Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  26|      cruciatus videre potestis? quod vix Albanorum oculi tam deforme
  2       I,    5,  31|             pluvisse. Quod cum credi vix posset, missis ad id visendum
  3       I,    7, 41a|              impetusque multitudinis vix sustineri posset, ex superiore
  4       I,    9,  55|              operi destinatae erant, vix in fundamenta suppeditavere.
  5       I,    9,  56|               quibus duobus operibus vix nova haec magnificentia
  6      II,    3,  26|         villis repleti cibo vinoque, vix fugae quod satis esset virium
  7      II,    5,  46|     exacerbaverant - proelium iniit. Vix explicandi ordinis spatium
  8      II,    5,  49|              dimicant acie; quamquam vix dirigendi aciem spatium
  9     III,    1,   6|      contagio ipsa volgabant morbos. Vix instantes sustinentibus
 10     III,    1,   6|         sustinendum bellum erat quod vix Romanis fulti viribus sustinuissent.
 11     III,    1,   6|            tumultu res poscebat, sed vix ad quietas stationes viribus
 12     III,    3,  22|          fuit sed praeda maior, quia vix arma secum efferre hostis
 13     III,    4,  28|  circumvallati ab dictatore erant et vix adversus unum exercitum
 14     III,    9,  67|      traditum iri Aequos et Volscos, vix Hernicis modo pares, T.
 15      IV,    2,  10|            oppressi dederunt poenas, vix nuntiis caedis relictis.
 16      IV,    2,  12|            si adgravatae res essent, vix ope deorum omnium resisti
 17      IV,    2,  15|         senatorem concoquere civitas vix posset regem ferret, Romuli
 18      IV,    2, 16a|             sedasse invenio; ceterum vix credibile est numerum tribunorum
 19      IV,    4,  25|           liceret. Parva nunc res et vix serio agenda videri possit,
 20      IV,    4,  30|          quoque ingenito umore egens vix ad perennes suffecit amnes.
 21      IV,    5,  40|           simul corpore atque animo, vix prae gaudio compotes, effusae.
 22      IV,    5,  43|          Quae si in unum conveniant, vix deorum opibus quin obruatur
 23       V,    1,   7|           superfundenti se laetitiae vix temperatum est; non enim,
 24       V,    5,  34|           fuit ut abundans multitudo vix regi videretur posse. Hic
 25       V,    6,  38|           cum extenuando infirmam et vix cohaerentem mediam aciem
 26       V,    6,  45|           ludibrio esse clades suas? Vix temperavere animis quin
 27       V,    7,  53|        copiis veniant - constat enim vix credibilem multitudinem
 28      VI,    1,   1|             magno ex intervallo loci vix cernuntur, tum quid rarae
 29      VI,    3,  12|           eis fuisse locis quae nunc vix seminario exiguo militum
 30      VI,    4,  25|      constanti tranquilla pace ut eo vix fama belli perlata videri
 31      VI,    4,  29|              munimentum relictum; et vix moenia tuta rati oppido
 32      VI,    5,  36|    possiderent agros, plebeio homini vix ad tectum necessarium aut
 33     VII,    1,   2|              sano initio res in hanc vix opulentis regnis tolerabilem
 34     VII,    2,  12|         virtute fretos venisse: adeo vix primum impetum Romanorum
 35     VII,    2,  13|          integra; quamquam de gloria vix dicere ausim, si nos et
 36     VII,    3,  18|              concitatos per se omnes vix duces eminent. Aliquotiens
 37     VII,    4,  25|            vires populi Romani, quas vix terrarum capit orbis, contractae
 38     VII,    4, 29a|            in hanc magnitudinem quae vix sustinetur erigi imperium
 39    VIII,    1,   7|            turmalibus evasit, ita ut vix teli iactu ab statione proxima
 40    VIII,    2,  10|            caede perrupere cuneos ut vix quartam partem relinquerent
 41    VIII,    4,  19|          dimicaret animus suppetere; vix tota extra portam castrorum
 42    VIII,    6, 37b|           ceterum fortuna Samnitium, vix a se ipsis eo tempore propulsantium
 43      IX,    1,   2|          praetorium versi opem, quam vix di immortales ferre poterant,
 44      IX,    1,   5|        castris consulum adventus, ut vix ab iis abstinerent manus,
 45      IX,    2,   8|             incessit homines ut modo vix crederent illum eundem esse
 46      IX,    2,   9|      victoriam male perdiderunt, dum vix locis quibus vicerant credunt,
 47      IX,    2,  11|          pudere in lucem proferre et vix pueris dignas ambages senes
 48      IX,    4,  19|        certatum cum Poenis recordor, vix aetatem Alexandri suffecturam
 49      IX,    5,  25|          fuit deletaque Ausonum gens vix certo defectionis crimine
 50      IX,    7,  32|          subsidiariis modo relictis, vix quod satis esset ad castrorum
 51       X,    1,   1|          Romae terrorem fecere, quia vix credibile erat tam adfectis
 52       X,    1,   2|      victores revertuntur. Cleonymus vix quinta parte navium incolumi,
 53       X,    1,   5|           extemplo signa armaque, et vix ab impetu et cursu tenebantur.
 54       X,    1,   6|        adversarios non, id quod olim vix speraverint, adfectantes
 55       X,    2,  9b|            satis validum legis: nunc vix serio ita minetur quisquam.
 56       X,    2,  13|         consulem refici non liceret. vix prae strepitu audita lex
 57       X,    2,  18|          eguerat ope, dissimulantem. vix enim salute mutua reddita,
 58       X,    2,  18|               cum bello tuo forsitan vix sufficias, huc te ad opem
 59       X,    3,  20|            praedae hostes trahere ut vix explicare agmen possint;
 60       X,    3,  22|             esse. Novo imperii socio vix iam adsuescere senilem animum
 61       X,    3,  29|                                      Vix humanae inde opis videri
 62       X,    4,  32|         castris conlata essent, quod vix Romanus totiens victor auderet,
 63       X,    5,  47|            Multis rebus laetus annus vix ad solacium unius mali,
 64     XXI,    1,   5|              ubi pedes instabilis ac vix vado fidens vel ab inermi
 65     XXI,    1,   8|         bellum pluribusque partibus, vix accipientibus quibusdam
 66     XXI,    1,  15|        corrupta erant et in caedibus vix ullum discrimen aetatis
 67     XXI,    2,  20|       fremitu risus dicitur ortus ut vix a magistratibus maioribusque
 68     XXI,    5,  40|               quorum robora ac vires vix sustinere vis ulla possit.
 69     XXI,    5,  43|               ab tergo Alpes urgent, vix integris vobis ac vigentibus
 70     XXI,    6,  47|     oppositis. Ea peritis amnis eius vix fidem fecerint; nam neque
 71     XXI,    6,  47|              auctores sunt qui biduo vix locum rate iungendo flumini
 72     XXI,    6,  53|        optimum foret hosti cerneret, vix ullam spem habebat temere
 73     XXI,    6,  54|            rigere omnibus corpora ut vix armorum tenendorum potentia
 74     XXI,    6,  55|          extemplo urgeretur. Nam cum vix iam per se resisterent decem
 75     XXI,    6,  56|            gelu in castra rediere ut vix laetitiam victoriae sentirent.
 76     XXI,    7,  58|            torpentibus rigore nervis vix flectere artus poterant.
 77    XXII,    1,   5|       ordines et locum noscerent, ut vix ad arma capienda aptandaque
 78    XXII,    4,  24|         aberat iam fame [gravante] - vix castra, si oppugnarentur,
 79    XXII,    4,  27|           Minucius vero cum iam ante vix tolerabilis fuisset rebus
 80    XXII,    4,  30|            et milites spreverant, ut vix cum eadem gente bellum esse
 81    XXII,    5,  36|        copiarum variant auctores, ut vix quicquam satis certum adfirmare
 82    XXII,    6,  39|             diem rapto vivit; partem vix tertiam exercitus eius habet
 83    XXII,    6,  40|           urbes munitas convecto, ut vix decem dierum, quod compertum
 84    XXII,    6, 50a|            Cannas fugientem consulem vix quinquaginta secuti sunt,
 85    XXII,    8,  59|             avarior an crudelior sit vix existimari potest? Si videatis
 86   XXIII,    2,  11|         alterum toto amisso exercitu vix cum quinquaginta hominibus
 87   XXIII,    2,  16|           exercitus speciem fecerit. Vix equidem ausim adfirmare,
 88   XXIII,    4, 24b|           viros, equos obruerunt, ut vix decem homines effugerent.
 89   XXIII,    4,  27|               in artum compulsi, cum vix movendis armis satis spatii
 90   XXIII,    4,  27|      imperatores esse Romanos quibus vix aequis viribus resisti possit.
 91   XXIII,    4,  28|         inopem tantum iter ingressum vix penetraturum ad Alpes fuisse.
 92   XXIII,    4,  28|          parant, rati, si Hannibali, vix per se ipsi tolerando Italiae
 93   XXIII,    4,  29|           Primo igitur concursu, cum vix pila coniecta essent, rettulit
 94   XXIII,    6,  38|           incessit, cernentes quanta vix tolerantibus Punicum bellum
 95   XXIII,    6,  45|            Reliquias illorum virorum vix arma membraque sustinentes
 96   XXIII,    6,  45|           atque alae magno certamine vix toleratis pugnam, quos binae
 97   XXIII,    6,  45|            estis, nunc paucis plures vix restatis. Romam vos expugnaturos,
 98   XXIII,    6,  48|          bellum vectigales fuissent, vix praesides provinciarum exercitus
 99    XXIV,    1,   3|           vastitatem eo bello factam vix pars dimidia habitabatur;
100    XXIV,    1,   5|                                      Vix quidem vel bono moderatoque
101    XXIV,    1,   6|            pugnae ad Cannas fuisset; vix credibilia enim legatos
102    XXIV,    4,  34|              inhabile imperitis est, vix quemquam sine volnere consistere
103    XXIV,    6,  40|             militi quoque nedum regi vix decoro habitu ad flumen
104     XXV,    1,   3|          multitudinem area Capitolii vix caperet, perorata causa
105     XXV,    2,   9|          excitasset vigilem, dicenti vix sustineri grandis bestiae
106     XXV,    4,  19|              ut ex tanta multitudine vix mille evaserint, ceteri
107     XXV,    5, 22b|           cum hac spe dimissi legati vix regredi Capuam iam duplici
108     XXV,    6,  31|         praedae tantum fuit, quantum vix capta Carthagine tum fuisset
109     XXV,    6,  34|             equos velocitate peditum vix poterant caesique prope
110     XXV,    6,  35|             usi confestim e proelio, vix necessaria quiete data militibus
111     XXV,    6,  36|              et non ludibrium illud, vix feminis puerisve morandis
112     XXV,    6,  38|             maerorem obstupefaceret, vix ita compos mei essem ut
113    XXVI,    2,  11|           utramque aciem turbavit ut vix armis retentis in castra
114    XXVI,    4,  22|         imperium suffragio mandaret, vix ut veri simile sit parentium
115    XXVI,    5,  27|          atrium regium; aedis Vestae vix defensa est tredecim maxime
116    XXVI,    7,  39|         tempus cum in arce Tarentina vix inopia tolerabilis esset,
117    XXVI,    7,  39|              stipatae erant naves ut vix ullum telum in mari vanum
118    XXVI,    8, 45b|                                      Vix prior tumultus conticuerat
119    XXVI,    8, 45b|              aqua esset, alibi genua vix superaret. hoc cura ac ratione
120   XXVII,    2,   7|    Hasdrubalis transitus in Italiam, vix Hannibali atque eius armis
121   XXVII,    6,  29|     legionibus suis Capuam profectus vix lecticae agitationem prae
122   XXVII,    8,  45|       capientes; diem ac noctem ire; vix quod satis ad naturale desiderium
123   XXVII,    8,  48|    intolerantissima laboris corpora, vix arma umeris gerebant; et
124   XXVII,    8,  50|        nuntius - laetitia vero tanta vix ut compotes mentium prae
125   XXVII,    8,  51|              universae contionis cum vix gaudium animis caperent.
126  XXVIII,    1,   2|           peditum et equitatus omnis vix inito proelio cum Magone
127  XXVIII,    2,   8|             celeritate tenderet: sed vix rationem iniri posse utrum
128  XXVIII,    3,  15|           vis aquae deiecta esset ut vix in castra sua receperint
129  XXVIII,    3,  16|             in loco nudo atque inopi vix in paucos dies tolerabilis
130  XXVIII,    5,  29|            inimicius consuluerunt.'~ Vix finem dicendi fecerat cum
131    XXIX,    1,   2|      equestri hostes circumfusurum.~ Vix haec dicta dederat cum Romani
132    XXIX,    3,  15|         tantum militum effici posse: vix si simplum ex formula imperetur
133    XXIX,    4,  17|          potuerit praetermissum sit. vix ratio iniri potest uter
134    XXIX,    5,  27|           meridie nebula occepit ita vix ut concursus navium inter
135    XXIX,    6,  31|        persequendas instigabant; sed vix regium videbatur latronem
136     XXX,    1,   3|        condiciones imperator Romanus vix auribus admisit; postea,
137     XXX,    2,  10|              quidem] omnes pontes et vix transiliendi in secundum
138     XXX,    2,  11|          Syphace emittente sustineri vix poterat; deinde ut pedes
139     XXX,    4,  20|                Frendens gemensque ac vix lacrimis temperans dicitur
140     XXX,    5,  28|          omnium rerum patientia quas vix fides fiat homines passos,
141    XXXI,    2,  10|              magna ex parte incensa, vix duobus milibus hominum inter
142    XXXI,    2,  13|           exercitibus gerendum esset vix aerarium sufficeret, negaverant
143    XXXI,    2,  16|      miserunt. eodem postea, cum iam vix sustinerent obsidionem,
144    XXXI,    3,  21|            moram pugnandi fecit; sed vix spatium instruendi fuit:
145    XXXI,    3,  24|           urbis cum venisset, paucis vix qui sepelirent bello absumptos
146    XXXI,    5,  41|        Aetoli nisi quod populabantur vix meminisse viderentur se
147    XXXI,    5,  41|             itaque primo impetu fusi vix temptato certamine turpi
148    XXXI,    6,  45|          nequiquam absumpti et, quia vix operae pretium erat, abscessere.
149   XXXII,    3,  20|              Romanis mentio incidit, vix manibus temperatis? Nunc
150   XXXII,    3,  21|           Hos si socios aspernamini, vix mentis sanae estis; sed
151   XXXII,    3,  22|              adeo exarsere studia ut vix parentes ab liberis temperaverint.
152  XXXIII,    2,  15|       instruit aciem. ceterae copiae vix conligi atque instrui cum
153  XXXIII,    3,  20|            propria Romani belli sunt vix sufficiam.~ ~21.
154  XXXIII,    3,  22|              Liguribus levia proelia vix digna dictu fecisse, in
155  XXXIII,    4,  32|           ferebant Romanos facturos: vix cuiquam persuadebatur Graecia
156  XXXIII,    4,  32|        universum homines acciperent: vix satis credere se quisque
157  XXXIII,    4,  37|            avidi pugnarunt Romani ut vix nuntium cladis hosti relinquerent.
158   XXXIV,    1,   2| consultationes esse sinas. atque ego vix statuere apud animum meum
159   XXXIV,    1,   3|           quibus omnibus constrictas vix tamen continere potestis.
160   XXXIV,    1,   3|        procucurrerint in publicum ac vix foro se et contione abstineant?
161   XXXIV,    2,  20|            universi in eos erumpunt. vix clamorem eorum, nedum impetum
162   XXXIV,    4,  38|              inops modo consilii sed vix mentis compos esset.~ ~39.
163    XXXV,    1,   1|             adeo pleraque adversa ut vix dimidium militum quam quod
164    XXXV,    2,  17|      indignum videri; alii parvas et vix dictu dignas belli causas
165    XXXV,    3,  30|              erat iter tale per quod vix tranquillum ab hostili metu
166    XXXV,    3,  30|         multi caesi captique sunt ut vix quarta pars de toto exercitu
167    XXXV,    5,  43|              equites, sex elephanti, vix ad Graeciam nudam occupandam
168    XXXV,    5,  48|             nominibus quoque gentium vix fando auditis terrebat,
169    XXXV,    5,  49|            nunc Chalcidem: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum
170   XXXVI,    4,  24|            alia turba in arcem, quae vix capere, nedum tueri multitudinem
171  XXXVII,    4,  21|        restiterit; trepidantesque et vix ordinem agminis servantes
172  XXXVII,    4,  28|             ita clauditur portus, ut vix duae simul inde naves possint
173  XXXVII,    4,  29|              concursum ad naves est. vix suas quisque noscere aut
174 XXXVIII,    1,   6|               postremo re omissa iam vix tuto receptu fugientes in
175 XXXVIII,    1,   7|          totum cuniculum complesset, vix durare quisquam intus poterat.~ ~
176 XXXVIII,    2,  14|         venit, vestitus comitatusque vix ad privati modice locupletis
177 XXXVIII,    2,  15|              iam grave agmen trahens vix quinque milium die toto
178 XXXVIII,    5,  47|       praedae abactae, referant, cum vix redimendi captivos copia
179 XXXVIII,    6,  60|           laeti homines viderunt, ut vix in eadem civitate videretur
180   XXXIX,    1,   6|           fuerat, ars haberi coepta. vix tamen illa quae tum conspiciebantur,
181   XXXIX,    3,  31|              se immiscuit mediis, ut vix, utrius partis esset, nosci
182   XXXIX,    5,  49|         valle devia in viam portant, vix sibimet ipsi prae necopinato
183   XXXIX,    5,  49|             ut non pro vano modo sed vix pro sano nuntius audiretur.
184   XXXIX,    5,  49|             oculis suis credidisset, vix pro comperta tantam rem
185   XXXIX,    5,  53|            esset; et Philippus ipse, vix sui arbitrii fore, quem
186      XL,    1,  15|      repentino atque inopinato malo, vix, quid obiceretur, intellegere
187      XL,    2,  19|          erat, ut Libitina funeribus vix sufficeret. his prodigiis
188      XL,    2,  22|              ramorum perspici caelum vix posset. ut vero iugis appropinquabant,
189      XL,    3,  27|           saltus abditum et latentem vix inveniebamus.' ad haec consentiens
190     XLI,    1,   3|           inermes ab armatis coepit. vix mille ducenti ex tanta multitudine,
191     XLI,    3,  20|       constaret. non adloqui amicos, vix notis familiariter arridere,
192    XLII,    1,  12|      privatim an publice sint maiora vix dici possit, partim desertos
193    XLII,    3,  42|              talibus de causis, quae vix querella et expostulatione
194    XLII,    5,  58|              Romanis fecit. et primo vix creditum nuntianti est,
195    XLII,    5,  66|               in turba saevientibus. vix ab incondito agmine captivorum
196   XLIII,    1,  10|           pugnantes interempti sunt; vix duo milia hominum cum ipso
197   XLIII,    2,  21|        pervenisset ad Citium montem, vix transgressus propter altitudinem
198    XLIV,    1,   4|             angustum dorsum cuneatum vix ternis ordinibus armatorum
199    XLIV,    1,   5|         circumspiciendi spatium fuit vix tandem ex insperato stabilem
200    XLIV,    1,   6|            abscisae sunt, ut despici vix sine vertigine quadam simul
201    XLIV,    1,   7|        statuarum munitamque egregie, vix satis credere in tantis
202    XLIV,    1,   9|     quadrigis, semel desultore misso vix unius horae tempus utrumque
203    XLIV,    2,  15|    legationis, cuius magniloquentiam vix curia paulo ante ceperat,
204    XLIV,    2,  27|       inviolato fallaci nuntio, quod vix speraverat ipse posse contingere,
205    XLIV,    2,  28|              navium genere et Gallis vix quietem ferentibus in mari,
206    XLIV,    3,  31|            tribuno militum traditus, vix gladiatorio accepto, decem
207    XLIV,    3,  33|       permanantes undae miscerentur. vix diducta summa harena erat,
208     XLV,    2,  19|        praemiorumque ab senatu, quae vix salva pietate ei contingere
209     XLV,    2,  19|            Persei fido socio. itaque vix statui posse, utrum, quae
210     XLV,    2,  19|          regno tumultus Gallici, cui vix consensu et concordia regum
211     XLV,    2,  22|          nunc ex sordido deversorio, vix mercede recepti ac prope
212     XLV,    2,  23|       Lacedaemoniorum cunctatorem et vix in ea, quibus fidit, ingredientem.