Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  7b|          postquam facinus facinorisque causam audivit, habitum formamque
  2       I,    3,  14|            erat, eadem equestris pugna causam minus mirabilem dedit. Et
  3       I,    5,  23|             ego regem nostrum Cluilium causam huiusce esse belli audisse
  4       I,    9,  49|            solus exercebat, perque eam causam occidere, in exsilium agere,
  5      II,    1,   4|            reddenda bona, eamque ipsam causam morae in urbe haberent legati
  6      II,    3,  27|               cogebat; adeo in alteram causam non collega solum praeceps
  7      II,    3,  32|               teneri militem rati, per causam renovati ab Aequis belli
  8      II,    5,  42|             minas; motique ita numinis causam nullam aliam vates canebant
  9      II,    5,  54|                et desertam ac proditam causam publicam queri; tandem qui
 10      II,    5,  56|               credebant, post publicam causam privato dolore habito, ne
 11      II,    5,  61|               consulem timuerat. Semel causam dixit, quo semper agere
 12     III,    2,  14|           primum submoventes praebuere causam, adorti sunt ut nemo unus
 13     III,    2,  15|          miserrimi cuiusque suscepisse causam, ut exsules iniuria pulsos
 14     III,    5,  36|        primoribus patrum, ratis caedis causam ac principium quaeri, ut
 15     III,    9,  65|         magnopere ad patrum aut plebis causam inclinati, otium domi ac
 16     III,    9,  69|          futurum, cuius non probassent causam; - omnis iuventus adfuit
 17     III,    9,  71|         populum Romanum cepere. Cum ad causam orandam venissent, concilio
 18     III,    9,  71|         vociferantemque prodi publicam causam submoveri iussissent, tribunos
 19     III,    9,  71|               inutili pudore suam ipse causam damnaret.~ ~72.
 20      IV,    2,  14|                quaereret, Serviliusque causam dicendam esse proponeret
 21      IV,    2,  15|         dictatorem non venisset. Se ad causam cognoscendam consedisse,
 22      IV,    3,  17|               Roscium legatos Romanos, causam novi consilii quaerentes,
 23      IV,    3,  17|                 a Fidenatibus exceptam causam mortis legatis fuisse, -
 24      IV,    4,  24|          ingenti animo tulisse ferunt, causam potius ignominiae intuentem
 25      IV,    4,  26|            Algido auctores sint eamque causam dictatoris creandi fuisse.
 26      IV,    6, 44b|              virgo vestalis de incestu causam dixit, crimine innoxia,
 27      IV,    6,  48|             gravate acclinaturos se ad causam senatus, per quam cum universo
 28      IV,    6,  49|           magis adducor ut credam irae causam exercitui fuisse, quam quod
 29      IV,    6,  49|           pauci iam vestram suscipiant causam. Quid ut a vobis sperent?
 30      IV,    6,  53|           agrariae, praebuit iustiorem causam resistendi collegae. Itaque
 31      IV,    6,  54|        sumpsisset et tres ad popularem causam celeberrimi nominis haberet
 32      IV,    6,  55|        Inclinante deinde se fortuna ad causam plebis, nuntii veniunt arcem
 33      IV,    6,  57|             incessit, quippe cum prodi causam ab suis cernerent. Itaque
 34       V,    1,   2|             iam diu nullam novandi res causam invenientibus, Romam est
 35       V,    1,   2|          putarent continuatae militiae causam esse? Nullam profecto aliam
 36       V,    1,   3|        militantium adversarii estis an causam agitis? Nisi forte hoc dicitis: "
 37       V,    2,  11|            noxii ambo alter in alterum causam conferant, fugam Sergi Verginius,
 38       V,    4,  28|            deum cui mitteretur et doni causam veritus ipse multitudinem
 39       V,    7,  53|               Hanc autem iactari magis causam quam veram esse, ut ego
 40      VI,    2,  10|                 militis autem non dati causam terrorem assiduum a Volscis
 41      VI,    2,  10|             patribus magis tempus quam causam non visa belli habere.~ ~
 42      VI,    5,  34|               satin salve?' avertentem causam doloris, quippe nec satis
 43      VI,    5,  34|     sciscitando, ut fateretur eam esse causam doloris, quod iuncta impari
 44      VI,    5,  38|        apparatum adversariorum et ipsi causam plebis ingentibus animis
 45      VI,    5,  39|         Manlius deinde dictator rem in causam plebis inclinavit C. Licinio,
 46     VII,    1,   5|               contra se quoque parenti causam invidiae atque criminum
 47     VII,    2,  13|                armis oravit me ut suam causam apud te agerem. Equidem,
 48     VII,    5,  30|              gaudent oblatam sibi esse causam, oppugnatum nos veniunt.
 49     VII,    6,  41|          milites fore dixit; oravit ut causam miserorum civium susciperet
 50    VIII,    2, 13a|                  ne lacessitus Romanus causam belli haberet + et, si cuius
 51    VIII,    3,  18|         aedilem curulem indicaturam se causam publicae pestis professa
 52    VIII,    4,  21|              eos qui ante Privernatium causam impugnabant, ut ipse benigna
 53    VIII,    4,  21|             fiant. itaque et in senatu causam obtinuere et ex auctoritate
 54    VIII,    5,  27|                repentina res quia quam causam nullam tam ne fidem quidem
 55    VIII,    5,  36|            unius eius fidei virtutique causam suam commendantes. ita deductus
 56      IX,    5,  21|           oppugnare adortus rebellandi causam Samnitibus dedit. Duplex
 57      IX,    5,  26|               parum potentes erant, ne causam dicerent, in praesidia adversariorum,
 58      IX,    5,  26|            ceterum invisus nobilitati, causam dixit absolutusque est.
 59      IX,    7,  33| interrogationem tribuni magno opere ad causam pertinere suam; nam, etsi
 60       X,    2,  9b|                semper a familia eadem. Causam renovandae saepius haud
 61     XXI,    1,  10|            Hanno unus adversus senatum causam foederis magno silentio
 62     XXI,    2,  21|              non ducem solum sed etiam causam esse belli, partitis divenditisque
 63    XXII,    1,   3|              cum spem magis ipsam quam causam spei intueretur.~ ~4.
 64    XXII,    4,  28|              operae pretium erat, quam causam certaminis cum Minucio,
 65    XXII,    7,  56|            fuerat. Itaque ne ob eandem causam alia quoque sacra publica
 66    XXII,    8,  60|                servitutis ignominiosae causam esse sciant. Maluerunt in
 67    XXII,    8,  61|           veteres remansisse, quod per causam recognoscendi nomina captivorum
 68   XXIII,    1,  10|            atque ante pedes destitutum causam dicere iussit. Qui cum manente
 69    XXIV,    1,  7a|         adpropinquaret ianuae rex, per causam aliquam in angustiis sustineret
 70    XXIV,    2,   8|          misere maiores nostri. eandem causam haud multis annis post fuisse
 71    XXIV,    3,  18|          ceterisque eiusdem noxae reis causam dicere cum purgari nequissent,
 72    XXIV,    4,  21|              dedisset Syracusanis quam causam aut animos mutasset, M.
 73    XXIV,    4,  24|                re in speciem atrociore causam aliis ignorantibus ortus
 74    XXIV,    4,  26|            sororis neque interfecto eo causam eandem esse. quid quod si
 75    XXIV,    4,  29|             nec belli defuturam unquam causam, nisi Hippocrates atque
 76    XXIV,    4,  31|     mercennariorum militum eandem esse causam nec unquam Syracusas quieturas
 77    XXIV,    6,  40|          arceret, quae ob nullam aliam causam nisi quod imminerent Italiae,
 78    XXIV,    6,  43|              tribunorum auxilio vetiti causam in magistratu dicere dimissique [
 79    XXIV,    6,  45|        suspectum iam pridem habebat et causam nactus erat tam ditis hominis
 80     XXV,    6,  28|             diu ea paterentur; Romanis causam oppugnandi Syracusas fuisse
 81     XXV,    6,  28|          marique pulsis quam superesse causam Romanis cur non, perinde
 82     XXV,    6,  29|               aliam suam ac perfugarum causam esse.~ ~30.
 83     XXV,    6,  30|               incitatos memorantes nec causam expetendae poenae eorum
 84     XXV,    6,  33|               nihil aliud quaerentibus causam obtestantibusque ut manerent
 85    XXVI,    2,  12|              erat nulli non probabilem causam transitionis faceret, mulier
 86    XXVI,    5,  30|            invisos fuisse sibi. ob eam causam et Hieronymum a principibus
 87    XXVI,    5,  31|           ambigeretur, consul dicturus causam accusantibus Graecis fuerim;
 88    XXVI,    8,  48|             recuperatores considere et causam cognoscere iussit. cum res
 89   XXVII,    2,   6|             moram non facere. dictator causam comitiorum auctoritate senatus,
 90   XXVII,    2,   8|       Scaevolae demortui C. Laetorius. causam inaugurari coacti flaminis
 91   XXVII,    3,  12|           habenti, ne remorandi quidem causam in Italia fore - Regium
 92   XXVII,    4,  17|               Romanos; sed praeter eam causam etiam velut fortuita inclinatio
 93   XXVII,    6,  30|          haberet se pacis, illos belli causam quaesisse. ita infecta pace
 94   XXVII,    7,  34|             creari non liceret; eandem causam in T. Manlio esse praeterquam
 95  XXVIII,    2,   7|           responso dimissis - se neque causam eius belli fuisse nec moram,
 96  XXVIII,    8,  42|             qui prae te feras eam tibi causam traiciendi in Africam esse
 97    XXIX,    2,   9|             Locros hexere advectus cum causam Plemini et tribunorum audisset,
 98    XXIX,    4,  17|            militibusque fieri. sed ego causam utriusque defectionis nostrae
 99    XXIX,    4,  19|       deportari placere et ex vinculis causam dicere ac, si vera forent
100     XXX,    1,   4|              tollere indutias Scipioni causam praebuere; ac nuntio regis
101   XXXII,    1,   3|                volneribus esse. Consul causam postulandae missionis probabilem,
102   XXXII,    1,   3|               ullam aliam satis iustam causam esse. Itaque si manere ad
103   XXXII,    5,  38|           etiam nomen tyranni audivit, causam se spoliandi eos nactum
104  XXXIII,    3,  27|            Boeotarchen ob nullam aliam causam Brachyllem quendam quam
105  XXXIII,    5,  47|         Romanos in Hannibalem et ipsos causam odii quaerentes instigabant.
106  XXXIII,    5,  47|                Hannibalis quaerentibus causam adventus dici iusserunt
107   XXXIV,    1,   4|              tamen nulla accepit. quam causam fuisse censetis? eadem fuit
108   XXXIV,    1,   4|            nonnullarum cupiditatium ne causam quidem aut rationem inire
109   XXXIV,    1,   7|               quidem sed aliquam tamen causam tenacitatis video; in auro
110   XXXIV,    3,  23|               propriae gratia communem causam prodentes, questus deinde [
111   XXXIV,    3,  23|               exercitus Argos et Nabim causam facerent. deportarent legiones
112   XXXIV,    3,  31|            Quincti vosque qui adestis, causam excogitare cur mihi aut
113   XXXIV,    6,  59|           infitiari posset honestiorem causam libertatis quam servitutis
114   XXXIV,    6,  61|                attulisset; ceterum nec causam adventus satis expediebat
115   XXXIV,    6,  61|           aliis negantibus tumultuandi causam esse: mali rem exempli esse
116   XXXIV,    6,  62|            Carthaginienses iure finium causam tutabantur, quod intra eos
117    XXXV,    2,  12|         maritimos alios Laconas dignam causam existimaturos Romanos cur
118    XXXV,    2,  13|                principum donis ad suam causam perduxit, alios pertinaciter
119    XXXV,    2,  15|          veneno sustulisse. eam quoque causam clandestino facinori adiciebant
120    XXXV,    2,  16|               Ioniae aut Aeolidis sunt causam ab Antiocho accipite. bello
121    XXXV,    2,  16|             totam gentem? sed quid ego causam civitatium ago quam ipsis
122    XXXV,    2,  19|              esse ratus et percunctari causam repentinae alienationis
123    XXXV,    3,  22|               nihil quod satis maturam causam belli haberet nisi adversus
124    XXXV,    3,  29|                metu relinquendi castra causam probabilem praebuit. postero
125    XXXV,    4,  35|            apud Lacedaemonios laturum. causam mittendi ad eum habuerunt
126   XXXVI,    1,   5|         petebant enim, ne se temere in causam deduceret, expositos adversus
127   XXXVI,    1,   7|             quam hos? cui, si semel in causam descenderit, nihil integri
128   XXXVI,    4,  23|                 fatigationem rati esse causam Aetoli non continuandae
129   XXXVI,    5,  35|              gratiae reservari <exulum causam> Achaei, Elei per se ipsi
130   XXXVI,    5,  35|              iudicem fore; integram se causam eorum Romam reicere; indutias
131   XXXVI,    5,  35|             quo veniam impetrasse, non causam probasse videri possent.
132   XXXVI,    5,  41|             traicere, et multo maiorem causam Antiochum quam Aetolos esse;
133  XXXVII,    2,   6|              ab Africano tulerunt, qui causam relinquendi honeste Aetolici
134  XXXVII,    2,  11|             ibi cum interdiu ob eandem causam quiesset, nocte in proxima
135  XXXVII,    3,  17|               sibi exilii nullam aliam causam esse quam fidem erga Romanos;
136  XXXVII,    3,  17|               respondissent non posse, causam nactus omittendae rei Samum
137  XXXVII,    7,  53|           petere videantur. agent enim causam civitatium Graecarum, et
138  XXXVII,    7,  54|               etiam aliorum libertatis causam agamus, reges serva omnia
139  XXXVII,    7,  56|            arrogantiae Antipatri, quam causam turbandae pacis praebituros
140  XXXVII,    7,  57|              se parum magni certaminis causam haberet, aliam contentionem
141  XXXVII,    7,  60|               reddita scripsit; eamque causam Fabio, cum rem nullam aliam
142 XXXVIII,    3,  28|              civitas, incertum quam ob causam, Samaei desciverunt. Quia
143 XXXVIII,    3,  32|            quoque Lacedaemoniorum suam causam legationemque Achaeis iniunxerunt.
144 XXXVIII,    3,  33|           legatis vim abfuturam, donec causam dixissent. Ierunt etiam
145 XXXVIII,    3,  33|            privatis, et quia pertinere causam eorum ad rem publicam censebant.
146 XXXVIII,    4,  41|              habuerat, nullam ob aliam causam, quam quod praedae minus,
147 XXXVIII,    4,  43|          consul C. Flaminius M. Fulvii causam excepit, qui veterem viam
148 XXXVIII,    5,  45|         posuisse. Cum ibi nullam belli causam inveniret quiescentibus
149 XXXVIII,    5,  47|             triumpho modo fraudor, sed causam apud vos, patres conscripti,
150 XXXVIII,    6, 50b|     potentissimum quemque posse dicere causam. Quid autem tuto cuiquam,
151 XXXVIII,    6, 50b|                deductus. Iussus dicere causam sine ulla criminum mentione
152 XXXVIII,    6,  52|        concessit certo consilio, ne ad causam dicendam adesset. Maior
153 XXXVIII,    6,  52|           summittere se in humilitatem causam dicentium. Ubi dies venit
154 XXXVIII,    6,  52|           eadem superbia non venire ad causam dicendam arguerent, qua
155 XXXVIII,    6,  52|               villa sua extrahendum ad causam dicendam mittere non audeamus' --;
156 XXXVIII,    6,  52|                sibi placere accipi eam causam diemque a collegis prodici.
157 XXXVIII,    6,  52|                 auxilio ei futurum, ne causam dicat: ad id fastigium rebus
158   XXXIX,    1,   3|            praetore habito obtinuerunt causam. arma reddere Cenomanis,
159   XXXIX,    1,   6|             Terentio Culleone praetore causam lege Petillia diceret, et
160   XXXIX,    1,  17|             diem daturos, si venire ad causam dicendam vellet. edixerunt
161   XXXIX,    2,  24|                 pulsi, quia libertatis causam defendissent ab regio praesidio:
162   XXXIX,    2,  26|          quibus illi agant, civitatium causam esse. consulem Acilium et
163   XXXIX,    3,  36|           eorum, qui a Philopoemene ad causam dicendam evocati venissent;
164   XXXIX,    3,  36|       Philopoemene praetore evocati ad causam dicendam interfecti sunt.
165   XXXIX,    3,  36|                est, quod evocavimus ad causam dicendam eos, qui ad arma
166   XXXIX,    4,  40|              solum accusando sed etiam causam dicendo fatigavit inimicos.
167   XXXIX,    4,  40|                octogesimum annum agens causam dixerit, ipse pro se oraverit
168   XXXIX,    5,  53|            quam movendi extemplo belli causam praeberet. avertendos etiam
169      XL,    1,   6|               ipsam dicere praebituram causam criminandi iuvenis.~ ~7.
170      XL,    1,  14|           facti rationem reddent: meam causam, quae nihil eo facto contingitur,
171      XL,    1,  15|               semisomnus raptus sum ad causam parricidii dicendam. sine
172      XL,    1,  15|              iratum et iubentem dicere causam, fratrem accusantem audivi.
173      XL,    1, 16a|              unius horae disceptatione causam eorum diiudicaturum, sed
174      XL,    2,  17|         possessionis ius non mutarunt, causam integram Romam ad senatum
175      XL,    4,  37|               multa alia testimonia ad causam pertinentia haec quoque
176      XL,    4,  42|              latrocinii omnis maritimi causam avertit: ex regno eius omnes
177     XLI,    2,   6|                imperium retineret, uti causam extemplo dicere, cum abisset
178     XLI,    3,  24|                enim Romanae societatis causam ipse temptarique et oppugnari
179     XLI,    3,  24|             nos autem, qui nec ob quam causam nec quem ad modum perierit
180    XLII,    1,  11|               senatum est introductus. causam veniendi sibi Romam fuisse
181    XLII,    1,  14|                 ceterum si pervicacius causam belli quaeri videat, forti
182    XLII,    2,  22|              reverti Romam audebat, ne causam diceret adverso senatu,
183    XLII,    2,  22|            Marcia bis apud C. Licinium causam dixit; tertio praetor, gratia
184    XLII,    2,  24|              mandatis Romam mitti. eam causam fuisse patri mittendi se
185    XLII,    2,  24|       crederent>, quem ob nullam aliam causam nisi propter constantem
186    XLII,    3,  29|               ambigendo de Coele Syria causam belli se habiturum existumabat
187    XLII,    3,  38|             civitates dissentientis in causam deductas, appariturum id
188    XLII,    3,  40|                 non quaerendo, quam ob causam exercitus in Macedoniam
189    XLII,    3,  41|                      Ad ea rex: 'bonam causam, si apud iudice aequos ageretur,
190    XLII,    3,  41|               haec quidem mihi tamquam causam dicenti reo obiecta sunt;
191    XLII,    4, 43b|               Romanos Larisam profecti causam cum Perseo societatis in
192    XLII,    4,  46|     vindicarent, ne Romanis praeberent causam in se saeviendi.~ ~47.
193    XLII,    5,  60|         quisque in Aetolos conferebant causam: ab iis fugae terrorisque
194    XLII,    5,  63|           famam accepere, non ob aliam causam quam pravo studio, quo etiam
195   XLIII,    1,   4|           expugnatum ac direptum esse; causam excidii fuisse urbi, quod,
196   XLIII,    1,   5|            locorum scire, propter quam causam consuli pro hostibus fuerint.
197   XLIII,    2,  14|              Claudius praetores plebis causam egerunt: non consulibus,
198   XLIII,    2,  16|           factum esset. Prior Claudius causam dixit; et cum ex duodecim
199    XLIV,    2,  22|                inii, neque id ob aliam causam, quam quia bello in Macedonia,
200    XLIV,    3,  44|              venturos fuisse. per hanc causam Thracibus ablegatis, simul
201     XLV,    1,   5|            capitalis argui, veniret ad causam dicendam; si committere
202     XLV,    2,  20|         orantes, ut prius cognoscerent causam quam condemnarent.~ ~21.
203     XLV,    2,  22|               nondum segrego civitatis causam a Polyarato et Dinone, civibus
204     XLV,    2,  23|           fuisset, quid responderemus? causam fortasse diceremus apud
205     XLV,    2,  23|               insanio --, sed publicam causam a privatorum culpa segregaturus.
206     XLV,    2,  25|             Macedonia bellum. plurimum causam eorum adiuvit M. Porcius
207     XLV,    2,  25|            inligarent, ob nullam aliam causam, quam ne spem regibus absciderent
208     XLV,    3,  31|               et Boeotia, qui Romam ad causam dicendam sequerentur; in
209     XLV,    4,  36|           agerent: integro sibi die ad causam eam orandam opus esse. cum
210     XLV,    4,  37|            obiecit, quod L. Paulus, si causam dicat, negatum velit? duas