Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  10|                 nomen Caeninum in agrum Romanum impetum facit. Sed effuse
  2       I,    5,  22|              inquit, "regi vestro regem Romanum deos facere testes, uter
  3       I,    5,  23|               ingenti exercitu in agrum Romanum impetum fecere.~ Castra
  4       I,    5,  24|              tum ille Diespiter populum Romanum sic ferito ut ego hunc porcum
  5       I,    5,  28|                 etiam rei moti ut regem Romanum contionantem audirent proximi
  6       I,    6,  32|                cum incursionem in agrum Romanum fecissent repetentibus res
  7       I,    6,  32|              responsum reddunt, desidem Romanum regem inter sacella et aras
  8       I,    6,  32|                 Latini adversus populum Romanum Quiritium fecerunt deliquerunt,
  9       I,    9,  51|                  Haec Aricinus in regem Romanum increpans ex concilio abiit.
 10       I,    9,  52|              Albana cum colonis suis in Romanum cesserit imperium; ceterum
 11       I,    9,  56|        sciscitandi ad quem eorum regnum Romanum esset venturum. Ex infimo
 12      II,    1,   2|           vinceret: non credere populum Romanum solidam libertatem reciperatam
 13      II,    2,   6|                se regem, augentem bello Romanum imperium, a proximis scelerata
 14      II,    2,   6|           Tarquinium. Postquam in agrum Romanum ventum est, obviam hosti
 15      II,    2,   6|                  sed etiam ab sua parte Romanum pepulit.~ ~7.
 16      II,    2,   7|        cecidisse in acie; vincere bello Romanum. Ita certe inde abiere,
 17      II,    2,  11|            brevique adeo infestum omnem Romanum agrum reddidit ut non cetera
 18      II,    2,  12|              indignum videbatur populum Romanum servientem cum sub regibus
 19      II,    2,  12|                et facere et pati fortia Romanum est. Nec unus in te ego
 20      II,    2,  15|           vellent. Non in regno populum Romanum sed in libertate esse. Ita
 21      II,    3,  19|              volnere praeter dictatorem Romanum excessit. In Postumium prima
 22      II,    3,  24|                quo edixit ne quis civem Romanum vinctum aut clausum teneret,
 23      II,    4, 33b|              fuit. Cum subito exercitum Romanum Coriolos obsidentem atque
 24      II,    4,  39|           positis, populatur inde agrum Romanum, custodibus inter populatores
 25      II,    4,  40|               adiunctis Aequis in agrum Romanum; sed Aequi Attium Tullium
 26      II,    5,  44|    magistratibus morem in castra quoque Romanum militem sequi. Proximo bello
 27      II,    5,  45|              hac pugna iurant. Consulem Romanum miles semel in acie fefellit:
 28      II,    5,  49|         levitate, ante deductum Cremera Romanum praesidium paenituit.~ ~
 29      II,    5,  51|                 arce Ianiculo passim in Romanum agrum impetus dabant; non
 30      II,    5,  55|                   quoniam tribuni civem Romanum in conspectu suo virgis
 31      II,    5,  59|              Appium habiturum exercitum Romanum quod adversus Fabium consulem
 32      II,    5,  59|              capi tantum castra militem Romanum noluisse, alioqui gaudere
 33     III,    1,   5|           exercitus ad populandum agrum Romanum missa urbemque ipsam, si
 34     III,    3,  21|             adhortor ut et ipse populum Romanum hac licentia arceas, et
 35     III,    4,  27|           posset; consulem exercitumque Romanum obsideri, tertium diem iam
 36     III,    5,  34|                 leges habiturum populum Romanum quas consensus omnium non
 37     III,    6,  38|               manu incursionem in agrum Romanum fecere; lateque populati
 38     III,    6, 48a|           Vergini, cuius testem populum Romanum habeat, sed certis quoque
 39     III,    8,  56|            communi iure civitatis civem Romanum die dicta postulare ut dicere
 40     III,    9,  71|          cladibus fessi iudicem populum Romanum cepere. Cum ad causam orandam
 41     III,    9,  72|           imagine Scaptium; sed populum Romanum quadruplatoris et interceptoris
 42      IV,    1,   3|           patricium sed ne civem quidem Romanum, ex Sabino agro accitum,
 43      IV,    1,   3|                 virtus, crevit imperium Romanum. Paeniteat nunc vos plebeii
 44      IV,    3,  21|       populabundi descenderent in agrum Romanum. Deinde Veientium exercitu
 45      IV,    4,  30|               iterum. Veientes in agrum Romanum excursiones fecerunt. Fama
 46      IV,    5,  32|                gaudium fore, et populum Romanum intellecturum quanto melius
 47      IV,    6,  58|               ne priusquam ipsi senatum Romanum adissent, Veios iretur.
 48       V,    1,   2|                 urbem tutantes, militem Romanum in opere ac labore, nivibus
 49       V,    1,   6|                 tandem finitimi populum Romanum eum esse putent cuius si
 50       V,    1,   6|             nominis nostri ut exercitum Romanum non taedium longinquae oppugnationis,
 51       V,    2,  11|              coercitos esse, et populum Romanum tribunos creasse qui non
 52       V,    2,  13|              copiae Capenates in vallum Romanum versos ab tergo adgrediuntur;
 53       V,    3,  15|                 nunquam potiturum Veiis Romanum. quod primo velut temere
 54       V,    3,  16|                esse, praedatum in agrum Romanum cohortes expeditas mittunt:
 55       V,    5,  30|           captivo solo habitare populum Romanum et victrice patria victam
 56       V,    5,  30|               exsulem, extorrem populum Romanum ab solo patrio ac dis penatibus
 57       V,    5,  33|                pugnavere. Tuscorum ante Romanum imperium late terra marique
 58       V,    6, 35b|          consanguineos adversus populum Romanum non defendissent, legatos
 59       V,    6,  36|            agnovere, perque totam aciem Romanum legatum esse signum datum
 60       V,    6,  39|               munito deos hominesque et Romanum nomen defendere; flaminem
 61       V,    6,  45|               miseriti sunt ut in agrum Romanum eo tempore incursiones facerent,
 62      VI,    1,   2|                  ad exstinguendum nomen Romanum arma ceperant: hinc Etruriae
 63      VI,    1,   2|                etiam inter socios nomen Romanum laborare, placuit eiusdem
 64      VI,    3,  12|                 unicuique deos esse qui Romanum adiuvent deos qui secundis
 65      VI,    4,  21|          incitata ut praedatum in agrum Romanum exirent. haec nova iniuria
 66      VI,    4,  23|              eis neque se neque populum Romanum aut consilii sui aut fortunae
 67      VI,    4,  27|               nec addici quemquam civem Romanum ob creditam pecuniam passuros
 68      VI,    5,  31|                fines popularique passim Romanum agrum attulere. in qua trepidatione
 69      VI,    5,  36|                 Romanus esset, et agrum Romanum aliquotiens incursavere
 70      VI,    5,  37|                nec ullius eorum populum Romanum paenituisse. consulatum
 71      VI,    5,  37|              perventum sit, tum populum Romanum vere exactos ex urbe reges
 72     VII,    1,   6|               dubitantes an ullum magis Romanum bonum quam arma virtusque
 73     VII,    2,  10|             Manli, esto. Perge et nomen Romanum invictum iuvantibus dis
 74     VII,    2, 17a|                 incessu furiali militem Romanum insueta turbaverunt specie.
 75     VII,    3,  19|              inde populabundos in agrum Romanum venturos esse. Censuit igitur
 76     VII,    3,  20|         maleficiis florentemque populum Romanum ac felicissimum bello sibi
 77     VII,    5,  32|                 adfirmare eadem fortuna Romanum Campano laturum opem qua
 78     VII,    5,  36|        tumultumque Samnitium praesidium Romanum obviis custodibus caesis
 79     VII,    6,  40|                Volscorum legiones, quia Romanum habebant ducem, quieverunt:
 80    VIII,    1,   2|             amicitia esset, per populum Romanum stetisse nec contradici
 81    VIII,    1,   2|             iisdem, quibus usi adversus Romanum bellum fuerant, contra Sidicinos
 82    VIII,    1,   3|               Samnites quidnam facturum Romanum censerent dimisit, ita Campanos
 83    VIII,    1,   3|              inter se principes occulte Romanum coquebant bellum. huic quoque
 84    VIII,    2,  10|           defossum erit, eo magistratum Romanum escendere fas non esse.
 85    VIII,    5,  26|                 se classe circumvehi ad Romanum agrum, non oram modo maris
 86    VIII,    5,  34|                violet intercessione sua Romanum imperium neu populus in
 87      IX,    1,   4|         abducerentur, suis inde legibus Romanum ac Samnitem aequo foedere
 88      IX,    1,  7a|       audirenturque et deploratum paene Romanum nomen in concilio sociorum
 89      IX,    2,   9|              nuncupare, deditum populum Romanum vos tribuni diceretis et
 90      IX,    2,   9|                 hanc relicturum populum Romanum? si incensurum? si magistratus,
 91      IX,    2,  11|                 fide restituis? populum Romanum appello; quem si sponsionis
 92      IX,    2,  11|              civem Postumium, non civem Romanum esse et a Samnite legatum
 93      IX,    2,  11|               esse et a Samnite legatum Romanum violatum; eo vobis iustum
 94      IX,    2, 12a|         rebellasse et vicisse crederent Romanum.~ ~
 95      IX,    3,  15|              legatos misere ad consulem Romanum, ut receptis equitibus qui
 96      IX,    4,  17|               facile praestant invictum Romanum imperium. Iam primum, ut
 97      IX,    4,  18|           Parthorum quoque contra nomen Romanum gloriae favent dictitare
 98      IX,    4,  18|               fortunae ullo die populum Romanum paenituit. Et quo sint mirabiliores
 99      IX,    4,  19|           Alexander bello victus esset: Romanum, quem Caudium, quem Cannae
100      IX,    5,  24|              quarum per unam praesidium Romanum clamore excitatum inrumpit
101      IX,    6,  27|           factum; nec aut eventus eorum Romanum aut morae, qua trahebant
102      IX,    6,  31|             Samnio Cluviarum praesidium Romanum, quia nequiverat vi capi,
103      IX,    6,  31|             postquam praepotentem armis Romanum nec acies subsistere ullae
104      IX,    7,  36|         dicuntur; ibi qui essent fateri Romanum ausum; introductumque in
105      IX,    8,  38|              hostes tulerat interclusum Romanum exercitum obsideri; cladisque
106      IX,    8,  43|          Samnitem certamen praesens nec Romanum dilationem belli laturum.
107       X,    1,   4|          conditas insidias: omnia scire Romanum nec magis iam dolo capi
108       X,    2,  9b|            verberasset necassetve civem Romanum, sanxit; Valeria lex cum
109       X,    2,  11|             quam ut unquam postea nomen Romanum violent. Orare patres ut
110       X,    2,  16|             suopte ingenio tum adversus Romanum populum, quem captum a se
111       X,    2,  17|                molientesque bellum domi Romanum urebat. Nam P. Decius, ubi
112       X,    3,  20|                 equo captum ad consulem Romanum rapiunt. Revocata eo tumultu
113       X,    3,  24|            nihil aliud precatus populum Romanum quam ut, priusquam intro
114       X,    4,  33|               modo proferre inde castra Romanum sed ne pabulari quidem per
115       X,    4,  36|                 deorum respexisse nomen Romanum visum; adeo facile inclinata
116       X,    5,  39|             atque aurata scuta transire Romanum pilum et candore tunicarum
117       X,    5,  44|            missis ad senatum populumque Romanum de rebus ab se gestis diversi
118     XXI,    1,   5|             provincia decreta bellumque Romanum mandatum esset, nihil prolatandum
119     XXI,    1,  10|         arbitros ac testes obtestans ne Romanum cum Saguntino suscitarent
120     XXI,    1,  11|               Flaccum Valerium, legatum Romanum. Responsum inde legatis
121     XXI,    1,  11|                 Hannibale esse; populum Romanum iniuste facere, si Saguntinos
122     XXI,    3,  25|               tam ob veteres in populum Romanum iras quam quod nuper circa
123     XXI,    3,  31|           recessisset minus obvium fore Romanum credens, cum quo priusquam
124     XXI,    5,  41|                manus senatum populumque Romanum: qualis nostra vis virtusque
125     XXI,    6,  49|            forte Messanae erat consulem Romanum opperiens, nullo repugnante
126     XXI,    6,  50|              animo priore bello populum Romanum iuvenis adiuvisset, eo senem
127     XXI,    6,  52|              illis copiis defendi posse Romanum imperium aut spem nullam
128    XXII,    1,   3|           exploratores habuit exercitum Romanum circa Arreti moenia esse.
129    XXII,    2,  13|              inritat etiam de industria Romanum ducem, si forte accensum
130    XXII,    2,  15|               limite pervenire in agrum Romanum posset. Coniunctis exercitibus
131    XXII,    4,  23|                  convenerat inter duces Romanum Poenumque ut, quae pars
132    XXII,    4,  24|               timentem, recepisse suos; Romanum insecutum adiuvante Samnite
133    XXII,    5,  32|                foret, eo iuvare populum Romanum. Si quam opem in sese crederent,
134    XXII,    5,  37|                 nominis non uti populum Romanum: levium armorum auxilia
135    XXII,    5,  37|          accepta, non accepisse populum Romanum; Victoriam omenque accipere
136    XXII,    6,  46|                 laevo in cornu adversus Romanum equitatum; dextrum cornu
137    XXII,    7,  52|                virorum. consulem quoque Romanum conquisitum sepultumque
138    XXII,    7,  53|               deseram neque alium civem Romanum deserere patiar; si sciens
139    XXII,    8,  59|               aliquem ex Cannensi pugna Romanum militem restare, tunc demum
140   XXIII,    1,   4|                 aliqua verecundia erat, Romanum quoque spernerent imperium.
141   XXIII,    1,   5|       pervicerunt ut legati ad consulem Romanum mitterentur. Ii nondum Canusium
142   XXIII,    1,   5|                Campani, prolapsum clade Romanum imperium vestra fide, vestris
143   XXIII,    1,   6|                 omnibus videretur nomen Romanum. Extemplo plebes ad defectionem
144   XXIII,    1,   6|            iidem legati qui ad consulem Romanum ierant ad Hannibalem mitterentur.
145   XXIII,    1,   8|             sanguine Hannibalis sanciam Romanum foedus. Te id prius scire
146   XXIII,    1,  10|                inde cum ceteris populis Romanum etiam petiturum. Unum esse
147   XXIII,    2,  12|              immortalibus agi; audiamus Romanum senatorem in Carthaginiensium
148   XXIII,    2,  14|            legatos propere ad praetorem Romanum M[arcellum] Claudium, qui
149   XXIII,    3,  17|               cum a Casilino dictatorem Romanum legionesque acciri nuntiassent,
150   XXIII,    3,  19|                 timentium si praesidium Romanum abscessisset. Gracchus adsidens
151   XXIII,    5,  32|          adfulsit: parvum ibi exercitum Romanum esse; veterem praetorem
152   XXIII,    5,  33|            transgressum, ut bello inter Romanum Poenumque orto laetatus
153   XXIII,    5,  33|          consules ac senatum populumque Romanum. Praetor inter defectiones
154   XXIII,    6,  42|         incolumi amico non modo populum Romanum sed ne deos quidem iratos,
155   XXIII,    6,  43|       summoturum hostes. Quod ad bellum Romanum attineret, si Trasumenni
156   XXIII,    6,  43|               tamen expertis quam grave Romanum imperium sociis, quanta
157   XXIII,    6,  44|        respondit multos annos iam inter Romanum Nolanumque populum amicitiam
158   XXIII,    6,  45|               inde eduxisse. "Legatumne Romanum et legionis unius atque
159   XXIII,    6,  49|         tutarentur quo pro se pugnantem Romanum exercitum vidissent, ad
160    XXIV,    1,   1|                cum Poenus dolo dimissum Romanum incusaret, Locrenses profugisse
161    XXIV,    1,   4|           moriens ut fidem erga populum Romanum quinquaginta annos ab se
162    XXIV,    2,  13|               ad opprimendum praesidium Romanum. sex milia hominum erant
163    XXIV,    2,  15|                est pugna nec alia magis Romanum impediebat res quam capita
164    XXIV,    4,  29|              satis eos adversus populum Romanum concitatos cernebat, avertere
165    XXIV,    4,  32|               plebis invisum esse nomen Romanum; praetores optimatiumque
166    XXIV,    5, 35b|                bellum adversus consulem Romanum gereret. cum decem milibus
167    XXIV,    5,  37|                 nulli occasioni fraudis Romanum patere, palam erat agendum:
168    XXIV,    5,  37|                esse et ita sibi populum Romanum senatumque gratias habiturum,
169    XXIV,    6,  40|                nisi praesidium mittatur Romanum. facturum se quae vellent
170    XXIV,    6,  41|            hostium plena erant agmenque Romanum impune incursatum ab equitibus
171    XXIV,    6,  41|             adorti, quia praesidium ibi Romanum erat; videbanturque inopia
172    XXIV,    6,  44|               suspecta bella muniverunt Romanum imperium. consules duabus
173    XXIV,    6,  48|              ordinatosque proxime morem Romanum instruendo et decurrendo
174     XXV,    1,   4|                coegisse, contra populum Romanum aciem instruxisse, locum
175     XXV,    1,   4|         paucorum vincique se ac populum Romanum passi sint et comitia, quae
176     XXV,    4,  16|               fideque ab eo accepta, si Romanum iis imperatorem tradidisset,
177     XXV,    4,  16|             gerendae rei est. Flavus ad Romanum imperatorem venit. rem se
178     XXV,    5,  24|           dederat beneficiis in populum Romanum insignis. ea cum universa
179     XXV,    5,  25|            arcem accepisset eos, deleri Romanum exercitum inclusum muris
180     XXV,    6,  31|        Syracusas tenuerint erga populum Romanum esse; sed pleraque eorum
181     XXV,    6,  33|           postquam animadvertit exiguum Romanum exercitum in castris et
182     XXV,    6,  34|       nuntiantes discurrunt imperatorem Romanum cecidisse. ea pervagata
183     XXV,    6,  38|       Scipionibus exstinctum esse nomen Romanum et, cuius populi vis atque
184    XXVI,    2,  11|            argentarias quae circa forum Romanum essent iusserit venire.
185    XXVI,    2,  12|            tanto constantiorem inimicum Romanum quam amicum Poenum esse.
186    XXVI,    5,  27|                 animo esse erga populum Romanum sciret; nullam enim in terris
187    XXVI,    5,  30|              fide perpetua erga populum Romanum verba fecerunt, in gratiam
188    XXVI,    6,  36|            atque ornare volumus populum Romanum, privatos sine recusatione
189    XXVI,    7,  39|                praesidium quod ibi erat Romanum praefectusque praesidii
190   XXVII,    1,  5a|             aliorum merita erga populum Romanum erant in senatum introductis
191   XXVII,    2,  5b|               esse aiebat, patres extra Romanum agrum - eum autem Italia
192   XXVII,    3,  12|                 in animum neminem ducem Romanum tam parem Hannibali quam
193   XXVII,    4,  17|            Hispaniam omnem averterat ad Romanum a Punico imperio traxit
194   XXVII,    5,  21|              prorogati Marcello populum Romanum; bis caesum exercitum eius
195   XXVII,    5,  22|               eo anno defensum imperium Romanum est. et P. Licinio Varo
196   XXVII,    6,  31|                 et infensi Aetolis quos Romanum quoque adversus se movisse
197   XXVII,    7,  35|              habuissent reddere populum Romanum.~ Quia periculosissimus
198   XXVII,    7,  41|                 dictu serebant. id modo Romanum quaerere apparebat ne abire
199  XXVIII,    3,  14|               pugnaturos; medias acies, Romanum Poenumque, quos inter belli
200  XXVIII,    4,  18|              oras vagantem tantum ducem Romanum, relicta provincia novae
201  XXVIII,    4,  19|                sancirent ne quis unquam Romanum civem militemque in ulla
202  XXVIII,    5,  25|              sua virtute defensum nomen Romanum ac retenta provincia esset,
203  XXVIII,    5,  28|                sedem erant, nec populum Romanum nec socios populi Romani
204  XXVIII,    8,  44|                 ausus sit neminem ducem Romanum audere, et priore Punico
205    XXIX,    3,  15|               atque obsequio in populum Romanum continuis omnium annorum
206    XXIX,    4,  17|              maxime patimur aestimandum Romanum ac Punicum imperium sit,
207    XXIX,    4,  19|             neque senatum neque populum Romanum factas velle; viros bonos
208    XXIX,    4,  21|        libertatem legesque suas populum Romanum senatumque restituere dixit;
209    XXIX,    4,  22|                tempore compotem populum Romanum facere; adeoque laetis inde
210    XXIX,    5,  23|          fiducia traiecturum in Africam Romanum crediderant. erat Hasdrubali
211    XXIX,    6,  28|              prope quinquaginta, nullum Romanum exercitum viderant praeter
212    XXIX,    6,  34|               donec ad tumulos tegentes Romanum equitatum pertraxit. inde
213    XXIX,    7,  37|              censorem fecisset, populum Romanum omnem, quattuor et triginta
214     XXX,    1,   6|               forent portantes in agmen Romanum ruebant. quibus caesis omnibus
215     XXX,    2,   8|          Numidae, maxima pars agrestes, Romanum equitatum neque Carthaginienses,
216     XXX,    2,  13|               cum arma adversus populum Romanum cepisset; exitum sui furoris
217     XXX,    3,  16|                 victis hostibus populum Romanum, non perniciem petere; paratis
218     XXX,    3,  16|             omnes gentes sciant populum Romanum et suscipere iuste bella
219     XXX,    7,  38|               ante dimitterent eos quam Romanum imperatorem qui et quae
220     XXX,    7,  42|                 qui arma contra populum Romanum ferentes capti sint hostium
221     XXX,    7,  42|           bonamque mentem dari; populum Romanum eo invictum esse quod in
222    XXXI,    1,   2|           pristinum animum erga populum Romanum conservaret.~ Eodem fere
223    XXXI,    2,  10|       nuntiosque mitterent ad praetorem Romanum. L. Furius Purpurio tum
224    XXXI,    2,  11|        excivisse ad arma contra populum Romanum; eum, si pax placeret, revocandum
225    XXXI,    2,  11|            indicasset, enixe id populum Romanum merito eius praestaturum.~
226    XXXI,    2,  11|        adnisurum ne officiis in populum Romanum aut a Masinissa aut ab ullo
227    XXXI,    2,  11|              regum meritis dare populum Romanum consuesse. legatos Romanos
228    XXXI,    2,  18|                 et forma et super omnia Romanum nomen te ferociorem facit.
229    XXXI,    2,  18|         Macedonum nomen haud minus quam Romanum nobile sentietis.'~ Ita
230    XXXI,    2,  18|           Philippo Abydenorum clades ad Romanum bellum animos fecisset,
231    XXXI,    4,  29|               ac nequiquam, cum dominum Romanum habebitis, socium Philippum
232    XXXI,    5,  38|     circumventus copiis foret, sedentem Romanum debellaturum credi poterat.
233    XXXI,    5,  39|                ingressurum gravi agmine Romanum sciebat petit. consul prima
234   XXXII,    2,   8|          commodum esset; semper populum Romanum alienis rebus arbitrio alieno
235   XXXII,    2,   8|             communem hostem uti populum Romanum: gratum eum facturum senatui
236   XXXII,    3,  18|                 aut ducem aut exercitum Romanum.~ ~19.
237   XXXII,    3,  21|         Cleomedontis visa est. Elevabat Romanum bellum eventumque eius eundem
238   XXXII,    5,  32|                 missoque ad imperatorem Romanum nuntio usque in adventum
239   XXXII,    5,  39|                erat; qui cum tyranno ad Romanum imperatorem, non Romano
240   XXXII,    5,  39|         armatisque saeptus, cum inermes Romanum imperatorem regemque cerneret,
241   XXXII,    5,  40| descissehilocles et ipse ad imperatorem Romanum in conloquium venit hortantique
242  XXXIII,    1,   3|          consultantium quantis auxiliis Romanum ad bellum sequerentur. cognitis
243  XXXIII,    1,   6|                 rex. certior iam factus Romanum ab Thebis Pheras movisse,
244  XXXIII,    2,  12|                atque ordine imperatorem Romanum facere quod, quos belli
245  XXXIII,    2,  13|           disceptatio inter imperatorem Romanum et Aetolos orta est de Thebis;
246  XXXIII,    3,  20|            Rhodii pro fide erga populum Romanum proque universo nomine Graecorum
247  XXXIII,    3,  29|             copia adeundi adloquendique Romanum facta est iussisque tradere
248  XXXIII,    4,  33|            omnes tendere ad imperatorem Romanum, ut ruente turba in unum
249  XXXIII,    4,  37|                praeda in agmen incidunt Romanum. proelium celerius acriusque
250  XXXIII,    4,  39|           occasionem averso Philippo in Romanum bellum intercepisset, id
251   XXXIV,    2,  14|             barbari ab tergo apparvisse Romanum, discurrere <et> ipsi ad
252   XXXIV,    3,  26|             urbibus imperati morabantur Romanum. navales quoque magnae copiae
253   XXXIV,    3,  29|          Dexagoridas miserat ad legatum Romanum traditurum se urbem; et
254   XXXIV,    4,  41|               satellitem factum populum Romanum. Quinctius ab Argis Elatiam,
255   XXXIV,    6,  59|                civitatibus suis populum Romanum, qua virtute quaque fide
256    XXXV,    2,  11|            angustum cum duceretur agmen Romanum, ipsas fauces exercitus
257    XXXV,    2,  12|            quemque stimulis moverent ad Romanum bellum. Damocritus ad Nabim,
258    XXXV,    2,  12|  praetermisisset. [et] nullum exercitum Romanum in Graecia esse nec [propter]
259    XXXV,    4,  33|           senatum mallent, quam populum Romanum cum Antiocho, lanistis Aetolis,
260    XXXV,    5,  43|          copiarum, nedum ad sustinendum Romanum bellum.~ Aetoli, postquam
261   XXXVI,    1,   4|        responsum, ita usurum eo populum Romanum, si pretium acciperent;
262   XXXVI,    1,   6|             Delium impetu in praesidium Romanum facto et ad Chalcidem commiserat
263   XXXVI,    1,   7|                veniam utantur, simul ac Romanum exercitum in Graecia viderint,
264   XXXVI,    1,   7|             quae non accessio tantum ad Romanum esse bellum, sed per se
265   XXXVI,    2,  10|       quaesierat, hosti fecit omnem ibi Romanum exercitum cum rege Philippo
266   XXXVI,    2,  10|                 intra moenia praesidium Romanum cernebant.~ ~11.
267   XXXVI,    2,  11|                 res suscepisset, bellum Romanum et Graeciam liberandam,
268   XXXVI,    2,  14|             itinera insedit et in agmen Romanum ex superioribus locis incursavit.
269   XXXVI,    3,  16|             satis fidens numquam ea vim Romanum exercitum facturum, Aetolos
270   XXXVI,    3,  17|               genus secundum deos nomen Romanum veneretur? in haec tanta
271   XXXVI,    4,  27|             ordiri meritaque in populum Romanum absistere iis Flaccus iussit,
272   XXXVI,    4,  28|               prope dicentem interfatus Romanum 'non in servitutem' inquit, '
273  XXXVII,    2,   9|              naves quoque et praesidium Romanum excessit. tum vero liberata
274  XXXVII,    2,   9|            venire memorant ad precandum Romanum, ut parceret moenibus urbique.
275  XXXVII,    4,  25|            usquam [orbis] terrarum nisi Romanum imperium esset; Philippum,
276  XXXVII,    4,  26|           terrestribus copiis exercitum Romanum et duos Scipiones imperatores
277  XXXVII,    4,  28|                infulis et velamentis ad Romanum miserunt. quibus purgantibus
278  XXXVII,    6,  42|                quidem elephanti militem Romanum deterrebant, adsuetum iam
279  XXXVII,    6,  49|                 a beneficiis in populum Romanum et prope exprobrantes virtutem
280  XXXVII,    7,  52|            facultate consulendi senatum Romanum, consilio amplissimi ordinis
281 XXXVIII,    2,  13|                 quoque equites in agmen Romanum eruptione facta haud modice
282 XXXVIII,    2,  16|                 procul mari incolerent, Romanum exercitum ad se non perventurum.~ ~
283 XXXVIII,    5,  47|              infestissimo odio in nomen Romanum scitis, ea de illis quoque,
284 XXXVIII,    5,  48|                 meae, etiam si non apud Romanum sed apud Carthaginiensem
285 XXXVIII,    6,  54|                 contentos esse, populum Romanum ne morte quidem P. Scipionis
286   XXXIX,    2,  25|        praestare, et imitaretur populum Romanum, qui caritate quam metu
287   XXXIX,    2,  27|               quo aut merito in populum Romanum aut iure imperii, cum tam
288   XXXIX,    3,  34|                superbe adversus populum Romanum factum, ut, quibus libertatem
289   XXXIX,    5,  51|           auctor belli adversus populum Romanum fuisset; seu quia ipse Prusias,
290   XXXIX,    5,  51|           inquit 'diuturna cura populum Romanum, quando mortem senis exspectare
291   XXXIX,    5,  54|             orare se senatum populumque Romanum, ne in se innoxios deditos
292      XL,    3,  27|            verius quam hostibus iustis, Romanum exercitum obsideri. 'quo
293      XL,    3,  27|                Ligustinus hostis vallum Romanum subit, obsidet ultro et
294      XL,    4,  39|              quem transiturum exercitum Romanum satis sciebant, obsederunt.
295      XL,    4,  39|                 saltum prima luce agmen Romanum intravit, repente ex duabus
296     XLI,    3,  23|           regiae societatis quaeri, qua Romanum foedus, quo nostra omnia
297    XLII,    1,   3|           obstringere religione populum Romanum, ruinis templorum templa
298    XLII,    1,   7|           postquam oppidum oppugnaturum Romanum cernebant, progressi ante
299    XLII,    1,  12|                 discussa res per paucos Romanum imperium intentantis esset,
300    XLII,    2,  24|           constantem fidem erga populum Romanum odissent. his utrimque auditis
301    XLII,    3,  30|                parandi adversus populum Romanum consilia inisset, arma milites
302    XLII,    3,  37|            postea arma adversus populum Romanum tulissent ac, nuper in Achaicum
303    XLII,    3,  38|                regiis, adversus populum Romanum commisissent, ea corrigendi
304    XLII,    4,  52|                 primo, deinde et Persei Romanum bellum, omnia ut instructa
305    XLII,    5,  61|               partem hostium, equitatum Romanum, quo invictos se esse gloriabantur,
306   XLIII,    1,   7|        amicitiam habere, senatum quoque Romanum iis tamquam certis sociis
307   XLIII,    1,   8|                 eius, intulisse populum Romanum pro libertate Graeciae,
308   XLIII,    2,  18|         animosque, ne quid averso se in Romanum bellum periculi ab iis esset,
309   XLIII,    2,  18|                cum iuventute Illyriorum Romanum [praesidium]. postquam nihil
310   XLIII,    2,  21|                 Thesprotorumque praeter Romanum exercitum, ad sex milia
311   XLIII,    2,  22|            nocte, qua venerat, receptum Romanum praesidium cum C. Popilio
312    XLIV,    1,   1|            Eumenen, iniurias in populum Romanum, direptiones sociarum urbium
313    XLIV,    2,  14|              meritis suis> erga populum Romanum et paene victoriae, utique
314    XLIV,    2,  15|         responsum esse tradunt, populum Romanum et principio eius belli
315    XLIV,    2,  15|              ipsos scire. populum certe Romanum devicto Perseo, quod prope
316    XLIV,    2,  23|              incitari Rhodios ad bellum Romanum posse. adiunctam civitatem,
317    XLIV,    2,  24|                 regem. singulos populum Romanum adgredi et, quod indignum
318    XLIV,    3,  30|               sicut ante dictum est, ad Romanum incitatus bellum Lissum
319     XLV,    1,   8|         subactus iniuria contra populum Romanum bellum tam infesto animo
320     XLV,    1,  14|             beneficio addat. et populum Romanum ab eo bello Punico forti
321     XLV,    3,  26|             consilii senatum populumque Romanum Illyrios esse liberos iubere:
322     XLV,    3,  31|             secutus arma contra populum Romanum tulisset, et Neo Thebanus,
323     XLV,    4,  37|               censent, ita apud populum Romanum nihil valuissent, qui, ut
324     XLV,    4,  42|        auctoritate senatus est, populum Romanum meminisse amicitiae, quae
325     XLV,    4,  44|       incolerent, senatumque et populum Romanum salutatum se dixit venisse