Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  27|            factum magnae parti peditum Romanorum conspectum abeuntis Albani
  2       I,    6,  33|                Palatium, sedem veterum Romanorum, Sabini Capitolium atque
  3      II,    1,   5|             quidquid deorum hominumque Romanorum esset, induxisse in animum
  4      II,    2,  10|             rupti pontis, simul clamor Romanorum, alacritate perfecti operis
  5      II,    3,  19|              arcessit cohortem exsulum Romanorum, cui L. Tarquini filius
  6      II,    3,  31|        veniretur, obstupefacti audacia Romanorum, relictis castris quae munitissimis
  7      II,    5,  43|          sumpta; Veientes agrum quoque Romanorum populantes inierunt. Quorum
  8     III,    8,  62|                quae in sinistrum cornu Romanorum in ipso certamine impressionem
  9      IV,    2,  11|               Rutulorum colonorum quam Romanorum scripta, nec ager ullus
 10      IV,    3,  18|            Etruscae sustinuere impetum Romanorum; eques maxime resistebat,
 11      IV,    3,  21|        instaurandum bellum neque clade Romanorum neque sociorum precibus
 12       V,    4,  24|         Volscos, quo tria milia civium Romanorum scriberentur, deducendam
 13       V,    4,  28|              nocturnam fugam ex tumulo Romanorum ut ab ea via quae ferebat
 14       V,    6,  36|               etsi novum nomen audiant Romanorum, tamen credere viros fortes
 15      VI,    3,  16|              coloniam duo milia civium Romanorum deduci iussit. bina iugera
 16      VI,    4,  21|          crimini subiecti piacula irae Romanorum dederentur, avertissent
 17      VI,    4,  26|           verasque vires quibus ab ira Romanorum vestra tutaremini invenistis.
 18      VI,    5,  33|                una ac pavere. adventus Romanorum mutaverat utriusque partis
 19     VII,    2,  10|             Diu inter primores iuvenum Romanorum silentium fuit, cum et abnuere
 20     VII,    2,  12|                adeo vix primum impetum Romanorum sustinuere. Quin etiam bono
 21     VII,    3,  20|             sacerdotum ac receptaculum Romanorum sacrorum, intactum inviolatumque
 22     VII,    4,  23|                pugnam cum procul visis Romanorum signis ut extemplo proelium
 23     VII,    4,  26|               se statione tenuerunt et Romanorum cursus ad victorem etiam
 24     VII,    5,  33|         movisset in fugam, oculos sibi Romanorum ardere visos aiebant vesanosque
 25    VIII,    1,   2|               Samnitium quam beneficii Romanorum memoria praesentior erat +
 26    VIII,    1,   4|            quin proditis Sidicinis non Romanorum solum sed Samnitium quoque
 27    VIII,    1,   4|              est, si consanguineos nos Romanorum esse, quod olim pudebat,
 28    VIII,    3,  16|           ruptis per murum inter opera Romanorum, religata ad pinnam muri
 29    VIII,    4,  23|              ultro incusabant iniurias Romanorum, neque eo neglegentius ea
 30    VIII,    4,  23|              regat decernamus.' legati Romanorum cum se non quo hostis vocasset
 31    VIII,    5,  25|                ut alter ad imperatorem Romanorum transfugeret, alter subsisteret
 32    VIII,    6,  38|                accepissent impedimenta Romanorum procul ab armatis sine praesidio,
 33      IX,    5,  21|             socios haud procul castris Romanorum castra posuit; hinc Saticulani
 34      IX,    5,  21|         tuendae Plisticam ipsi, socios Romanorum, ut parem dolorem hosti
 35      IX,    5,  23|          defecerat interfectis colonis Romanorum. Quo cum prior Romanus exercitus
 36       X,    1,   4|             deusti haud procul castris Romanorum aberant. Ibi abditis armatis
 37       X,    3,  28|                insolitos eius tumultus Romanorum conterruit equos. Ita victorem
 38       X,    3,  29|                 Haec in sinistro cornu Romanorum fortuna variaverat. Fabius
 39       X,    3,  30|           ipsos pugnae adfuisse; et ut Romanorum quoque augerent copias,
 40       X,    4,  33|       trecentis ferme hostium occisis. Romanorum stationis primae [vigiliumque]
 41       X,    5,  41|          primum clamorem atque impetum Romanorum, per aliquot iam annos vinci
 42     XXI,    1,   1|             inter motum Africae fraude Romanorum, stipendio etiam insuper
 43     XXI,    2,  17|            Quattuor et viginti peditum Romanorum milia scripta et mille octingenti
 44     XXI,    2,  20|            responsum legatis est neque Romanorum in se meritum esse neque
 45     XXI,    3,  29|              ab ostio Rhodani trecenti Romanorum equites occurrunt. Proelium
 46     XXI,    3,  30|           traiecisse ad delendum nomen Romanorum liberandumque orbem terrarum.
 47     XXI,    6,  52|               consulem missis auxilium Romanorum terrae ob nimiam cultorum
 48     XXI,    7,  61|             tamquam ad primum adventum Romanorum occursurus, postquam perditas
 49     XXI,    7,  61|              adeoque pluteos ac vineas Romanorum operuerat ut ea sola ignibus
 50    XXII,    1,  7a|                clades. Quindecim milia Romanorum in acie caesa sunt; decem
 51    XXII,    2,  14| circumfundebatur tribunorum equitumque Romanorum multitudo, et ad aures quoque
 52    XXII,    3,  21|              in agrum pacatum sociorum Romanorum ad populandum venerunt.
 53    XXII,    3,  22|              ageretur. maior aliquanto Romanorum gratia fuit in re pari quam
 54    XXII,    4,  24|                ei atque ipsis imminens Romanorum castris tumulus apparuit;
 55    XXII,    4,  24|         hostium caesa, quinque admodum Romanorum; tamen in tam pari prope
 56    XXII,    4,  28|         certatur. Prima levis armatura Romanorum, praeoccupatum [ex] inferiore
 57    XXII,    6,  41|     septingenti caesi, non plus centum Romanorum sociorumque occisis. Ceterum
 58    XXII,    6,  45|        invadendos ex minoribus castris Romanorum aquatores trans flumen mittit.
 59    XXII,    7,  51|                insistunt. Iacebant tot Romanorum milia, pedites passim equitesque,
 60    XXII,    8,  59|                Cannenses campos acervi Romanorum corporum tegunt, nec supersumus
 61   XXIII,    1,   1|           factio, familiae per gratiam Romanorum potentis. Post famam Cannensis
 62   XXIII,    2,  16|                utrimque acies coeptae, Romanorum pro moenibus Nolae, Poenorum
 63   XXIII,    2,  16|             caesos non plus quingentis Romanorum amissis; sed, sive tanta
 64   XXIII,    3,  18|             ulla aut ars deerat sociis Romanorum. Propugnacula adversus vineas
 65   XXIII,    3,  20|                illustratus nec decreto Romanorum. Eodem tempore Petelinos,
 66   XXIII,    4,  27|            priusquam Hiberum transiret Romanorum Hispaniam fore; nam praeterquam
 67   XXIII,    4,  28|           urbem deditam nuper in fidem Romanorum oppugnandam. Ita iam coepta
 68   XXIII,    5, 30b|             post Cannensem cladem unus Romanorum imperatorum in Italia prospere
 69   XXIII,    6,  39|             sicut priore anno, senatus Romanorum, plebs Hannibalis erat,
 70   XXIII,    6,  44|           Hannibali fuisse accersendum Romanorum praesidium? Cum iis qui
 71   XXIII,    6,  46|               quattuor in acie occisi; Romanorum minus mille interfecti.
 72    XXIV,    2,  13|                qua usus adversus omnes Romanorum socios Poenus fuerat. ei
 73    XXIV,    4,  23|               pars ex navalibus sociis Romanorum erat, nunc etiam apud infimae
 74    XXIV,    4,  23|    reconciliatae societatis in dicione Romanorum sint, dein factio ac pauci
 75    XXIV,    4,  30|             capti ad Trasumennum inter Romanorum auxilia dimissique. quos
 76    XXIV,    4,  32|              avaritiam et crudelitatem Romanorum; eadem, si intrassent Syracusas,
 77    XXIV,    4,  32|              patriam defendi ab impetu Romanorum. iam unis foribus Hexapyli
 78    XXIV,    6,  41|              inde urbs - socia et haec Romanorum erat - a Carthaginiensibus
 79    XXIV,    6,  47|          vellent Arpini, quam ob noxam Romanorum aut quod meritum Poenorum
 80     XXV,    2,  10|               in dominationem superbam Romanorum invectus, recipere se in
 81     XXV,    3,  13|                  circa Bovianum castra Romanorum erant - miserunt. qui cum
 82     XXV,    3, 15a|       consultum volebant quam respectu Romanorum, Carthaginienses in urbem
 83     XXV,    4,  16|               ut redirent in amicitiam Romanorum, quando res quoque Romana,
 84     XXV,    4,  16|          iaculis maxime aperta corpora Romanorum; et, cum undique ex altioribus
 85     XXV,    4,  19|           postero die cum vacua castra Romanorum esse nuntiatum Hannibali
 86     XXV,    5,  26|      Achradinam tenebant castra vetera Romanorum adortus est, quibus Crispinus
 87     XXV,    6,  28|             quae ubique regum fuissent Romanorum essent, Siculis cetera cum
 88     XXV,    6,  30|     stationibus suis ad vim et impetum Romanorum arcendum. in hoc tumultu
 89     XXV,    6,  32|        Cornelius duas partes exercitus Romanorum sociorumque adversus Magonem
 90     XXV,    6,  39|            tenuisset, ni cruenta scuta Romanorum visa indicium alterius cladis
 91    XXVI,    1,   2|     restituisse: Cn. Fulvium Quiritium Romanorum exercitum, honeste genitos,
 92    XXVI,    1,   5|                ruperatque mediam aciem Romanorum et in ancipiti spe ac periculo
 93    XXVI,    1,   6|         arcebat. et suppressit impetum Romanorum volnus imperatoris Ap. Claudi,
 94    XXVI,    3,  17|          Punicum agmen praecursoresque Romanorum fiebant.~ ~18.
 95    XXVI,    5,  29|               in eius laudem postremus Romanorum imperatorum prosperis tum
 96    XXVI,    7,  40|               praedas agebat ex sociis Romanorum neque intercludi ab Agrigento
 97    XXVI,    7,  41|       occisorum exercituum consulumque Romanorum? adde defectionem Italiae,
 98   XXVII,    1,   1|            certamine multi cecidissent Romanorum, starent tamen ordines signaque,
 99   XXVII,    1,   1|              tribunis militum cecidit. Romanorum sociorumque quot caesa in
100   XXVII,    1,   3|           exercitu urbano, par numerus Romanorum sociorumque, eodem in praesidium
101   XXVII,    4, 20a|             Gades vergit ignaram adhuc Romanorum esse eoque Carthaginiensibus
102   XXVII,    6, 28b|           primi agminis erant perfugae Romanorum et arma Romana habebant.
103   XXVII,    7,  41|               Carthaginiensium, dextro Romanorum, neutris suspecti quod nihil
104   XXVII,    7,  42|                capti. circa quingentos Romanorum sociorumque victores ceciderunt.~
105   XXVII,    8,  48|          Hispani tenebant cum sinistro Romanorum cornu concurrit: dextra
106   XXVII,    8,  48|               maior peditum equitumque Romanorum, ibi Hispani vetus miles
107   XXVII,    8,  49|               argentique; civium etiam Romanorum qui capti apud hostes erant
108   XXVII,    8,  49|        victoria fuit: octo ferme milia Romanorum sociorumque occisa, adeoque
109  XXVIII,    1,   3|           potius quam vim experirentur Romanorum. ubi nihil pacati respondebatur,
110  XXVIII,    1,   3|               hostium duo milia ferme, Romanorum haud amplius nonaginta.~ ~
111  XXVIII,    2,   7|               nuper Heracleae concilio Romanorum Aetolorumque - nuntius adfertur
112  XXVIII,    3, 17a|                iam erant, amicitiam se Romanorum accipere adnuit: firmandae
113  XXVIII,    4,  18|           Syphax regnumque eius iam in Romanorum essent potestate; eam artem
114  XXVIII,    5,  24|       praeerant gerebatur. forma tamen Romanorum castrorum constabat una
115  XXVIII,    7,  35|                est. Masinissa permissu Romanorum ne sine causa traiecisse
116    XXIX,    1,   2|                octingenti ferme capti: Romanorum sociorumque paulo amplius
117    XXIX,    3,  12|                Epirotae temptata prius Romanorum voluntate legatos de pace
118    XXIX,    3,  12|               et Bargullum et Eugenium Romanorum essent, Atintania, si missis
119    XXIX,    6,  28|            navibus missi, in stationes Romanorum inciderunt. iam enim Scipio,
120    XXIX,    7,  37|          dimiserunt censores ut civium Romanorum in exercitibus quantus ubique
121     XXX,    2,  12|                morte me ut vindices ab Romanorum arbitrio oro obtestorque.'
122     XXX,    2,  15|        praestare ne viva in potestatem Romanorum veniat. memor patris imperatoris
123     XXX,    5,  30|          Carthagine fremitum castrorum Romanorum exaudimus. quod igitur nos
124    XXXI,    3,  22|                in triduum decreta est. Romanorum sociorumque ad duo milia
125    XXXI,    3,  23|                 quod si tantum militum Romanorum fuisset ut et Chalcis teneri
126    XXXI,    4,  27|                ad conloquium, ut fidei Romanorum se committerent, perlicere
127    XXXI,    4,  27|         direxisset, non tulere impetum Romanorum militum regii: multi ex
128    XXXI,    4,  28|               ne gens inquieta adventu Romanorum fidem mutaret.~ ~29.
129    XXXI,    4,  29|                inquit unus ex legatis 'Romanorum licentiam, an levitatem
130    XXXI,    5,  33|         Macedonum quadraginta equites, Romanorum quinque et triginta ceciderunt.
131    XXXI,    5,  35|               quam pertinacior impetus Romanorum; nam haud secus quam si
132    XXXI,    5,  37|              prope iusta acies erat et Romanorum, quia medium obsederat iter,
133    XXXI,    6,  45|         Issaeorum viginti lembi classi Romanorum adiuncti sunt. ii missi
134   XXXII,    1,   5|              et illi ad spem amicitiae Romanorum deficerent et Macedonas
135   XXXII,    2,   8|            legionum tria milia militum Romanorum scriberet et trecentos equites,
136   XXXII,    2,  13|            post famam prosperae pugnae Romanorum quieverunt.~ ~14.
137   XXXII,    2,  15|            Thessali ad primum adventum Romanorum; et Philippus sicut in Thessaliam
138   XXXII,    3,  21|              Philippi neque impudentia Romanorum, Achaei: fortuna et dat
139   XXXII,    3,  21|       Philippus Aetolos nequiquam opem Romanorum implorantes depopularetur:
140   XXXII,    4,  27|               quod Antiochus legatorum Romanorum auctoritate motus finibus
141   XXXII,    5,  34|            principium belli ortum est. Romanorum autem honoris causa et Peraean
142  XXXIII,    1,   3|          cognita profectione ab Elatia Romanorum, ut cui de summa rerum adesset
143  XXXIII,    2,  12|               negare Aetolos aut moris Romanorum memorem aut sibi ipsis convenientem
144  XXXIII,    2,  13|             venit; tertio die datur ei Romanorum ac sociorum frequens concilium.
145  XXXIII,    2,  16|       societatem Philippi abnuendamque Romanorum amicitiam censerent.~ ~17.
146  XXXIII,    2,  17|        moenibus tutari; diutiusque spe Romanorum obsidionem eam extraxissent
147  XXXIII,    3,  20|           noxiae futurum fraudive; nam Romanorum amicitiam se non violaturum
148  XXXIII,    3,  29|             omnes ad exsecrabile odium Romanorum, credentes non sine consilio
149  XXXIII,    4,  35|              non idem erga suam gentem Romanorum animus esset post victoriam
150  XXXIII,    4,  37|             neglegentius coactum agmen Romanorum, quia ipsi procul abesse
151  XXXIII,    5,  48|              id quod erat, alii fraude Romanorum interfectum idque magis
152   XXXIV,    1,   4|               antefixa fictilia deorum Romanorum ridentes. ego hos malo propitios
153   XXXIV,    2,  14|                obiectus hosti rem metu Romanorum equitum inclinatam aequavit;
154   XXXIV,    2,  19|               futuram quod hostibus se Romanorum iunxissent; tertiam, si
155   XXXIV,    3, 22b|                belli habuerunt. nam et Romanorum amicitiam nunc Carthaginienses
156   XXXIV,    3,  23|                poterat gratiis agendis Romanorum in Graeciam merita extulisset -
157   XXXIV,    3,  23|                Philippi, semper socios Romanorum, pactos in foedere suas
158   XXXIV,    3,  25|               frater, qui sub adventum Romanorum et utrasque arces - nam
159   XXXIV,    3,  25|               pavorem iniectum adventu Romanorum dissimulare haudquaquam
160   XXXIV,    4,  38|             omnibus copiis-erant autem Romanorum sociorumque, simul peditum
161   XXXIV,    4,  39|               et qui extra urbem erant Romanorum, tum maxime impetus facientes,
162   XXXIV,    4,  40|            omnia permittentis arbitrio Romanorum; dein cum ea velut vana
163   XXXIV,    4,  45|                        Coloniae civium Romanorum eo anno deductae sunt Puteolos
164   XXXIV,    4,  45|            Buxentumque coloniae civium Romanorum deductae sunt. deduxere
165   XXXIV,    4,  45|       Arpinorum fuerat coloniam civium Romanorum alii triumviri, D. Iunius
166   XXXIV,    4,  45|               Crotonem coloniae civium Romanorum deductae. Tempsanus ager
167   XXXIV,    5,  47|                tamen ad undecim milia, Romanorum quinque milia sunt occisa.
168   XXXIV,    6,  56|                Flaminioque terna milia Romanorum peditum, centeni equites
169   XXXIV,    6,  58|             fuerit? amicitiam expetere Romanorum Antiochum, sed quae impetrata
170    XXXV,    1,   5|        incumbentes sustinebant impetus Romanorum. quod ubi animadvertit consul,
171    XXXV,    2,  12|              eorum conquestus iniurias Romanorum statumque Aetoliae, quod
172    XXXV,    2,  12|             primum praedam de Philippo Romanorum esse dicere, victoriam Aetolorum,
173    XXXV,    2,  15|             Antiochus audito legatorum Romanorum adventu occurrit. Apameae
174    XXXV,    2,  18|           peritus Graeciae nec ignarus Romanorum, in eum gradum amicitiae
175    XXXV,    3,  20|              ut quattuor milia peditum Romanorum scriberentur, centum quinquaginta
176    XXXV,    4,  31|           tyrannum bellum erat, legati Romanorum circuire sociorum urbes
177    XXXV,    4,  31|                 re vera omnia ad nutum Romanorum fieri. sub hanc vocem fremitus
178    XXXV,    4,  31|           auctoritatis tum quod semper Romanorum haud dubie partis fuerat,
179    XXXV,    4,  38|             non patriam modo sed etiam Romanorum societatem cernebant, consilio
180    XXXV,    4,  38|           tolerabiles futuros Aetolos. Romanorum maxime respectus civitates
181    XXXV,    5,  41|          quattuor milia peditum civium Romanorum et trecenti equites, sex
182    XXXV,    5,  41|                ut duas legiones civium Romanorum novas conscriberet et socium
183    XXXV,    5,  46|             magnopere suadere ut salva Romanorum amicitia regem quoque adsumerent
184    XXXV,    5,  46|                iis extemplo foret, cum Romanorum procul auxilium, hostis
185    XXXV,    5,  46|            pacisci nisi ex auctoritate Romanorum.~ ~47.
186    XXXV,    5,  48|              maledicta nunc communiter Romanorum, nunc proprie ipsius Quincti,
187    XXXV,    5,  49|           expertae potius spectataeque Romanorum fidei credere. nam quod
188   XXXVI,    1,   2|          Latini nominis, tertia civium Romanorum esset. idem supplementi
189   XXXVI,    1,   5|              Graecia et primos impetus Romanorum excepturos; sed si ipse
190   XXXVI,    1,   6|              Quinctio Coroneae propter Romanorum militum caedes illatum,
191   XXXVI,    2,  12|                auctoritate imperatorum Romanorum accepturos, portisque clausis
192   XXXVI,    3,  19|         militaribus ducentis triginta? Romanorum centum quinquaginta in ipso
193   XXXVI,    4,  24|                 deinde impetum ab urbe Romanorum et fractis iam animis et
194   XXXVI,    4,  27|               in fidem se permitterent Romanorum; ita enim et illis violandi
195   XXXVI,    5,  33|               quo iustius irati erant, Romanorum expectabant. turba erat
196  XXXVII,    1,   2|     supplementum addita peditum civium Romanorum tria milia, equites centum,
197  XXXVII,    4,  25|              quibus transitum in Asiam Romanorum increpabat: venire eos ad
198  XXXVII,    4,  29|              et circuire dextrum cornu Romanorum posset. quod ubi Eudamus,
199  XXXVII,    4,  30|         ceterae incensae aut demersae. Romanorum duae naves fractae sunt,
200  XXXVII,    5,  31|             Lysimachiam a primo impetu Romanorum facile erat, sed obsidionem
201  XXXVII,    5,  34|              attulit mora et cunctatio Romanorum, quos, simul Asiam attigissent,
202  XXXVII,    5,  38|           longius certamen fieret <et> Romanorum ex propinquis castris facili
203  XXXVII,    6,  44|              cum rectoribus elephanti. Romanorum aliquot vulnerati sunt;
204  XXXVII,    6,  48|                et deletas omnis copias Romanorum esse. ob haec Aetolos sustulisse
205  XXXVII,    7,  50|    supplementum quattuor milia peditum Romanorum, ducenti equites, et sociorum
206  XXXVII,    7,  60|                gerebant, et captivorum Romanorum atque Italici generis magnus
207 XXXVIII,    2,  22|         haerebant; nec diutius impetum Romanorum sustinuerunt.~ ~23.
208 XXXVIII,    3,  27|             quidem impetum et clamorem Romanorum tulerunt. Fuga ad castra
209 XXXVIII,    3,  27|              flumen Halyn traiecerunt. Romanorum pars magna ea nocte in castris
210 XXXVIII,    4,  41|                                        Romanorum primum agmen extra saltum
211   XXXIX,    1, 20a|                 tribus milibus peditum Romanorum, centum quinquaginta equitibus,
212   XXXIX,    1, 20a|     octingentos, et tria milia peditum Romanorum, ducentos equites. totum
213   XXXIX,    2,  24|                qui nihil nisi permissu Romanorum imperatorum factum adfirmabant:
214   XXXIX,    3,  30|             quieti stativis manserunt. Romanorum sociorumque in proelio fugaque
215   XXXIX,    3,  31|         postquam in citeriore ripa duo Romanorum agmina conspexerunt, ut,
216   XXXIX,    3,  35|         Peloponneso adventus legatorum Romanorum, qui ex Macedonia in Achaiam
217   XXXIX,    4,  38|       praetores quattuor milia peditum Romanorum scriberent, trecentos equites,
218   XXXIX,    5,  51|          Hannibal prospexerat animo et Romanorum inexpiabile odium in se
219   XXXIX,    5,  53|                essent; et omnis mentio Romanorum quantam dignitatem ei apud
220   XXXIX,    5,  55|                utrum Latinam an civium Romanorum deduci placeret. postremo
221   XXXIX,    5,  55|               et Parma coloniae civium Romanorum sunt deductae. bina milia
222   XXXIX,    5,  55|                Saturnia colonia civium Romanorum in agrum Caletranum est
223      XL,    1,   1|          quattuor milia peditum civium Romanorum et ducenti equites, et sociorum
224      XL,    1,   5|              composito sermones ad res Romanorum trahebant. ibi cum alii
225      XL,    1,  12|              fuisse auctorem. idem non Romanorum gratiam solum, sed Macedonum
226      XL,    1,  15|            hodie ut prosit mihi gratia Romanorum, postulo: ne obsit, tantum
227      XL,    2,  17|   disceptatione metuere, quam ne pudor Romanorum, dum vereantur, ne quid
228      XL,    2,  18|              decreta tria milia civium Romanorum, ducenti equites, et socium
229      XL,    2,  20|            omni mentione et contagione Romanorum abstinebat, ut neque scribi
230      XL,    3,  25|             multitudine ingenti castra Romanorum oppugnare simul omnibus
231      XL,    3,  26|          Petilius duas legiones civium Romanorum tumultuarias scriberet et
232      XL,    3,  29|       Pompilium Pomponis filium, regem Romanorum, sepultum esse, in altera
233      XL,    3,  36|                mille praeterea peditum Romanorum, quinquaginta equites, et
234      XL,    4,  40|                alarii equites postquam Romanorum equitum tam memorabile facinus
235      XL,    4,  44|            iussi ad tria milia peditum Romanorum, trecentos equites, quinque
236     XLI,    1,   5|          indicti. duae legiones civium Romanorum conscriptae, et decem milia
237     XLI,    2,  13|            eodem anno duo milia civium Romanorum sunt deducta. triumviri
238     XLI,    3,  15|     supplementum his tria milia civium Romanorum cum equitibus ducentis,
239     XLI,    3,  21|          citeriorem tria milia peditum Romanorum, equites centum quinquaginta,
240     XLI,    3,  26|       repentina oppugnatione castrorum Romanorum. prima lux ferme erat, cum
241    XLII,    1,   1|           Hispaniae tria milia peditum Romanorum scriberent et ducentos equites.
242    XLII,    1,   6|          insigne adversus Persea odium Romanorum fecit; quod ut maturius
243    XLII,    1,  10|            condidit. censa sunt civium Romanorum capita ducenta sexaginta
244    XLII,    3,  29|                 si fractae essent opes Romanorum, quae tum protegerent Carthaginienses,
245    XLII,    3,  31|          operam, ut duae partes civium Romanorum, tertia sociorum esset.
246    XLII,    3,  38|           Lycisco praetore facto, quem Romanorum favere rebus satis conpertum
247    XLII,    4,  44|              gentem Boeotorum in fidem Romanorum permitti aecum censebat.
248    XLII,    4,  46|              Perseus, cum ab conloquio Romanorum in Macedoniam recepisset
249    XLII,    4,  46|                erat, conlocutum se cum Romanorum legatis; quae audisset quaeque
250    XLII,    4,  48|        simulans se credere eos in usum Romanorum conparatos esse, omnibus
251    XLII,    5,  63|                sed plerique ingentibus Romanorum obligati beneficiis, quidam
252    XLII,    5,  63|               tradidit exulibus et qui Romanorum partis erant; adversae factionis
253   XLIII,    1,   2|         introducti. Ii de magistratuum Romanorum avaritia superbiaque conquesti,
254   XLIII,    2,  12|        decernunt in Macedoniam peditum Romanorum sex milia, sociorum nominis
255   XLIII,    2,  12|          certus finitus numerus civium Romanorum, quem in supplementum legeret.
256   XLIII,    2,  12|           Hispaniam tria milia peditum Romanorum in supplementum, trecenti
257    XLIV,    1,   9|         suaderent, fidem clementiamque Romanorum quam vim experiri mallent.
258    XLIV,    1,  10|          prohiberentur, animos militum Romanorum simul desperatione alia
259    XLIV,    2,  21|                 is septem milia civium Romanorum et equites ducentos scribere
260    XLIV,    3,  30|               Lisso ducit. socii erant Romanorum; itaque per praemissos nuntios
261    XLIV,    3,  34|                speculantem, nunc * * * Romanorum esse.~ ~35.
262    XLIV,    3,  40|         possent. duae cohortes a parte Romanorum erant, Marrucina et Paeligna,
263     XLV,    1,   1|             kalendas Octobres, ludorum Romanorum secundo die, C. Licinio
264     XLV,    1,   5|          praeterquam quod in potestate Romanorum sese insulamque totam et
265     XLV,    1,  10|          excesserant urbe sub adventum Romanorum quidam, alii mortem sibi
266     XLV,    1,  13|               deorum imperio legatorum Romanorum iussis parvisse; gratulati
267     XLV,    2,  19|          poterant. <erant> enim quidam Romanorum quoque non boni auctores,
268     XLV,    3,  27|                erat: famae de victoria Romanorum fidem non habentes in quosdam
269     XLV,    3,  31|           populisque eorum, qui partis Romanorum fuerant, inflavit ad intolerabilem
270     XLV,    3,  31|                 duo, quae adulando aut Romanorum imperium aut amicitiam regum
271     XLV,    3,  31|             erat. secundis rebus elati Romanorum partis eius fautores soli
272     XLV,    3,  31|             qui nihil praeter imperium Romanorum spectarent. ab his editis
273     XLV,    3,  34|        Ptolemaeumque, tantum legatorum Romanorum verba valuisse, ut extemplo