Lib. Cap. Par.

  1       I,    5,  27|         steterant ut nudari latera sua sociorum digressu senserunt; inde
  2       I,    5,  28|             cum proditione ac perfidia sociorum. Nam ne vos falsa opinio
  3      II,    5,  53|              Sabina, quae pro moenibus sociorum locata erant, confestim
  4     III,    1,   7|              strages quam quanta ferro sociorum facta erat. Consul qui unus
  5     III,    1,   8|                populationibus arcendis sociorum agro oppositus non ultra
  6     III,    3,  22|                foedere, duaeque partes sociorum in exercitu, tertia civium
  7     III,    3,  22|              Fabius non permixtam unam sociorum civiumque sed trium populorum
  8     III,    8,  63|            praedam relinquunt. Ibi non sociorum sicut in Algido res, sed
  9     III,    9,  71|           partam turpe domi de finibus sociorum iudicium populi deformavit.
 10     III,    9,  72|           amittatur alienandis iniuria sociorum animis. Nam famae quidem
 11      IV,    3,  17|         interventu Fidenatium, novorum sociorum, consulentium de caede ruptura
 12      IV,    3,  21|            neque clade Romanorum neque sociorum precibus potuere - duo populi
 13      VI,    4,  26|         senatusque paulo ante fidelium sociorum maestus in vestibulo curiae
 14     VII,    4,  25|               externa defectione etiam sociorum senatus anxius, cum cerneret
 15     VII,    5, 29b|              magis nomen ad praesidium sociorum quam vires cum attulissent,
 16    VIII,    1,   3|          ceterum Romani, etsi defectio sociorum nominisque Latini haud dubia
 17    VIII,    2,  12|            urbem ipsam Pedum castraque sociorum populorum, quae urbi adiuncta
 18      IX,    1,   5|           agminis miserabilem viam per sociorum urbes, reditum in patriam
 19      IX,    1,   6|               possent, incerti de fide sociorum et quod pudor praepediebat
 20      IX,    1,   6|                 evicit miseratio iusta sociorum superbiam ingenitam Campanis.
 21      IX,    1,   6|         fungitur officiis. Neque illis sociorum comitas voltusque benigni
 22      IX,    1,  7a|              Romanum nomen in concilio sociorum fidelium esset, dicitur [
 23      IX,    4,  19|              Itaque in omni defectione sociorum Latini nominis urbano prope
 24       X,    2,  11|                fama, Picentium novorum sociorum indicio, exorta est: Samnites
 25       X,    2,  12|             qui Samnitem decedere agro sociorum ac deducere exercitum finibus
 26       X,    2,  18|           secutae, prima et quarta, et sociorum duodecim milia; castra haud
 27       X,    3,  20|            quadringenti, praeda ingens sociorum; accitique edicto domini
 28       X,    3,  26|                ad id bellum missis, et sociorum nominisque Latini maiore
 29       X,    4,  33|          tumultu excitus cohortes duas sociorum, Lucanam Suessanamque, quae
 30       X,    4,  34|           incautus rueret; duas turmas sociorum Latini nominis circumequitare
 31       X,    4,  35|          legatis, tribunis, praefectis sociorum imperat quod apud quemque
 32       X,    5,  45|       rebellandi habuisset. Legationes sociorum, a M. Atilio praetore in
 33     XXI,    1,   6|            legatos in Hispaniam ad res sociorum inspiciendas, quibus si
 34     XXI,    1,   6|               in Africam traicerent ac sociorum populi Romani querimonias
 35     XXI,    2,  16|          maeror patres misericordiaque sociorum peremptorum indigne et pudor
 36     XXI,    2,  17|              mille octingenti equites, sociorum quadraginta milia peditum,
 37     XXI,    2,  17|                et treceni equites - et sociorum sedecim milia peditum, equites
 38     XXI,    2,  17|               et quattuordecim milibus sociorum peditum, equitibus mille
 39     XXI,    2,  17|        legiones Romanas et decem milia sociorum peditum, mille equites socios,
 40     XXI,    3,  26|              Romana et quinque milibus sociorum, dilectu novo a consule
 41     XXI,    5,  45|            quingentis, ad depopulandos sociorum populi Romani agros mittit;
 42     XXI,    5,  45|             argento satisfacturum; qui sociorum cives Carthaginienses fieri
 43     XXI,    7,  59|           militum quinque et praefecti sociorum tres sunt interfecti. Secundum
 44     XXI,    7,  61|       iuventute agros fidelium Romanis sociorum vastat; excito deinde Scipione
 45    XXII,    1,   3|                 tum vero, postquam res sociorum ante oculos prope suos ferri
 46    XXII,    1,   4|              iram hosti ad vindicandas sociorum iniurias acuat; et iam pervenerant
 47    XXII,    2,  12|      populandoque in oculis eius agros sociorum coepit, et modo citato agmine
 48    XXII,    2,  13|              indignitatibus [cladibus] sociorum detrahere ad aequum certamen
 49    XXII,    2,  13|             possit. Inter multitudinem sociorum Italici generis, qui ad
 50    XXII,    2,  14|                ad rem fruendam oculis, sociorum caedes et incendia venimus?
 51    XXII,    2,  14|            aures clamoribus plorantium sociorum, saepius nostram quam deorum
 52    XXII,    2,  15|                quadringentis equitibus sociorum L. Hostilio Mancino. Qui
 53    XXII,    2,  16|                tantum ab tergo divitum sociorum Romanis commeatus subveheret,
 54    XXII,    3,  21|           popularibus in agrum pacatum sociorum Romanorum ad populandum
 55    XXII,    5,  32|             iuxta pro urbibus agrisque sociorum ac pro capite atque arce
 56    XXII,    6,  39|            omnia circa plena civium ac sociorum sunt; armis, viris, equis,
 57    XXII,    6,  45|           laevum cornu extremi equites sociorum, intra pedites, ad medium
 58    XXII,    6,  48|            sinistro cornu Romanis, ubi sociorum equites adversus Numidas
 59    XXII,    8,  60|             pervenire in tuta loca, in sociorum urbes posse. Si ut avorum
 60    XXII,    8,  61|              eae clades defectionesque sociorum moverunt ut pacis usquam
 61   XXIII,    2,  15|       stimulabat. Erat iuvenis acer et sociorum ea tempestate prope nobilissimus
 62   XXIII,    2,  16|              est mollitus ut nemo inde sociorum rem Romanam fortius ac fidelius
 63   XXIII,    2,  16|          milites levemque armaturam ac sociorum equites statuit. Nolani
 64   XXIII,    3,  22|               quam inter tam suspensos sociorum animos incertamque fidem
 65   XXIII,    4,  25|          equitumque, quid civium, quid sociorum in exercitu esset dictatoris,
 66   XXIII,    5,  32|               volones qui ibi erant et sociorum viginti quinque milia, M.
 67   XXIII,    5,  33|              inter defectiones veterum sociorum nova societate tam clari
 68   XXIII,    5,  36|               strataque passim corpora sociorum invenit. Auctores erant
 69   XXIII,    6,  38|             ferrentur neque hostium an sociorum essent satis sciretur, Gracchus
 70   XXIII,    6,  40|         Carthaginem duce Hampsicora ad sociorum populi Romani agrum populandum
 71   XXIII,    6,  43|             esset, sed in proxima loca sociorum populi Romani adducturum.
 72   XXIII,    6,  43|               sunt quam quae a legatis sociorum audierat. Nihil enim Marcellus
 73   XXIII,    6,  49|         hostium Scipiones cum in urbem sociorum magno certamine ac strage
 74    XXIV,    4,  29|                 deinde, cum ad tuendos sociorum agros missum ab Appio praesidium
 75    XXIV,    4,  33|         patiantur; nec caedem nefandam sociorum inultam Romanos passuros.
 76    XXIV,    5,  36|            suis quam inopiam adgravari sociorum, velis in altum datis in
 77    XXIV,    5,  36|                spectandoque obsidionem sociorum tempus tereret, castra inde
 78    XXIV,    6,  41|                exercitu Hiberum dubiis sociorum animis in tempore advenisset.
 79    XXIV,    6,  44|                iussae et viginti milia sociorum. his ducibus, his copiis
 80     XXV,    3,  14|             periculo fortissima cohors sociorum et civium legio esset. itaque
 81     XXV,    3,  14|      populabundus passim cum isset, ex sociorum populi Romani agris traxerat.
 82     XXV,    6, 27b|      Carthaginem, ita exposita fortuna sociorum, ut spem faceret non ipsis
 83    XXVI,    1,   5|        respectus Capuae in quam omnium sociorum hostiumque conversos videbat
 84    XXVI,    2,  12|            Punici, versa erat, suo non sociorum periculo sollicitos. ii
 85    XXVI,    2,  13|             Calenum agrum: nihil tanta sociorum clade avocati sunt. ad ipsam
 86    XXVI,    2,  15|    communicassent consilia cum aliquis sociorum Latini nominis [municipiorum]
 87    XXVI,    2,  15|      sollicitarentur criminibus dubiis sociorum fidelium animi, et subicerentur
 88    XXVI,    2,  16|             carcerem conditi, alii per sociorum Latini nominis urbes in
 89    XXVI,    3,  19|             profectus conventum omnium sociorum - etenim legationes ad famam
 90    XXVI,    3,  20|              ab Tarracone et civitates sociorum et hiberna exercitus adiit,
 91    XXVI,    3,  21|                vagi per totam Siciliam sociorum populi Romani agros urebant.
 92    XXVI,    5,  28|         plurima stipendia haberent, et sociorum septem milia peditum et
 93    XXVI,    6,  38|            liberam vel obnoxiam timori sociorum relinquere fidem. praeceps
 94    XXVI,    7,  41|          evocatisque edicto Tarraconem sociorum auxiliis classem onerariasque
 95    XXVI,    7,  41|               ipse cum quinque milibus sociorum ab Tarracone profectus ad
 96    XXVI,    8,  47|            erant, quorum perinde ac si sociorum liberi essent cura habita.
 97   XXVII,    3,  14|                de duabus legionibus et sociorum supra mille et trecentos
 98   XXVII,    6,  29|               legiones in qua plurimas sociorum urbes tueri posset.~ Eadem
 99   XXVII,    6,  30|             est ad indictum multo ante sociorum concilium. ibi de Aetolico
100   XXVII,    6,  32|       Polyphanta ducibus ad praesidium sociorum, profectus ab Dymis per
101  XXVIII,    1,   2|                tum forte in Baetica ad sociorum animos continendos in fide
102  XXVIII,    2,   5|             nuntiabant ne transitum ad sociorum urbes tuendas Philippo darent.~
103  XXVIII,    3,  13|              cum omni exercitu civium, sociorum, peditum equitumque quinque
104  XXVIII,    3,  15|               defensuri; sed transitio sociorum fuga ut tutior mora videretur
105  XXVIII,    5,  22|         excursiones in finitimum agrum sociorum populi Romani facerent impulerant
106  XXVIII,    5,  24|               Suessetanum Sedetanumque sociorum populi Romani hostiliter
107  XXVIII,    6,  31|              Romanis simul defectionem sociorum in maius verbis extollentes
108  XXVIII,    8,  42|               vectus Emporias in urbem sociorum classem adpulisti; expositos
109  XXVIII,    8,  42| Carthaginienses consensu Africae, fide sociorum regum, moenibus suis, cum
110  XXVIII,    8,  44|            populatio agrorum, defectio sociorum, ceterae belli clades, quae
111    XXIX,    4,  19|        transportari: quattuor cohortes sociorum Latini nominis in praesidium
112    XXIX,    5,  24|             trecenos haberent equites. sociorum item Latini nominis pedites
113     XXX,    5,  31|           bellum; et tunc Mamertinorum sociorum periculum et nunc Sagunti
114     XXX,    7,  42|             Roma legati de populatione sociorum, partim ultro accusantium
115     XXX,    7,  42|              regem deficerent; finibus sociorum non excessisse; dedisse
116    XXXI,    1,   2|          adventum incursiones in agros sociorum factas, duabus legionibus
117    XXXI,    1,   3|                rem quam de Philippo ac sociorum querellis ageret, relatum
118    XXXI,    2,  11|            vicem earum quinque milibus sociorum quae interim Etruriae praesidio
119    XXXI,    3,  21|               legionum equites, altera sociorum equitatum in cornua hostium
120    XXXI,    3,  25|            pollicitus nec tantum agros sociorum populationibus prohibiturum
121    XXXI,    6,  45|             aeque immodicis ad honores sociorum atque in ira adversus hostem
122   XXXII,    1,   5|             marique urgebant, sed nunc sociorum, nunc etiam popularium animos,
123   XXXII,    2,   8|                trecentos equites, item sociorum Latini nominis quinque milia
124   XXXII,    2,  13|         hostium corpora saltem eripere sociorum volebat. Ita evastata oppida
125   XXXII,    3,  21|             exercitu bellum gesserunt; sociorum Philippi maritimae tum urbes
126   XXXII,    4,  28|             peditum, trecenti equites, sociorum navalium milia tria. Praeesse
127   XXXII,    4,  30|           suspicio animis labare fidem sociorum. Itaque cum in aciem eduxissent,
128   XXXII,    5,  33|              eo conloquio, sed ne quem sociorum dicentem interpellet: nec
129   XXXII,    5,  33|               esse? Plures priore anno sociorum urbes in Thessalia evastasse
130   XXXII,    5,  36|              hanc sententiam et ceteri sociorum principes concesserunt;
131   XXXII,    5,  36|    deducerentur. Et ipse Quinctius cum sociorum legatis Amynandrum Athamanum
132   XXXII,    5,  37|                ventum Romam est, prius sociorum legati quam regis auditi
133  XXXIII,    1,   3|           bellum sequerentur. cognitis sociorum decretis tertio die ab Heraclea
134  XXXIII,    2,  13|              die datur ei Romanorum ac sociorum frequens concilium. ibi
135  XXXIII,    2,  13|             venerunt.' haec cum omnium sociorum adsensu dicta Aetolis non <
136   XXXIV,    1,   7|           dolor et indignatio est, cum sociorum Latini nominis uxoribus
137   XXXIV,    2,  8b|         navibus longis, quarum quinque sociorum erant, ad Lunae portum profectus
138   XXXIV,    2,  20|    depopulatorum subitis incursionibus sociorum. igitur ad oppidum eorum
139   XXXIV,    2,  20|            etiam merito infensorum iis sociorum. oppidum longum, in latitudinem
140   XXXIV,    3,  26|                hostium intraret agrum, sociorum auxilia expectavit. venerunt
141   XXXIV,    3,  29|              ingens multitudo navalium sociorum e tribus contracta classibus
142   XXXIV,    3,  33|          consultandum est et Quinctius sociorum etiam principibus adhibitis
143    XXXV,    1,   3|        proeliis a populationibus agrum sociorum tutabatur: in aciem exire
144    XXXV,    1,   5|                concursum est. sinistra sociorum [equitum] ala et extraordinarii
145    XXXV,    1,   5|             milia militum, ipsorum aut sociorum, amissa, centuriones tres
146    XXXV,    1,   6|             abscedi inde sine pernicie sociorum et damno rei publicae non
147    XXXV,    2,  12|               conscientia violatae per sociorum iniurias Romanae amicitiae
148    XXXV,    3,  23|      auctoritate opus erat ad tenendos sociorum animos, T. Quinctium et
149    XXXV,    4,  31|              legati Romanorum circuire sociorum urbes solliciti ne Aetoli
150    XXXV,    4,  32|                esse Quinctio visum est sociorum aliquos legatos interesse
151   XXXVI,    1,   3|            indixisse, cum Demetriadem, sociorum urbem, per vim occupassent,
152   XXXVI,    2,  10|               et verecundiam absentium sociorum. per eosdem dies Amynander
153   XXXVI,    2,  10|               confirmandos in reliquum sociorum animos descendit; duplexque
154  XXXVII,    3,  13|             classis repetit. inde duas sociorum ex Italia, duas Rhodias
155  XXXVII,    3,  17|                Miletum et ceteram oram sociorum praetervecti in Bargylietico
156  XXXVII,    3,  17|               hostis in tot propinquas sociorum urbes omnia impune conari
157  XXXVII,    4,  25|              augendi omni honore regum sociorum maiestatem, domesticis ipse
158  XXXVII,    4,  30|      mergebantur. dextera pars integra sociorum magis clade quam suo periculo
159  XXXVII,    7,  50|         Romanorum, ducenti equites, et sociorum ac Latini nominis octo milia
160  XXXVII,    7,  53|                commeatuum, ita ut nemo sociorum vestrorum ulla parte aequari
161  XXXVII,    7,  53|           navalibusque copiis, ut nemo sociorum vestrorum me aequiperare
162 XXXVIII,    4,  38|             quinum quadragenum. Si qui sociorum populi Romani ultro bellum
163   XXXIX,    1,   3|                iussus.~ Legatis deinde sociorum Latini nominis, qui toto
164   XXXIX,    1,   7|          Lusitanosque in armis esse et sociorum agros populari. de ea re
165   XXXIX,    2,  26|            gratiam levium et inutilium sociorum iniuriam eos facturos. nec
166   XXXIX,    3,  37|              qua sum adhuc usus, neque sociorum apud socios neque liberae
167   XXXIX,    4,  38|               et quinque milia peditum sociorum Latini nominis, quingentos
168   XXXIX,    5,  48|             iussus idem in Peloponneso sociorum res aspicere. nam ibi quoque
169      XL,    1,   1|             trecenos haberent equites, sociorum iisdem Latini nominis quindecim
170      XL,    1,   1|             iussi septem milia peditum sociorum ac Latini nominis et quadringentos
171      XL,    1,   1|       Romanorum et ducenti equites, et sociorum septem milia peditum cum
172      XL,    2,  22|                magno pudore regis, cum sociorum voces nequiquam deos sociales
173      XL,    3,  30|              fratrem cum duabus turmis sociorum equitum ad castra hostium
174      XL,    4,  44|                peditum equitum, civium sociorum decretae. in Hispaniis duabus
175      XL,    4,  44|       trecentos equites, quinque milia sociorum Latini nominis et quadringentos
176     XLI,    1,   5|         legionem primam, parem numerum sociorum peditum equitumque, Ariminum
177     XLI,    2,   9|              et duodecim milia peditum sociorum ac Latini nominis et sescenti
178     XLI,    2,   9|               et quinque milia peditum sociorum et ducentos quinquaginta
179    XLII,    1,   3|                traditum esset, eum per sociorum urbes diruentem templa nudantemque
180    XLII,    1,   3|                et quod, si in privatis sociorum aedificiis faceret, indignum
181    XLII,    2,  19|       speculari, num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent.~ ~
182    XLII,    3,  31|              satis visa duodecim milia sociorum peditum, sescenti equites.
183    XLII,    3,  31|               civium Romanorum, tertia sociorum esset. commeatus classi
184    XLII,    3,  40|         traicerentur, aut praesidia in sociorum urbes mitteremus. quaerenti
185    XLII,    4,  52|          habeant, et pari ferme numero sociorum peditum equitumque. eo ut
186    XLII,    5,  55|              per Thessaliam vastarique sociorum agros, satis iam refectum
187    XLII,    5,  56|               misit, ratus ad iuvandas sociorum urbes longius a castris
188    XLII,    5,  58|          sinistro M. Valerius Laevinus sociorum ex Graecis populis equites
189   XLIII,    1,   5|             Alpinorum populorum agros, sociorum suorum, depopulatum C. Cassium
190   XLIII,    1,   6|              responsum; Lampsacenos in sociorum formulam referre Q. Maenius
191   XLIII,    1,   7|           servitutem abrepta; fortunas sociorum populi Romani direptas esse
192   XLIII,    1,   8| restituendosque in libertatem curaret; sociorum navalium neminem praeter
193   XLIII,    1,   9|             provinciam venit, dimisit. Sociorum nominis Latini exercitu
194   XLIII,    2,  12|           peditum Romanorum sex milia, sociorum nominis Latini sex milia,
195    XLIV,    2,  16|        memorasset, senatus in formulam sociorum eum referri iussit, locum,
196    XLIV,    2,  20|                se ex castris profectos sociorum navalium partem morbo audisse
197    XLIV,    2,  21|           provinciam iussus; eo addere sociorum decem milia peditum et sescentos
198    XLIV,    3,  41|             elephantos inducit et alas sociorum; et hinc primum fuga Macedonum
199     XLV,    2,  23|          tamquam hostes, neque bonorum sociorum defuimus officio, sed a
200     XLV,    3,  28|               metu sollicitaret animos sociorum, Demetriadem cum <comitatu>