibal ipse cum fratre
157    XXII,    6,  47|     fugientium agmen in mediam primum aciem inlati, postremo nullo resistente
158    XXII,    6,  48|           hostium proiectis in mediam aciem accepti ductique ad ultimos
159    XXII,    6,  48|            aversam adoriuntur Romanam aciem, tergaque ferientes ac poplites
160   XXIII,    2,  11|                dictatorem, quia se in aciem nunquam commiserit, unicum
161   XXIII,    2,  16|           oppugnandae urbis in primam aciem adferre, satis fidens, si
162   XXIII,    2,  16|               terroris tumultusque in aciem mediam intulerant, cum duabus
163   XXIII,    4,  29|            levibus proeliis nec ut in aciem exirent: tandem uno eodemque
164   XXIII,    4,  29|             cinxere. Hasdrubal mediam aciem Hispanis firmat; in cornibus,
165   XXIII,    4,  29|               simul inclinatam mediam aciem Mauri Numidaeque videre,
166   XXIII,    5, 37a|             proelio ratus certaturum, aciem inter castra atque urbem
167   XXIII,    6,  40|          inita; postremo descensum in aciem. Signis conlatis iusto proelio
168   XXIII,    6,  44|   animadvertit Marcellus, extemplo in aciem copias eduxit; neque Hannibal
169   XXIII,    6,  44|        commissum revocavit. Et Nolani aciem Romanam auxerunt, quos conlaudatos
170    XXIV,    2,   8|            sit, eadem vos cura qua in aciem armati descenditis inire
171    XXIV,    2,  15|     conveniunt. sole orto Gracchus in aciem copias educit nec hostes
172    XXIV,    3,  17|                postero die Romanus in aciem descendit, Poenus tacita
173    XXIV,    6,  42|            iterum Scipio lecticula in aciem inlatus conflixit nec dubia
174     XXV,    1,   4|                contra populum Romanum aciem instruxisse, locum occupasse
175     XXV,    1,   6|           milites utique morituros in aciem misistis? ad Alliam prope
176     XXV,    3, 15a|              exploratores comperto in aciem copias educit, et fraudis
177     XXV,    4,  19|              die quam venit copias in aciem eduxit, haudquaquam dubius,
178     XXV,    4,  21|         praetoris signis convolsis in aciem exirent; nec res magis ulla
179     XXV,    4,  21|            praeparatis, prima luce in aciem copias educit; nec Fulvius
180     XXV,    4,  21|           temeritate qua processum in aciem est instruitur ipsa acies
181     XXV,    6,  34|          gaudio cum clamore per totam aciem nuntiantes discurrunt imperatorem
182     XXV,    6,  37|               concitatam repressisset aciem. inde in castra avidos adhuc
183     XXV,    6,  40|              ut transgressi flumen in aciem exirent: nam si Muttinem
184    XXVI,    1,   3|               poscentes, productos in aciem non eo quo voluerint, quia
185    XXVI,    1,   5|           pervasit; ruperatque mediam aciem Romanorum et in ancipiti
186    XXVI,    1,   5|          minore conatu quam condensam aciem rupissent in castra inrupturos -
187    XXVI,    2,  11|      transgressus Anienem Hannibal in aciem omnes copias eduxit; nec
188    XXVI,    2,  11|          grandine mixtus ita utramque aciem turbavit ut vix armis retentis
189   XXVII,    1,   2|       fidentis speciem, quod prior in aciem eduxit; nec detractavit
190   XXVII,    1,   2|              efferri vidit. ita tamen aciem instruxerunt ut Poenus dextrum
191   XXVII,    3,  12|            opere perfecto extemplo in aciem legiones educebat. Hannibal
192   XXVII,    3,  12|               luce prima Marcellus in aciem copias eduxit; nec Hannibal
193   XXVII,    3,  12|             orientem solem et Romanam aciem in campis videndam esse;
194   XXVII,    3,  12|     duodevicesimam legionem in primam aciem inducit. dum alii trepide
195   XXVII,    3,  13|                et vos crastino die in aciem educam ut victores potius
196   XXVII,    3,  13|               amisissent se in primam aciem inducturum; edicere iam
197   XXVII,    3,  13|         excitarentur animi militum in aciem procedunt.~ ~14.
198   XXVII,    3,  14|           praeerant: Marcellus mediam aciem hortator testisque praesens
199   XXVII,    3,  14|         Hannibal elephantos in primam aciem induci iussit, si quem inicere
200   XXVII,    3,  14|            erant nudaverant una parte aciem, latiusque fuga manasset
201   XXVII,    3,  14|       perturbatam transcursu beluarum aciem signa inferunt Romani pedites
202   XXVII,    4,  18|           stantem pro castris hostium aciem vidit, equites Numidas leviumque
203   XXVII,    4,  18|            loco et cum caede magna in aciem altiore superstantem tumulo
204   XXVII,    4,  18|               adversus mediam evadere aciem victoribus ceteras copias
205   XXVII,    4,  19|               armis equoque sumpto in aciem exisse; ibi prolapso equo
206   XXVII,    5,  25|             feroces prope cottidie in aciem exire haud dubia spe, si
207   XXVII,    7,  41|              cupiens totis viribus in aciem descendebat. tum consul
208   XXVII,    7,  41|           omnes peditum equitumque in aciem eduxit. paulo post et ab
209   XXVII,    7,  42|           Poenus quievit: Romanus, in aciem copiis eductis postquam
210   XXVII,    8,  46|          signum dandum et exeundum in aciem abutendumque errore hostium
211   XXVII,    8,  46|            proponitur confestimque in aciem procedunt.~ ~47.
212   XXVII,    8,  48|         pugnam futuram cernebat, post aciem circumducit, et non hostibus
213  XXVIII,    3,  14|              sunt, prior Hasdrubal in aciem copias eduxit, deinde et
214  XXVIII,    3,  14|             aut vox ulla orta. mediam aciem hinc Romani illinc Carthaginienses
215  XXVIII,    3,  14|             pro cornibus ante Punicam aciem elephanti castellorum procul
216  XXVIII,    3,  14|            firmatis, sociis in mediam aciem acceptis. Hasdrubal clamore
217  XXVIII,    3,  14|             prope in vicem fiebat, in aciem peditum tutus receptus erat;
218  XXVIII,    3,  14|          auderent ne aperirent mediam aciem venienti ex adverso hosti.
219  XXVIII,    3,  15|           corpora firmarent raptim in aciem exire; et ad id sedulo diem
220  XXVIII,    3,  15|      consternati e cornibus in mediam aciem sese intulerant. fessi igitur
221  XXVIII,    3,  15|               adversum collem erigere aciem Romanis; deinde ut inferri
222  XXVIII,    5,  22|              instruendum dato tempore aciem direxisset. ibi quoque trepidatum
223  XXVIII,    6,  33|             prima luce postero die in aciem processere. non capiebat
224  XXVIII,    6,  33|             partes omnis equitatus in aciem descendit: quod reliquum
225  XXVIII,    6,  33|           statuit quia latius pandere aciem non poterat. moram pugnandi
226    XXIX,    1,   2|              procul a castris Romanis aciem ostendere. medii Ausetani
227    XXIX,    1,   2|                inter cornua et mediam aciem intervalla patentia satis
228    XXIX,    1,   2|       dehiscentem intervallis hostium aciem equites emisisset, Ser.
229    XXIX,    1,   2|       legionem ex subsidiis in primam aciem firmamentum ducit, postquam
230    XXIX,    1,   2|       perculsos invadant neu restitui aciem patiantur. non sustinuissent
231    XXIX,    2,   7|             muris ad terrorem hostium aciem ostendisset, cum equitibus
232    XXIX,    6,  29|           positis descendere regem in aciem ac dimicare de regno coegit.
233    XXIX,    6,  33|               adversum montem erectam aciem ducit. Masinissa fiducia
234    XXIX,    7, 36b|             animos faceret. in primam aciem suas legiones Sempronius
235     XXX,    2,   8|               fecerunt: quarto die in aciem utrimque descensum est.
236     XXX,    2,   8|          locatis Celtiberos in mediam aciem adversus signa legionum
237     XXX,    2,  10|            esse poterant in postremam aciem receptis prope terram, onerariarum
238     XXX,    2,  11|            dantes intercursu stabilem aciem fecit absterruitque effuse
239     XXX,    3,  18|         tertia decima legio in primam aciem inducta proelium dubium
240     XXX,    3,  18|          elephantos iam etiam peditum aciem turbantes invadunt; in quos
241     XXX,    3,  18|        frustra emisso, omnes retro in aciem suorum averterunt; quattuor
242     XXX,    6,  32|               modo suam, modo hostium aciem, cum oculis magis quam ratione
243     XXX,    6,  32|                ea illis exeuntibus in aciem portendisse deos. adesse
244     XXX,    6,  32|         principes; triariis postremam aciem clausit.~ ~33.
245     XXX,    6,  33|       intervallo relicto subsidiariam aciem Italicorum militum - Bruttii
246     XXX,    6,  33|       terrorem nudavitque ab ea parte aciem equestri auxilio. paucae
247     XXX,    6,  34|          extemplo movere loco hostium aciem Romani. ala deinde et umbonibus
248     XXX,    6,  34|      novissimis primos ut semel motam aciem sensere, quod ipsum vim
249     XXX,    6,  34|           partim refugere in secundam aciem, partim non recipientes
250     XXX,    6,  34|            ita perculsos iratosque in aciem accepere sed densatis ordinibus
251     XXX,    6,  34|           milite sinceram et integram aciem miscerent.~ Ceterum tanta
252     XXX,    6,  34|      coeperant vagam ante se cernendo aciem. quod Scipio ubi vidit receptui
253     XXX,    6,  34|               et sauciis in postremam aciem subductis principes triariosque
254     XXX,    6,  35|        revertentes in aversam hostium aciem incurrere. is demum equitum
255     XXX,    6,  35|               perfugit, omnia et ante aciem et in proelio priusquam
256     XXX,    6,  35|         laudem adeptus singulari arte aciem eo die instruxisse: elephantos
257     XXX,    6,  35|      auxiliares ante Carthaginiensium aciem ne homines mixti ex conluvione
258     XXX,    6,  35|            hostes essent in postremam aciem summotos, intervallo quoque
259    XXXI,    2,  17|        delecti primum qui, ubi caesam aciem suorum pro diruto muro pugnantem
260    XXXI,    3,  21|         repetivere; et postero die in aciem progressi. nec Romanus moram
261    XXXI,    3,  21|          cornibus et amplecti hostium aciem, quod in multitudine adversus
262    XXXI,    3,  21|         praetor, ut et ipse dilataret aciem, duas legiones ex subsidiis
263    XXXI,    3,  21|              emittat nec circuire eos aciem patiatur; simul et ipse,
264    XXXI,    3,  21|              mediam diductis cornibus aciem Gallorum vidit, signa inferre
265    XXXI,    3,  24|               ut et oppidani derigere aciem a foro ad portam possent
266    XXXI,    3,  24|             scirentque ibi signa, ibi aciem esse debere ubi rex esset,
267    XXXI,    3,  24|              ducebat. aliquantum ante aciem cum equitibus paucis evectus
268    XXXI,    4,  27|          coniectis in medium sarcinis aciem direxisset, non tulere impetum
269    XXXI,    5,  34|           tertio die Romanus omnes in aciem copias eduxit.~ ~35.
270    XXXI,    5,  36|              consul omnibus copiis in aciem descendit ante prima signa
271    XXXI,    5,  43|             conversis signis direxere aciem, aequa pugna iusto proelio
272   XXXII,    4,  30|               sociorum. Itaque cum in aciem eduxissent, neutrum iis
273  XXXIII,    1,   8|              educeret omnes copias in aciem. idem et Romanus, magis
274  XXXIII,    1,   9|               aversum invadit. nullam aciem ab tergo adortus non turbasset;
275  XXXIII,    2,  15|        egressus super flumen instruit aciem. ceterae copiae vix conligi
276  XXXIII,    2,  18|         propinquo locatis extemplo in aciem descensum est. Dinocrates
277   XXXIV,    2,  14|           quantum inter castra sua et aciem hostium relictum erat loci
278   XXXIV,    2,  17|            immissus turbavit extemplo aciem eorum. pedestre proelium
279   XXXIV,    3,  29|             tumuli ab urbe instructam aciem ostendisset et ex altera
280    XXXV,    1,   3|          agrum sociorum tutabatur: in aciem exire non audebat novo milite
281    XXXV,    1,   3|               multitudine freti et in aciem exibant, parati de summa
282    XXXV,    1,   4|             Liguribus erat. consul in aciem exibat, hostes pugnam detractabant;
283    XXXV,    1,   5|            esset. equites earum extra aciem in locum patentem Q. et
284    XXXV,    1,   5|        subducta est, dextra in primam aciem subiit. sol ingenti ardore
285    XXXV,    1,   5|           turbavit, deinde dissipavit aciem Gallorum, non tamen ut terga
286    XXXV,    3,  29|               iussit: ipse tamquam in aciem cum robore exercitus egressus
287    XXXV,    4,  35|               non posse; elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam.
288   XXXVI,    3,  18|             pugnae proposito instruit aciem consul, arta fronte, ad
289   XXXVI,    5,  34|              Philippum autem, qui non aciem, non signa hostium vidit,
290  XXXVII,    4,  23|              Eudamus postquam hostium aciem instructam et paratam ad
291  XXXVII,    4,  29|               agmine veniens, et ipsa aciem adversam explicuit laevo
292  XXXVII,    4,  30|           bello valuit. mediam namque aciem hostium Romani cum rupissent,
293  XXXVII,    5,  37|           quam ut suadeam, ne ante in aciem descendat, quam in castra
294  XXXVII,    6,  39|               habebant. Romani mediam aciem, cornua Latini tenuerunt;
295  XXXVII,    6,  39|               extra hanc velut iustam aciem a parte dextra consul Achaeorum
296  XXXVII,    6,  41|              se perturbaturum hostium aciem Antiochus crediderat, in
297  XXXVII,    6,  42|    phalangitas erant, usque ad mediam aciem terror pervenit. ibi simul
298  XXXVII,    6,  45|               castra regia, priusquam aciem videremus, cum communis
299 XXXVIII,    3,  26|               Trocmi, mediam tenebant aciem, milia hominum quinquaginta;
300 XXXVIII,    3,  26|               telorum coniecta obruit aciem Gallorum. Nec aut procurrere
301 XXXVIII,    3,  26|              et alia turba auxiliorum aciem promovit.~ ~27.
302 XXXVIII,    5,  46|       inferiore pedibus paene hostium aciem subiecit. Ut non tela ex
303   XXXIX,    1,   2|        fatigavit, postremo coactos in aciem descendere iusto proelio
304   XXXIX,    3,  30|              paulatim omnes copiae in aciem eductae sunt. in eo tumultuario
305   XXXIX,    3,  30|              erat castra communiendi, aciem instruxerunt. in medio locatae
306   XXXIX,    3,  31|       urgebant. ibi postquam laborare aciem Calpurnius praetor vidit,
307   XXXIX,    3,  31|           hostium, qui mediam urgebat aciem, ab latere incurrit. Quinctius
308   XXXIX,    3,  31|           permulti, maxime qui mediam aciem tenuerant.~ ~32.
309      XL,    3,  25|            spatium nec ad explicandam aciem locus esset. conferti in
310      XL,    3,  25|        venturos scisset et educere in aciem potuisset, intra vallum
311      XL,    3,  30|          continuum et illi eodem loco aciem instructam tenuerunt <et>
312      XL,    3,  32|          conspexere, deinde per totam aciem vulgatum est castra amissa
313      XL,    4,  48|            ipsum intra vallum habebat aciem. itaque tantum moratus,
314      XL,    4,  58|          fulguribus praestringentibus aciem oculorum, sed fulmina etiam
315     XLI,    1,   2|               iis, quam erat, hostium aciem ostendit. qua territi utriusque
316     XLI,    3,  26|              extra vallum, ut pandere aciem et exaequari cornibus hostium,
317    XLII,    1,   7|      cernebant, progressi ante portas aciem struxerunt. nec consul,
318    XLII,    1,   7|               equitum mediam traiecit aciem et ad terga pugnantium pervasit.
319    XLII,    5,  57|             plus possent, conversuros aciem.~ ~58.
320    XLII,    5,  58|               armaturam; mediam autem aciem cum delectis equitibus extraordinariis
321    XLII,    5,  58|              ab tergo inter postremam aciem ac vallum steterunt.~ ~59.
322    XLII,    5,  59|           Perseus, in mediam invectus aciem, Graecos primo impetu avertit;
323    XLII,    5,  64|               et] extemplo circumegit aciem et prima impedimenta ire,
324    XLIV,    1,   4|             loci satis ad explicandam aciem fuisset; <sed> iugum montis
325    XLIV,    3,  37|      equitibus cum levi armatura ante aciem hosti oppositis sine tumultu
326    XLIV,    3,  37|         propositum pugnae exeundum in aciem fuisset. tertia demum hora
327    XLIV,    3,  38|              die explicatam intuentis aciem animadvertisse certum habeo.
328    XLIV,    3,  38|            nocte mansimus, exituri in aciem hodierno aut summum crastino
329    XLIV,    3,  38|           arma capere iubeas atque in aciem plenum virium, vigentem
330    XLIV,    3,  38|             summum otium instruxerant aciem, praeparaverant animos,
331    XLIV,    3,  39|                            At hercule aciem quidem inconditam inordinatamque
332    XLIV,    3,  39|           neque mansurum eum neque in aciem copias educturum fuisse
333    XLIV,    3,  41|            erat, inplevit legio atque aciem hostium interrupit. a tergo
334    XLIV,    3,  41|               se hastis nec confertam aciem sustinuissent.~ ~42.
335     XLV,    4,  37|             die et iter fecisti et in aciem ex itinere existi; ne victorem