Lib. Cap. Par.

1       I,    5,  22|       gloria animum stimulabat. Senescere igitur civitatem otio ratus
2      IX,    6,  27|       parvis cottidie damnis et senescere dilatione belli vires suae
3     XXV,    2,  7b|   minime otium, quo tum diutino senescere videbatur, patientis, aditum
4   XXVII,    3,   9| ablegari. octavum iam ibi annum senescere Cannensem militem, moriturum
5   XXVII,    5, 20b|       gloriae tamen esse, Fulvi senescere fama, Marcellus etiam adverso
6  XXVIII,    7,  36|    coniungeret se Hannibali neu senescere bellum maximo impetu maiore
7    XXIX,    1,   3|    Hannibalem ipsum iam et fama senescere et viribus.~ ~4.
8     XXX,    3, 19a|  multique alii ignobiles populi senescere Punicum bellum cernentes