Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  14|        multoque effusius, quippe vera fuga, qui simulantes paulo ante
  2       I,    5,  27|         tulere impetum, sed ab effusa fuga flumen obiectum ab tergo
  3       I,    5,  27|           tergo arcebat. Quo postquam fuga inclinavit, alii arma foede
  4       I,    5,  28|             ab tergo ratis, terror ac fuga iniceretur. Nec ea culpa
  5       I,    5,  30|             deinde illis constare nec fuga explicari sine magna caede
  6       I,    8,  48|         senatum in curiam rediit. Fit fuga regis apparitorum atque
  7       I,    9,  54|           Patuit quibusdam volentibus fuga, aut in exsilium acti sunt,
  8      II,    3,  20|             Ita metu ancipiti versi a fuga Romani in hostem et restituta
  9      II,    4,  38|               Si hoc profectio et non fuga est. Et hanc urbem vos non
 10      II,    5,  42|            vicere. Plus tamen hostium fuga quam proelium absumpsit;
 11      II,    5,  50|             obviam acta, et agrestium fuga vasti relicti agri, et subsidia
 12      II,    5,  59|              Productus in aciem turpi fuga petit castra, nec ante restitit
 13     III,    1,   5|            circumvenit. Minor caedis, fuga effusior Aequorum in agro
 14     III,    1,   8|      septuaginta cecidisse in acie ac fuga, mille septingentos quinquaginta
 15     III,    3,  23|     Tusculanis missi. Hos ignominiosa fuga domum se recipientes Romanus
 16     III,    6,  38|               sed per urbem agrestium fuga trepidationem iniecit. Decemviri
 17     III,    9,  67|            exsilio vel morte, si alia fuga honoris non esset, vitassem.
 18     III,    9,  69|               spectabat. Et agrestium fuga spoliatique in agris et
 19      IV,    3,  19|          minor, quia pauciores erant, fuga non minus trepida quam in
 20      IV,    5,  33|               tendunt. Infert pavidos fuga in mediam caedem; obtruncantur
 21      IV,    5,  37|         manipulos recipiuntur. Nondum fuga certa, nondum victoria erat;
 22      IV,    5,  43|       ostendissent aciem Aequi, turpi fuga funduntur, haud magno consulis
 23      IV,    6,  46|         multique in ruina maiore quam fuga oppressi obtruncatique;
 24      IV,    6,  46|           hostibus per aversam portam fuga turpi deseruntur. Duces
 25      IV,    6,  47|           tulerint; victique acie cum fuga effusa petissent castra,
 26       V,    2,  11|               accepta habuissent, cum fuga trepidum, plenum volnerum
 27       V,    3,  18|            Aegre ibi miles retentus a fuga est cum pervasisset castra
 28       V,    4,  26|               iniectum est, ut effusa fuga castra sua quae propiora
 29       V,    5,  31| perseverantior cedentes [insequi] [in fuga] fuit, triumphus, Manlio
 30       V,    5,  32|              concursu primo acies; in fuga milia octo armatorum ab
 31       V,    6, 49a|         lapidem Gabina via, quo se ex fuga contulerant, eiusdem ductu
 32       V,    7,  53|              videbimur: hoc ad Alliam fuga, hoc capta urbs, hoc circumsessum
 33      VI,    2,   8|            erat, sed turba hostium et fuga impediebatur et longa caede
 34      VI,    4,  22|           maturioris fugae et unum ex fuga receptaculum esset. oppidi
 35      VI,    4,  24|         pugnam qui simulata cesserant fuga. iam non recipiebat se Romanus
 36      VI,    4,  24|             ipso certamine et post in fuga caesi, ceteri in castris
 37      VI,    4,  29|      conspectu Praeneste fuit. ibi ex fuga dissipati locum quem tumultuario
 38      VI,    5,  31|          namque trepidi nuntii primo, fuga deinde ex agris legiones
 39      VI,    5,  42|           Apuliam maxime petentes cum fuga [se] longinqua tum quod
 40     VII,    1,   8|       certamen. - postero die deserta fuga castra Hernicorum et saucii
 41     VII,    1,   8|            fusum ac per agros trepida fuga palatum est. Nec Romanis
 42     VII,    2,  11|      avertitur tandem acies Gallorum. Fuga Tibur sicut arcem belli
 43     VII,    4,  24|              praeter castra etiam sua fuga praelati, quod editissimum
 44     VII,    4,  27|       bellandum gens, certamine victi fuga effusa Satrici moenia petunt;
 45     VII,    5,  32|             postremo in mare ac naves fuga compulerit? Cum gloria belli
 46     VII,    5,  33|         caedes circa signa Samnitium, fuga ab nulladum parte erat:
 47     VII,    5,  35|              mente agitem audite. Non fuga delatos nec inertia relictos
 48    VIII,    2,  10|           fuisse victoriam. Latini ex fuga se Minturnas contulerunt.
 49    VIII,    3,  16|             et ad fugam pronior et in fuga ipsa tutior fuit. nec tamen
 50    VIII,    5,  24|      obtruncat; contrahensque suos ex fuga palatos pervenit ad amnem
 51    VIII,    5,  26|              expeditior in praesentia fuga, ita foedior postquam periculo
 52      IX,    5,  23|            obviam itum hosti atque ad fuga alterius partis sed nox
 53      IX,    5,  24|               spe reciperandae arcis. Fuga cuncta complentur portaeque
 54      IX,    5,  24|          fortuna ex nocturna caede ac fuga fecerat in deditionem accipiunt.
 55      IX,    6,  28|               unde nocturna Samnitium fuga sine certamine receptis
 56      IX,    6,  31|        texerant, palati atque inermes fuga repetebant. Sed loca difficilia
 57      IX,    7,  35|              Etrusci versisque signis fuga effusa castra repetunt;
 58      IX,    8,  40|               intulissent gradum, tum fuga ab Samnitibus coepta. Iam
 59      IX,    8,  43|          hostes respexere, tum passim fuga coepta Samnitium fieri;
 60      IX,    8,  43|               hostium inter perculsos fuga veteranos ne temptando quidem
 61      IX,    8,  43|             novaeque, montes proximos fuga capiunt. Eo et Romana erigitur
 62       X,    1,   3|        amissis foeda militum caede ac fuga in castra est compulsus. -
 63       X,    3,  27|     antesignanis Romanus miles "illac fuga" inquit "et caedes vertit,
 64       X,    3,  28|              equos virosque improvida fuga. Turbata hinc etiam signa
 65       X,    3,  28|         Decius quo fugerent quamve in fuga spem haberent; obsistere
 66       X,    4,  35|          signa fuerint; nunc pudore a fuga contineri, alioqui pro victis
 67       X,    4,  36|               equis proculcavit. Hinc fuga coepta totam avertit aciem
 68       X,    4,  36|              vovet, si constitisset a fuga Romana acies redintegratoque
 69       X,    5,  41|           metus insidens pectoribus a fuga retineret. Quippe in oculis
 70       X,    5,  41|            iis quos timor moraretur a fuga. Iam prope ad signa caedes
 71     XXI,    1,   7|            ictus cecidit, tanta circa fuga ac trepidatio fuit ut non
 72     XXI,    4,  33|             postquam liberata itinera fuga montanorum erant, sedatur,
 73     XXI,    5,  44|             in proelio potius quam in fuga mortem oppetere. Si hoc [
 74     XXI,    5,  46|       Hannibale Poenisque appellatus. Fuga tamen effusa iaculatorum
 75     XXI,    6,  56|        oppressi. Qui passim per agros fuga sparsi erant vestigia cedentis
 76     XXI,    6,  56|        castrorum et quod reliquum [ex fuga semermium] ex magna parte
 77     XXI,    7,  61|               cum magna caede, maiore fuga ad naves compellit; nec
 78     XXI,    7,  63|       circumstantes cruore respersit; fuga procul etiam maior apud
 79    XXII,    1,   6|         scutis arcuere. Magnae partis fuga inde primum coepit; et iam
 80    XXII,    1,  7a|              sunt; decem milia sparsa fuga per omnem Etruriam aversis
 81    XXII,    2,  7b|          caesum; superesse paucos aut fuga passim per Etruriam sparsos
 82    XXII,    4,  29|           manum consereret, et suos a fuga effusa et ab nimis feroci
 83    XXII,    5,  31|              cum multa caede ac foeda fuga retro ad naves compulsi
 84    XXII,    6,  41|            diripiendis velut desertis fuga dominorum castris occupatum
 85    XXII,    6,  41|              dum ipse longius spatium fuga praeciperet falsa imagine
 86    XXII,    6,  42|            castra reliquerint, quoque fuga obscurior esset, crebros
 87    XXII,    6,  43|            etiam interdum Hannibal de fuga in Galliam dicitur agitasse
 88    XXII,    6,  48|         fecerunt. Cum alibi terror ac fuga, alibi pertinax in mala
 89    XXII,    6, 50a|         exercitus gravior foediorque. Fuga namque ad Alliam sicut urbem
 90    XXII,    7,  51|           fors aut pugna iunxerat aut fuga; adsurgentes quidam ex strage
 91    XXII,    7,  54|        pedites equitesque, qui sparsi fuga per agros fuerant, pervenere.
 92    XXII,    7,  55|     percontando - aliquos profecto ex fuga passim dissipatos fore -
 93    XXII,    8,  59|          clade infamis quam pavore et fuga pugna fuit: Cannenses campos
 94   XXIII,    4, 24b|            res, quia nihil dissipatum fuga est, stratae per omnem iacentis
 95   XXIII,    4,  25|                Marcelli, qui eorum ex fuga Cannensi essent, in Siciliam
 96   XXIII,    4,  29|           Numidaeque videre, extemplo fuga effusa nuda cornua elephantis
 97   XXIII,    5,  36|             Capuam rapit obviosque ex fuga Campanorum dato praesidio
 98   XXIII,    6,  40|             primo per agros silvasque fuga palatus, dein, quo ducem
 99   XXIII,    6,  40|             cum omnia circa strage ac fuga Sardorum repleta essent,
100    XXIV,    1,   1|         tantum ut ab urbe excluderent fuga dissipatos, turmas obiecere.
101    XXIV,    1,   5|              aut morte voluntaria aut fuga praeverterent metum suppliciorum.
102    XXIV,    1,  7a|           acceptis volneribus evasit. fuga satellitum, ut iacentem
103    XXIV,    4,  31|       abequitaverint Syracusas. et ne fuga quidem eorum seditio compressa
104    XXIV,    5,  39|             non caede solum sed etiam fuga, cum super aliorum <alii>
105    XXIV,    6,  45|     quaestione prius habita primum de fuga Altini, dein quantum auri
106     XXV,    2,  7b|               prima volgata per urbem fuga est missique qui sequerentur
107     XXV,    2,  11|         impetum Romani; sed ab effusa fuga loci angustiae eos impeditaque
108     XXV,    2,  11|              occisique sunt plures in fuga quam in pugna. inde et opus
109     XXV,    6,  30|              desertam trepidatione et fuga custodum. neque in ullis
110     XXV,    6,  34|             pro victis essent, fecit. fuga confestim ex acie duce amisso
111     XXV,    6,  34|              caesique prope plures in fuga quam in pugna sunt; nec
112     XXV,    6,  37|            edoctus fuerat. <is> et ex fuga collectis militibus et quibusdam
113    XXVI,    7,  39|             paucos ex multis, trepida fuga incidentes semiapertis portarum
114    XXVI,    7,  41|             omne ab urbe Roma trepida fuga emensus Hannibal, in extremum
115    XXVI,    7,  41|           nomen maria terrasque foeda fuga impleturum. quod mens sua
116    XXVI,    7,  44|         multae stationes pavore atque fuga desertae sunt relictique
117   XXVII,    3,  13|    pronuntiatque a quibus orta pridie fuga esset cohortesque quae signa
118   XXVII,    3,  14|            una parte aciem, latiusque fuga manasset ni C. Decimius
119   XXVII,    4,  18|              esset. in castra trepida fuga compulsi equites sunt signaque
120   XXVII,    4,  18|          castrorum ducis principumque fuga clausa erat, addita trepidatione
121   XXVII,    4,  19|              quam plurimos poterat de fuga excipiens praeter Tagum
122   XXVII,    5,  26|            vivi capti, alii dissipati fuga per agros saltusque Tarentum
123   XXVII,    5,  27|       potuisset ni coepta ab Etruscis fuga pavorem ceteris iniecisset.
124   XXVII,    5,  27|     quadraginta aut in proelio aut in fuga ceciderunt, duodeviginti
125   XXVII,    7,  42|                inde pavor incussus et fuga passim fieri coepta est;
126  XXVIII,    1,   3|             oppidani moenia repentina fuga desererent et Punicum praesidium
127  XXVIII,    2,   6|            sub arcis muro stetit, nec fuga effuse petita nec pertinaciter
128  XXVIII,    3,  15|             signa viderunt, integrata fuga in castra pavidi compelluntur.
129  XXVIII,    3,  15|                sed transitio sociorum fuga ut tutior mora videretur
130  XXVIII,    3,  16|       exercitu Gades perfugit. Scipio fuga ducis hostium audita decem
131  XXVIII,    3,  16|                pars transitione, pars fuga dissipati per proximas civitates
132  XXVIII,    4,  19|              in semet ipsos, si eodem fuga delati forent, instructam
133  XXVIII,    4,  20|         exercitus ex dissipata passim fuga reliquiae tutabantur. sed
134  XXVIII,    5,  23|               prodituros. Mago ibi ex fuga substiterat, navibusque
135  XXVIII,    6,  30|         castrorum, quibusdam etiam in fuga amissis, palatos persequente
136    XXIX,    1,   2|         obruti telis occubuerunt, tum fuga passim coepta. plures caesi,
137    XXIX,    6,  28|         conciret fuerat. eo maior tum fuga pavorque in urbe fuit. et
138    XXIX,    6,  33|              ex dissipata convenirent fuga. ipse qua intenderat inter
139    XXIX,    6,  34|            nequiere; non tamen effusa fuga Masinissa sed cedendo sensim
140     XXX,    1,   5|         flamma; multi [in] praecipiti fuga ruentes super alios alii
141     XXX,    1,   6|               iumentaque foeda primum fuga, dein strage obruebant itinera
142     XXX,    1,  7a|                          Hasdrubal ex fuga cum paucis Afrorum urbem
143     XXX,    2,   8|              acies stabat quod nec in fuga salus ulla ostendebatur
144     XXX,    2,   9|             intentus occupat relictum fuga custodum Tyneta - abest
145     XXX,    2,  12|               Syphacis erat; eoque ex fuga ingens hominum se contulerat
146     XXX,    4,  24|            naves conligeret. desertae fuga nautarum primum ab Aegimuro,
147     XXX,    6,  34|           proelium eiecere, ne pavido fuga volneribusque milite sinceram
148     XXX,    6,  35|             per patentem circa campum fuga sparsi tenente omnia equitatu
149    XXXI,    5,  36|         obsedit. iam passim caedes ac fuga erat, necdum quisquam in
150    XXXI,    5,  37|             per vias inviaque trepida fuga in castra tandem, iam desperantibus
151    XXXI,    5,  39|             locis impeditis difficili fuga, plerosque etiam obtruncant.~ ~
152    XXXI,    5,  41|              temptato certamine turpi fuga repetunt castra; caesi captique
153    XXXI,    5,  42|             in hac quoque tam trepida fuga capti caesique sunt Aetolorum.
154    XXXI,    5,  42|            non ita multos in dispersa fuga error intulit in Macedonum
155    XXXI,    6,  45|   succedentium muros terruere; itaque fuga extemplo in arcem facta
156   XXXII,    2,  14|        vastatur, consul faucibus quas fuga hostium aperuerat in regionem
157   XXXII,    4,  26|            coniurationis comprehensis fuga servorum ex oppido facta
158  XXXIII,    1,   7|               ne effusa detruderentur fuga plurimum in Aetolis equitibus
159  XXXIII,    2,  11|                Philippus collectis ex fuga qui variis casibus pugnae
160  XXXIII,    2,  15|               spem fecerunt; postremo fuga ceterorum nudati, cum duae
161  XXXIII,    2, 19a|               agros caesa est. quibus fuga in expedito fuit, ne temptato
162  XXXIII,    3,  28|               circumventus occiditur. fuga comitum et quiritatio facta
163  XXXIII,    3,  28|           defert. et Zeuxippus quidem fuga servi motus Anthedonem,
164  XXXIII,    3,  29|          Boeoti, cum omnia terrore ac fuga completa essent, legatos
165  XXXIII,    4,  38|      servientes Lysimachenses, partim fuga sparsos per Hellespontum
166   XXXIV,    2,   9|         hostium urit vastatque, omnia fuga et terrore complet.~ ~10.
167   XXXIV,    2,  14|          dextra parte, unde terror et fuga coeperat, aegre Romanus
168   XXXIV,    2,  15|               repetebantur. ubi omnia fuga completa vidit Cato, ipse
169   XXXIV,    2,  16|         effusius, ut sparsis hostibus fuga, praedati sunt. quae res
170   XXXIV,    3,  28|         ediderunt et dispersos passim fuga plerosque armis exuerunt.
171   XXXIV,    4,  39|            vertissent Lacedaemonii et fuga effusa superiora peterent
172   XXXIV,    5,  47|          varia hinc atque illinc nunc fuga, nunc victoria fuit; Gallorum
173    XXXV,    3,  29|            multi caesi captique in ea fuga sunt. et in castris quoque
174    XXXV,    3,  30|          ferunt eos instruxit, qua ex fuga recepturos sese hostes credebat.
175    XXXV,    4,  34|             exul Eurylochus, de cuius fuga causaque fugae ante dictum
176    XXXV,    4,  38|             nihil usquam spei nisi in fuga ponebant; deinde postquam
177   XXXVI,    3,  20|     Demetriadem, si forte eo deferret fuga regem, traiecit. - per eosdem
178   XXXVI,    5,  33|           inermes, ex proelio adverso fuga delati, nec virium nec animi
179   XXXVI,    5,  45|            post primum ab laevo cornu fuga coepit. Polyxenidas enim
180  XXXVII,    2,  11|             trepidatio orta, et velut fuga in naves fieri, cum se mari
181  XXXVII,    6,  43|            est edita; nam et primorum fuga in castra maxime inclinavit,
182 XXXVIII,    2,  18|           contraxere. Id tum desertum fuga incolarum oppidum, refertum
183 XXXVIII,    2,  21|        instare legionum signa, effusa fuga castra repetunt pavoris
184 XXXVIII,    2,  21|              Romanos victores deserti fuga hostium acceperunt tumuli.~ ~
185 XXXVIII,    2,  23|       priusquam irrumperent victores, fuga e castris Gallorum in omnis
186 XXXVIII,    2,  23|              subire poterant, sparsos fuga Gallos circa radices montis
187 XXXVIII,    3,  27|          clamorem Romanorum tulerunt. Fuga ad castra inclinavit; sed
188 XXXVIII,    3,  27|           tamen octo milia hominum in fuga - nam pugna nulla fuit -
189 XXXVIII,    3,  27|             Galli ex dissipata passim fuga in unum locum congregati,
190 XXXVIII,    4,  40|        proelio excedunt Thraeces, non fuga vulnerum aut mortis, sed
191 XXXVIII,    4,  41|              hostis, deinde avertere; fuga inde caedesque suis ipsos
192   XXXIX,    1,  18|                         Ceterum tanta fuga ex urbe facta erat, ut,
193   XXXIX,    2,  23|             ipse festinans, quo se ex fuga Aetoli contulerant, Philippo
194   XXXIX,    5,  53|            duxit: Philippopolin urbem fuga desertam oppidanorum, qui
195      XL,    2,  24|             patrem accusavit Perseus. fuga per Paeoniam praeparata
196      XL,    3,  28|             aliqua forma pugnae fuit: fuga deinde effusa et fugientium
197      XL,    3,  28|               in castra omnes trepida fuga compulsi sunt, deinde ipsis
198      XL,    3,  33|           sexaginta duo. qui palati e fuga domum se recipiebant, alterum
199      XL,    4,  40|            per totum saltum dissipati fuga. decem et septem milia hostium
200      XL,    4,  58|       caderent. itaque cum praecipiti fuga per rupes praealtas improvidi
201     XLI,    1,   4|         perierunt, plures in matutina fuga quam in recipiendis castris.~ ~
202     XLI,    1,   5|         tantum castra ab hostibus nec fuga, quae vera erant, sed perditas
203     XLI,    3,  18|           equo advectus suos quidem a fuga revocavit, ipse, dum incautius
204     XLI,    3,  23|                    ceterum ne similis fuga servorum postea fieret,
205    XLII,    1,   7|            absumpserat Ligurum, et in fuga passim caesi sunt. decem
206    XLII,    1,   8|           Post hanc pugnam ex diversa fuga in unum collecti Ligures,
207    XLII,    5,  59|          ordines suos receptum sociis fuga dissipatis dabant et, cum
208    XLII,    5,  61|      victoriam habetis, quae nocturna fuga vobis subtractae naufragorum
209    XLII,    5,  67|             Pthiotim Pteleum desertum fuga oppidanorum diruit a fundamentis,
210   XLIII,    1,   4|          castra potuerint. tum quoque fuga ingens facta est; et erant,
211   XLIII,    1,  10|            Appius, ut suos dissipatos fuga colligeret, quae res palatis
212    XLIV,    2,  28|              relictisque equis effusa fuga urbem petebant. sed propius
213    XLIV,    3,  31|           sustinuerunt. pulsi enim et fuga conglobati, cum ducenti
214    XLIV,    3,  41|              sociorum; et hinc primum fuga Macedonum est orta. nam
215    XLIV,    3,  42|               pervenerunt, et vagi ex fuga quinque milia hominum capta.
216    XLIV,    3,  44|               super alium recentes ex fuga venturos fuisse. per hanc
217    XLIV,    3,  45|              turbaque, <quae> ex acie fuga in unum conpulsa erat, consilium
218    XLIV,    3,  45|              qui aut se persecuti aut fuga eodem delati erant, adhortando
219     XLV,    4,  40|             proxumum absumptum aut in fuga, cum Samothracen peteret,