IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] animique 7 animis 185 animisque 12 animo 256 animoque 4 animorum 56 animorumque 4 | Frequency [« »] 260 ipsum 258 prius 258 rebus 256 animo 256 facta 255 sese 251 suos | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances animo |
Lib. Cap. Par.
1 0, Prae, 6| adfirmare nec refellere in animo est.~ ~7. 2 0, Prae, 7| humanae patiantur aequo animo quam imperium patiuntur.~ ~ 3 0, Prae, 9| desidentes primo mores sequatur animo, deinde ut magis magisque 4 I, 3, 10| his regionibus quas modo animo metatus sum dedico, sedem 5 I, 3, 12| iniquo loco ad prima signa animo atque audacia sustinebat. 6 I, 3, 12| suis favore multorum addito animo evadit: Romani Sabinique 7 I, 4, 18| conspectum oculi ferebant animo finivit; tum lituo in laevam 8 I, 5, 25| minime gratum spectaculum animo incenduntur. Datur signum 9 I, 5, 25| servitiumque obversatur animo futuraque ea deinde patriae 10 I, 5, 27| totam aciem, fluctuansque animo ut tereret tempus ordines 11 I, 5, 28| Albanum Romam traducere in animo est, civitatem dare plebi, 12 I, 7, 36| futuram dixisset, "Atqui hoc animo agitavi" inquit, "te novacula 13 I, 7, 38| deinde est facta. Maiore inde animo pacis opera incohata quam 14 I, 7, 38| Sabino, iam praesagiente animo futuram olim amplitudinem 15 I, 7, 41a| Tanaquil adloquitur. Iubet bono animo, esse; sopitum fuisse regem 16 I, 8, 47| tantum moliri potuisset animo ut duo continua regna viro 17 I, 8, 48| unius esset deponere eum in animo habuisse quidam auctores 18 I, 9, 53| argenti refecisset, concepit animo eam amplitudinem Iovis templi 19 I, 9, 56| interfectum audisset, neque in animo suo quicquam regi timendum 20 II, 1, 5| spectaculo esset, eminente animo patrio inter publicae poenae 21 II, 2, 8| crediderit factum an tantum animo roboris fuerit, nec traditur 22 II, 2, 12| ultor; maius si di iuvant in animo est facinus." Adprobant 23 II, 2, 12| alienato ab sensu torreret animo, prope attonitus miraculo 24 II, 3, 27| Appius et insita superbia animo et ut collegae vanam faceret 25 II, 4, 37| extemplo hinc domum abire in animo est, ne cuius facti dictive 26 II, 4, 38| hanc contumeliam quo tandem animo fertis, qua per nostram 27 II, 4, 40| Non tibi, quamvis infesto animo et minaci perveneras, ingredienti 28 II, 5, 42| discordiae intermissae; uno animo patres ac plebs rebellantes 29 II, 5, 48| privato sumptu gerere in animo est; res publica et milite 30 II, 5, 49| immensa omnia volventium animo, alia publica sollicitudine 31 II, 5, 49| deorum oculis, quidquid animo occurrit, precantur ut illud 32 II, 5, 51| militem, recepto pristino animo, in futura proelia id certamen 33 III, 3, 19| collegae legiones ducere in animo est. Nescio quo fato magis 34 III, 6, 43| praevalidus, pari viribus animo, circumventus tutaretur. 35 III, 6, 47| Adversus quae omnia obstinato animo Appius - tanta vis amentiae 36 III, 6, 48a| Decemvir alienatus ad libidinem animo negat ex hesterno tantum 37 III, 6, 48a| dictus sum aequiore hinc animo discedam.' Data venia seducit 38 III, 7, 48b| quo est maestior imbecillo animo, eo miserabilia magis querentibus 39 III, 7, 50| violentia eius eodem se animo suum corpus vindicaturum 40 III, 8, 57| iam ab rapinis et caedibus animo ad libidinem verso virginem 41 III, 8, 60| haudquaquam pari hostes animo nuntios passim trepidi ad 42 III, 9, 64| comitiis consularibus in animo haberent, respondissentque 43 III, 9, 67| licebit? Victi nos aequiore animo quiescimus quam vos victores. 44 III, 9, 68| esse, qualicumque erga me animo futuri estis. Natura hoc 45 III, 9, 69| publicam; orare tribunos ut uno animo cum consulibus bellum ab 46 IV, 2, 13| undique plus in illo senili animo non consilii modo sed etiam 47 IV, 3, 19| pulchritudine corporis, animo ac viribus par memorque 48 IV, 4, 24| Quam rem ipsum ingenti animo tulisse ferunt, causam potius 49 IV, 4, 27| res egebant, consul nec animo defecit nec consilio: pars 50 IV, 5, 38| labante iam re praesenti animo subvenisset. Qui cum magna 51 IV, 5, 40| quaeque simul corpore atque animo, vix prae gaudio compotes, 52 IV, 5, 44a| subiturum eam tempestatem forti animo; nec senatui tanti se civem 53 IV, 5, 44a| fiat. Nihilo demissiore animo, cum dies venit causa ipse 54 V, 1, 4| stipendium accipit; aequo igitur animo patiatur se [ab domo] ab 55 V, 3, 17| Faliscis ut Veios communi animo consilioque omnes Etruriae 56 V, 3, 18| Capenatesque, dum bellum maiore animo gerunt quam consilio, praecipitavere 57 V, 6, 39| turbae. Et quo id aequiore animo de plebe multitudo ferret, 58 V, 6, 41| hostium obstinato ad mortem animo exspectabant. Qui eorum 59 V, 6, 44| solito incauti. Si vobis in animo est tueri moenia vestra 60 V, 6, 45| ultimam Romani nominis, in animo habuerint oppugnare. Viderant 61 VI, 2, 6b| esse sibique destinatum in animo esse Camillo summittere 62 VI, 2, 6b| et ipse Camillus confusus animo gratias egit. Ingens inde 63 VI, 2, 11| His opinionibus inflato animo, ad hoc vitio quoque ingenii 64 VI, 3, 18| accenderat ignominia recens in animo ad contumeliam inexperto: 65 VI, 3, 19| diem dicere ei nobis in animo est. nihil minus populare 66 VI, 4, 25| exercitu cuiquam satis placato animo Camillus laturus culpam 67 VI, 5, 33| obsidentium atque obsessorum animo hinc moenia [Tusculi] tueri 68 VI, 5, 34| stimulos parvis mobili rebus animo muliebri subdidit. frequentia 69 VI, 5, 39| quando tandem satis grato animo aestimaturos, si inter accipiendas 70 VII, 2, 14| hostibus incuteret. Sollerti animo rem novam excogitat, qua 71 VIII, 1, 6| haruspicum insidenti iam animo tacitae religioni congruerunt, 72 VIII, 1, 8a| velut demerso ab admiratione animo cum silentio defixi stetissent, 73 VIII, 5, 25| et alia nova nihil tum animo tale agitantibus accesserunt 74 VIII, 5, 33| frustra advocatos. quo id animo exercitum, qui eius ductu 75 VIII, 5, 36| efficacius fuerit quam quod grato animo ea cura accepta est. refecto 76 IX, 1, 7a| ingentem molem irarum ex alto animo cientis indicia esse; aut 77 IX, 4, 17| deverticula amoena et requiem animo meo quaererem; tamen tanti 78 IX, 4, 18| magnitudo hominis concipiatur animo; unius tamen ea magnitudo 79 IX, 6, 31| vindicaturam. Coniterentur modo uno animo omnes invadere hostem victum 80 IX, 8, 38| dolorem ingenti comprimi animo. Papirius C. Iunium Bubulcum 81 X, 1, 7| censuraque et triumphus aequo animo legetur, si auguratum aut 82 X, 2, 14| descendunt ac fortunae se maiore animo quam spe committunt; ceterum, 83 X, 2, 18| scripserat, inliberali et ingrato animo, si eguerat ope, dissimulantem. 84 X, 3, 22| Decium Fabiumque qui uno animo, una mente viverent esse 85 X, 3, 25| equites dumtaxat scribere in animo est; hodierno et crastino 86 X, 4, 35| adversus hostem nec spe nec animo certiorem. Itaque simul 87 X, 5, 39| collegam mittit sibi in animo esse postero die, si per 88 X, 5, 41| interrogat milites satin aequo animo paterentur ab altero cornu 89 XXI, 1, 2| quod gereret agitare in animo bellum et, si diutius vixisset, 90 XXI, 2, 22| vetitus esset, agitaret animo, temperare oculis nequivisse; 91 XXI, 3, 30| desperet; proinde aut cederent animo atque virtute genti per 92 XXI, 3, 31| ventum foret non erat in animo manus conserere. Quartis 93 XXI, 5, 41| existimet, ipsum aliter animo adfectum esse. Licuit in 94 XXI, 5, 41| ego, milites, non eo solum animo quo adversus alios hostes 95 XXI, 5, 41| curas sed identidem hoc animo reputet nostras nunc intueri 96 XXI, 5, 44| fixum] omnibus destinatum in animo est, iterum dicam, vicistis; 97 XXI, 5, 45| sperata rati, proelium uno animo et voce una poscunt.~ ~46. 98 XXI, 6, 50| exposuit pollicitusque est, quo animo priore bello populum Romanum 99 XXI, 6, 52| satis, Poenus periniquo animo ferebat, ab Gallis accitum 100 XXI, 6, 53| dimicationem vellet; eum, animo magis quam corpore aegrum 101 XXII, 1, 3| coniunctis exercitibus communi animo consilioque rem gererent, 102 XXII, 3, 22| coniungit, ac deinde communi animo consilioque gerebant bellum. 103 XXII, 4, 26| invicto a civibus hostibusque animo ad exercitum rediit.~ ~27. 104 XXII, 5, 32| iudicaverint ab quibus donum animo ac voluntate eorum qui libentes 105 XXII, 6, 42| navalis clades religionem animo incussit. Di prope ipsi 106 XXII, 7, 51| quam ut eam statim capere animo posset. Itaque voluntatem 107 XXII, 7, 54| comparandae sunt nisi quod minore animo latae sunt.~ ~55. 108 XXII, 7, 56| praedaque alia nec victoris animo nec magni ducis more nundinantem. 109 XXII, 8, 61| tempore ipso adeo magno animo civitas fuit ut consuli 110 XXIII, 2, 14| gravia indignaque proponere animo; neque auctores defectionis 111 XXIII, 5, 33| adhuc viribus fluctuatus animo fuerat. Postquam tertia 112 XXIII, 6, 49| Quemadmodum conducta omnia magno animo sunt, sic summa fide praebita, 113 XXIII, 6, 49| cohortatique oppidanos, ut eodem animo moenia tutarentur quo pro 114 XXIV, 1, 5| gemitusque occurrere. maxime animo tyranni credibile indicium 115 XXIV, 2, 8| Anienis T. Manlium fidentem et animo et viribus misere maiores 116 XXIV, 2, 8| suadeo, Quirites, eodem animo quo si stantibus vobis in 117 XXIV, 2, 16| esse. hanc multam ita aequo animo feretis, si reputabitis 118 XXIV, 3, 18| Nec minore animo res Romana domi quam militiae 119 XXIV, 4, 28| ulli fuisse. si enim uno animo omnes vel ad Romanos vel 120 XXV, 2, 9| quiescere ac silere ac bono animo esse iuberent.~ ~10. 121 XXV, 3, 15a| Thurinorum turbam nec satis fido animo unde pugnabat stantem extemplo 122 XXV, 4, 19| magnitudine corporis et animo. is, perfunctus militia, 123 XXV, 4, 21| temeritate Centenio par, animo haudquaquam comparandus, 124 XXV, 5, 24| cum universa occurrerent animo subiretque cogitatio iam 125 XXV, 6, 37| tum haudquaquam abiecto animo exsequebantur. ceterum postquam 126 XXV, 6, 38| aliqua solacia invenire aegro animo possem, cogor vestram omnium 127 XXV, 6, 38| integri vigentesque eodem animo in castra hostium inrumpatis 128 XXVI, 2, 13| tot tam acerba videant in animo est, iis apud me hodie epulae 129 XXVI, 2, 14| adsensu audierunt quam forti animo id quod probabant exsequi 130 XXVI, 3, 17| deportaturum. quam rem cum laeto animo Romanus accepisset, diem 131 XXVI, 3, 19| gerundum esset magno elatoque animo disseruit, ut ardorem eum 132 XXVI, 3, 19| virtutum suarum fiducia animo ut nullum ferox verbum excideret 133 XXVI, 5, 27| esse et futuras, quoad eo animo esse erga populum Romanum 134 XXVI, 6, 36| nequiquam serves.' in haec tanto animo consensum est ut gratiae 135 XXVI, 7, 41| pugnae in Hispania nullius in animo quam meo minus oblitterari 136 XXVI, 8, 50| satis facultatis pro suo animo atque illius erga se merito 137 XXVII, 4, 16| perseverantia commissum est. non animo, non armis, non arte belli, 138 XXVII, 4, 16| aequaverint. sed maiore animo generis eius praeda abstinuit 139 XXVII, 5, 25| aliae atque aliae obiectae animo religiones tenebant, in 140 XXVII, 7, 35| positis simultatibus communi animo consilioque administrarent 141 XXVII, 8, 47| alter in destinatis iam ante animo latebris subsedit, alter 142 XXVIII, 2, 8| dissimulans aegritudinem elato animo disseruit, testatus deos 143 XXVIII, 2, 9| convenit ut, quemadmodum uno animo rem publicam gessissent, 144 XXVIII, 2, 9| ipsos, ne cum bellum communi animo gessissent triumphum separarent, 145 XXVIII, 4, 18| eum iam pridem volutare in animo, hoc palam fremere quod 146 XXVIII, 5, 29| dici quidem omnia aequo animo fertis? sed ne ea quidem 147 XXVIII, 6, 32| invectus, nequaquam eodem animo se ire professus est ad 148 XXVIII, 6, 32| noxam: nunc laeto et erecto animo ad caedem Ilergetum ire. 149 XXVIII, 7, 35| admiratio viri, substitueratque animo speciem quoque corporis 150 XXVIII, 8, 43| maximo cuique id accidere animo certum habeo ut se non cum 151 XXIX, 1, 1| Carthaginis iam excidia agitabat animo. inde exercitum per oppida 152 XXIX, 2, 8| iniurias non aequo modo animo pati sed prope libenti possent; 153 XXIX, 5, 24| recipiente cunctationem, in animo sibi esse Lilybaeum classe 154 XXX, 1, 3| quidem reconciliandi curam ex animo miserat, si forte iam satias 155 XXX, 2, 11| barbaro atque impotenti animo spiritus possent facere. 156 XXX, 2, 13| publica foedera omnia ex animo eiecisse cum Carthaginiensem 157 XXX, 4, 20| Iam hoc ipsum praesagiens animo praeparaverat ante naves. 158 XXX, 5, 29| forte die adferebant - laeto animo audivit, maxime hostis fiducia, 159 XXX, 5, 30| nostrae habiturae sunt: animo tantum nobis opus est non 160 XXX, 5, 30| Martemque belli communem propone animo; utrimque ferrum, utrimque 161 XXX, 6, 34| superior Romanus erat et animo quod iam equites, iam elephantos 162 XXXI, 1, 1| Carthaginiensibus intulit, iam provideo animo, velut qui proximis litori 163 XXXI, 1, 5| deque ineundo novo bello in animo haberet, ea res uti populo 164 XXXI, 2, 9| socios populo Romano in animo esse: si qua re ad id bellum 165 XXXI, 2, 16| Philippus magis regio animo est usus; qui cum Attalum 166 XXXI, 4, 31| Carthaginiensium fuerunt et uno animo cum illis adversus nos bellum 167 XXXII, 2, 13| dies habitis fluctuatus animo est utrum protinus in regnum 168 XXXII, 3, 18| succederet, consul minime aequo animo comparationem militum generisque 169 XXXII, 3, 23| praesidium. Postquam uno animo omnes et Macedones tamquam 170 XXXII, 5, 32| hoc ille superbo et regio animo: 'neminem equidem timeo 171 XXXIII, 1, 10| sese, parcere victis in animo habebat. ceterum ab ignaris 172 XXXIII, 2, 11| adiecta etiam illa vox, bono animo esse regem ut iuberet, quae 173 XXXIII, 3, 22| obtigisse diceret, communi animo consilioque se et collegam 174 XXXIII, 3, 28| quaeruntur, Zeuxippus constanti animo avertendi ab se criminis 175 XXXIII, 4, 38| differri non satis aequo animo paterentur.~ Ipse initio 176 XXXIII, 5, 49| consecutus, fluctuantem adhuc animo incertumque de Romano bello, 177 XXXIV, 1, 2| hoc eorum est quae iniquo animo feminae sibi aut moribus 178 XXXIV, 3, 22b| Philippum non magis communi animo consilioque Romani et Graeci 179 XXXIV, 3, 31| expectassem: nunc imperare animo nequivi quin, priusquam 180 XXXIV, 4, 39| Pythagoras cum ad cetera animo officioque ducis fungebatur, 181 XXXIV, 5, 49| omnem exercitum deportare in animo esse: Demetriadis Chalcidisque 182 XXXIV, 5, 50| opperiri: inde namque in animo esse exercitum in Italiam 183 XXXIV, 6, 58| nominis sint liberare in animo habet. neque enim in Aeolidem 184 XXXIV, 6, 59| introduxisset, ut scirent quali animo populus Romanus, quali Antiochus 185 XXXV, 2, 18| se haud dubiam proponere animo adfirmabat, si in Europam 186 XXXV, 3, 28| iret secum ipse agitabat animo, cum comites haberet ab 187 XXXVI, 1, 1| senatus de novo bello in animo haberet, ut ea res senatui 188 XXXVI, 2, 8| specie amplum, re inane animo adiecto. tumulus est in 189 XXXVI, 3, 16| Haudquaquam pari tum animo Antiochus intra portas loci 190 XXXVI, 3, 17| hostis esset. illud proponere animo vestro debetis, non vos 191 XXXVII, 2, 10| dies noctesque agitabat animo, quam ut verba magnifica 192 XXXVII, 2, 11| miles celeriter collecto animo terra melius arceri quam 193 XXXVII, 3, 14| facturus fuerit: se in animo habuisse tota classe Ephesum 194 XXXVII, 4, 20| ipse Attalum adit et in animo sibi esse dixit hostium 195 XXXVII, 4, 28| occupare fauces Polyxenidas in animo habebat, et denis navibus 196 XXXVII, 5, 37| eum reducerent, misit. non animo solum patrio gratum munus, 197 XXXVII, 6, 45| possimus. maximo semper animo victis regibus populisque 198 XXXVII, 6, 45| id maiore et placatiore animo decet vos facere in hac 199 XXXVII, 7, 53| habebitur, minime aequo animo vinci possum. hanc ego maximam 200 XXXVII, 7, 53| atque deducere exercitus in animo est, neminem digniorem esse 201 XXXVII, 7, 54| munifice omnia et propenso animo facturos. interposita Smyrnaeorum 202 XXXVIII, 1, 4| prohibendam obsidionem venire in animo fuerat; dein, postquam urbem 203 XXXVIII, 2, 20| oppugnandis futuram praeceperat animo, ingentem vim pilorum, velitarium 204 XXXVIII, 6, 50b| Dicebantur enim ab <eo> eodem animo ingenioque, quo gesta erant, 205 XXXIX, 1, 11| facturum, nec initiari sibi in animo esse. aderat sermoni vitricus. 206 XXXIX, 1, 13| degere tuto posset. bono animo esse iubere eam consul, 207 XXXIX, 3, 30| progressi sunt, communi animo consilioque parati rem gerere. 208 XXXIX, 3, 34| deinde collecto tandem animo Casandrum, qui Maroneae 209 XXXIX, 3, 36| subimus illa spe, iudicis animo te auditurum esse, posita 210 XXXIX, 4, 39| aliud iis videretur, in animo esse e lege comitia habere. 211 XXXIX, 4, 39| suorum destituere non esse in animo. haec vero tam obstinata 212 XXXIX, 5, 51| suae Hannibal prospexerat animo et Romanorum inexpiabile 213 XXXIX, 5, 54| quo terrarum possent, in animo habuisse. arma deinde sibi, 214 XL, 1, 5| quod muliebri cogitabat animo, satis per se validum crederet, 215 XL, 1, 5| adversaretur, prospicientes animo exitum incauti a fraude 216 XL, 1, 5| mens senis stimulabatur, et animo magis quam vultu ea crimina 217 XL, 1, 8| procul stante multa secum animo volutans inambulavit. postquam 218 XL, 1, 13| praeparatos volutabam in animo, ut quibus aliis deinde 219 XL, 2, 20| minus deinde in dies patris animo fidebat, cum obsideri aures 220 XL, 2, 21| coeperat, ad quem regis animo ita inclinato hereditas 221 XL, 3, 36| divinare posse, quid in animo Celtiberi haberent aut porro 222 XL, 4, 46| coniungi a nobis sinatis; uno animo, uno consilio legatis senatum, 223 XL, 4, 46| id ita ut vere, ut ex animo velitis evenire, efficiatisque, 224 XL, 4, 54| inimicissimum fecerat is prospiciens animo, quanto cum periculo suo 225 XL, 4, 56| accepi, id tibi tradere in animo est. te unum habeo, quem 226 XL, 4, 56| morbo est implicitus. sed animo tamen aegrum magis fuisse 227 XLI, 1, 3| iisdem capta retinere in animo haberent, primum exutum 228 XLI, 3, 22| religionibus quibusdam animo obiectis, oraclum aditurus 229 XLII, 1, 5| vivo patre cogitatum in animo volvens omnis non gentes 230 XLII, 1, 11| haec secum volutantem in animo, oppressum fato, regnum 231 XLII, 1, 14| belli quaeri videat, forti animo defensurum se. Martem communem 232 XLII, 2, 18| modo apparare bellum regio animo, sed per omnia clandestina 233 XLII, 2, 21| Liguribus deditis promulgare in animo haberent, in senatu recitarunt. 234 XLII, 2, 24| sed veteres observare in animo habere. Carthaginiensibus 235 XLII, 2, 26| depopulatum, simul nuntiantes uno animo vivere Macedonum atque Illyriorum 236 XLII, 2, 28| bellum populus Romanus in animo haberet gerere, ut id prosperum 237 XLII, 3, 36| ad eum, si satisfacere in animo esset, mitteret legatos. 238 XLII, 3, 37| civitates adhortarentur, ut, quo animo, qua fide adiuvissent Romanos 239 XLII, 5, 62| fortunae gerere, moderari animo in secundis. responderi 240 XLIII, 1, 6| senatus: aeque propenso animo et, quae ipse ultro pollicitus 241 XLIII, 2, 22| mutato deinde cum fortuna animo Romanis se, adversus quos 242 XLIII, 2, 23| nec tamen impetrare ab animo posset, ut inpensam in rem 243 XLIV, 1, 8| relicum tempus aestatis in animo habebat.~ Inter haec consul 244 XLIV, 1, 10| attonitus fuerat, recepto animo malle imperiis suis non 245 XLIV, 2, 18| ad id bellum pertinerent, animo agitabat. iam omnium primum 246 XLIV, 2, 25| neque bello eam iuvare <in> animo habuit, non tam quia paternae 247 XLIV, 2, 25| regum aemulatio, ut aequo animo Persea tantas apisci opes 248 XLIV, 3, 31| proelium loco aequo maiore animo commiserunt quam sustinuerunt. 249 XLIV, 3, 38| vigentem et corpore et animo educas, an longo itinere 250 XLV, 1, 8| Romanum bellum tam infesto animo suscepisset, quo se regnumque 251 XLV, 2, 19| prudens monitio velut frenos animo eius gestienti secundis 252 XLV, 2, 20| Haec plus valuere in Attali animo. itaque introductus in senatum 253 XLV, 3, 28| praesentem intuens motus animo est. itaque haud secus, 254 XLV, 4, 38| Equidem ipse aliter adfectus animo sum, qui apud exercitum 255 XLV, 4, 41| conparare eo, quo debeo, animo privatam meam fortunam. 256 XLV, 4, 42| Haec tanto dicta animo magis confudere audientium